Zuid-Korea

In Zuid-Korea stelt de Arbeidsnormenwet (LSA), die in 1997 werd ingevoerd, het juridische kader voor standaardwerkuren vast.

De LSA stelt een maximum van 8 werkuren per dag en 40 werkuren per week vast. Dit sluit rustperiodes tijdens de werkdag uit. De wet schrijft ook voor dat wachttijd onder toezicht van een werkgever als werkuren moet worden geteld.

De LSA staat ook flexibele werkuren toe onder specifieke voorwaarden. Werkgevers kunnen werknemers in drukke periodes meer dan de standaard 40 uur per week inplannen, zolang het gemiddelde aantal werkuren over een specifieke periode (de "eenheidsperiode") op 40 uur per week blijft. Dit systeem vereist overeenstemming tussen de werkgever en werknemersvertegenwoordigers (zoals een vakbond) voor perioden die langer dan twee weken duren.

In Zuid-Korea, bekend om zijn lange werkuren, zijn er regels opgesteld om overwerk te reguleren en eerlijke compensatie voor werknemers te waarborgen. Deze specificaties zijn vastgelegd in de Arbeidsstandaardenwet (LSA).

De LSA stelt het kader voor overwerk vast, waardoor werknemers buiten de standaard werkuren kunnen werken. Er zijn echter beperkingen:

• Maximaal Wekelijks Overwerk: Werknemers kunnen instemmen met een maximum van 12 uur overwerk per week.
• Weekend- en Feestdag Overwerk: Overwerk in het weekend en op feestdagen is toegestaan, met een hogere limiet van 16 uur per week.

De Zuid-Koreaanse wet vereist eerlijke compensatie voor overwerk. Werkgevers zijn verplicht om werknemers tegen een verhoogd tarief te betalen voor overuren:

• Overwerk Tarief: Overwerk moet worden gecompenseerd tegen een tarief van ten minste 1,5 keer het reguliere loon van de werknemer.

Aanvullende overwegingen zijn onder andere:

• Tijd Voor Tijd: In sommige gevallen kunnen werkgevers tijd voor tijd aanbieden in plaats van overwerkvergoeding, maar dit vereist een schriftelijke overeenkomst met de vertegenwoordiger van de werknemer (zoals een vakbond).

De LSA biedt enige bescherming voor specifieke groepen werknemers met betrekking tot overwerk:

• Vrouwen met Jonge Kinderen: Vrouwen die nog geen jaar na de bevalling hebben voltooid, kunnen niet worden verplicht om meer dan 2 uur overwerk per dag, 6 uur per week en 150 uur per jaar te werken, zelfs niet met hun toestemming.
• Minderjarigen: De Zuid-Koreaanse wet beperkt strikt het overwerk voor minderjarigen onder de 18 jaar. Zij mogen geen overwerk verrichten op schooldagen of feestdagen, en hun wekelijkse overwerk is beperkt tot 3 uur.

De Zuid-Koreaanse arbeidswetgeving zorgt voor rustperiodes en pauzes voor werknemers om hun welzijn te behouden en burn-out te voorkomen. Deze regels zijn vastgelegd in de Arbeidsnormenwet (LSA).

De LSA verplicht werkgevers om rustperiodes te bieden aan werknemers tijdens hun werktijden. Voor werkdagen van minimaal 4 uur hebben werknemers recht op een rustpauze van minimaal 30 minuten. Voor werkdagen van minimaal 8 uur hebben werknemers recht op een rustpauze van minimaal 1 uur. Deze pauzes zijn onbetaald en worden niet meegerekend als werktijd. Werknemers zijn vrij om deze tijd te gebruiken voor ontspanning, maaltijden of persoonlijke behoeften.

Hoewel de LSA deze minimumnormen stelt, zijn er enkele uitzonderingen. Bedrijven met flexibele werktijdsystemen die zijn vastgesteld onder de LSA kunnen andere pauzeregelingen hebben, zolang deze zijn overeengekomen door werknemersvertegenwoordigers (zoals een vakbond). Bepaalde sectoren kunnen specifieke regels hebben met betrekking tot pauzes die zijn vastgelegd in aparte wetgeving die de algemene bepalingen van de LSA overstijgt.

Werknemers hebben het recht om hun verplichte rustperiodes te nemen zonder onderbreking van werkverplichtingen. Werkgevers mogen hen niet onder druk zetten om pauzes over te slaan of door te werken.

Hoewel de LSA niet expliciet een minimale dagelijkse rustperiode tussen werkdagen voorschrijft, biedt het wel enkele relevante regels. De wet vereist dat werkgevers werknemers gemiddeld ten minste één rustdag per week geven. Deze rustdag kan een zondag zijn of een andere aangewezen dag die is overeengekomen door de werkgever en werknemer (of hun vertegenwoordigers).

Bepaalde sectoren met traditioneel lange werktijden kunnen specifieke regels hebben met betrekking tot dagelijkse rustperiodes die zijn vastgelegd in aparte wetgeving. Werknemers kunnen ermee instemmen om op hun aangewezen rustdag te werken als ze een schriftelijke overeenkomst bereiken met hun werkgever voor compensatoire vrije tijd of andere voordelen.

In Zuid-Korea zijn arbeidswetten ontworpen om de gezondheid en het welzijn van werknemers te beschermen, inclusief degenen die nachtdiensten en weekenden werken.

Wat betreft nachtwerk, wordt dit over het algemeen gedefinieerd als werk dat wordt uitgevoerd tijdens de nachtelijke uren, doorgaans tussen 22.00 uur en 05.00 uur. Werknemers die 's nachts werken, hebben recht op een loontoeslag van minimaal 50% bovenop hun reguliere loon voor de nachtelijke werkuren. In overleg met arbeidsvertegenwoordigers kunnen werkgevers betaald verlof aanbieden in plaats van de nachtarbeidstoeslag.

Wat betreft weekendwerk, hebben alle werknemers recht op minimaal één betaalde rustdag per week, meestal op zondag. Werk dat wordt uitgevoerd op een aangewezen rustdag wordt beschouwd als overwerk en moet worden gecompenseerd tegen een hoger tarief, meestal het dubbele van het reguliere loon. Werkgevers en werknemers kunnen overeenkomen om flexibele werkregelingen te treffen, waardoor de werkuren over een periode van twee weken gemiddeld kunnen worden. Dit kan inhouden dat er in de ene week meer dan 40 uur wordt gewerkt om kortere werkweken, inclusief weekenden, te compenseren.