Iran's gezondheids- en veiligheidskader is verdeeld in twee hoofdgebieden: arbeidsveiligheid en algemene gezondheid. De wetgeving wordt beheerd door twee primaire instanties: Het Ministerie van Gezondheid en Medisch Onderwijs, dat verantwoordelijk is voor arbeidsgezondheidsdiensten en het vaststellen van gezondheidsvoorschriften, en Het Ministerie van Arbeid en Sociale Zaken, dat zich bezighoudt met de invoering en handhaving van juridische aspecten van arbeidsveiligheid.

Arbeidsveiligheid en Gezondheid (OSH)

Het OSH-systeem van Iran wordt voornamelijk gereguleerd door de Arbeidswet (Arbeidswetboek). Deze wet verplicht werkgevers om een veilige en gezonde werkomgeving te bieden, inclusief de nodige apparatuur en middelen. Dit omvat het implementeren van veiligheidsprotocollen, het regelmatig uitvoeren van gezondheidscontroles voor werknemers die worden blootgesteld aan beroepsrisico's, en het monitoren van de omgevingsomstandigheden op de werkplek. Werknemers hebben recht op een veilige werkplek en kunnen zorgen over veiligheidsrisico's uiten.

Echter, een belangrijk aspect om te overwegen is de drempel voor verplichte OSH-naleving. De vereisten van de Arbeidswet zijn alleen van toepassing op werkplekken met ten minste 25 werknemers. Dit roept zorgen op over de veiligheid van werknemers in kleinere ondernemingen, waar OSH-voorschriften mogelijk niet strikt worden gehandhaafd.

Internationale OSH-normen

Iran heeft onlangs zijn inzet getoond om zijn OSH-kader te verbeteren door in 2018 de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) Conventie 155 en het bijbehorende Protocol te ratificeren. Dit geeft aan dat Iran een veilige en gezonde werkomgeving erkent als een fundamenteel recht en benadrukt zijn intentie om zijn nationale wetgeving in overeenstemming te brengen met internationale best practices.

Algemene Gezondheidswetten

Hoewel Iran een gestructureerd OSH-systeem heeft, is de informatie over overkoepelende gezondheids- en veiligheidswetten buiten beroepsomgevingen beperkt. Verder onderzoek naar specifieke regelgeving met betrekking tot productveiligheid, voedselveiligheid en milieubescherming zou nodig zijn voor een volledig begrip van het algemene gezondheids- en veiligheidslandschap van het land.

Het kader voor arbeidsgezondheid en -veiligheid (OSH) in Iran is ontworpen om het welzijn van werknemers op de werkplek te waarborgen. Het systeem wordt gecontroleerd door twee belangrijke overheidsinstanties: het Ministerie van Gezondheid en Medisch Onderwijs (MOHME), dat verantwoordelijk is voor arbeidsgezondheidsdiensten en het vaststellen van gezondheidsvoorschriften, en het Ministerie van Arbeid en Sociale Zaken (MCLSA), dat verantwoordelijk is voor de invoering en handhaving van de juridische aspecten van arbeidsveiligheid.

Verantwoordelijkheden van de Werkgever

De Arbeidswet (Arbeidswetboek) in Iran verplicht werkgevers om de veiligheid van werknemers voorop te stellen. Dit omvat het bieden van een veilige werkomgeving, het implementeren van veiligheidsprotocollen, het regelmatig uitvoeren van gezondheidsonderzoeken voor werknemers die blootgesteld zijn aan beroepsrisico's, en het monitoren van arbeidsomstandigheden om ervoor te zorgen dat ze voldoen aan de vastgestelde veiligheidsnormen.

Rechten en Deelname van Werknemers

De Arbeidswet benadrukt ook de rechten van werknemers binnen het OSH-kader. Werknemers hebben het wettelijke recht om te werken in een veilige en gezonde omgeving, vrij van onredelijke risico's. Werknemers hebben ook het recht om zorgen te uiten over mogelijke veiligheidsrisico's op de werkplek zonder angst voor represailles. De vereisten van de Arbeidswet zijn echter alleen van toepassing op werkplekken met ten minste 25 werknemers, wat zorgen oproept over de arbeidsveiligheid van werknemers in kleinere bedrijven.

