Lesotho

De hoeksteen van de gezondheids- en veiligheidswetten en -regelingen in Lesotho is de Labour Code Order van 1992 (Order No. 24 van 1992). Specifiek behandelt Deel VII van de Code Gezondheid, Veiligheid en Welzijn op het Werk. Andere belangrijke wetgevingen zijn onder meer de Mine Safety Act 4 van 1981, die zich specifiek richt op gezondheid en veiligheid binnen de mijnbouwsector, en de Grondwet van Lesotho, die het recht op de hoogste standaard van mentale en fysieke gezondheid waarborgt.

Belangrijke Bepalingen van de Labour Code Order

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

De Labour Code Order schetst verschillende verantwoordelijkheden van werkgevers met betrekking tot gezondheid en veiligheid:

• Voorziening van een Veilige Werkplek: Werkgevers moeten ervoor zorgen dat de werkplek vrij is van gezondheids- en veiligheidsrisico's voor zover mogelijk. Dit omvat het onderhouden van veilige apparatuur, machines en werkprocessen. (Sectie 74)
• Beschermende Uitrusting: Werkgevers moeten geschikte persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) verstrekken wanneer gevaren niet kunnen worden geëlimineerd. (Sectie 78)
• Informatie en Training: Werkgevers moeten werknemers voorzien van informatie en training over gezondheids- en veiligheidsrisico's en preventieprocedures. (Sectie 75)
• Welzijnsvoorzieningen: Werkgevers moeten adequate voorzieningen voor werknemers onderhouden, waaronder toiletten, drinkwater en EHBO-voorzieningen. (Sectie 84-87)

Rechten en Verantwoordelijkheden van Werknemers

Werknemers in Lesotho hebben ook verschillende rechten en verantwoordelijkheden met betrekking tot hun gezondheid en veiligheid:

• Recht om Gevaarlijk Werk te Weigeren: Werknemers mogen werk weigeren dat zij als onveilig of ongezond beschouwen. (Sectie 80)
• Plicht tot Samenwerking: Werknemers moeten veiligheidsinstructies opvolgen, PBM gebruiken en gevaren en ongevallen melden.

Specifieke Gezondheids- en Veiligheidseisen

De Labour Code Order bevat gedetailleerde eisen voor specifieke gebieden:

Chemische Veiligheid

• Gevaarlijke Stoffen: Werkgevers moeten beheersmaatregelen implementeren, minder schadelijke stoffen vervangen, beschermende uitrusting verstrekken en werknemers trainen in het werken met gevaarlijke chemicaliën. (Sectie 83)

Machineveiligheid

• Bescherming en Onderhoud: Machines moeten voorzien zijn van beveiligingen en regelmatig worden onderhouden. Training moet worden gegeven aan werknemers die machines bedienen. (Sectie 76)

Bouw

• Veilige Structuren en Praktijken: De Code bevat specifieke veiligheidsbepalingen voor steigers, graafwerkzaamheden, sloop en andere bouwactiviteiten. Maatregelen ter valbescherming zijn vereist. (Schema Zes)

Handhaving en Sancties

• Arbeidscommissaris: De Arbeidscommissaris is verantwoordelijk voor de handhaving van gezondheids- en veiligheidswetten. Zij hebben de bevoegdheid om inspecties uit te voeren, verbeteringsbevelen uit te vaardigen of juridische stappen te ondernemen. (Sectie 7)
• Sancties: Overtreders van de Labour Code Order kunnen boetes of gevangenisstraf krijgen.

Belangrijke Regelgevende Instanties

• Departement van Arbeid: De primaire instantie die toezicht houdt op gezondheid en veiligheid.
• Nationale Adviesraad voor Arbeidsveiligheid, Gezondheid en Welzijn: Adviseert de overheid over gezondheids- en veiligheidsbeleid en -regelingen.

Beperkingen en Verbeteringsgebieden

Hoewel het een kader biedt voor gezondheid en veiligheid, kent het regelgevingssysteem van Lesotho enkele beperkingen:

• Beperkte Middelen: Gebrek aan financiering en personeel voor handhaving kan effectieve inspecties en implementatie belemmeren.
• Focus op de Formele Sector: Regelingen hebben vaak onvoldoende toepassing op de informele economie van Lesotho.
• Verouderde Regelingen: Sommige wetten, zoals de Mine Safety Act van 1981, kunnen modernisering vereisen volgens de huidige best practices.

Arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS) in Lesotho wordt voornamelijk gereguleerd door de Labour Code Order (1992), die is geïnformeerd door internationale normen. De Labour Code heeft tot doel werkplekken vrij van gevaren te houden, met voldoende ventilatie, verlichting, temperatuurregeling en sanitaire voorzieningen. Het verplicht ook de beveiliging, het onderhoud en het juiste gebruik van machines om ongevallen te voorkomen. Werkgevers zijn verplicht persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) te verstrekken en te onderhouden waar gevaren niet volledig kunnen worden geëlimineerd.

Sectorspecifieke Normen

In de bouwsector zijn de veiligheidsvereisten gedetailleerd in Bijlage Zes van de Labour Code, die bepalingen bevat voor steigers, valbeveiliging en graafveiligheid. De mijnbouwsector wordt gereguleerd door de Mine Safety Act (1981), die uitgebreide normen bevat die specifiek zijn voor mijnbouwactiviteiten, waaronder ventilatie, machinegebruik en noodprocedures. De Labour Code Order verplicht ook beheersmaatregelen, vervanging van minder schadelijke chemicaliën en training voor werknemers die omgaan met gevaarlijke stoffen.

Invloed van Internationale Normen

Als lid van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) baseert Lesotho zich op IAO-conventies en richtlijnen bij het vormgeven van zijn OHS-normen. Belangrijke invloeden zijn onder meer de IAO-conventie inzake arbeidsveiligheid en gezondheid (Nr. 155), die een kader biedt voor nationaal beleid, verantwoordelijkheden van werkgevers en werknemers, en preventieve maatregelen, en de IAO-conventie inzake arbeidsgezondheidsdiensten (Nr. 161), die de oprichting van arbeidsgezondheidsdiensten binnen werkplekken bevordert.

Praktijken voor Arbeidsgezondheid en -veiligheid in Lesotho

Ondanks het bestaan van deze normen blijven er uitdagingen bij de implementatie. Fysieke gevaren zoals handarbeid, blootstelling aan stof en lawaai, en onvoldoende beveiliging van machines blijven veelvoorkomende zorgen. Chemische gevaren, vooral in de mijnbouw- en landbouwsectoren, vormen risico's door blootstelling aan gevaarlijke stoffen. Biologische gevaren bestaan ook, met beperkte bewustwording en beheersmaatregelen rond infectieziekten zoals hiv/aids en tuberculose op de werkplek.

Uitdagingen bij de Implementatie

De implementatie van OHS-normen kent verschillende uitdagingen. Deze omvatten beperkte handhavingscapaciteit door onvoldoende middelen voor het Ministerie van Arbeid, gebrek aan bescherming voor veel werknemers in de informele sector door OHS-regelgeving, en lage niveaus van werkplekgezondheids- en veiligheidseducatie bij sommige werkgevers en werknemers.

Verbeterpunten

Verbeteringen kunnen op verschillende gebieden worden aangebracht. Deze omvatten het actualiseren van wetgeving zoals de Mine Safety Act (1981) om in lijn te zijn met de huidige best practices, investeren in middelen en training voor de Labour Commissionerate om inspectie en handhaving te verbeteren, het bevorderen van gezondheids- en veiligheidseducatie en bewustwordingsprogramma's gericht op zowel werkgevers als werknemers, en het ontwikkelen van strategieën om OHS-bescherming uit te breiden naar de informele economie.

Werkplekinspecties spelen een cruciale rol bij het waarborgen van naleving van de Labour Code Order (1992) in Lesotho. Deze inspecties hebben als doel om gevaren te identificeren, naleving te verifiëren, preventie te bevorderen en een basis te bieden voor handhavingsmaatregelen in geval van overtredingen.

Werkplekinspectieprocedures

Het Ministerie van Arbeid, via de Arbeidscommissaris, is verantwoordelijk voor het toezicht op werkplekinspecties in Lesotho.

