Libanon, een land met een rijke historische achtergrond en strategische ligging, wordt gekenmerkt door zijn mediterrane klimaat, bergachtig terrein en diverse religieuze gemeenschappen. Historisch gezien was het een centrum voor handel en cultuur vanwege zijn positie tussen Europa, Azië en Afrika. Libanon heeft verschillende heersende machten gekend, waaronder de Feniciërs, Romeinen en Ottomanen, voordat het in 1943 onafhankelijk werd. Het land heeft een complex politiek systeem dat machtsdeling tussen verschillende religieuze sekten omvat, wat werd verstoord tijdens de burgeroorlog van 1975 tot 1990.

De Libanese economie bevindt zich momenteel in een ernstige crisis, met hyperinflatie, valutadevaluatie en tekorten aan basisgoederen. Ondanks deze uitdagingen heeft Libanon een hoogopgeleide en meertalige bevolking, met een aanzienlijke diaspora die bijdraagt aan de economie. De dienstensector, waaronder financiën, toerisme en onderwijs, is een belangrijke werkgever, hoewel het land ook landbouw- en industriële sectoren heeft. De beroepsbevolking van Libanon is jong, maar kampt met problemen zoals hoge jeugdwerkloosheid en genderongelijkheden in arbeidsdeelname.

Cultureel gezien hechten Libanese werkplekken waarde aan familie, gastvrijheid en gezelligheid, met een voorkeur voor indirecte communicatie en respect voor hiërarchie. De religieuze diversiteit van het land kan de dynamiek op de werkplek beïnvloeden, wat gevoeligheid voor mogelijke gevoeligheden vereist. Opkomende sectoren met groeipotentieel zijn onder andere technologie, hernieuwbare energie en waardetoegevoegde landbouw. Echter, de aanhoudende economische crisis vormt aanzienlijke uitdagingen voor werkgelegenheid en bedrijfsvoering in alle sectoren.

Overzicht van Werkgeversbijdragen en Belastingregelingen in Libanon:

• Bijdragen aan het Nationaal Sociaal Zekerheidsfonds (NSSF):

  • Moeder- en Ziekte-uitkering: Werkgevers dragen 8% van het brutoloon van een werknemer bij.
  • Gezinsbijslagen: Bijdrage is 6% van het brutoloon.
  • Einddienstvergoeding: Werkgevers dragen 8,5% van het jaarlijkse inkomen bij zonder maximumlimiet.

• Belastingen:

  • Inkomstenbelasting (PIT): Progressieve tarieven zijn van toepassing, met schijven variërend van 2% tot 25% op basis van jaarlijkse inkomensniveaus.
  • Vennootschapsbelasting: Tariefdetails zijn beschikbaar via betrouwbare bronnen.
  • BTW: Het standaardtarief is 11%, met specifieke regels voor nul-tarief en vrijgestelde diensten.

• Werknemersbijdragen:

  • Werknemers dragen ongeveer 3,5% van hun brutoloon bij aan de sociale zekerheid.

• Toelagen en Vrijstellingen:

  • Bepaalde toelagen zoals representatie en vervoer zijn tot bepaalde limieten vrijgesteld van belastingen.

• Belastingvoordelen:

  • Investeringsvoordelen omvatten vrijstellingen van de vennootschapsbelasting en andere vergoedingen via het Package Deal Contract (PDC) voor in aanmerking komende sectoren.
  • Holdingmaatschappijen genieten voordelen zoals vrijstellingen op dividenden en verlaagde belastingen op bepaalde inkomens.
  • Industriële en agrarische sectoren kunnen belasting- en rechtenvrijstellingen ontvangen onder specifieke voorwaarden.

• Naleving en Professionele Begeleiding:

  • Regelmatige updates van belastingwetten maken het noodzakelijk om te overleggen met belastingprofessionals of officiële belastingautoriteiten voor nauwkeurige informatie.

Deze samenvatting vat de belangrijkste punten samen met betrekking tot werkgeversbijdragen, belastingen en voordelen in Libanon, en benadrukt het belang van goed geïnformeerd blijven over het vaak veranderende belastinglandschap.

