Israel heeft een uitgebreid kader van wetten en regelgeving die de veiligheid van werknemers prioriteit geven. Het Ministerie van Arbeid, Sociale Zaken en Sociale Diensten (MLSS) staat aan de voorhoede van deze handhavingsinspanningen.

Fundamentele Wetgeving

De Arbeidsveiligheidsverordening (Nieuwe Versie), 1970 (WSO) is een hoeksteenwetgeving die de algemene verplichtingen van werkgevers uiteenzet om de veiligheid en het welzijn van werknemers te waarborgen. Het dekt een breed scala aan werkplekgevaren, waaronder chemische stoffen, brandveiligheid, elektrische gevaren, werken op hoogte en blootstelling aan lawaai.

Specifieke Gevarenreguleringen

De WSO wordt aangevuld door talrijke specifieke gevarenreguleringen die gedetailleerde vereisten bieden voor bepaalde situaties. Bijvoorbeeld, de Veiligheidsreguleringen op het Werk (Beroepshygiëne en Gezondheid van het Publiek en Werknemers met Schadelijk Stof), 1984 beperken het gebruik van asbest en verplichten veiligheidsprotocollen voor het werken met schadelijk stof. De Reguleringen voor Werk op Hoogte, 2008 zijn gericht op het minimaliseren van vallen van hoogte, een belangrijke oorzaak van dodelijke ongevallen op de werkplek.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

De Israëlische gezondheids- en veiligheidswetgeving legt een aanzienlijke plicht op werkgevers om de gezondheid en veiligheid van werknemers te waarborgen. Belangrijke verantwoordelijkheden omvatten het implementeren van een uitgebreid Veiligheidsmanagementprogramma (SMP) voor werkplekken met 50 of meer werknemers. Dit programma beschrijft risicobeoordelingen, maatregelen voor gevarenbeheersing en noodprocedures. Werkgevers zijn ook verantwoordelijk voor het bieden van veiligheidstrainingen aan werknemers over potentiële gevaren specifiek voor hun functies en het handhaven van een veilige werkomgeving door regelmatig apparatuur en machines te inspecteren.

Rechten van Werknemers

Werknemers hebben recht op een veilige werkomgeving en kunnen onveilig werk weigeren. Bovendien verleent de Israëlische wet werknemers toegang tot informatie over werkplekgevaren en de veiligheidsmaatregelen die door hun werkgevers zijn genomen.

Dit overzicht biedt een algemeen begrip van de gezondheids- en veiligheidswetten in Israël.

Israel heeft een uitgebreid kader van gezondheids- en veiligheidsnormen en -praktijken (H&S). Deze worden gecontroleerd door het Ministerie van Arbeid, Sociale Zaken en Sociale Diensten (MLSS).

Belangrijke Elementen van Arbeidsgezondheid en -veiligheid in Israel

Fundamentele Wetgeving

De Arbeidsveiligheidsverordening (Nieuwe Versie), 1970 (WSO) is de fundamentele wetgeving die de verplichtingen van werkgevers uiteenzet om een veilige werkomgeving te creëren. Het behandelt verschillende gevaren zoals chemische stoffen, brandveiligheid en blootstelling aan lawaai.

Israëlische Normen (SI)

Ontwikkeld door het Standaardisatie Instituut van Israël, bieden SI's gedetailleerde technische richtlijnen over H&S-praktijken. Hoewel ze niet wettelijk verplicht zijn, toont naleving van relevante SI's de inzet van een werkgever voor best practices. Bijvoorbeeld, SI 18001 is in lijn met de ISO 45001 standaard van de Internationale Organisatie voor Standaardisatie (ISO) voor managementsystemen voor arbeidsgezondheid en -veiligheid.

Veiligheidsmanagementprogramma's (SMP's)

Verplicht voor werkplekken met 50 of meer werknemers, SMP's omvatten een systematische aanpak van H&S-management. Zoals uiteengezet door het Israëlisch Instituut voor Arbeidsveiligheid en Hygiëne (IIOSH), omvatten SMP's risicobeoordelingen, maatregelen voor gevarenbeheersing en noodplannen.

Het Israëlisch Instituut voor Arbeidsveiligheid en Hygiëne (IIOSH)

IIOSH is een non-profitorganisatie die een cruciale rol speelt in het bevorderen van H&S-bewustzijn en kennisdeling. Ze bieden trainingsprogramma's aan, voeren onderzoek uit en ontwikkelen informatieve bronnen voor werkgevers en werknemers.

Werknemersparticipatie

De Israëlische wet erkent het belang van werknemersbetrokkenheid bij H&S-zaken. Werknemers hebben het recht om deel te nemen aan veiligheidscomités en zorgen over werkplekgevaren te uiten.

Continue Verbetering

Een focus op voortdurende verbetering is een kenmerk van een sterke H&S-cultuur. Veel organisaties herzien regelmatig hun H&S-praktijken, onderzoeken incidenten en implementeren corrigerende maatregelen om toekomstige voorvallen te voorkomen.

