In Israël wordt de beëindiging van arbeidsovereenkomsten geregeld door een gestructureerd wettelijk kader. De primaire wet in dit opzicht is de Ontslagvergoedingwet 1963.

Wettige Gronden voor Ontslag

Er zijn verschillende geldige redenen voor ontslag onder de Israëlische wet:

• Prestatie- of Vaardigheidsgebonden: Een werknemer kan worden ontslagen vanwege zijn onvermogen om de taken naar behoren uit te voeren of een gebrek aan vereiste vaardigheden.
• Gedragsgebonden: Ontslag kan plaatsvinden vanwege wangedrag van de werknemer, onacceptabel gedrag of ernstige schendingen van de bedrijfsregels.
• Reductie van Personeel: Economische omstandigheden of herstructurering die het schrappen van functies vereisen, kunnen leiden tot ontslag.
• Sluiting van het Bedrijf: Als het hele bedrijf de activiteiten staakt, kunnen werknemers worden ontslagen.
• Wijziging van Arbeidsvoorwaarden: Als er substantiële wijzigingen zijn in de arbeidsvoorwaarden die de werknemer redelijkerwijs weigert, kan ontslag plaatsvinden.

In gevallen van wangedrag of prestatiegerelateerd ontslag, benadrukt de Israëlische arbeidswetgeving een proces dat waarschuwingen, schriftelijke documentatie en een kans voor de werknemer om de problemen aan te pakken, omvat voordat tot ontslag wordt overgegaan.

Opzegtermijnen

Zowel werkgevers als werknemers die een arbeidsovereenkomst willen beëindigen, moeten zich houden aan de verplichte opzegtermijnen. De specifieke opzegtermijn is over het algemeen gekoppeld aan de lengte van dienst van de werknemer, zoals uiteengezet in de Ontslagvergoedingwet 1963. Collectieve overeenkomsten of individuele contracten kunnen echter langere opzegtermijnen voorschrijven.

Ontslagvergoeding

Behalve om disciplinaire redenen, schrijft de Israëlische wet een ontslagvergoeding (Pitzuim) voor in gevallen van ontslag. De berekening is gebaseerd op:

• Lengte van Dienst van de Werknemer: Over het algemeen één maandsalaris voor elk dienstjaar.
• Laatste Salaris van de Werknemer: De ontslagvergoeding wordt berekend op basis van het laatste maandsalaris van de werknemer.

Het doel van de ontslagvergoeding is om financiële ondersteuning te bieden aan werknemers terwijl zij van baan veranderen.

Israëls juridische kader is ontworpen om discriminatie te bestrijden en gelijkheid te bevorderen, waarbij de Wet Gelijke Kansen bij Arbeid, 1988, de hoeksteen van dit kader vormt. Deze wet verbiedt in brede zin discriminatie op de werkplek.

Beschermde Kenmerken

De Wet Gelijke Kansen bij Arbeid beschermt individuen tegen discriminatie op grond van:

• Geslacht
• Seksuele Oriëntatie
• Zwangerschap, Vruchtbaarheidsbehandelingen, & Ouderschap
• Ras: Dit omvat kleur, nationaliteit, etnische of nationale afkomst.
• Religie
• Leeftijd
• Persoonlijke Status
• Politieke Opvattingen
• Reserve Militaire Dienst

Verhaalsmechanismen

Individuen die in Israël discriminatie ervaren, hebben verschillende mogelijkheden om verhaal te halen:

• Arbeidsrechtbanken: Individuen kunnen discriminatieklachten indienen bij gespecialiseerde Arbeidsrechtbanken in Israël. Deze rechtbanken hebben de bevoegdheid om remedies op te leggen, waaronder herstel in functie, compensatie en strafschadevergoeding.
• De Commissaris voor Gelijke Kansen bij Arbeid: Deze Commissie, onderdeel van het Ministerie van Arbeid, Sociale Zaken en Sociale Diensten, kan discriminatieklachten onderzoeken en bemiddelingsdiensten aanbieden voor een oplossing.
• Publieke Petities: Slachtoffers van discriminatie kunnen petities indienen bij de Commissaris voor Publieke Petities voor verder verhaal en onderzoek.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

Werkgevers in Israël spelen een cruciale rol bij het voorkomen van discriminatie en het bevorderen van inclusie. Belangrijke verantwoordelijkheden zijn onder andere:

• Gelijke Kansen Beleid: Implementeer en handhaaf duidelijke beleidslijnen die discriminatie en intimidatie op basis van de beschermde kenmerken verbieden.
• Training en Bewustwording: Onderwijs werknemers over antidiscriminatiewetgeving, diversiteit en onbewuste vooroordelen door middel van regelmatige training.
• Klachtenprocedures: Stel toegankelijke mechanismen in voor werknemers om discriminatie te melden, met een snelle onderzoek en corrigerende maatregelen.
• Positieve Actie: Werkgevers worden aangemoedigd om positieve actie te ondernemen om de vertegenwoordiging van individuen uit ondervertegenwoordigde groepen te bevorderen.

Israëlische arbeidswetten stellen richtlijnen vast voor verschillende aspecten van arbeidsomstandigheden om het welzijn en de eerlijke behandeling van werknemers te waarborgen. Deze normen omvatten werkuren, rustperiodes en ergonomische voorzieningen.