In Libanon wordt het recht op vakantiedagen voor werknemers geregeld door de Arbeidswet van 1946, die van toepassing is na één jaar ononderbroken dienst. De minimale vakantiedagen zijn als volgt:

• 1-5 jaar dienst: 15 werkdagen
• 5-10 jaar dienst: 17 werkdagen
• 10-15 jaar dienst: 19 werkdagen
• Meer dan 15 jaar dienst: 21 werkdagen

Werknemers ontvangen hun volledige salaris tijdens hun jaarlijkse vakantie, en feestdagen die binnen deze periode vallen, tellen niet mee als vakantiedagen. Het tijdstip van de jaarlijkse vakantie wordt overeengekomen tussen de werkgever en werknemer, rekening houdend met operationele behoeften en voorkeuren. Bij beëindiging van het dienstverband worden werknemers gecompenseerd voor niet-gebruikte vakantiedagen.

De Libanese Arbeidswet is de primaire referentie voor arbeidsregelingen, maar arbeidsovereenkomsten en sectorspecifieke overeenkomsten kunnen genereuzere voordelen bieden. Libanon kent verschillende feestdagen, waaronder religieuze feestdagen voor christelijke en moslimgemeenschappen, en nationale feestdagen zoals Onafhankelijkheidsdag op 22 november.

Aanvullende verlofrechten omvatten:

• Zwangerschapsverlof: 10 weken volledig betaald verlof.
• Vaderschapsverlof: 3 dagen volledig betaald verlof.
• Ziekteverlof: Varieert naar gelang de duur van het dienstverband, met een combinatie van volledig en half salaris.

Andere soorten verlof, zoals rouwverlof en onbetaald verlof, zijn onderworpen aan bedrijfsbeleid en collectieve overeenkomsten. Werkgevers kunnen werknemers niet ontslaan tijdens hun jaarlijkse vakantie en mogen verlofaanvragen niet onredelijk weigeren of uitstellen.

Werknemersvoordelen in Libanon

In Libanon hebben werknemers recht op verplichte voordelen zoals sociale zekerheidsbijdragen, verschillende verlofrechten en ontslagvergoeding, samen met optionele extra's die door sommige werkgevers worden aangeboden.

Verplichte Voordelen:

• Sociale Zekerheidsbijdragen: Werkgevers moeten werknemers inschrijven bij het Nationaal Sociale Zekerheidsfonds (NSSF), met een totale bijdrage van 22,5% van het salaris van de werknemer, die medische zorg, gezinstoelagen en een eindejaarsuitkering dekt.
• Verlofrechten: Inclusief jaarlijks verlof, officiële feestdagen, ziekteverlof en zwangerschapsverlof, met een proeftijd van drie maanden.
• Ontslagvergoeding: Werknemers ontvangen een ontslagvergoeding op basis van hun diensttijd bij beëindiging van het dienstverband.

Optionele Voordelen:

• Gezondheid en Welzijn: Werkgevers kunnen ziektekostenverzekeringen en welzijnsprogramma's aanbieden, waaronder lidmaatschappen van sportscholen en deelname aan sportevenementen.
• Financiële Zekerheid: Sommige bedrijven bieden levensverzekeringsplannen aan.
• Werk-Privébalans: Flexibele werkregelingen zoals telewerken en extra betaald verlof worden door sommige werkgevers aangeboden.
• Andere Extra's: Vervoerstoelagen, maaltijdcheques en programma's voor terugbetaling van studiekosten zijn gebruikelijk.

Ziektekostenverzekering:

• Werkgevers bieden vaak een particuliere ziektekostenverzekering aan die ziekenhuisopnames, doktersconsultaties en medicijnen dekt, als aanvulling op de basisdekking van sociale zekerheidsbijdragen.

Pensioenregelingen:

• Eindejaarsuitkering (EOSI): Voorheen het belangrijkste pensioenvoordeel, dat een eenmalige uitkering biedt op basis van salaris en dienstjaren.
• Nieuw Pensioenstelsel (2023): Een nieuwe wet introduceerde een pensioenregeling binnen de NSSF, die een maandelijks pensioen biedt voor in aanmerking komende gepensioneerden, met bijdragen van zowel werkgevers als werknemers.

