In Togo is het kader voor gezondheid en veiligheid gebaseerd op verschillende wetten, regelgevingen en internationale overeenkomsten. De primaire wetgeving die deze rechten en verantwoordelijkheden uiteenzet is het Arbeidswetboek (Code du Travail). Het Sociaal Zekerheidswetboek (Code de Sécurité Sociale) dekt compensatie voor werkgerelateerde verwondingen en ziekten. Togo heeft ook verschillende verdragen van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) geratificeerd die relevant zijn voor gezondheid en veiligheid.

Belangrijkste Verantwoordelijkheden

Werkgevers zijn verplicht de nodige maatregelen te nemen om de veiligheid en gezondheid van werknemers te waarborgen, passende beschermingsmiddelen en training te verstrekken, gezondheidsdiensten op te zetten indien wettelijk vereist, werkgerelateerde ongevallen en ziekten te melden aan de relevante autoriteiten, en werknemers te compenseren voor werkgerelateerde verwondingen en ziekten.

Werknemers daarentegen zijn verplicht beschermingsmiddelen te gebruiken en veiligheidsinstructies op te volgen, potentiële gevaren en werkplekincidenten te melden, en deel te nemen aan training en commissies met betrekking tot gezondheid en veiligheid.

Specifieke Reglementen

Togo heeft specifieke reglementen voor verschillende werkplekgevaren. Deze omvatten algemene hygiëne- en veiligheidsmaatregelen, bescherming tegen gevaren van machines, brandveiligheid, chemische gevaren, biologische gevaren en veiligheid in de bouw.

Handhaving en Naleving

De Arbeidsinspectie is verantwoordelijk voor het inspecteren van werkplekken en het waarborgen van naleving van gezondheid en veiligheid. Ze kunnen waarschuwingen, boetes en bevelen uitvaardigen in geval van overtredingen. Het Sociaal Zekerheidssysteem speelt een rol bij het monitoren van arbeidsongevallen, ziekten en compensatieprocessen.

Uitdagingen en Prioriteiten

Togo staat voor uitdagingen bij het verbeteren van zijn gezondheid- en veiligheidslandschap. Deze omvatten beperkte middelen en capaciteit, het waarborgen van gezondheid en veiligheid voor informele werknemers, en het gebrek aan bewustzijn van gezondheid- en veiligheidsrechten en verantwoordelijkheden bij veel werkgevers en werknemers. Togo moet prioriteit geven aan het versterken van handhavingsmechanismen, capaciteitsopbouw voor arbeidsinspecteurs en andere belanghebbenden, het verhogen van het bewustzijn door middel van programma's voor werkgevers en werknemers, en het uitbreiden van gezondheids- en veiligheidsbescherming naar de informele sector.

Normen voor arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS) zijn cruciaal op elke werkplek om het welzijn van werknemers te waarborgen. Deze normen bestrijken verschillende aspecten, waaronder risicobeoordeling en preventie, werkplekhygiëne en -sanitatie, persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM), en eerste hulp en noodmaatregelen.

Risicobeoordeling en Preventie

Werkgevers zijn verplicht om potentiële gevaren te identificeren, de bijbehorende risico's te beoordelen en beheersmaatregelen te implementeren om de gezondheid en veiligheid van hun werknemers te beschermen.

Werkplekhygiëne en -Sanitatie

Werkplekken moeten een bepaald niveau van netheid, ventilatie, verlichting en sanitaire voorzieningen handhaven om fatsoenlijke arbeidsomstandigheden te waarborgen.

Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM)

Werkgevers zijn verplicht om PBM te verstrekken die geschikt zijn voor geïdentificeerde gevaren en ervoor te zorgen dat deze op de juiste manier worden gebruikt en onderhouden.

Eerste Hulp en Noodmaatregelen

Werkplekken moeten voorzieningen hebben voor eerste hulp en toegang tot spoedeisende medische zorg in geval van ongevallen.

Specifieke OHS-normen per Sector

Verschillende sectoren hebben specifieke OHS-normen. Zo heeft de bouwsector voorschriften voor valpreventie, graafveiligheid en elektrische veiligheid. De productiesector heeft normen voor machinebeveiliging, omgang met gevaarlijke chemicaliën en geluidsbeheersing. De landbouwsector heeft voorschriften voor pesticidenveiligheid en preventie van hittebelasting.

Arbeidsgezondheidsdiensten

Werkgevers kunnen verplicht zijn om pre-employment en periodieke medische onderzoeken te verstrekken voor bepaalde banen. Er is ook behoefte aan monitoring van beroepsziekten en rapportage aan bevoegde autoriteiten. Het aanmoedigen van gezond gedrag en het verstrekken van gezondheidseducatie voor werknemers is ook onderdeel van de bevordering van gezondheid op de werkplek.

