De Finse wetgeving biedt een structuur voor standaardwerkuren, met als doel een gezonde balans tussen werk en privéleven voor werknemers te bevorderen. De belangrijkste regels zijn als volgt:

De Arbeidstijdenwet (Wet nr. 870/2004) stelt de maximaal toegestane standaardwerkuren vast. Volgens Artikel 1 van de wet mogen de reguliere werkuren niet meer dan 8 uur per dag en 40 uur per week bedragen. Dit is de standaard, en werkgevers kunnen geen langere werkuren opleggen zonder specifieke overeenkomsten.

De wet staat ook toe dat werkuren over een langere periode gemiddeld worden, wat flexibele werkregelingen mogelijk maakt. Er zijn echter beperkingen:

• De gemiddelde periode mag niet buitensporig lang zijn.
• Het totale aantal werkuren, inclusief overuren, mag niet meer dan gemiddeld 48 uur per week bedragen over een periode van vier maanden.

Nationale collectieve overeenkomsten kunnen de gemiddelde periode verlengen tot zes maanden of, in bepaalde situaties, tot twaalf maanden.

De wet erkent uitzonderingen op de standaardbeperkingen voor werkuren:

• Periodegebonden werk: In sommige sectoren of zoals gespecificeerd door een nationale collectieve overeenkomst, kunnen werkuren gemiddeld worden over een periode van twee weken (maximaal 80 uur) of drie weken.

Het is belangrijk te onthouden dat elke afwijking van de standaardwerkuren expliciet moet worden vermeld in het arbeidscontract.

Collectieve overeenkomsten spelen een cruciale rol bij het bepalen van werkuren in Finland. Deze overeenkomsten, onderhandeld tussen vakbonden en werkgeversorganisaties, kunnen sectorspecifieke werkurenstandaarden vaststellen die enigszins kunnen afwijken van de algemene bepalingen van de Arbeidstijdenwet.

In Finland is toestemming van de werknemer vereist voor zowel overuren als extra werk. Deze toestemming kan mondeling, schriftelijk, per geval, voor een bepaalde periode of tot nader order worden gegeven. Er is een limiet aan het totale aantal werkuren, inclusief overuren. De gemiddelde werkuren mogen niet meer dan 48 uur per week bedragen over een periode van vier maanden. Dit zorgt voor voldoende rust voor werknemers en voorkomt burn-out.

Overuren worden vergoed tegen een hoger tarief dan reguliere werkuren. De eerste twee uur dagelijkse overuren ontvangen een verhoging van 50% op het reguliere loon van de werknemer. De daaropvolgende uren worden vergoed met een verhoging van 100% (dubbel loon). Dagelijkse overuren op zaterdagen en de vooravond van feestdagen ontvangen ook een verhoging van 100% voor alle gewerkte uren. Een verhoging van 50% op het reguliere loon van de werknemer is verschuldigd voor alle wekelijkse overuren.

Collectieve arbeidsovereenkomsten in bepaalde sectoren kunnen andere regels voor overwerkvergoeding hebben. Het wordt aanbevolen om de toepasselijke collectieve arbeidsovereenkomst te raadplegen voor specifieke details in uw branche. Werkgevers en werknemers kunnen overeenkomen om vrije tijd in plaats van overwerkvergoeding te geven. Dit vereist echter wederzijdse toestemming en naleving van de voorschriften zoals uiteengezet in de Arbeidstijdenwet.

In Finland hebben werknemers gegarandeerde minimumrechten op pauzes en rustperiodes om hun welzijn te waarborgen en vermoeidheid te voorkomen. Deze rechten worden uiteengezet door de Finse Arbeidsveiligheids- en Gezondheidsadministratie.

Dagelijkse Rustperiode

• Wettelijke Norm: Een minimum van 11 onafgebroken uren vrij binnen de 24 uur na het begin van elke dienst. Dit zorgt voor voldoende hersteltijd tussen werkdagen.