Opmerking: Het Libanese sociale zekerheidsstelsel ondergaat hervormingen, en details kunnen veranderen, waardoor raadpleging van het Libanese Ministerie van Arbeid voor de laatste updates noodzakelijk is.

Beëindiging van Dienstverband in Libanon:

• Dienstverband kan worden beëindigd om economische redenen (bijv. herstructurering, financiële problemen), disciplinaire redenen (bijv. grove nalatigheid, diefstal, geweld), of onvermogen om de werkzaamheden uit te voeren (door ziekte, handicap, gebrek aan kwalificaties).
• Goedkeuring van het Ministerie van Arbeid is vereist voor beëindigingen op basis van economische redenen.

Opzegtermijnen:

• Opzegtermijnen variëren afhankelijk van de duur van het dienstverband, van 10 dagen voor minder dan 6 maanden dienstverband tot minstens 3 maanden voor meer dan 10 jaar dienstverband.
• Geen opzegtermijn is vereist bij beëindiging wegens ernstig wangedrag.

Ontslagvergoeding:

• Ontslagvergoeding is over het algemeen één maandsalaris per dienstjaar, behalve in gevallen van ernstig wangedrag, ontslagname, of kortlopende contracten.
• Specifieke bepalingen tegen discriminatie zijn beperkt, hoewel er enkele beschermingen bestaan, zoals gelijke behandeling onder de wet ongeacht geslacht.

Verhaalsmechanismen:

• Er zijn beperkte opties beschikbaar voor verhaal in discriminatiegevallen, met mogelijke klachten bij het Ministerie van Arbeid of gerechtelijke stappen.

Verantwoordelijkheden van de Werkgever:

• Werkgevers worden geacht een eerlijke werkomgeving te bieden en procedures op te stellen voor het afhandelen van discriminatieklachten.
• Ze moeten ook zorgen voor een veilige werkplek, risicobeoordelingen uitvoeren, noodzakelijke persoonlijke beschermingsmiddelen verstrekken, en training geven over gezondheid en veiligheid.

Rechten van Werknemers:

• Werknemers hebben recht op een veilige werkomgeving en hebben het recht om geïnformeerd te worden over gevaren op de werkplek.
• Ze mogen werk weigeren dat een direct gevaar voor hun veiligheid of gezondheid oplevert.

Handhavingsinstanties:

• Het Departement voor Arbeidsveiligheid (DOSH) onder het Ministerie van Arbeid is verantwoordelijk voor de handhaving van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften.

Werkuren en Rust:

• De standaard werkweek is beperkt tot 48 uur, met voorzieningen voor overwerkvergoeding.
• Werknemers moeten minimaal 9 opeenvolgende uren rust per dag en 24 opeenvolgende uren per week ontvangen.

Ergonomische en Gezondheidsvereisten:

• Hoewel niet specifiek gericht op ergonomie, verplicht de Libanese Arbeidswet werkgevers om risico's met betrekking tot werkplekontwerp en repetitieve belasting te verminderen.
• Werkgevers zijn verplicht een veilige en gezonde werkomgeving te bevorderen, in overeenstemming met gezondheids- en veiligheidsvoorschriften.

Het arbeidsrechtelijke kader van Libanon omvat zowel individuele als collectieve arbeidsovereenkomsten, evenals contracten voor bepaalde en onbepaalde tijd. Individuele overeenkomsten zijn tussen één werkgever en één werknemer en kunnen mondeling of schriftelijk zijn, hoewel schriftelijk de voorkeur heeft voor duidelijkheid. Collectieve overeenkomsten betreffen een groep werknemers, meestal vertegenwoordigd door een vakbond, en vereisen toestemming van ten minste 60% van de werknemers om geldig te zijn.

Contracten voor bepaalde tijd zijn voor een specifieke duur, meestal tot een jaar maar verlengbaar, en kunnen leiden tot ontslagvergoeding als ze meerdere keren worden verlengd. Contracten voor onbepaalde tijd hebben geen vaste einddatum en bieden meer werkzekerheid. Deeltijdwerk wordt ook erkend, maar niet specifiek gereguleerd.

