De Factories Ordinance (No. 45 van 1942) is de fundamentele wetgeving met betrekking tot gezondheid en veiligheid in Sri Lanka. Het verplicht maatregelen met betrekking tot netheid en werkruimtestandaarden, ventilatie en temperatuurregeling, veiligheidsmaatregelen voor machines en apparatuur, brandpreventie en veiligheid, en bescherming tegen gevaarlijke stoffen.

De Shop and Office Employees (Regulation of Employment and Remuneration) Act (No. 19 van 1954) bevat gezondheids- en veiligheidsbepalingen voor instellingen die niet onder de Factories Ordinance vallen. De National Environmental Act (No. 47 van 1980) behandelt milieubescherming en het beheer van gevaarlijke materialen en afval, wat indirect invloed heeft op werkplekken door vervuiling en blootstellingsveroorzakende emissies te minimaliseren.

Gezondheids- en Veiligheidsbeleid

Het Nationale Gezondheids- en Veiligheidsbeleid van Sri Lanka stelt een uitgebreid kader vast met doelstellingen zoals het verminderen van ongevallen en ziekten door voortdurende verbetering, het cultiveren van een veiligheidsbewuste cultuur op werkplekken, het integreren van gezondheid en veiligheid in onderwijs en training op alle niveaus, en het versterken van onderzoek en informatie met betrekking tot gezondheid en veiligheid.

Regelgevende Instanties

Het Department of Labour is de primaire instantie verantwoordelijk voor de administratie en handhaving van gezondheid en veiligheid. Het Ministerie van Volksgezondheid speelt een rol in de gezondheid op de werkplek, vooral bij het aanpakken van ziekten. De Central Environmental Authority is belangrijk voor het aanpakken van werkplekrisico's die de bredere omgeving beïnvloeden.

Werkgeversverantwoordelijkheden

De Sri Lankaanse wetgeving beschrijft de kernverplichtingen van werkgevers om de gezondheid en veiligheid op de werkplek te waarborgen. Deze omvatten een algemene zorgplicht, risicobeoordeling, het onderhouden van veilige apparatuur en machines, het verstrekken van noodzakelijke beschermende uitrusting, het trainen van werknemers in het identificeren van gevaren, veilige praktijken en noodprocedures, en procedures voor het melden en onderzoeken van ongevallen om de oorzaken te achterhalen en herhaling te voorkomen.

Werknemersrechten

Werknemers hebben recht op informatie over gevaren op hun werkplek, moeten betrokken zijn bij besluitvorming over gezondheid en veiligheid door middel van vertegenwoordiging en overleg, en kunnen werk weigeren waarvan zij denken dat het een ernstig risico vormt voor hun gezondheid of veiligheid.

Beperkingen en Uitdagingen

Er zijn hiaten in de gezondheids- en veiligheidswetten en -regelingen die niet alle sectoren adequaat dekken, met name de informele economie. Onvoldoende middelen en capaciteit belemmeren de effectieve handhaving van bestaande wettelijke bepalingen. Er is een laag bewustzijn van gezondheids- en veiligheidsrechten en -verantwoordelijkheden onder sommige werkgevers en werknemers.

Arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS) is een cruciaal aspect van elke werkplek. In Sri Lanka wordt het gereguleerd door verschillende belangrijke wetgevingen en beleidsmaatregelen. De primaire wetgeving is de Factories Ordinance (No. 45 van 1942), die OHS-bepalingen voor werkplekken die als "fabrieken" worden beschouwd, uiteenzet. Het behandelt aspecten zoals netheid, overbevolking, ventilatie, verlichting, veiligheidsmaatregelen (machines, brand) en welzijnsvoorzieningen.

Het National Occupational Safety and Health Policy (2012) is een uitgebreid beleid dat richtlijnen vaststelt over OHS-risicopreventie, -beheer en de bevordering van een veiligheidscultuur in Sri Lanka. De Shop and Office Employees Act (No. 19 van 1954) biedt OHS-regelgeving voor winkels en kantoren, hoewel deze minder uitgebreid is dan de fabriekswetgeving.

Gevarenidentificatie en Risicobeoordeling

Werkplekken moeten systematisch potentiële werkplekgevaren (fysiek, chemisch, biologisch, ergonomisch, psychosociaal) identificeren en de bijbehorende risico's evalueren. De Factories Ordinance legt de verantwoordelijkheid bij de werkgever om de nodige veiligheidsmaatregelen te nemen.

Veilige Werkprocedures en Training

Werkgevers moeten veilige werkprocedures ontwikkelen en implementeren voor alle taken om risico's te minimaliseren. Werknemers moeten voldoende training krijgen in deze procedures, inclusief het gebruik van machines en het omgaan met gevaarlijke stoffen.

Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM)

Waar gevaren niet kunnen worden geëlimineerd of voldoende gecontroleerd, moeten geschikte PBM's (bijv. helmen, handschoenen, ademhalingsbeschermers) aan werknemers worden verstrekt en moet het juiste gebruik ervan worden gegarandeerd.

Ongevallen- en Incidentenrapportage

Werkgevers zijn verplicht ernstige ongevallen, verwondingen en gevaarlijke voorvallen te melden. De Factories Ordinance verplicht het bijhouden van een ongevallenregister.

Gezondheidstoezicht en Medische Onderzoeken

Pre-employment, periodieke en exit medische onderzoeken kunnen vereist zijn voor werknemers die worden blootgesteld aan specifieke beroepsgezondheidsrisico's.

Eerste Hulp en Noodrespons

Werkplekken moeten adequaat uitgeruste eerstehulpvoorzieningen bieden en ervoor zorgen dat getraind eerstehulppersoneel beschikbaar is. Noodplannen moeten aanwezig zijn om ongevallen en medische noodgevallen aan te pakken.