Werkplekinspecties spelen een cruciale rol bij het handhaven van een veilige en gezonde werkomgeving. Ze helpen bij het handhaven van veiligheidsvoorschriften, het identificeren van potentiële risico's en gevaren, het bevorderen van proactieve veiligheidsmaatregelen en het verzamelen van gegevens over arbeidsongevallen en beroepsziekten.

Inspectieprocedures

Arbeidsinspecteurs van het Ministerie van Arbeid zijn bevoegd om inspecties uit te voeren. Ze kunnen werkplekken betreden, documenten onderzoeken, personeel ondervragen en monsters verzamelen. Inspecties kunnen routinematig zijn, gericht op basis van klachten of incidenten, of gericht op specifieke industrieën of gevaren. Inspecteurs beoordelen de naleving van veiligheidsvoorschriften, waarbij ze gebieden bestrijken zoals werkomgeving, apparatuur, machines, werkplekhygiëne, gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen, risicobeoordelingen, beheersmaatregelen, noodvoorbereiding en veiligheidsregistraties. Inspecteurs betrekken werkgevers en vertegenwoordigers van werknemers tijdens inspecties om begrip en gezamenlijke probleemoplossing te bevorderen.

Inspectiefrequentie

De frequentie van inspecties varieert op basis van verschillende factoren. Industrieën met risicovolle activiteiten kunnen vaker worden geïnspecteerd. Grotere werkplekken of werkplekken met een geschiedenis van veiligheidsinbreuken kunnen regelmatiger worden geïnspecteerd.

Opvolgacties

Na een inspectie stellen inspecteurs een rapport op met observaties en aanbevelingen voor corrigerende maatregelen. Werkgevers krijgen een redelijke termijn om overtredingen aan te pakken. Niet-naleving kan leiden tot waarschuwingen, boetes of zelfs sluiting van de werkplek in ernstige gevallen. Opvolginspecties kunnen worden uitgevoerd om de implementatie van corrigerende maatregelen te verifiëren.

Arbeidsongevallen zijn een ernstige zaak die onmiddellijke aandacht en juiste rapportage vereisen. Werkgevers zijn verplicht om dergelijke incidenten te melden aan de Arbeidsinspectie en het Nationaal Sociaal Zekerheidsfonds (Caisse Nationale de Sécurité Sociale - CNSS). De meldingsdeadlines variëren afhankelijk van de ernst van het ongeval. Dodelijke ongevallen en ernstige verwondingen moeten binnen 24 uur worden gemeld, terwijl andere werkgerelateerde ongevallen binnen 48 uur moeten worden gemeld. Werkgevers zijn verplicht specifieke formulieren te gebruiken om ongevallen te melden, met gedetailleerde informatie over de werknemer, de omstandigheden van het ongeval en de aard van de verwondingen.

Onderzoek naar Arbeidsongevallen

De Arbeidsinspectie speelt een cruciale rol bij het onderzoeken van arbeidsongevallen. Hun taak is om de oorzaken te identificeren en te bepalen of er enige regelgeving is overtreden. De onderzoeksprocedures kunnen interviews met getuigen, werkgevers en gewonde werknemers omvatten, onderzoek van de plaats van het ongeval, en beoordeling van veiligheidsdocumentatie en -records. Het primaire doel van deze onderzoeken is om de feiten rondom het ongeval vast te stellen, bijdragende factoren te identificeren en preventieve maatregelen aan te bevelen.

Compensatie voor Arbeidsongevallen en Ziekten

Het Nationaal Sociaal Zekerheidsfonds (CNSS) is verantwoordelijk voor het beheren van compensatie voor beroepsletsels en -ziekten. De soorten compensatie omvatten dekking van medische kosten voor behandeling en revalidatie, tijdelijke arbeidsongeschiktheidsuitkeringen voor loonvervanging tijdens een periode van tijdelijke arbeidsongeschiktheid, permanente arbeidsongeschiktheidsuitkeringen voor langdurig of permanent verlies van verdiencapaciteit, en nabestaandenuitkeringen in geval van dodelijke werkgerelateerde ongevallen. Werknemers die onder het sociale zekerheidsstelsel vallen, komen in aanmerking voor compensatie. Het claimproces houdt in dat de gewonde werknemer (of hun nabestaanden in geval van overlijden) een claim indient bij CNSS, ondersteund door de nodige documentatie, waaronder medische rapporten.