Werkplekinspecties in Israël worden uitgevoerd door de Arbeidsinspectieafdeling (LID), die valt onder het Ministerie van Arbeid, Sociale Zaken en Sociale Diensten (MLSS). De rol van de LID is om de veiligheid op de werkplek te waarborgen, en dit doet zij door middel van een reeks procedures, criteria en opvolgingsacties.

Inspectieprocedures

De LID gebruikt een risicogebaseerde benadering om inspecties uit te voeren, waarbij voorrang wordt gegeven aan werkplekken met hogere potentiële gevaren of een geschiedenis van niet-naleving. Inspecties kunnen ook worden gestart door klachten van werknemers of na gemelde ongevallen. De Arbeidsinspectie (Organisatie) Wet, 1954 (LILO) geeft inspecteurs de bevoegdheid om werkplekken tijdens werkuren te betreden, werkprocessen en apparatuur te onderzoeken, werkgeversdossiers met betrekking tot veiligheidspraktijken te beoordelen en werkgevers en werknemers te interviewen.

Inspectiecriteria

Werkplekken worden geëvalueerd aan de hand van criteria die zijn uiteengezet in de Arbeidsveiligheidsverordening (Nieuwe Versie), 1970 (WSO) en bijbehorende regelgeving. Deze criteria bestrijken verschillende aspecten van werkplekveiligheid, waaronder algemene werkplekcondities, machineveiligheid, chemische veiligheid, noodvoorbereiding en het juiste gebruik en onderhoud van Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM).

Frequentie van inspecties

De frequentie van inspecties hangt af van het risiconiveau van de werkplek. Werkplekken met een hoog risico, zoals die in de bouw of productie, worden vaker geïnspecteerd dan kantooromgevingen met een laag risico.

Opvolgingsacties

Na een inspectie kan de LID verschillende acties ondernemen op basis van hun bevindingen. Deze kunnen het uitgeven van verbeteringsberichten voor kleine overtredingen omvatten, het opleggen van boetes voor ernstigere overtredingen en het bevelen van werkonderbreking in gevallen van dreigend gevaar voor de veiligheid van werknemers. De LID kan hun inspectierapporten ook delen met andere relevante autoriteiten als hun expertisegebieden betrokken zijn.

Werknemersparticipatie

Tijdens inspecties hebben werknemers het recht om zorgen over werkplekveiligheid rechtstreeks met de inspecteur te bespreken. Deze tweerichtingscommunicatie is cruciaal voor het waarborgen van een uitgebreide beoordeling van de werkplekveiligheid.

Ongevallen op de werkplek kunnen ondanks veiligheidsmaatregelen voorkomen. In Israël zijn er vastgestelde protocollen voor het omgaan met deze incidenten, die zorgen voor een juiste rapportage, onderzoek en mogelijke compensatie voor gewonde werknemers.

Rapportagevereisten

De Ongevallen- en Beroepsziekten (Meldings) Verordening (1945) beschrijft de verplichte rapportagevereisten voor ongevallen op de werkplek. Werkgevers moeten elk ongeval onmiddellijk melden aan de districtsveiligheidsinspecteur als het resulteert in meer dan drie dagen arbeidsongeschiktheid voor de gewonde werknemer of de dood van een werknemer. Artsen die vermoeden dat een ziekte van een patiënt werkgerelateerd is, moeten dit schriftelijk melden aan de Administratie voor Arbeidsveiligheid en Gezondheid. Het Ministerie van Arbeid maakt online rapportage van ongevallen op de werkplek mogelijk, wat het proces vereenvoudigt.

Onderzoeksprocessen

Na een ongevalsmelding kan de Arbeidsinspectie (LID) een onderzoek starten om de oorzaak van het ongeval te bepalen. De omvang van het onderzoek hangt af van de ernst van het ongeval. Voor kleine ongevallen kan de LID een documentbeoordeling of een plaatsbezoek uitvoeren om informatie te verzamelen. Ernstigere ongevallen kunnen meer uitgebreide onderzoeken vereisen, waaronder getuigeninterviews, apparatuuronderzoek en mogelijk reconstructies van de ongevalslocatie. Het doel van het onderzoek is om eventuele veiligheidsinbreuken of tekortkomingen te identificeren die hebben bijgedragen aan het ongeval. Deze bevindingen kunnen worden gebruikt om toekomstige ongevallen te voorkomen en de aansprakelijkheid van de werkgever te bepalen. Werknemers of hun vertegenwoordigers kunnen het recht hebben om deel te nemen aan het onderzoeksproces, afhankelijk van de specifieke omstandigheden.

Compensatieclaims

Als een werknemer een werkgerelateerd letsel of ziekte oploopt, kan hij recht hebben op compensatie volgens de Nationale Verzekeringswet (1953). Deze compensatie kan medische kosten, inkomensverlies en invaliditeitsuitkeringen dekken. Werknemers kunnen compensatieclaims indienen bij het Nationaal Verzekeringsinstituut (NII), dat het sociale zekerheidsstelsel in Israël beheert. Juridische bijstand kan raadzaam zijn om het claimproces te doorlopen, vooral bij complexe gevallen.