De Vietnamese arbeidswetgeving schetst regels met betrekking tot standaardwerkuren om eerlijke behandeling te waarborgen en burn-out bij werknemers te voorkomen. Hier zijn de belangrijkste punten:

• Normale werkuren mogen niet meer dan 8 uur per dag of 48 uur per week bedragen.
• Werkgevers hebben het recht om dagelijkse of wekelijkse werkuren te bepalen en informeren werknemers dienovereenkomstig. Echter, dagelijkse werkuren mogen niet meer dan 10 uur bedragen en wekelijkse uren moeten onder de 48 blijven.
• De overheid moedigt werkgevers aan om een 40-urige werkweek aan te nemen, ter bevordering van een betere werk-privébalans.

In Vietnam wordt overwerk gedefinieerd als werk dat de standaardwerkuren overschrijdt zoals overeengekomen tussen de werkgever en werknemer.

Werkgevers zijn wettelijk verplicht om werknemers voor overwerk te compenseren tegen een hoger tarief dan het standaardloon. Voor overwerk tijdens reguliere werkdagen moet de compensatie ten minste 30% hoger zijn dan het normale loon. Als het overwerk wordt uitgevoerd op rustdagen, moet de compensatie ten minste 200% hoger zijn dan het normale loon.

De maximale maandelijkse overwerklimiet is 40 uur, met een jaarlijkse limiet van 200 uur. Echter, in specifieke industrieën met hoge seizoensgebonden vraag, kan deze jaarlijkse limiet worden verlengd tot 300 uur na overeenstemming tussen werkgever en werknemer.

Het is belangrijk op te merken dat werknemers van 15 tot onder 18 jaar geen overwerk mogen verrichten dat de standaardwerkuren overschrijdt.

Bijvoorbeeld, als het reguliere loon van een werknemer 20.000 VND per uur is, en hij werkt 5 uur over op een reguliere werkdag, wordt zijn overwerkvergoeding als volgt berekend:

Overwerkvergoeding = 20.000 VND/uur x 30% = 6.000 VND/uur Totale overwerkvergoeding = 5 uur x (20.000 VND/uur + 6.000 VND/uur) = 130.000 VND.

De Vietnamese arbeidswet schrijft rustperiodes en pauzes voor om het welzijn van werknemers te waarborgen en de productiviteit te verbeteren. Hier is een overzicht van deze rechten volgens de Arbeidswet 2019:

Dagelijkse Rustpauzes

Werknemers die minstens 6 uur per dag werken, hebben recht op een minimale rustpauze van 30 opeenvolgende minuten. Deze pauze wordt beschouwd als onderdeel van de werkuren en wordt dienovereenkomstig gecompenseerd.

Wekelijkse Rustdagen

Elke werknemer heeft recht op minstens 24 opeenvolgende uren rust per week. Dit vertaalt zich doorgaans in één volledige vrije dag per week.

Uitzonderingen en Alternatieven

In sommige industrieën met continue productiecycli kan het onmogelijk zijn om elke week een volledige rustdag van 24 uur toe te kennen. In dergelijke gevallen moet de werkgever ervoor zorgen dat werknemers gemiddeld minstens 4 dagen per maand vrij krijgen.

Aanvullende Overwegingen

Werknemers kunnen niet gedwongen worden om op hun aangewezen rustdagen te werken, tenzij ze daar expliciet mee instemmen. Als een werknemer ermee instemt om op zijn rustdag te werken, heeft hij recht op extra compensatie.

De Vietnamese arbeidswet erkent de veeleisende aard van nachtdiensten en weekendwerk en implementeert specifieke regelgeving om het welzijn van werknemers te beschermen.

Nachtwerk wordt gedefinieerd als werk dat wordt uitgevoerd tussen 22.00 uur en 6.00 uur. Nachtwerk komt in aanmerking voor overwerkvergoeding, zelfs als het binnen de reguliere werktijden van de werknemer valt. Werknemers ontvangen een extra 30% bovenop hun reguliere loon voor nachtdiensten.

Elke werknemer heeft recht op minimaal 24 opeenvolgende uren rust per week, wat doorgaans neerkomt op één volledige vrije dag. Bepaalde industrieën met continue productiecycli kunnen het moeilijk vinden om elke week een volledige rustdag van 24 uur te bieden. In dergelijke gevallen moet de werkgever ervoor zorgen dat werknemers gemiddeld minimaal 4 dagen per maand vrij krijgen.

Werknemers kunnen niet gedwongen worden om te werken op hun aangewezen rustdagen, inclusief weekenden. Als een werknemer ermee instemt om in het weekend te werken, heeft hij recht op extra vergoeding.

Werkgevers zijn verplicht om geschikte arbeidsomstandigheden te bieden voor nachtdiensten, waaronder goede verlichting en ventilatie. Werkgevers moeten ook rekening houden met de mogelijke gezondheidsrisico's die gepaard gaan met nachtdiensten en maatregelen nemen om deze te beperken.