In Libanon staan de arbeidswetten ontslag onder bepaalde voorwaarden toe. Deze omvatten economische redenen zoals herstructurering, financiële problemen, technologische veranderingen of stopzetting van activiteiten die door de werkgever als essentieel worden beschouwd. Dit vereist echter goedkeuring van het Ministerie van Arbeid. Disciplinaire redenen kunnen ook leiden tot ontslag. Deze omvatten ernstig wangedrag zoals grove nalatigheid, insubordinatie, diefstal, herhaalde afwezigheid, geweld, het onthullen van bedrijfsgeheimen, enzovoort. Herhaald klein wangedrag na waarschuwingen en progressieve sancties kan ook een reden zijn voor ontslag. Ten slotte kan het onvermogen van een werknemer om het werk uit te voeren vanwege langdurige of frequente ziekte, handicap of gebrek aan kwalificaties leiden tot ontslag.

Opzegtermijnen

De vereiste opzegtermijn voor ontslag in Libanon hangt af van de lengte van dienst van de werknemer. Voor degenen met minder dan 6 maanden dienst is een opzegtermijn van 10 dagen vereist. Voor degenen met 6 maanden tot 2 jaar dienst is een opzegtermijn van 1 maand nodig. Werknemers met 2-5 jaar dienst hebben een opzegtermijn van 2 maanden nodig, terwijl degenen met 5-10 jaar dienst een opzegtermijn van 3 maanden nodig hebben. Voor degenen met meer dan 10 jaar dienst is minimaal 3 maanden opzegtermijn vereist, met extra dagen afhankelijk van de lengte van dienst. Echter, opzegging is niet vereist in gevallen van ernstig wangedrag door de werknemer.

Ontslagvergoeding

Bij ontslag hebben werknemers in Libanon recht op een ontslagvergoeding, behalve in geval van ernstig wangedrag, ontslagname of kortetermijncontracten (minder dan 3 maanden). De berekeningsmethode is gebaseerd op de lengte van dienst en het salaris van de werknemer. Voor elk dienstjaar wordt één maandsalaris als ontslagvergoeding gegeven. Dit bedrag kan hoger zijn afhankelijk van collectieve arbeidsovereenkomsten of individuele arbeidsovereenkomsten.

In Libanon zijn specifieke bepalingen tegen discriminatie beperkt, maar er bestaan wel enkele beschermingen. Zo suggereert Artikel 7 van de Libanese Grondwet gelijke behandeling ongeacht geslacht, met de woorden: "Alle Libanezen zijn gelijk voor de wet... en genieten evenzeer van burgerlijke en politieke rechten...". De handhaving kan echter onzeker zijn. De Libanese Arbeidswet verbiedt ook discriminatie op basis van politieke opvattingen bij werkgelegenheid.

Hoewel niet expliciet behandeld in arbeidswetten, is discriminatie op basis van religieuze affiliatie een bekend probleem vanwege het sektarische politieke systeem van Libanon. De wetten van Libanon bieden echter weinig bescherming tegen discriminatie op basis van ras, handicap, seksuele geaardheid, genderidentiteit of leeftijd.

Mechanismen voor Rechtsherstel

De opties voor het nastreven van rechtsherstel in discriminatiegevallen in Libanon zijn beperkt. Voor claims met betrekking tot geslacht of politieke affiliatie kunnen werknemers een klacht indienen bij het Ministerie van Arbeid. Geschillen die verder gaan dan het Ministerie van Arbeid kunnen voor de rechter worden gebracht, maar het succes van dergelijke zaken hangt sterk af van interpretaties van bestaande wetten, die niet specifiek zijn ontworpen voor anti-discriminatie. Externe organisaties zoals Human Rights Watch en NGO's die pleiten voor arbeidsrechten kunnen ook ondersteuning bieden.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

Hoewel er geen specifieke anti-discriminatiewetten zijn die werkplekken reguleren, hebben Libanese werkgevers algemene verplichtingen. Ze worden geacht een werkomgeving te bieden die vrij is van oneerlijke behandeling, met name op de beperkte gronden die door de huidige regelgeving worden gedekt. Ze moeten ook interne procedures opstellen en communiceren voor het afhandelen van discriminatieklachten.