Bevoegdheid van Inspecteurs

Arbeidsinspecteurs hebben het recht om op redelijke tijden elke werkplek te betreden en te inspecteren, met of zonder voorafgaande kennisgeving. Ze kunnen ook documenten opvragen, werknemers en werkgevers interviewen en monsters nemen voor analyse.

Inspectiecriteria

Inspecties richten zich op naleving van de Labour Code Order en andere relevante regelgeving. Deze bestrijken gebieden zoals algemene werkplekcondities, machines en apparatuur, gevaarlijke stoffen, industriespecifieke gevaren, noodvoorbereiding en administratie.

Inspectiefrequentie

De frequentie van werkplekinspecties in Lesotho hangt grotendeels af van het risiconiveau van de industrie, meldingen van gevaren of overtredingen door werknemers en de beschikbaarheid van middelen.

Opvolgacties

Na een inspectie kan de inspecteur informeel advies geven voor kleine problemen, formele bevelen uitvaardigen die de werkgever verplichten om overtredingen binnen een bepaalde termijn aan te pakken, een gevaarlijke activiteit stilleggen totdat de nodige corrigerende maatregelen zijn genomen, of in geval van ernstige of herhaalde overtredingen, juridische stappen en sancties initiëren.

Belang van Medewerkersparticipatie

De Labour Code Order moedigt werknemers aan om onveilige omstandigheden te melden en deel te nemen aan inspecties, aangezien hun expertise van onschatbare waarde is bij het identificeren van potentiële gevaren. Voor de meest nauwkeurige en actuele richtlijnen over inspectieprocedures in Lesotho, is het raadzaam om rechtstreeks contact op te nemen met het Ministerie van Arbeid.

Ongevallen op de werkplek in Lesotho vallen onder specifieke meldingsvereisten zoals uiteengezet in de Labour Code Order (1992). Werkgevers zijn verplicht om elk ongeval dat resulteert in overlijden, ernstig letsel, of een werknemer meer dan drie dagen arbeidsongeschikt maakt, te melden bij de Arbeidscommissaris. Daarnaast moeten werkgevers een register bijhouden van alle werkgerelateerde verwondingen, ziekten en gevaarlijke voorvallen, met daarin de details van het incident.

Onderzoek naar Ongevallen op de Werkplek

De Arbeidscommissaris is bevoegd om ongevallen op de werkplek te onderzoeken om de oorzaken te bepalen en preventieve maatregelen te identificeren. Vertegenwoordigers van werknemers hebben ook het recht om deel te nemen aan deze onderzoeken en kunnen helpen bij het identificeren van bijdragende factoren.

Compensatie voor Werkgerelateerde Verwondingen en Ziekten

De Workmen’s Compensation Act (1977) regelt de compensatie voor werkgerelateerde verwondingen en beroepsziekten in Lesotho. Het compensatiesysteem dekt de meeste werknemers in Lesotho, met enkele uitzonderingen, en voorziet in compensatie voor verwondingen of beroepsziekten die voortkomen uit en tijdens de uitoefening van het werk.

Soorten Compensatie

Compensatie omvat dekking van redelijke medische kosten gerelateerd aan de werkverwonding of ziekte, inkomensvoordelen tijdens periodes van tijdelijke arbeidsongeschiktheid als gevolg van de verwonding, eenmalige betalingen of pensioenen op basis van de ernst van de blijvende invaliditeit, en compensatie voor nabestaanden in het geval van een werkgerelateerd overlijden.

Claimprocedure

De gewonde werknemer moet de werkgever onmiddellijk op de hoogte stellen van de verwonding of ziekte. Vervolgens ondergaat de werknemer een medische beoordeling om de mate van invaliditeit vast te stellen. De werkgever dient daarna een claim in bij de Arbeidscommissaris, samen met ondersteunende documentatie. De Arbeidscommissaris beoordeelt de claim en bepaalt het passende compensatiebedrag.

Belangrijkste Uitdagingen

Ondanks deze bepalingen zijn er uitdagingen zoals onderrapportage van ongevallen door angst voor represailles of gebrek aan bewustzijn, vertragingen in compensatiebetalingen door bureaucratische obstakels, en beperkte voorzieningen voor revalidatie- en terugkeer-naar-werkprogramma's.