Standaardisatie en Best Practices

Het OSH-systeem van Iran maakt positieve ontwikkelingen door. In 2018 heeft het land het Verdrag 155 van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) en het bijbehorende Protocol geratificeerd, wat de inzet van Iran benadrukt om een veilige en gezonde werkomgeving te erkennen als een fundamenteel recht voor werknemers. Dit onderstreept ook de intentie van het land om zijn nationale wetgeving af te stemmen op internationaal erkende best practices in OSH.

Grotere werkplekken in Iran zijn verplicht om een "Raad voor Technische Bescherming en Arbeidsgezondheid" op te richten. Deze raad speelt een cruciale rol bij het toezicht op veiligheidsprotocollen, het trainen van personeel en het waarborgen van de beschikbaarheid van middelen voor de veiligheid en gezondheid van werknemers. Het consequent handhaven van deze normen en praktijken in alle sectoren blijft echter een uitdaging.

Werkplekinspecties zijn een essentieel onderdeel van het waarborgen van de veiligheid van werknemers in Iran. Deze inspecties zijn bedoeld om de naleving van veiligheidsvoorschriften op de werkplek te beoordelen en potentiële gevaren te identificeren die een risico voor werknemers kunnen vormen.

Entiteiten Verantwoordelijk voor Inspecties

Werkplekinspecties in Iran worden voornamelijk uitgevoerd door twee entiteiten:

• Het Ministerie van Arbeid en Sociale Zaken (MCLSA): Inspecteurs van het MCLSA zijn belast met het beoordelen van de naleving van de Arbeidswet, met een bijzondere focus op aspecten van arbeidsveiligheid.
• Het Ministerie van Gezondheid en Medisch Onderwijs (MOHME): Inspecteurs van het MOHME richten zich op beroepsmatige gezondheidsrisico's en beoordelen de naleving van gezondheidsvoorschriften op de werkplek.

De frequentie en prioritering van inspecties kunnen variëren afhankelijk van de specifieke industrie en het waargenomen risiconiveau dat met de werkzaamheden gepaard gaat.

Inspectiecriteria

De criteria voor werkplekinspecties in Iran zijn vastgelegd in de Arbeidswet en de MOHME-regelgeving en omvatten:

• Veiligheidsprotocollen: Inspecteurs beoordelen de adequaatheid en implementatie van veiligheidsprotocollen die specifiek zijn voor de werkplek en de bijbehorende gevaren.
• Werkomgeving: De fysieke werkomgeving wordt geëvalueerd om ervoor te zorgen dat deze voldoet aan de vastgestelde veiligheidsnormen, inclusief factoren zoals ventilatie, verlichting en geluidsniveaus.
• Beschikbaarheid van Veiligheidsuitrusting: Inspecteurs controleren of werkgevers de nodige persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) verstrekken aan werknemers die betrokken zijn bij risicovolle activiteiten.
• Gezondheids- en Hygiënepraktijken: MOHME-inspecteurs beoordelen hygiënepraktijken op de werkplek en zorgen ervoor dat er adequate sanitaire voorzieningen beschikbaar zijn.
• Gezondheidscontroles van Werknemers: De naleving van verplichte gezondheidscontroles voor werknemers die worden blootgesteld aan beroepsmatige gevaren wordt geverifieerd.

Frequentie en Doelgerichtheid van Inspecties

Hoewel er geen gestandaardiseerde inspectiefrequentie is, prioriteert het systeem inspecties op basis van risiconiveaus:

• Hoogrisicowerkplekken: Industrieën met een hogere incidentie van beroepsmatige gevaren krijgen waarschijnlijk vaker inspecties.
• Klachtgestuurde Inspecties: Het MCLSA en MOHME kunnen ook inspecties uitvoeren naar aanleiding van klachten van werknemers over veiligheidsrisico's op hun werkplek.

Er is echter een mogelijke lacune in de dekking voor laagrisicowerkplekken met minder dan 25 werknemers, aangezien de vereisten van de Arbeidswet alleen verplicht van toepassing zijn op grotere instellingen.

Opvolgacties

Na een inspectie kan de uitkomst in verschillende categorieën vallen:

• Naleving: Als een werkplek aan alle inspectiecriteria voldoet, wordt een nalevingscertificaat afgegeven.
• Identificatie van Overtredingen: Als er overtredingen worden geïdentificeerd, geven inspecteurs een rapport uit waarin de niet-nalevingsgebieden worden beschreven en een tijdschema voor corrigerende maatregelen wordt vastgesteld.
• Herinspecties: Het MCLSA of MOHME kan vervolginspecties uitvoeren om te verifiëren dat werkgevers de geïdentificeerde overtredingen binnen de vastgestelde termijn hebben aangepakt.
• Boetes en Sancties: Het niet aanpakken van overtredingen binnen de gestelde termijn kan resulteren in boetes of zelfs sluiting van de werkplek in ernstige gevallen.