Werkuren

De Wet op Arbeids- en Rusttijden, 1951 vormt het kader voor werkuren in Israël. Belangrijke bepalingen zijn onder andere:

• Maximale Werkweek: De standaard werkweek in Israël is 42 uur. Werkgevers kunnen vergunningen aanvragen om dit te verlengen tot 43 uur.
• Maximale Werkdag: De typische werkdag is beperkt tot 8 uur, met de mogelijkheid tot verlenging tot 9 uur onder specifieke omstandigheden.
• Overuren: Overuren zijn toegestaan, maar vereisen toestemming van de werknemer. Overuren moeten worden betaald tegen een hoger tarief: 125% van het reguliere loon voor de eerste twee uur en 150% daarna.

Rustperiodes

De Israëlische wet schrijft rustpauzes voor om het welzijn van werknemers te bevorderen en vermoeidheid te voorkomen:

• Dagelijkse Rust: Werknemers hebben recht op een pauze van 36 minuten als hun werkdag langer dan 6 uur duurt.
• Wekelijkse Rust: Werknemers moeten een wekelijkse rustperiode van minstens 36 opeenvolgende uren krijgen. Dit valt meestal samen met de Joodse sabbat (Shabbat) van vrijdag bij zonsondergang tot zaterdag bij zonsondergang.
• Jaarlijks Verlof: Israëlische werknemers hebben recht op betaald jaarlijks verlof. De duur van het verlof neemt toe met hun diensttijd.

Ergonomische Vereisten

Hoewel Israël geen specifieke wet heeft die aan ergonomie is gewijd, bevorderen verschillende voorschriften de veiligheid op de werkplek en minimaliseren ze ergonomische risico's:

• Voorziening van Veilige Arbeidsomstandigheden: De Wet op Arbeids- en Rusttijden vereist dat werkgevers veilige en gezonde arbeidsomstandigheden bieden. Dit omvat maatregelen om ergonomische risico's te minimaliseren.
• Risicobeoordelingen: Hoewel niet expliciet verplicht, worden werkgevers aangemoedigd om risicobeoordelingen uit te voeren om potentiële gevaren te identificeren, inclusief die met betrekking tot ergonomie.

Israëls uitgebreide gezondheids- en veiligheidskader (H&S) is gecentreerd rond de Veiligheid op het Werk Wet, 1970. Deze wet, samen met aanvullende regelgeving, schetst duidelijke verplichtingen voor werkgevers, beschermt de rechten van werknemers en wijst handhavingsverantwoordelijkheden toe.

Verplichtingen van de Werkgever

De Veiligheid op het Werk Wet benadrukt de verantwoordelijkheid van werkgevers om een veilige en gezonde werkomgeving te creëren. Belangrijke verplichtingen van werkgevers zijn onder andere:

• Risicobeoordelingen: Werkgevers moeten regelmatig risicobeoordelingen uitvoeren om potentiële gevaren op de werkplek te identificeren. Deze beoordelingen moeten verschillende aspecten omvatten zoals machines, chemicaliën, werkprocessen en biologische agentia.
• Veilige Werkprocedures: Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het ontwikkelen en implementeren van veilige werkprocedures om risico's te minimaliseren. Dit houdt in dat werknemers de juiste training krijgen over deze procedures.
• Verstrekking van Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM): Werkgevers moeten werknemers voorzien van geschikte PBM op basis van de specifieke werkplekrisico's die in de risicobeoordeling zijn geïdentificeerd.
• Werknemersconsultatie: De wet benadrukt overleg met werknemers over gezondheids- en veiligheidskwesties. Dit kan inhouden dat werknemersvertegenwoordigers worden betrokken bij veiligheidsbesprekingen en beslissingen.
• Ongevallenrapportage: Werkgevers zijn wettelijk verplicht om werkgerelateerde ongevallen en bijna-ongevallen te melden aan het Nationaal Verzekeringsinstituut (NII).

Rechten van Werknemers

Israëlische werknemers genieten een goed gedefinieerde set van rechten onder het H&S-kader:

• Recht op een Veilige Werkplek: Werknemers hebben het wettelijke recht om te werken in een omgeving zonder voorzienbare gevaren.
• Recht op Informatie en Training: Werknemers hebben recht op informatie en training over werkplekveiligheidsprocedures en potentiële risico's die met hun werk verbonden zijn.
• Recht om Onveilig Werk te Weigeren: Werknemers hebben het recht om taken te weigeren die zij als een ernstige bedreiging voor hun gezondheid en veiligheid beschouwen, mits zij hun zorgen kunnen rechtvaardigen.

Handhavingsinstanties

De primaire verantwoordelijkheid voor de handhaving van H&S-regelgeving in Israël ligt bij het Ministerie van Arbeid, Sociale Zaken en Sociale Diensten (MOLSS). Het MOLSS voert deze taken uit via zijn verschillende afdelingen en inspecteurs:

• Werkplekinspecties: Het MOLSS voert regelmatig inspecties uit op werkplekken om naleving van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften te waarborgen.
• Verbeteringsberichten: Als er overtredingen worden geconstateerd, kan het MOLSS verbeteringsberichten uitgeven waarin de corrigerende maatregelen worden beschreven die werkgevers moeten nemen.
• Vervolgingen: In gevallen van ernstige niet-naleving kan het MOLSS vervolgingen instellen tegen werkgevers, met straffen die boetes of gevangenisstraf kunnen omvatten.

Deze maatregelen zorgen voor een uitgebreide aanpak van de handhaving van werkplekveiligheid en bevorderen een cultuur van preventie.