In Turkije bieden arbeidswetten een kader voor de beëindiging van arbeidsovereenkomsten. Dit omvat zowel gewone als gerechtvaardigde beëindiging, elk met zijn eigen set voorwaarden.

Gewone Beëindiging

Gewone beëindiging kan onder verschillende omstandigheden plaatsvinden:

• Wederzijdse Overeenkomst: Het contract eindigt wanneer zowel de werkgever als de werknemer akkoord gaan met de beëindiging.
• Ontslag door Werknemer: Het contract eindigt wanneer de werknemer met gepaste kennisgeving zijn voornemen om te vertrekken aangeeft.
• Einde van een Contract voor Bepaalde Tijd: Het contract eindigt vanzelf bij het verstrijken van een contract voor bepaalde tijd.
• Pensioen: Het contract eindigt wanneer de werknemer de pensioengerechtigde leeftijd bereikt.
• Overlijden van de Werknemer: Het contract eindigt bij het overlijden van de werknemer.

Gerechtvaardigde Beëindiging

Gerechtvaardigde beëindiging kan onder de volgende voorwaarden plaatsvinden:

• Geldige Redenen Gerelateerd aan de Behoeften van de Werkgever: Dit omvat economische neergang, bedrijfsherstructurering of technologische veranderingen die de functie beïnvloeden.
• Geldige Redenen Gerelateerd aan de Capaciteit of het Gedrag van de Werknemer: Dit omvat onvoldoende prestaties of kwalificaties, gezondheidsproblemen die het uitvoeren van taken verhinderen (binnen wettelijke grenzen), en ernstig wangedrag.

Opzegtermijnen

De opzegtermijnen in Turkije zijn over het algemeen afhankelijk van de duur van de dienstbetrekking van de werknemer:

• Minder dan 6 maanden: 2 weken opzegtermijn
• Tussen 6 maanden en 1,5 jaar: 4 weken opzegtermijn
• Tussen 1,5 jaar en 3 jaar: 6 weken opzegtermijn
• Meer dan 3 jaar: 8 weken opzegtermijn

Ontslagvergoeding

Werknemers die onder gewone beëindigingsomstandigheden worden ontslagen, hebben recht op ontslagvergoeding. De geschiktheid en berekening van deze vergoeding zijn gebaseerd op de duur van de dienstbetrekking en het laatste salaris.

Turkije's juridische kader behandelt discriminatie, hoewel het minder uitgebreide bescherming biedt in vergelijking met sommige andere landen. De antidiscriminatiewetten van het land richten zich voornamelijk op geslacht, taal, ras, kleur, religie, sekte, politieke mening en filosofisch geloof. De Turkse Grondwet verbiedt expliciet discriminatie op deze gronden. Daarnaast criminaliseert het Turkse Wetboek van Strafrecht daden van haat en discriminatie op basis van andere kenmerken zoals etniciteit. Echter, seksuele geaardheid en genderidentiteit zijn niet expliciet opgenomen als beschermde kenmerken onder de Turkse wet.

Beschermde Kenmerken

• Geslacht: Expliciet verboden discriminatie op basis van geslacht.
• Taal, Ras, Kleur, Religie en Sekte: Bescherming tegen discriminatie met betrekking tot deze kenmerken is ook verankerd in de grondwet.
• Politieke Mening en Filosofisch Geloof: De Turkse wet biedt bescherming tegen discriminatie voortkomend uit politieke en filosofische ideologieën.
• Overige: Daden van haat en discriminatie op basis van andere kenmerken zoals etniciteit zijn strafbaar gesteld.

Verhaalsmechanismen

Individuen die menen dat zij in Turkije aan discriminatie zijn onderworpen, hebben verschillende opties. Ze kunnen klachten indienen bij de Mensenrechten- en Gelijkheidsinstelling van Turkije (TİHEK) of de Ombudsman. Deze instanties onderzoeken klachten en kunnen remedies aanbevelen. Slachtoffers van discriminatie kunnen ook juridische stappen ondernemen bij arbeidsrechtbanken of via strafrechtelijke procedures, afhankelijk van de aard van de discriminatie.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

Werkgevers in Turkije hebben de verantwoordelijkheid om een niet-discriminerende werkplek te bevorderen. Ze moeten beleid en procedures implementeren die eerlijke behandeling bevorderen en discriminatie voorkomen. Werkgevers moeten ook werknemers voorlichten over antidiscriminatiewetten en een bedrijfscultuur bevorderen die inclusief en respectvol is. Bovendien moeten ze een duidelijk mechanisme opzetten voor het behandelen van discriminatieklachten en snel actie ondernemen om eventuele gegronde gevallen te onderzoeken en te corrigeren.