Arbeidsgezondheid en Welzijn

Het National Occupational Safety and Health Policy bevordert gezondheidsinitiatieven op de werkplek. Werkgevers worden aangemoedigd om kwesties zoals geestelijke gezondheid, gezonde levensstijlen en ergonomische stressoren aan te pakken.

Het Department of Labour is primair verantwoordelijk voor de handhaving van OHS-wetgeving. Andere gespecialiseerde agentschappen zoals de Atomic Energy Authority kunnen ook betrokken zijn bij de regulering van specifieke OHS-aspecten.

Werkplekinspecties spelen een cruciale rol bij het identificeren en beheersen van gevaren, naleving van regelgeving en het vergroten van het bewustzijn over normen voor arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS). Ze zijn proactieve maatregelen om onveilige omstandigheden, werkpraktijken en apparatuur te vinden en aan te pakken, waardoor ongevallen en verwondingen worden voorkomen.

Inspectieautoriteiten

De primaire inspectieautoriteiten voor de meeste werkplekken zijn arbeidsinspecteurs en fabrieksinspecteurs van het Ministerie van Arbeid (DoL). Voor specifieke industrieën of gevaren kunnen echter ook andere gespecialiseerde instanties betrokken zijn, zoals de Autoriteit voor Atoomenergie voor stralingsveiligheid.

Inspectiecriteria

Werkplekinspecties bestrijken doorgaans een breed scala aan gebieden, waaronder fysieke gevaren zoals machines, elektrische installaties, brandveiligheid, huishouding en valgevaar. Ze kijken ook naar chemische gevaren, zoals de omgang met, opslag en etikettering van gevaarlijke stoffen, en maatregelen voor blootstellingsbeheersing. Biologische gevaren, ergonomische gevaren, psychosociale gevaren, welzijnsvoorzieningen en documentatie maken ook deel uit van de inspectiecriteria.

Inspectiefrequentie

Hoewel de Fabrieksverordening periodieke inspecties voorschrijft, specificeert deze geen vaste frequentie. Inspectieschema's zijn vaak gebaseerd op risicobeoordelingen en eerdere nalevingsrecords. Hoewel niet altijd wettelijk vastgelegd, worden regelmatige inspecties beschouwd als goede OHS-praktijk voor alle werkplekken.

Inspectieprocedures

Het inspectieproces begint meestal met een kennisgeving, gevolgd door een openingsvergadering waarin de inspecteur zichzelf voorstelt en het doel en de reikwijdte van de inspectie uitlegt. Dit wordt gevolgd door een doorloopinspectie, documentbeoordeling en een afsluitende vergadering waarin de inspecteur zijn bevindingen samenvat en mogelijke voorlopige aanbevelingen bespreekt. Het proces wordt afgesloten met een inspectierapport waarin geïdentificeerde gevaren, niet-nalevingskwesties en vereiste corrigerende maatregelen met deadlines worden beschreven.

Opvolgacties

Na de inspectie is de werkgever wettelijk verplicht om gevaren of niet-nalevingskwesties binnen de gestelde termijnen te verhelpen. Opvolginspecties kunnen worden uitgevoerd door het DoL om te verifiëren dat corrigerende maatregelen zijn genomen. Het DoL heeft ook de bevoegdheid om verbeteringsberichten uit te geven, juridische procedures te starten of zelfs een werkplek te sluiten bij ernstige of aanhoudende OHS-overtredingen.

Werkplekongelukken zijn een ernstige zorg en vereisen onmiddellijke aandacht. Werkgevers zijn verplicht om bepaalde soorten ongevallen te melden aan het Ministerie van Arbeid. Dodelijke ongevallen moeten onmiddellijk worden gemeld, terwijl ernstige ongevallen die verlies van leven veroorzaken of de werknemer meer dan drie dagen uitschakelen, binnen voorgeschreven termijnen moeten worden gemeld. De meldingsmechanismen omvatten doorgaans het indienen van rapporten bij het lokale Arbeidsbureau of de Afdeling Industriële Veiligheid van het Ministerie van Arbeid.

Onderzoek naar Werkplekongelukken

De werkgever heeft de primaire plicht om ongevallen snel te onderzoeken om de oorzaken te achterhalen en herhaling te voorkomen. Het Ministerie van Arbeid kan ook ernstige ongevallen of ongevallen die zorgen baren over overtredingen onderzoeken. Deze onderzoeken kunnen plaatsinspecties, interviews met getuigen en een beoordeling van dossiers en documentatie omvatten. In complexe gevallen kunnen andere instanties betrokken zijn, zoals de politie bij vermoedelijke criminele nalatigheid.

Compensatie voor Werkplekongelukken

De Arbeidsongevallenwet is de belangrijkste wetgeving die de compensatie voor werkgerelateerde verwondingen en beroepsziekten regelt. Werknemers (of hun nabestaanden in geval van overlijden) die een "persoonlijk letsel door een ongeval dat voortvloeit uit en tijdens de uitoefening van hun werk" oplopen, komen over het algemeen in aanmerking voor compensatie. De compensatiebedragen worden bepaald op basis van factoren zoals het loon van de werknemer en de mate van invaliditeit. Claims worden ingediend bij de Commissaris voor Arbeidsongevallen, en geschillen kunnen worden opgelost door arbitrage of in Arbeidstribunalen.

Aanvullende Informatie

Werkgevers worden aangemoedigd om een verzekering af te sluiten om aansprakelijkheden voor compensatie te dekken. Het Arbeidsongevallencompensatiesysteem werkt op basis van geen schuld, wat betekent dat nalatigheid over het algemeen niet hoeft te worden bewezen om een werknemer in aanmerking te laten komen.