In Israël bepaalt de arbeidswet het maximale aantal werkuren per week, met enige flexibiliteit in het plannen van die uren. De maximale wettelijke werkweek in Israël is 42 uur, wat neerkomt op een maximum van 182 uur per maand.

Voor werknemers die een vijfdaagse werkweek hebben, is het dagelijkse maximum 8,6 uur. Voor een zesdaagse werkweek is het dagelijkse maximum 8 uur, met een kortere werkdag op vrijdag. Hoewel de wet een zesdaagse werkweek toestaat, is een vijfdaagse werkweek gebruikelijker in zakelijke omgevingen.

In Israël regelt de arbeidswet overwerk om een eerlijke vergoeding te garanderen voor het overschrijden van de standaard werkuren.

Overwerk wordt beschouwd als werk dat wordt uitgevoerd buiten het wettelijk maximum voor jouw specifieke werkweek. Voor een vijfdaagse werkweek begint overwerk na 8,6 uur per dag of 43 uur per week. Voor een zesdaagse werkweek begint overwerk na 8 uur per dag of 48 uur per week. Werkgevers moeten een vergunning van het Ministerie van Arbeid verkrijgen om werknemers te verzoeken overwerk te verrichten.

Er zijn beperkingen aan de hoeveelheid overwerk die een werknemer mag verrichten. Werknemers mogen niet meer dan 4 uur overwerk per dag werken. Het maximale wettelijke overwerk per week is 16 uur voor een vijfdaagse werkweek of 12 uur voor een zesdaagse werkweek.

Overwerk wordt vergoed tegen een hoger tarief dan reguliere uren. Werknemers ontvangen 125% van hun reguliere uurloon voor de eerste twee uur dagelijks overwerk. Alle uren die na de eerste twee uur dagelijks overwerk worden gewerkt, worden vergoed tegen 150% van het reguliere uurloon.

Werken op de wekelijkse rustdag of een nationale feestdag komt met extra vergoeding. Werknemers hebben recht op 150% van hun reguliere uurloon voor alle gewerkte uren. De eerste twee uur overwerk op een rustdag of feestdag ontvangen 175% van het reguliere loon, met daaropvolgende uren tegen 200%. Werkgevers mogen wettelijk geen werknemers dwingen om meer dan 47 uur per week te werken, inclusief overwerk.

De Israëlische arbeidswetgeving garandeert werknemers rustperiodes en pauzes gedurende de werkdag en werkweek. Hier is een overzicht van deze rechten op basis van relevante wetgeving:

Werknemers die minstens zes uur werken, hebben recht op minimaal 45 minuten rust, inclusief een verplichte ononderbroken pauze van minstens 30 minuten. Deze pauze is onbetaald, maar geeft werknemers tijd voor ontspanning en maaltijdpauzes.

• Uitzonderingen: Het Ministerie van Arbeid kan speciale vergunningen afgeven voor niet-handarbeid om pauzes volledig te laten vervallen, hoewel dit ongebruikelijk is.

Alle werknemers hebben recht op minimaal 36 opeenvolgende uren rust per week. Deze rustperiode valt meestal samen met het weekend, op vrijdag en zaterdag vanwege religieuze observanties.

• Religieuze Flexibiliteit: De specifieke rustdag kan worden aangepast op basis van de religie van de werknemer. Joodse werknemers rusten doorgaans op zaterdag, terwijl werknemers van andere geloofsovertuigingen kunnen kiezen voor vrijdag, zaterdag of zondag.

• Verminderde Rustperiode (Uitzonderlijke Gevallen): Het Ministerie van Arbeid heeft de bevoegdheid om toestemming te verlenen voor een verkorte wekelijkse rustperiode, tot een minimum van 25 uur, in specifieke omstandigheden.

• Belangrijke Opmerking: Werken tijdens de wekelijkse rustperiode is over het algemeen verboden. Echter, uitzonderingen kunnen worden verleend door het Ministerie van Arbeid voor essentiële diensten of noodgevallen.

Israëlische arbeidswetgeving erkent de unieke eisen van nacht- en weekendwerk en heeft regelgeving ingevoerd om het welzijn van werknemers te beschermen en ervoor te zorgen dat zij een eerlijke vergoeding ontvangen.

Nachtwerk wordt gedefinieerd als een dienst waarbij ten minste twee uur vallen tussen 22:00 uur en 06:00 uur. Een reguliere nachtdienst mag niet langer duren dan zeven uur per dag, exclusief overuren. Dit komt door de erkende uitdagingen die gepaard gaan met nachtwerk. Een werknemer kan niet meer dan één week uit elke twee nachtdiensten toegewezen krijgen. Deze rotatie zorgt voor voldoende rustperiodes tussen de nachtdiensten. Werkgevers die werknemers nachtdiensten laten werken, bieden doorgaans hogere basislonen of ploegentoeslagen om de verstoring van het normale slaappatroon te compenseren.

Alle werknemers hebben recht op minimaal 36 opeenvolgende uren rust per week, die meestal op vrijdag en zaterdag vallen vanwege religieuze observanties. Werken tijdens de wekelijkse rustperiode is over het algemeen verboden. Er zijn echter uitzonderingen voor essentiële diensten of noodgevallen, waarvoor een vergunning van het Ministerie van Arbeid nodig is. Werken op de wekelijkse rustdag gaat meestal gepaard met verhoogde compensatie, waarbij werknemers 150% van hun reguliere uurloon ontvangen.

Er kunnen situaties ontstaan waarin nachtdiensten in het weekend vallen. Als een nachtdienst langer duurt dan de reguliere werkuren op een weekend, wordt overwerk betaald volgens de overwerktarieven zoals beschreven in de standaard arbeidswetgeving. Werkgevers kunnen extra compensatie bovenop het overwerkloon bieden om het werken van nachtdiensten in het weekend te stimuleren vanwege de cumulatieve impact op het welzijn van de werknemer.

Hoewel weekendwerk over het algemeen wordt ontmoedigd, kunnen sommige sectoren, zoals de horeca of de gezondheidszorg, weekendoperaties vereisen. De belangrijkste conclusie is dat werknemers passende compensatie en rustperiodes moeten ontvangen wanneer ze in het weekend of 's nachts werken.