Werknemersrechten in Libanon

In Libanon staan arbeidswetten toe dat het dienstverband onder bepaalde voorwaarden wordt beëindigd. Deze omvatten economische redenen zoals herstructurering, financiële problemen, technologische veranderingen of het stopzetten van activiteiten die door de werkgever als essentieel worden beschouwd. Dit vereist echter goedkeuring van het Ministerie van Arbeid. Disciplinair redenen kunnen ook leiden tot ontslag. Deze omvatten ernstig wangedrag zoals grove nalatigheid, ongehoorzaamheid, diefstal, herhaald afwezigheid, geweld, het onthullen van bedrijfsgeheimen, enzovoort. Herhaald klein wangedrag na waarschuwingen en progressieve sancties kunnen ook grond zijn voor ontslag. Ten slotte kan het onvermogen van een werknemer om het werk uit te voeren vanwege langdurige of frequente ziekte, handicap of gebrek aan kwalificaties leiden tot ontslag.

Notice Requirements

De vereiste opzegtermijn voor ontslag in Libanon hangt af van de duur van het dienstverband van de werknemer. Voor werknemers met minder dan 6 maanden dienst is een opzegging van 10 dagen vooraf vereist. Voor werknemers met 6 maanden tot 2 jaar dienst is een opzegging van 1 maand vooraf nodig. Werknemers met 2-5 jaar dienst vereisen een opzegging van 2 maanden, terwijl degenen met 5-10 jaar dienst een opzegging van 3 maanden nodig hebben. Voor degenen met meer dan 10 jaar dienst is minimaal 3 maanden opzegging vereist, met aanvullende dagen afhankelijk van de duur van het dienstverband. Opzegging is echter niet vereist in gevallen van ernstig wangedrag door de werknemer.

Severance Pay

Bij ontslag hebben werknemers in Libanon recht op ontslagvergoeding, behalve in het geval van ernstig wangedrag, ontslag door eigen verzoek, of kortlopende contracten (onder 3 maanden). De berekeningsmethode is gebaseerd op de duur van het dienstverband en het salaris van de werknemer. Voor elk jaar dienst wordt één maand salaris gegeven als ontslagvergoeding. Dit bedrag kan hoger zijn afhankelijk van collectieve arbeidsovereenkomsten of individuele arbeidsovereenkomsten.

In Libanon zijn specifieke bepalingen tegen discriminatie beperkt, maar er bestaan wel enkele beschermingen. Bijvoorbeeld, Artikel 7 van de Libanese Grondwet suggereert gelijke behandeling ongeacht geslacht, en stelt: "Alle Libanezen zijn gelijk voor de wet... en genieten gelijke burger- en politieke rechten...". Echter, de handhaving kan onzeker zijn. De Libanese Arbeidswet verbiedt ook discriminatie op de werkvloer op basis van politieke overtuigingen.

Hoewel niet expliciet behandeld in de arbeidswetten, is discriminatie op basis van religieuze affiliatie een bekende zorg vanwege het sektarische politieke systeem van Libanon. Echter, de wetten van Libanon bieden weinig bescherming tegen discriminatie op basis van ras, handicap, seksuele geaardheid, genderidentiteit of leeftijd.

Redress Mechanismen

Opties voor het nastreven van rechtvaardigheid in discriminatiezaken in Libanon zijn beperkt. Voor claims gerelateerd aan geslacht of politieke affiliatie kunnen werknemers een klacht indienen bij het Ministerie van Arbeid. Geschillen buiten het Ministerie van Arbeid kunnen worden voorgelegd aan de rechtbank, maar het succes van dergelijke zaken hangt sterk af van interpretaties van bestaande wetten, die niet specifiek zijn ontworpen voor anti-discriminatie. Externe organisaties zoals Human Rights Watch en NGO's die opkomen voor arbeidsrechten kunnen ook ondersteuning bieden.

Verantwoordelijkheden van de werkgever

Hoewel er geen specifieke anti-discriminatiewetten gelden voor werkplekken, hebben Libanese werkgevers algemene verplichtingen. Ze worden geacht een werkomgeving te bieden vrij van oneerlijke behandeling, vooral op de beperkte gronden die door de huidige regelgeving worden gedekt. Ze moeten ook interne procedures opstellen en communiceren voor het afhandelen van discriminatieklachten.