De effectiviteit van deze opvolgacties en handhavingsmechanismen hangt af van de middelen en capaciteit van het MCLSA en MOHME.

Werkplekongelukken zijn een ongelukkige realiteit. In Iran zijn protocollen opgesteld om ervoor te zorgen dat deze ongelukken op de juiste manier worden gerapporteerd, onderzocht en, indien van toepassing, gecompenseerd.

Rapportagevereisten

Volgens de Arbeidswet moeten alle werkplekongelukken worden gerapporteerd. De rapportagehiërarchie is als volgt:

• Verantwoordelijkheden van de werkgever: Werkgevers zijn wettelijk verplicht om elk werkplekongeluk binnen 48 uur te melden bij het dichtstbijzijnde filiaal van de Sociale Zekerheidsorganisatie (SSO). Dit rapport moet details bevatten over het ongeluk, inclusief de oorzaak, de ernst van de verwondingen en eventuele getuigen.
• Betrokkenheid van de SSO: De SSO speelt een cruciale rol bij het verzamelen en registreren van werkplekongelukrapporten. Deze informatie is essentieel voor het monitoren van trends in werkplekongevallen en het identificeren van industrieën met een hoger risico op ongevallen.

Onderzoeksprocedures

Na het eerste rapport wordt een onderzoeksproces gestart om de oorzaak van het ongeluk te bepalen:

• SSO Onderzoek: De SSO stuurt doorgaans inspecteurs naar de plaats van het ongeluk om een voorlopig onderzoek uit te voeren. Dit kan het interviewen van getuigen, het verzamelen van bewijsmateriaal en het evalueren van veiligheidsprotocollen op de werkplek omvatten.
• Vaststellen van schuld: Het onderzoek is erop gericht om eventuele nalatigheid of niet-naleving van veiligheidsvoorschriften door de werkgever te identificeren die mogelijk hebben bijgedragen aan het ongeluk.

Afhankelijk van de ernst van het ongeluk kunnen aanvullende onderzoeken worden uitgevoerd door andere instanties, zoals het Ministerie van Arbeid en Sociale Zaken of wetshandhavingsinstanties.

Schadeclaims

Als uit het onderzoek blijkt dat er sprake is van nalatigheid of niet-naleving van veiligheidsvoorschriften door de werkgever die heeft bijgedragen aan het ongeluk, kunnen werknemers of hun families in aanmerking komen voor compensatie. Hier is een overzicht van het compensatieproces:

• Betrokkenheid van de SSO: De SSO speelt een centrale rol bij het faciliteren van schadeclaims voor werkplekongevallen. Werknemers of hun families kunnen claims indienen bij het SSO-filiaal waar het ongeluk oorspronkelijk is gemeld.
• Bepaling van compensatie: Het bedrag van de toegekende compensatie hangt af van factoren zoals de ernst van de verwonding, het arbeidsongeschiktheidsniveau van de werknemer (indien van toepassing) en het gemiddelde salaris van de werknemer vóór het ongeluk. De Arbeidswet beschrijft een compensatieformule die rekening houdt met deze factoren.
• Juridische stappen: Als werknemers ontevreden zijn over de door de SSO aangeboden compensatie, hebben ze het recht om juridische stappen te ondernemen tegen hun werkgevers via het rechtssysteem.

Werknemers wordt geadviseerd om een advocaat te raadplegen die gespecialiseerd is in arbeidsrecht om het compensatieproces te doorlopen en ervoor te zorgen dat ze een eerlijke compensatie voor hun verwondingen ontvangen.

Uitdagingen en Overwegingen

Ondanks dat de werkplekongevallenprotocollen van Iran een kader bieden voor rapportage, onderzoek en compensatie, blijven bepaalde uitdagingen bestaan:

• Handhavingsmechanismen: De effectiviteit van het handhaven van rapportagevereisten en het ervoor zorgen dat werkgevers meewerken aan onderzoeken blijft een punt van zorg.
• Onderreportage van ongevallen: Er is een mogelijkheid dat werkplekongevallen, vooral in kleinere ondernemingen, niet worden gerapporteerd vanwege angst voor baanverlies of gebrek aan bewustzijn over de rapportageprocedures.