Belangrijke clausules in Libanese arbeidsovereenkomsten moeten onder andere de identificatie van partijen, het type contract, functiebeschrijving, vergoeding, werktijden, verlofrechten, beëindigingsprocedures en methoden voor geschillenbeslechting bevatten. Aanvullende clausules zoals vertrouwelijkheid en non-concurrentie kunnen worden opgenomen, maar moeten redelijk zijn in omvang en duur om afdwingbaar te zijn. De proeftijd, meestal één tot drie maanden, stelt zowel werkgever als werknemer in staat om de geschiktheid te beoordelen, waarbij de voorwaarden expliciet in het contract moeten worden vermeld om te voorkomen dat de standaardstatus van regulier dienstverband van toepassing wordt.

In Libanon, te midden van een economische crisis, wint remote werken aan populariteit ondanks het ontbreken van een specifiek wettelijk kader. De bestaande arbeidswetten, waaronder Wet nr. 128 van 1991, bieden een basis voor remote werkovereenkomsten, waarbij naleving van de basisrechten van werknemers en verplichtingen van werkgevers wordt gewaarborgd. Echter, uitdagingen zoals inconsistente internettoegang en frequente stroomuitval belemmeren de effectiviteit van remote werken.

Werkgevers worden aangemoedigd om formele remote werkbeleid op te stellen, rekening houdend met geschiktheid van de baan, prestatiemanagement en communicatiemiddelen. Daarnaast worden flexibele werkopties zoals deeltijdwerk, flexibele werktijden en jobsharing verkend, hoewel deze nog niet volledig worden ondersteund door de Libanese arbeidswet.

Gegevensbescherming is een cruciaal onderwerp, waarbij werkgevers verantwoordelijk zijn voor het implementeren van beveiligingsmaatregelen en het waarborgen van transparantie en toestemming bij het omgaan met werknemersgegevens. Beste praktijken voor het beveiligen van gegevens omvatten het opstellen van duidelijke bedrijfsbeleid, het gebruik van versleutelde communicatie en het regelmatig aanbieden van training over gegevensbescherming. Deze inspanningen maken deel uit van bredere initiatieven om de Libanese Arbeidswet te actualiseren om beter tegemoet te komen aan flexibele werkregelingen en gegevensprivacy te beschermen.

Overzicht van de Libanese Arbeidswet

• Werkuren en Overuren:

  • De Libanese Arbeidswet stelt een maximale wettelijke werkweek van 48 uur in, met een standaard werkdag van acht uur, uitbreidbaar tot 12 uur.
  • Overuren moeten worden gecompenseerd met minimaal 50% boven het reguliere loon als het meer dan 48 uur per week bedraagt.
  • Gemiddelde wekelijkse overuren mogen niet meer dan 8 uur over vier maanden bedragen, uitbreidbaar tot 12 maanden in uitzonderlijke gevallen, met een jaarlijkse limiet van 150 uur.

• Pauzes en Rustperiodes:

  • Werknemers die meer dan zes opeenvolgende uren werken (mannen) of vijf (vrouwen) moeten een pauze van een uur krijgen.
  • Een minimum van negen opeenvolgende uren rust is verplicht tussen werkdagen om voldoende herstel te garanderen.

• Uitzonderingen en Flexibiliteit:

  • Het Ministerie van Nationale Economie kan de werkuren aanpassen voor veeleisende banen, en verlengde uren kunnen worden toegestaan in sectoren zoals restaurants met ministeriële goedkeuring.
  • Werkgevers kunnen compensatoire rust aanbieden in plaats van overuren te betalen, hoewel de details hiervan niet in de wet zijn vastgelegd.

• Registratie en Rechten van Werknemers:

  • Werkgevers moeten nauwkeurige registraties bijhouden van alle werkuren.
  • Werknemers hebben recht op pauzes en rustperiodes om welzijn te behouden en vermoeidheid te voorkomen.

• Nacht- en Weekendwerk:

  • Nachtwerk, doorgaans gedefinieerd als werk tussen 22:00 en 06:00 uur, heeft geen verplichte specifieke compensatie.
  • Weekendwerk is niet expliciet verboden, en er zijn geen specifieke wettelijke vereisten voor extra betaling, hoewel sommige sectoren collectieve overeenkomsten kunnen hebben die dit regelen.

