In Vietnam wordt de beëindiging van arbeidsovereenkomsten geregeld door de Arbeidswet (No. 45/2019/QH14).

Wettige Gronden voor Ontslag

Werkgevers kunnen arbeidsovereenkomsten wettig beëindigen om specifieke redenen. Deze omvatten het gedrag van de werknemer, zoals disciplinaire redenen zoals herhaalde schendingen van het bedrijfsbeleid, slechte prestaties of het niet voldoen aan de functie-eisen. Economische omstandigheden, zoals bedrijfsherstructurering of financiële moeilijkheden, en natuurrampen of andere onvoorziene omstandigheden die de bedrijfsvoering beïnvloeden, kunnen ook gronden voor ontslag zijn. Daarnaast kan langdurige ziekte of letsel dat de werkcapaciteit van een werknemer beïnvloedt een geldige reden voor beëindiging zijn.

Opzegtermijnen

De opzegtermijnen variëren afhankelijk van het type contract. Voor contracten van onbepaalde tijd moeten werkgevers ten minste 45 dagen van tevoren opzeggen. Voor contracten van bepaalde tijd van meer dan 12 maanden is een opzegtermijn van ten minste 30 dagen vereist. Voor contracten van bepaalde tijd van minder dan 12 maanden wordt de opzegtermijn bepaald door het contract. Voor proeftijdcontracten is een opzegtermijn van 3 dagen vereist.

Ontslagvergoeding

Werknemers met ten minste één jaar dienstverband hebben recht op een ontslagvergoeding. Het bedrag wordt berekend op basis van het salaris en de dienstjaren van de werknemer. De gebruikte formule is een halve maand salaris voor elk dienstjaar.

Vietnam's Labor Code (No. 45/2019/QH14) biedt een uitgebreid kader voor het aanpakken van discriminatie op de werkplek.

Beschermde Kenmerken

De Vietnamese wet verbiedt discriminatie op basis van verschillende kenmerken. Deze omvatten ras, huidskleur, nationaliteit, etniciteit, geslacht, leeftijd, zwangerschap, burgerlijke staat, gezinsverantwoordelijkheden, religie, politieke overtuigingen, handicap, HIV/AIDS-status en lidmaatschap van een vakbond.

Mechanismen voor Rechtsherstel

Werknemers die discriminatie ervaren, hebben verschillende opties om gerechtigheid te zoeken. Deze omvatten interne klachtenprocedures, de Arbeidsinspectie en het rechtssysteem. Veel werkgevers hebben formele kanalen voor het oplossen van geschillen op de werkplek, inclusief discriminatieklachten. Het Ministerie van Arbeid, Invaliden en Sociale Zaken (MOLISA) houdt toezicht op arbeidsinspecties en kan discriminatieaantijgingen onderzoeken. Werknemers kunnen ook rechtszaken aanspannen in het rechtssysteem voor ernstige discriminatiegevallen of wanneer andere wegen falen.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

Werkgevers hebben een belangrijke rol in het voorkomen en aanpakken van discriminatie. Ze zijn verplicht om duidelijke anti-discriminatiebeleid op te stellen die in lijn zijn met de Vietnamese Arbeidswet en deze aan alle werknemers te communiceren. Werkgevers moeten werknemers ook voorlichten over discriminatie, intimidatie en respectvol gedrag op de werkplek. Bovendien moeten ze beschuldigingen serieus nemen, grondig onderzoeken en passende disciplinaire maatregelen nemen indien nodig.

De arbeidswetten van Vietnam stellen basisnormen vast voor arbeidsomstandigheden. Deze omvatten regels over werkuren, rustperiodes en ergonomische vereisten.

Werkuren

De Arbeidswet (No. 45/2019/QH14) bepaalt een maximum van acht werkuren per dag en 48 werkuren per week. Overwerk vereist een overeenkomst tussen werkgever en werknemer, met beperkingen:

• Maximum overwerk per maand: 30 uur.
• Maximum overwerk per jaar: 200 uur.
• Overwerk dat de dagelijkse limiet overschrijdt, mag niet meer dan 12 uur bedragen.

Rustperiodes

Werknemers hebben recht op minimaal één ononderbroken rustdag per week, meestal op zondag. Voor werkweken van meer dan 48 uur krijgen werknemers extra rustdagen om een totaal van 48 wekelijkse rusturen te bereiken. Rustperiodes tijdens de werkdag zijn niet expliciet wettelijk vastgelegd, maar pauzes zijn gebruikelijk afhankelijk van de industrie en bedrijfscultuur.

Ergonomische Vereisten

Specifieke ergonomische voorschriften worden niet beschreven in de Arbeidswet. Werkgevers hebben echter een algemene plicht om een veilige werkomgeving te waarborgen, wat ergonomische overwegingen kan omvatten. Sommige sectoren kunnen meer specifieke ergonomische normen hebben die zijn vastgelegd in sectorale regelgeving.

Aanvullende Overwegingen

Regels voor arbeidsveiligheid zijn vastgelegd in afzonderlijke decreten, met de nadruk op het voorkomen van gevaren en het beperken van risico's. Vakbonden kunnen een rol spelen bij het onderhandelen over verbeterde arbeidsomstandigheden, inclusief ergonomische overwegingen, voor hun leden.

Vietnam geeft prioriteit aan het welzijn van werknemers door middel van een kader van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften. Het begrijpen van deze voorschriften stelt zowel werkgevers als werknemers in staat om beter geïnformeerd te zijn.

Verplichtingen van de Werkgever

De Arbeidswet (Nr. 45/2019/QH14) en Besluit Nr. 40/2012/ND-CP beschrijven de verplichtingen van de werkgever met betrekking tot veiligheid op de werkplek. Werkgevers moeten:

• Een veilige werkomgeving bieden: Dit omvat het onderhouden van machines, het waarborgen van veilige werkpraktijken en het beperken van potentiële gevaren.
• Risicobeoordelingen uitvoeren: Identificeer potentiële gevaren en implementeer beheersmaatregelen om risico's te minimaliseren.
• Persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) aanbieden: Werkgevers moeten PBM zoals handschoenen, brillen of ademhalingsmaskers verstrekken en zorgen voor het juiste gebruik ervan.
• Werknemers trainen in veiligheidsprocedures: Werknemers moeten training ontvangen die relevant is voor hun taken en potentiële gevaren.
• Eerstehulpfaciliteiten onderhouden: Toegankelijke en goed gevulde EHBO-kits zijn verplicht.
• Ongevallen en beroepsziekten melden: Tijdige melding aan de sociale verzekeringsinstantie (Vietnam Social Security - BHXH) is cruciaal.

Rechten van de Werknemer

Werknemers hebben recht op een veilige en gezonde werkomgeving. Dit omvat:

• Weigering van onveilig werk: Werknemers kunnen werk weigeren dat zij als gevaarlijk beschouwen zonder angst voor represailles.
• Toegang tot informatie: Werkgevers moeten veiligheidsinformatie en training verstrekken die relevant is voor de functies van werknemers.
• Deelname aan veiligheidsinitiatieven: Werknemers hebben het recht om te overleggen en bij te dragen aan veiligheidsprogramma's op de werkplek.

Handhavingsinstanties

Het Ministerie van Arbeid, Invaliden en Sociale Zaken (MOLISA) is de belangrijkste handhavingsinstantie. Inspecteurs zorgen voor naleving van de gezondheids- en veiligheidsvoorschriften door middel van werkplekinspecties. De sociale verzekeringsinstantie (BHXH) speelt ook een rol bij het handhaven van veiligheidsnormen door het beheren van verzekeringen voor arbeidsongevallen en beroepsziekten.