In Nepal is de Arbeidswet, 2074 (2017) de primaire wet die gezondheid en veiligheid reguleert. Het schetst verantwoordelijkheden voor werkgevers en werknemers, evenals bepalingen voor ongevallenpreventie en compensatie. De Arbeidsregels, 2075 (2018) bieden meer gedetailleerde specificaties en procedures. De Wet op de Openbare Gezondheidsdienst, 2075 (2018) behandelt gezondheids- en veiligheidskwesties specifiek voor zorgverleners.

Verantwoordelijkheden van de Werkgever

Onder de Arbeidswet, 2074, hebben werkgevers aanzienlijke verantwoordelijkheden om veiligheid en gezondheid te waarborgen. Deze omvatten het bieden van een veilige werkomgeving, veiligheidstraining en -informatie, de oprichting van een veiligheids- en gezondheidscommissie op werkplekken met 20 of meer werknemers, en compensatie voor beroepsziekten en verwondingen.

Rechten en Verantwoordelijkheden van Werknemers

Werknemers in Nepal hebben bepaalde rechten en verantwoordelijkheden met betrekking tot gezondheid en veiligheid. Deze omvatten het recht om onveilig werk te weigeren, deelname aan veiligheids- en gezondheidscommissies, het melden van veiligheidsrisico's, en het volgen van veiligheidsvoorschriften.

Handhaving en Sancties

Arbeidsinspecteurs aangesteld door de regering van Nepal zijn bevoegd om inspecties uit te voeren en mogelijke overtredingen te onderzoeken. Werkgevers die de gezondheids- en veiligheidsbepalingen overtreden, kunnen boetes, gevangenisstraf of beide krijgen.

Specifieke Industrieën en Gevaren

Bepaalde industrieën of beroepsrisico's kunnen onderworpen zijn aan aanvullende regelgeving. Nepal heeft bijvoorbeeld specifieke veiligheidsrichtlijnen voor de bouwsector en regelgeving voor het omgaan met en het gebruik van gevaarlijke chemicaliën op de werkplek.

Ondanks de bestaande wetgeving heeft Nepal uitdagingen bij het handhaven van gezondheids- en veiligheidsnormen, vooral in de informele sectoren en kleine ondernemingen. Er worden inspanningen geleverd om de handhaving van wetten te verbeteren, de inspectiecapaciteiten te versterken en het bewustzijn onder werkgevers en werknemers te vergroten.

Arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS) is een cruciaal aspect van elke werkplek. In Nepal is de Arbeidswet van 2017 (2074) de primaire wetgeving die OHS regelt. Het verplicht veilige arbeidsomstandigheden, preventie van beroepsziekten, regelmatige medische controles voor werknemers in gevaarlijke industrieën, de oprichting van veiligheids- en gezondheidscomités in bedrijven met 20 of meer werknemers, en compensatie voor werkgerelateerde verwondingen of ziekten.

Overheidsinstanties voor OHS

Het Department of Labour and Occupational Safety (DOLOS) is de belangrijkste instantie die verantwoordelijk is voor het formuleren en bijwerken van OHS-beleid en -regelingen. Het organiseert ook voorlichtingscampagnes en trainingsprogramma's om OHS te promoten en biedt begeleiding en ondersteuning aan industrieën bij de implementatie van OHS. Daarnaast bieden door de overheid ondersteunde Occupational Safety and Health (OSH) Centers OHS-trainingscursussen aan, voeren ze studies uit naar beroepsrisico's en veiligheidspraktijken, en geven ze advies en ondersteuning aan bedrijven om OHS te verbeteren.

Belangrijke OHS-normen in Nepal

Gevarenidentificatie en Risicobeoordeling

Werkgevers zijn wettelijk verplicht om potentiële gevaren te identificeren en te beoordelen die de gezondheid en veiligheid van werknemers kunnen schaden. Dit houdt in dat gevaren systematisch worden geëvalueerd, de waarschijnlijkheid van optreden wordt bepaald en de ernst van mogelijke gevolgen wordt ingeschat.

Preventie- en Beheersmaatregelen

Het OHS-kader van Nepal geeft prioriteit aan de volgende maatregelen: eliminatie van het gevaar, vervanging door een veiliger alternatief, aanpassing van apparatuur of de werkomgeving, verandering van werkmethoden of -beleid, en het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen als laatste redmiddel.

Specifieke OHS-normen

De Arbeidsregels van 2018 bevatten voorschriften voor het omgaan met, etiketteren, opslaan en afvoeren van gevaarlijke chemicaliën. Werkgevers moeten ook maatregelen implementeren om blootstelling aan lawaai te verminderen, musculoskeletale aandoeningen te voorkomen door middel van een goede werkplekinrichting en werktechnieken, en werkgerelateerde stress en andere factoren die de geestelijke gezondheid beïnvloeden aan te pakken.

Noodvoorbereiding en Respons

Werkplekken moeten plannen hebben voor branden, aardbevingen en andere rampen. Het voorzien in EHBO-faciliteiten en getraind personeel is ook vereist.

Werknemersparticipatie

Veiligheids- en gezondheidscomités zijn essentieel voor de betrokkenheid van werknemers bij OHS-besluitvorming in werkplekken met 20 of meer werknemers. Werknemers hebben recht op informatie over gevaren en op het ontvangen van passende OHS-training.

Uitdagingen en Verbeteringsgebieden

Er zijn verschillende uitdagingen bij de implementatie van OHS-regelgeving, waaronder beperkte middelen en capaciteit voor effectieve handhaving, moeilijkheden in de grote informele sector, en de noodzaak om het OHS-bewustzijn bij zowel werkgevers als werknemers te vergroten. Bovendien heeft Nepal meer getrainde OHS-specialisten nodig.