Concluderend, Libanon mist sterke anti-discriminatiewetten. Inspanningen om discriminatie aan te pakken zijn afhankelijk van interpretaties van bestaande wetgeving en de pleitbezorging door externe organisaties.

In Libanon is de maximale standaardwerkweek 48 uur. Overwerk is echter toegestaan, waarbij werkgevers verplicht zijn werknemers extra te betalen. De specifieke overwerktarieven en -limieten zijn vastgelegd in Artikel 43 van de Libanese Arbeidswet. Bepaalde industrieën, waaronder die met gevaarlijke omstandigheden, kunnen verminderde maximale werkweekregelingen hebben die zijn uiteengezet in de Libanese Arbeidswet.

Rustperiodes

Werknemers hebben recht op een minimale rustperiode van ten minste 9 opeenvolgende uren per dag. Daarnaast schrijft de Libanese Arbeidswet ten minste 24 opeenvolgende uren rust per week voor. Libanon kent verschillende feestdagen, waarbij werknemers over het algemeen betaald vrij krijgen op deze dagen.

Ergonomische Vereisten

Hoewel de Libanese Arbeidswet geen uitgebreide regelgeving heeft die specifiek gericht is op ergonomie, hebben werkgevers de verantwoordelijkheid om een veilige en gezonde werkomgeving te bevorderen. Dit omvat het nemen van redelijke maatregelen om het risico op verwondingen te verminderen, inclusief die als gevolg van repetitieve belasting of een slecht ontworpen werkplek. Werkgevers moeten ook rekening houden met mogelijke gezondheidsrisico's op de werkplek, inclusief die met betrekking tot ergonomie, en maatregelen implementeren om het welzijn van werknemers te beschermen.

Libanon geeft prioriteit aan het welzijn van werknemers door middel van een kader van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften. Deze voorschriften beschrijven de verplichtingen van werkgevers, de rechten van werknemers en de handhavingsmechanismen om een veilige werkomgeving te waarborgen.

Verplichtingen van de Werkgever

Het Libanese Arbeidswetboek en gerelateerde gezondheids- en veiligheidsdecreten leggen verschillende belangrijke verplichtingen op aan werkgevers:

• Zorgen voor een Veilige Werkplek: Werkgevers moeten alle nodige maatregelen nemen om de veiligheid en gezondheid van hun werknemers op het werk te waarborgen. Dit omvat het voorkomen van ongevallen, beroepsziekten en branden.

• Risicobeoordelingen: Werkgevers zijn verplicht risicobeoordelingen uit te voeren om potentiële gevaren op de werkplek te identificeren en beheersmaatregelen te implementeren om deze te verminderen.

• Verstrekken van Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM): Indien nodig moeten werkgevers werknemers voorzien van geschikte PBM voor de specifieke gevaren van hun werk.

• Training en Informatie: Werkgevers moeten werknemers voorzien van training en informatie over gezondheids- en veiligheidsrisico's, veilige werkmethoden en noodprocedures.

Rechten van Werknemers

Werknemers in Libanon hebben de volgende rechten met betrekking tot gezondheid en veiligheid op de werkplek:

• Recht op een Veilige Werkplek: Werknemers hebben het recht om te werken in een veilige en gezonde omgeving zonder voorzienbare risico's.

• Weigering van Onveilig Werk: Hoewel niet expliciet vermeld in het Arbeidswetboek, kunnen werknemers het recht hebben om werk te weigeren dat zij redelijkerwijs als een direct gevaar voor hun veiligheid of gezondheid beschouwen.

• Recht op Informatie: Werknemers hebben het recht om geïnformeerd te worden over potentiële gevaren op de werkplek en de maatregelen die zijn genomen om deze te beheersen.

Handhavingsinstanties

De primaire handhavingsinstantie voor gezondheids- en veiligheidsvoorschriften in Libanon is het Ministerie van Arbeid's Department of Occupational Safety (DOSH). De DOSH voert inspecties uit op werkplekken om naleving van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften te waarborgen.

Hoewel niet expliciet vermeld in het Arbeidswetboek, kunnen sommige voorschriften worden vastgesteld door middel van ministeriële decreten of richtlijnen. Raadpleging van de website van het Ministerie van Arbeid of gerenommeerde juridische bronnen in Libanon kan meer uitgebreide informatie bieden.