• Tijdelijke Regelingen:

  • 7 Uren: Met toestemming van de werknemer kan de dagelijkse rustperiode om praktische redenen worden verkort tot 7 uur. Dit is echter niet de norm en moet alleen af en toe worden gebruikt.
  • 5 Uren (Uitzonderlijke Gevallen): In zeldzame situaties kan de dagelijkse rustperiode tijdelijk worden verkort tot 5 uur voor maximaal drie opeenvolgende dagen om praktische redenen, wederom met toestemming van de werknemer. Compensatie voor verkorte rustperiodes moet worden verstrekt in de vorm van verlengde rustperiodes later.

Wekelijkse Vrije Tijd

• Wettelijke Norm: Werknemers hebben recht op een minimum van 35 onafgebroken uren vrije tijd per week, bij voorkeur rond zondag. Deze verlengde pauze zorgt voor voldoende rust en herstel.

• Speciale Regelingen: Afwijkingen van het minimum van 35 uur kunnen voorkomen in specifieke sectoren met collectieve overeenkomsten die alternatieve regelingen beschrijven. Deze alternatieve regelingen moeten echter nog steeds voldoende wekelijkse rust voor werknemers garanderen.

Pauzes Tijdens de Werkdag

• Maaltijdpauze: Werknemers die meer dan zes uur per dag werken, hebben recht op een minimum pauze van ten minste 30 minuten (een half uur). Deze pauze is meestal onbetaald en stelt werknemers in staat om te eten en te rusten.

• Kortere Pauzes: Werkgevers en werknemers kunnen overeenkomen over kortere pauzes als de werkdag minder dan zes uur is. Er is echter geen wettelijk verplichte minimum pauzetijd voor kortere werkdagen.

De Finse arbeidswetten geven prioriteit aan het welzijn van werknemers door voldoende rustperiodes en pauzes te verplichten. Het begrijpen van deze rechten stelt werknemers in staat om ervoor te zorgen dat ze de pauzes krijgen die ze verdienen. Als je vragen of zorgen hebt over rustperiodes of pauzes, wordt het aanbevolen om contact op te nemen met een vakbond of arbeidsexpert.

Finse arbeidswetten stellen regels vast voor zowel nachtdiensten als weekendwerk, met een focus op het beschermen van de gezondheid en het welzijn van werknemers.

Nachtwerk

Nachtwerk wordt volgens de Arbeidstijdenwet (872/2019) gedefinieerd als werk dat wordt verricht tussen 23:00 en 06:00 uur. Tijdelijk nachtwerk kan in elke sector worden geregeld. Regelmatig nachtwerk is echter alleen toegestaan in specifieke industrieën waar continue operaties noodzakelijk zijn.

Jonge werknemers onder de 18 jaar mogen over het algemeen geen nachtwerk verrichten vanwege gezondheidsredenen. Nachtwerk kan slaapritmes verstoren en gezondheidsrisico's verhogen. Werkgevers moeten mogelijke gezondheidsrisico's die samenhangen met nachtwerk opnemen in hun rapporten van de bedrijfsgezondheidsdienst. Nachtwerkers hebben recht op regelmatige medische onderzoeken om hun gezondheid te monitoren.

Tijdens verlengde nachtdiensten zijn werkgevers verplicht om maaltijdpauzes te voorzien als deze zonder significante verstoring kunnen worden geregeld. De Arbeidstijdenwet garandeert een pauze van een uur voor werknemers die meer dan zes uur werken binnen een periode van 24 uur.

Weekendwerk

Weekendwerk verwijst naar werk dat wordt verricht op zondagen en andere aangewezen feestdagen, waaronder de Finse Onafhankelijkheidsdag en de Dag van de Arbeid. Zondagwerk vereist een loonsverhoging van 100%, ook wel dubbel tarief genoemd. Collectieve arbeidsovereenkomsten kunnen alternatieve compensatieregelingen bieden.