Werkplekinspecties in Nepal spelen een cruciale rol bij het waarborgen van de veiligheid, gezondheid en het welzijn van werknemers in verschillende werkomgevingen. Deze inspecties zijn bedoeld om gevaren te identificeren en te verminderen, naleving te bevorderen, bewustwording te vergroten en ongevallen en ziekten te voorkomen.

Werkplekinspectieprocedures in Nepal

Werkplekinspecties in Nepal volgen over het algemeen de volgende stappen:

1. Planning en Voorbereiding: Het Department of Labour and Occupational Safety (DOLOS) bepaalt welke werkplekken geïnspecteerd moeten worden op basis van prioritaire sectoren, ingediende klachten of geplande inspectierondes. Inspecteurs verzamelen informatie over de werkplek, relevante regelgeving en eventuele eerdere inspectierapporten.

2. Kennisgeving: Werkgevers worden meestal van tevoren op de hoogte gebracht, hoewel verrassingsinspecties kunnen plaatsvinden bij vermoedens van ernstige overtredingen.

3. Openingsconferentie: De inspecteurs stellen zichzelf voor en leggen de redenen voor de inspectie uit. Werkgevers wordt gevraagd om relevante documenten te verstrekken, zoals personeelsdossiers, veiligheidsplannen en incidentenlogboeken.

4. Werkplekdoorloop: Inspecteurs observeren methodisch de werkomgeving, operaties, apparatuur en werknemerspraktijken. Gevaren worden geïdentificeerd en er kunnen interviews worden afgenomen met werknemers. Foto's of monsters kunnen als bewijs worden genomen.

5. Sluitingsconferentie: De inspecteurs presenteren hun eerste bevindingen en bespreken geconstateerde gevaren met de werkgever. Werkgevers krijgen de gelegenheid om te reageren.

6. Rapport en Aanbevelingen: Er wordt een gedetailleerd rapport opgesteld waarin de bevindingen worden beschreven, eventuele overtredingen worden genoteerd en corrigerende maatregelen met deadlines worden aanbevolen.

7. Opvolging: Werkgevers moeten een plan indienen waarin wordt beschreven hoe zij de tijdens de inspectie geïdentificeerde problemen zullen aanpakken. DOLOS kan vervolginspecties uitvoeren om te verifiëren dat corrigerende maatregelen zijn geïmplementeerd.

Inspectiecriteria

Werkplekinspecties in Nepal beoordelen een breed scala aan factoren, waaronder maar niet beperkt tot algemene werkplekveiligheid, machines en apparatuur, elektrische gevaren, gevaarlijke stoffen, ergonomie en training en bewustwording van werknemers.

Inspectiefrequentie

De frequentie van werkplekinspecties in Nepal hangt af van factoren zoals de industrie en het risiconiveau, de nalevingsgeschiedenis en klachtgestuurde inspecties. Hoogrisicosectoren worden vaker geïnspecteerd. Werkplekken met een geschiedenis van overtredingen kunnen vaker worden geïnspecteerd. DOLOS kan inspecties initiëren als reactie op klachten van werknemers of meldingen van ongevallen.

Opvolgacties

DOLOS kan nalevingsbevelen uitvaardigen die werkgevers verplichten om overtredingen binnen gespecificeerde deadlines te verhelpen. Niet-naleving kan resulteren in boetes of andere sancties. In ernstige gevallen kunnen de autoriteiten een tijdelijke sluiting bevelen totdat de gevaren zijn verholpen.

Arbeidsongevallen zijn een ernstige zorg die onmiddellijke aandacht en passende actie vereisen. Werkgevers in Nepal zijn wettelijk verplicht om ernstige arbeidsongevallen of sterfgevallen onmiddellijk te melden bij het Department of Labour and Occupational Safety (DOLOS). Deze melding kan worden gedaan met behulp van een voorgeschreven formulier dat de aard van het letsel, het tijdstip en de locatie van het incident en de omstandigheden rond het ongeval beschrijft. Het wordt ook aanbevolen om de ongevalslocatie zoveel mogelijk te behouden om het latere onderzoeksproces te vergemakkelijken.

Onderzoek naar Arbeidsongevallen

DOLOS is verantwoordelijk voor het onderzoeken van arbeidsongevallen, vooral die met ernstige verwondingen of sterfgevallen. Het doel van deze onderzoeken is om de hoofdoorzaken van het ongeval te bepalen en preventieve maatregelen te identificeren. De onderzoeksprocedures kunnen bestaan uit locatie-inspecties, interviews met getuigen, werknemers en management, het bekijken van documenten zoals onderhoudslogboeken en opleidingsdossiers, en indien nodig overleg met technische experts.

Compensatie voor Arbeidsongevallen

Volgens de Arbeidswet 2074 (2017) zijn werkgevers in Nepal verplicht om werknemers die letsel of ziekte oplopen door hun werk te compenseren. Deze compensatie kan medische kosten voor behandeling, verloren loon tijdens periodes van arbeidsongeschiktheid, compensatie voor blijvende arbeidsongeschiktheid en overlijdensuitkeringen omvatten. Werknemers of hun families kunnen compensatieclaims indienen bij de werkgever, die mogelijk een arbeidsongevallenverzekering heeft om deze claims te dekken. Geschillen over compensatie kunnen worden opgelost door middel van bemiddeling of via de Arbeidsrechtbank.

Aanvullende Overwegingen

Er kunnen tijdslimieten zijn voor het melden van ongevallen en het indienen van compensatieclaims. Werkgevers zijn verplicht om uitgebreide gegevens bij te houden van arbeidsongevallen en verwondingen. Deze gegevens zijn cruciaal voor zowel rapportage als compensatieclaims.