Wettelijke Naleving:

• Werkgevers zijn wettelijk verplicht zich aan deze regels te houden, en het niet naleven hiervan kan worden beschouwd als een schending van de rechten van werknemers.

Het begrijpen van marktconforme salarissen in Libanon is essentieel voor het waarborgen van eerlijke werknemerscompensatie en voor bedrijven om getalenteerde werknemers aan te trekken en te behouden. Factoren die deze salarissen beïnvloeden zijn onder andere functietitel, industrie, ervaring, vaardigheden, opleiding, locatie en de grootte en reputatie van het bedrijf. Bronnen voor het onderzoeken van marktconforme salarissen zijn onder andere online vacaturebanken, salarisonderzoeken en netwerken.

Marktconforme salarissen bieden voordelen zoals het aantrekken van toptalent en het verminderen van personeelsverloop voor werkgevers, en het verbeteren van de werktevredenheid voor werknemers. Het huidige minimumloon in Libanon is LBP 9.000.000 per maand, met ingang van 1 mei 2023. Er zijn verplichte voordelen zoals gezinstoeslagen, medische vergoeding en einde dienstvergoeding, samen met optionele bonussen zoals prestatiebonussen en particuliere ziektekostenverzekering.

De Libanese wetgeving beschrijft specifieke regels voor werknemerscompensatie, inclusief componenten zoals basissalaris en sociale zekerheidsbijdragen. Loonbelastingen en inhoudingen omvatten inkomstenbelasting en sociale zekerheidsbijdragen, die door werkgevers worden ingehouden. Ontslagvergoeding is verplicht voor werknemers die zonder gegronde reden worden ontslagen, waarbij het bedrag is gebaseerd op de duur van de dienst van de werknemer.

In Libanon beschrijft de Arbeidswet specifieke opzegtermijnen voor het beëindigen van een dienstverband, afhankelijk van de duur van het dienstverband van de werknemer, variërend van één maand voor minder dan drie jaar dienst tot vier maanden voor twaalf jaar of meer. Tijdens een proeftijd, meestal drie maanden, kan het dienstverband zonder opzegging worden beëindigd. Alternatief kan de opzegtermijn worden omzeild door wederzijds akkoord met een betaling gelijk aan het loon van de opzegtermijn.

Ontslagvergoeding wordt toegekend onder voorwaarden zoals onrechtmatig ontslag, pensionering of ontslag vanwege wangedrag van de werkgever, berekend op basis van de duur van het dienstverband en het laatste salaris van de werknemer. Meestal handelt het Nationaal Socialezekerheidsfonds de ontslagvergoedingen af, maar in gevallen van onrechtmatig ontslag kan de werkgever direct betalen.

Beëindiging kan vrijwillig of onvrijwillig zijn, waarbij in het laatste geval een geldige reden en een schriftelijke kennisgeving vereist zijn. Geschillen over onrechtmatig ontslag kunnen worden behandeld via het Ministerie van Arbeid of de Libanese Arbeidsrechtbanken.

In Libanon is het onderscheid tussen werknemers en zelfstandige opdrachtnemers cruciaal vanwege de juridische en financiële implicaties van verkeerde classificatie. De Libanese Arbeidswet mist een duidelijke definitie van zelfstandige opdrachtnemers, maar controle is een belangrijke factor die door rechtbanken wordt gebruikt om hen te onderscheiden van werknemers. Werknemers werken onder de controle van de werkgever wat betreft werkmethoden en omgeving, terwijl zelfstandige opdrachtnemers meer autonomie genieten en vaak hun eigen gereedschap gebruiken.

Andere factoren die in overweging worden genomen, zijn onder meer de integratie van de werknemer in het bedrijf, economische afhankelijkheid, investering in apparatuur en recht op voordelen en sociale zekerheid. Verkeerde classificatie kan leiden tot juridische gevolgen zoals achterstallige arbeidsvoordelen, boetes en mogelijke juridische stappen door werknemers.