Concluderend ontbreekt het Libanon aan sterke anti-discriminatiewetten. Inspanningen om discriminatie aan te pakken hangen af van interpretaties van bestaande wetgeving en belangenbehartigingsinspanningen door externe organisaties.

In Libanon is de maximale standaard werkweek 48 uur. Echter, overwerk is toegestaan, waarbij werkgevers verplicht zijn werknemers extra te betalen. De specifieke overurentarieven en limieten worden vastgesteld in Artikel 43 van het Libanese Arbeidswetboek. Bepaalde industrieën, waaronder die met gevaarlijke omstandigheden, kunnen regels hebben voor een verkorte maximale werkweek zoals uiteengezet in het Libanese Arbeidswetboek.

Rustpauzes

Werknemers hebben recht op een minimale rustperiode van ten minste 9 opeenvolgende uren per dag. Daarnaast vereist het Libanese Arbeidswetboek minimaal 24 opeenvolgende uren rust per week. Libanon erkent verschillende feestdagen, waarbij werknemers over het algemeen betaald verlof krijgen op deze dagen.

Ergonomische Vereisten

Hoewel het Libanese Arbeidswetboek geen uitgebreide regelgeving heeft die specifiek gericht is op ergonomie, hebben werkgevers de verantwoordelijkheid om een veilige en gezonde werkomgeving te bevorderen. Dit omvat het nemen van redelijke maatregelen om het risico op verwondingen te verminderen, inclusief die voortvloeien uit herhaalde belasting of slecht ontwerp van de werkplek. Werkgevers moeten ook rekening houden met potentiële gezondheidsrisico's op de werkplek, inclusief die gerelateerd aan ergonomie, en maatregelen implementeren om het welzijn van werknemers te beschermen.

Libanon geeft prioriteit aan het welzijn van werknemers door een kader van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften. Deze voorschriften schetsen de verplichtingen van werkgevers, de rechten van werknemers en de handhavingsmechanismen om een veilige werkomgeving te waarborgen.

Verplichtingen van de werkgever

De Libanese Arbeidswet en gerelateerde gezondheids- en veiligheidsdecreten leggen verschillende kernverplichtingen op aan werkgevers:

• Zorg voor een veilige werkplek: Werkgevers moeten alle noodzakelijke maatregelen nemen om de veiligheid en gezondheid van hun werknemers op het werk te waarborgen. Dit omvat het voorkomen van ongevallen, beroepsziekten en branden.

• Risicobeoordelingen: Werkgevers zijn verplicht om risicobeoordelingen uit te voeren om potentiële gevaren op de werkplek te identificeren en controlemaatregelen te implementeren om deze te beperken.

• Verstrekken van persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM): Wanneer nodig, moeten werkgevers werknemers voorzien van geschikte PBM voor de specifieke gevaren van hun werk.

• Training en informatie: Werkgevers moeten werknemers voorzien van training en informatie over gezondheids- en veiligheidsrisico's, veilige werkpraktijken en noodprocedures.

Rechten van werknemers

Werknemers in Libanon hebben de volgende rechten met betrekking tot gezondheid en veiligheid op de werkplek:

• Recht op een veilige werkomgeving: Werknemers hebben het recht om te werken in een veilige en gezonde omgeving vrij van voorzienbare risico's.

• Weigering van onveilig werk: Hoewel niet expliciet vermeld in de Arbeidswet, kunnen werknemers het recht hebben om werk te weigeren dat zij redelijkerwijs beschouwen als een dreiging voor hun veiligheid of gezondheid.

• Recht op informatie: Werknemers hebben het recht geïnformeerd te worden over potentiële gevaren op de werkplek en de maatregelen die worden genomen om deze te beheersen.

Handhavingsinstanties

De belangrijkste handhavingsinstantie voor gezondheids- en veiligheidsvoorschriften in Libanon is het Department of Occupational Safety (DOSH) van het Ministerie van Arbeid. De DOSH voert inspecties uit op werkplekken om naleving van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften te waarborgen.

Hoewel niet expliciet vermeld in de Arbeidswet, kunnen sommige voorschriften worden vastgesteld via ministeriële decreten of richtlijnen. Het raadplegen van de website van het Ministerie van Arbeid of gerenommeerde juridische bronnen in Libanon kan meer uitgebreide informatie bieden.