De Turkse antidiscriminatiewetten zijn in ontwikkeling, en het is raadzaam om juridisch advies in te winnen of contact op te nemen met mensenrechtenorganisaties voor de meest actuele informatie.

Turkse arbeidswetten bieden een kader voor standaardwerkweken, rustperiodes en ergonomische overwegingen om het welzijn van werknemers te waarborgen.

Werkuren

De standaardwerkweek in Turkije is 45 uur, met een maximum van 9 uur werk per dag. Overwerk dat deze dagelijkse of wekelijkse limieten overschrijdt is toegestaan, maar het is gereguleerd. Overwerkvergoeding is wettelijk verplicht, doorgaans tegen een tarief van 1,5 keer het reguliere loon op weekdagen, met hogere tarieven op zondagen en feestdagen.

Rustperiodes

De Turkse arbeidswetgeving schrijft ten minste één uur ononderbroken rust voor tijdens een werkdag die langer dan zeven uur duurt. Alle werknemers hebben recht op een wekelijkse rustperiode van ten minste één dag, meestal op zondag. Werknemers bouwen ook betaald jaarlijks verlof op, met een minimumaanspraak van 14 dagen na één jaar dienst. De duur van dit verlof neemt toe met de anciënniteit.

Ergonomische Vereisten

Hoewel de Turkse arbeidswetgeving geen expliciete gedetailleerde ergonomische vereisten beschrijft, suggereert de algemene focus op de gezondheid en veiligheid van werknemers dat ergonomische overwegingen waarschijnlijk tot op zekere hoogte worden aangepakt. Het Ministerie van Arbeid en Sociale Zekerheid (MLSS) is verantwoordelijk voor het uitvaardigen van voorschriften op het gebied van arbeidsgezondheid en veiligheid, die mogelijk ergonomische principes omvatten.

De Turkse wetgeving geeft prioriteit aan het welzijn van werknemers door middel van een uitgebreid kader van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften. Het begrijpen van deze richtlijnen is cruciaal voor zowel werkgevers als werknemers.

Verplichtingen van de Werkgever

Turkse werkgevers hebben een wettelijke plicht om de gezondheid en veiligheid van werknemers te waarborgen door:

• Risicobeoordeling en -beperking: Werkgevers moeten proactief potentiële gevaren op de werkplek identificeren en beoordelen. Ze zijn verplicht om preventieve maatregelen te nemen om deze risico's te minimaliseren.

• Verstrekking van Veilig Materiaal en Training: Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het verstrekken van de benodigde persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) en uitgebreide training over veilige werkmethoden die specifiek zijn voor hun functies.

• Noodvoorbereiding: Werkgevers moeten noodplannen ontwikkelen en implementeren waarin procedures worden beschreven voor het reageren op ongevallen, branden en andere noodsituaties.

• Ongevallenrapportage en -onderzoek: Alle werkgerelateerde ongevallen en ziekten moeten worden gemeld aan de relevante autoriteiten. Werkgevers zijn verplicht deze incidenten te onderzoeken om toekomstige voorvallen te voorkomen.

• Arbodiensten: Afhankelijk van de sector en het aantal werknemers, kunnen bedrijven verplicht zijn om Arbodiensten op te zetten om de gezondheid van werknemers te monitoren en preventieve maatregelen te bieden.

Rechten van Werknemers

Werknemers in Turkije hebben fundamentele rechten met betrekking tot gezondheid en veiligheid op de werkplek:

• Recht op een Veilige Werkplek: Werknemers hebben het recht om te werken in een omgeving zonder voorzienbare risico's voor hun gezondheid en veiligheid.

• Toegang tot Informatie en Training: Werknemers hebben het recht om duidelijke en uitgebreide informatie en training te ontvangen over gevaren op de werkplek, veilige werkprocedures en noodprotocollen.

• Weigering van Onveilig Werk: Werknemers hebben het recht om werk te weigeren dat zij als onveilig beschouwen of dat een direct gevaar vormt voor hun gezondheid en veiligheid, mits zij redelijke rechtvaardiging hebben voor hun bezorgdheid.

Handhavingsinstanties

De primaire verantwoordelijkheid voor het handhaven van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften in Turkije ligt bij het Ministerie van Arbeid en Sociale Zekerheid (MLSS). De Arbeidsinspectie-eenheden voeren regelmatige werkplekinspecties uit om naleving te waarborgen.

Het Ministerie van Volksgezondheid speelt ook een rol in de gezondheid en veiligheid op de werkplek via zijn Afdeling Arbeidsgezondheid. Deze afdeling ontwikkelt en bevordert gezondheids- en veiligheidsnormen, voert onderzoek uit en biedt technische begeleiding.