Voor zelfstandige opdrachtnemers is het essentieel om een goed gedefinieerd contract te hebben, vaak gestructureerd als een Overeenkomst voor Zelfstandige Opdrachtnemer of een Dienstverleningsovereenkomst. Effectieve onderhandelingspraktijken omvatten het zorgen voor duidelijkheid in de te leveren prestaties en voorwaarden, inclusief een beëindigingsclausule, en het vaststellen van geschillenbeslechtingsmechanismen.

Zelfstandig werk komt veel voor in verschillende sectoren in Libanon, waaronder IT, creatieve industrieën, vertaling en advies. Intellectuele eigendomsrechten zijn van vitaal belang, waarbij het auteursrecht doorgaans toebehoort aan de freelancer, tenzij anders vermeld in een contract.

Freelancers moeten hun belastingverplichtingen beheren en kunnen overwegen om optionele verzekeringen af te sluiten, zoals ziektekosten- en beroepsaansprakelijkheidsverzekering, evenals vrijwillige bijdragen aan de sociale zekerheid om financiële stabiliteit te waarborgen.

Samenvatting van Gezondheids- en Veiligheidswetten in Libanon

De gezondheids- en veiligheidsvoorschriften van Libanon zijn voornamelijk vastgelegd in de Libanese Arbeidswet (1946) en verder uitgewerkt in Besluit nr. 11802 (1998). Deze wetten verplichten werkgevers om de veiligheid op de werkplek te waarborgen door middel van risicobeoordelingen, het voorkomen van gevaren en het handhaven van veilige werkomgevingen. Belangrijke principes zijn onder andere de verantwoordelijkheid van de werkgever voor veiligheid, het verstrekken van Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM) en de rechten van werknemers op veilige arbeidsomstandigheden en noodzakelijke training.

Werkgevers moeten een Beleid voor Arbeidsveiligheid en Gezondheid (OSH) ontwikkelen, eerste hulp verlenen, ongevallen melden en overleggen met werknemers over veiligheidskwesties. Werkplekken moeten voldoende ventilatie, passende verlichting en gecontroleerde geluidsniveaus hebben. De veiligheid van machines en apparatuur wordt benadrukt door regelmatig onderhoud en veiligheidstraining voor werknemers.

Brandveiligheidsmaatregelen, elektrische veiligheidsnormen en procedures voor chemische gevaren zijn strikt gereguleerd, waarbij een juiste opslag, etikettering en omgang met gevaarlijke stoffen vereist is. Werkgevers zijn ook verplicht om geschikte PBM's te verstrekken en het gebruik ervan te waarborgen.

Het Departement van Arbeidsinspectie, Preventie en Veiligheid (DLIPS) binnen het Ministerie van Arbeid is verantwoordelijk voor de handhaving van deze voorschriften door middel van inspecties, die gepland kunnen zijn of kunnen worden ingegeven door specifieke klachten of ongevallen. Inspecties beoordelen de naleving van de Arbeidswet en Besluit nr. 11802, met mogelijke boetes bij niet-naleving.

Ongevallenonderzoeken worden uitgevoerd om oorzaken te bepalen en herhaling te voorkomen, waarbij het Nationaal Sociale Zekerheidsfonds (NSSF) compensatie biedt voor werkgerelateerde verwondingen. Werkgevers worden aangemoedigd om gedetailleerde ongevallenregistraties bij te houden om continue veiligheidsverbetering te ondersteunen.

Het systeem van Libanon voor het oplossen van arbeidsgerelateerde geschillen omvat gespecialiseerde arbeidsrechtbanken en arbitragepanels. De arbeidsrechtbanken, die deel uitmaken van het civiele rechtssysteem, behandelen een breed scala aan kwesties zoals arbeidsovereenkomsten, loonconflicten, discriminatie en sociale zekerheidsbijdragen. Het proces omvat het indienen van een claim, verzoening, een formele hoorzitting en een beslissing, met mogelijke oplossingen zoals herstel in functie en compensatie.

Arbitrage, vaak de voorkeur voor collectieve onderhandelingen, omvat minder formele hoorzittingen en resulteert in een bindende beslissing door arbiters die doorgaans experts zijn in arbeidsrecht. Arbitragepanels behandelen over het algemeen zaken die verband houden met collectieve overeenkomsten en geschillen over werkplekbeleid.

Het juridische kader dat deze processen regelt, omvat de Libanese Arbeidswet en het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering, die de procedures en rechten bij arbeidsconflicten uiteenzetten. Nalevingsaudits en inspecties zijn cruciaal om ervoor te zorgen dat deze wetten worden nageleefd, uitgevoerd door overheidsinstanties, regelgevende autoriteiten en interne of externe auditors.

Niet-naleving kan leiden tot aanzienlijke gevolgen, waaronder boetes, juridische stappen en reputatieschade. Klokkenluidersbescherming is aanwezig, maar wordt als zwak en beperkt in reikwijdte beschouwd.

Libanon heeft verschillende verdragen van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) geratificeerd, waardoor de arbeidswetten zijn beïnvloed om internationale normen zoals non-discriminatie en vrijheid van vereniging op te nemen. Er blijven echter uitdagingen bestaan bij de volledige implementatie van deze normen, met name door zwakke handhaving, de kwetsbaarheid van bepaalde werknemersgroepen en beperkingen in het Libanese Arbeidswetboek.

Aanbevelingen voor het verbeteren van de naleving van internationale arbeidsnormen omvatten het versterken van arbeidsinspecties, het beschermen van kwetsbare werknemers, het bestrijden van informaliteit en het hervormen van het Arbeidswetboek om beter aan te sluiten bij internationale normen.

• Communicatiestijl: Communicatie op de Libanese werkplek is indirect maar assertief, beïnvloed door het culturele concept van "wasta" dat de nadruk legt op connecties en het behouden van harmonie. Feedback wordt vaak op een niet-confronterende manier en in privé gegeven.

• Formaliteit: Er wordt sterk de nadruk gelegd op formaliteit in Libanese werkplekken, vooral bij eerste interacties en met superieuren. Titels en formele begroetingen zijn gebruikelijk, en zakelijke kleding en punctualiteit worden verwacht.

• Non-verbale Communicatie: Non-verbale signalen zijn belangrijk in Libanon. Goed oogcontact behouden toont respect, maar het moet niet te direct zijn. Fysiek contact zoals handdrukken is gebruikelijk, maar bewustzijn van gendernormen is belangrijk. Gezichtsuitdrukkingen kunnen expressief zijn en zijn belangrijk om in context te begrijpen.

• Onderhandelingsstijl: De Libanese zakelijke cultuur is relatiegericht en flexibel. Vertrouwen opbouwen is essentieel voordat zakelijke details worden besproken. Onderhandelingen kunnen lang duren met veel onderhandelingen, en besluitvorming neigt traag te zijn.

• Hiërarchische Structuren: Libanese bedrijven hebben doorgaans duidelijke hiërarchische structuren waarbij beslissingen aan de top worden genomen. Dit kan de besluitvormingsprocessen vertragen en de input van werknemers beperken, wat creativiteit en innovatie beïnvloedt.

• Leiderschapsstijlen: Autoritaire en paternalistische leiderschapsstijlen zijn gangbaar. Hoewel dit duidelijke richting kan bieden, kan het ook open communicatie en het delen van ideeën onder werknemers belemmeren.

• Culturele en Managementtheorieën: Libanon scoort hoog op machtsafstand volgens het raamwerk van Geert Hofstede, wat wijst op een voorkeur voor hiërarchische structuren. Het raamwerk van Fons Trompenaars suggereert een focus op persoonlijke relaties bij besluitvorming.

• Feestdagen en Zakelijke Impact: Libanon observeert verschillende wettelijke feestdagen zoals Nieuwjaarsdag, Dag van de Arbeid, Eid al-Fitr, Eid al-Adha, Onafhankelijkheidsdag en Kerstdag, die allemaal invloed hebben op bedrijfsactiviteiten. Bedrijven moeten rond deze feestdagen plannen, die kunnen variëren in observatie afhankelijk van de regio en de religieuze samenstelling van het bedrijf.

Over het algemeen is het begrijpen van deze aspecten van de Libanese bedrijfscultuur cruciaal voor effectieve communicatie, onderhandeling en operaties binnen het land.