In Indonesië is de kernbasis voor gezondheid en veiligheid de Arbeidsveiligheidswet (Wet nr. 1 van 1970). Deze wet schetst de verplichtingen van werkgevers om veilige werkomgevingen te bieden en de rechten van werknemers op bescherming. Een andere belangrijke wetgeving is de Arbeidswet (Wet nr. 13 van 2003), waarin de artikelen 86 en 87 de verantwoordelijkheid van de werkgever benadrukken voor het implementeren van gezondheids- en veiligheidsmanagementsystemen en de rechten van werknemers op bescherming.

Verantwoordelijkheden van de Werkgever

Werkgevers zijn verplicht een gezondheids- en veiligheidsbeleid te ontwikkelen en te implementeren dat de toewijding van het bedrijf aan veiligheid en het kader voor risicobeheer beschrijft. Ze moeten ook een gezondheids- en veiligheidscommissie oprichten die bestaat uit vertegenwoordigers van werkgevers en werknemers. Deze commissie speelt een cruciale rol bij het stimuleren van verbeteringen.

Werkgevers zijn ook verplicht risicobeoordelingen uit te voeren om gevaren op de werkplek te identificeren en beheersmaatregelen te implementeren om risico's te verminderen. Ze moeten adequate training en informatie aan werknemers verstrekken, persoonlijke beschermingsmiddelen waar nodig leveren en het gebruik ervan waarborgen, en gezondheidscontroles voor werknemers faciliteren, vooral voor degenen die worden blootgesteld aan gevaarlijke werkomgevingen. Werkgevers moeten ook ernstige ongevallen of incidenten op de werkplek onmiddellijk melden aan de relevante autoriteiten.

Rechten van Werknemers

Werknemers hebben het recht om geïnformeerd te worden over gezondheids- en veiligheidsrisico's op hun werkplek. Ze kunnen werk taken weigeren waarvan ze redelijkerwijs geloven dat ze een ernstig gevaar vormen voor henzelf of anderen. Werknemers hebben ook het recht om betrokken te zijn bij de besluitvorming over gezondheid en veiligheid via vertegenwoordiging in de commissie.

Specifieke Regels

Naast deze overkoepelende wetten zijn er talrijke specifieke regels die betrekking hebben op bepaalde gebieden van gezondheid en veiligheid, waaronder beroepsgezondheid en hygiëne, brandveiligheid, bouwveiligheid, elektrische veiligheid en machineveiligheid.

Handhaving en Naleving

Het Ministerie van Arbeid en Transmigratie is de primaire instantie die verantwoordelijk is voor het toezicht op gezondheid en veiligheid in Indonesië. Het voert inspecties uit om naleving te waarborgen en kan sancties of boetes opleggen voor overtredingen.

Uitdagingen en Verbeteringen

Indonesië staat voor voortdurende uitdagingen bij het waarborgen van een uitgebreide implementatie van gezondheid en veiligheid, vooral in informele sectoren en kleinere ondernemingen. De overheid en belanghebbenden werken actief aan het versterken van handhavingsmechanismen, het vergroten van bewustwording en capaciteitsopbouw onder werkgevers en werknemers, en het bevorderen van een cultuur van risicopreventie op de werkplek.

De normen voor Arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS) in Indonesië worden bepaald door nationale wetgeving en regelgeving, Indonesische Nationale Normen (SNI) en internationale normen. De SNI, ontwikkeld door het Indonesische Nationale Normalisatiebureau (Badan Standardisasi Nasional/BSN), beschrijft technische specificaties en richtlijnen op verschillende OHS-gebieden. Indonesië neemt vaak OHS-normen over of stemt deze af op internationaal erkende normen, zoals de ILO-conventies over Arbeidsveiligheid en Gezondheid en normen van organisaties zoals de Internationale Organisatie voor Standaardisatie (ISO).

Belangrijke Focusgebieden van OHS-Praktijken

Gevarenidentificatie en Risicobeheersing

Werkgevers zijn verplicht om systematisch gevaren op de werkplek te identificeren, waaronder fysieke, chemische, biologische, ergonomische en psychosociale gevaren, en de bijbehorende risico's te evalueren. De OHS in Indonesië legt de nadruk op het elimineren van gevaren bij de bron, gevolgd door technische beheersmaatregelen, administratieve beheersmaatregelen en uiteindelijk het gebruik van Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM).

Opleiding en Educatie van Werknemers

Werknemers ontvangen basis OHS-training bij indiensttreding en taakgerichte OHS-training over de gevaren en veiligheidsprocedures die specifiek zijn voor hun taken. Doorlopende bewustwordingscampagnes, zoals veiligheidsaffiches en toolbox meetings, helpen om OHS in de gedachten van werknemers te houden.

Noodvoorbereiding en Respons

Werkplekken moeten plannen opstellen voor brandnoodgevallen, chemische lekkages, medische noodgevallen, enz. Ze moeten eerstehulpvoorzieningen en getrainde eerstehulpverleners bieden. Regelmatige oefeningen zorgen ervoor dat werknemers vertrouwd zijn met noodprocedures.

Arbeidsgezondheidsdiensten

Werknemers kunnen periodieke medische controles nodig hebben, afhankelijk van hun blootstelling op het werk. Programma's die ergonomie, stressmanagement en gezonde levensstijlkeuzes aanpakken, ondersteunen het welzijn van werknemers.

Continue Verbetering

Het OHS-systeem van Indonesië geeft prioriteit aan een proactieve benadering met de nadruk op continue verbetering. Bedrijven worden aangemoedigd om een systeemgebaseerde benadering te hanteren voor het beheren van OHS. Gezamenlijke commissies van werkgevers en werknemers bevorderen samenwerking en stimuleren OHS-initiatieven op de werkplek.

Werkplekinspecties spelen een cruciale rol bij het handhaven van een veilige en gezonde werkomgeving. Ze dienen om naleving van veiligheidsnormen te verifiëren, potentiële gevaren te identificeren voordat ze leiden tot ongevallen of ziekten, en bewustwording te bevorderen over veiligheidseisen en best practices.

Soorten Inspecties

Werkplekinspecties kunnen worden onderverdeeld in vier typen:

• Routine-inspecties: Deze worden uitgevoerd door overheidsarbeidsinspecteurs op geplande basis, vaak gericht op risicovolle industrieën of werkplekken met een geschiedenis van overtredingen.
• Klachtgebaseerde inspecties: Deze worden geactiveerd door klachten van werknemers of meldingen van onveilige omstandigheden.
• Ongevalsonderzoeken: Dit zijn diepgaande inspecties die volgen op ernstige ongevallen om de oorzaken te bepalen en herhaling te voorkomen.
• Zelfinspecties: Werkplekken zijn verplicht om interne veiligheidsinspecties uit te voeren.

Inspectiecriteria

Inspecties bestrijken een breed scala aan veiligheidselementen. Veelal geëvalueerde gebieden omvatten naleving van veiligheidswetgeving, gevarenbeheersing, noodvoorbereiding, machinesveiligheid, elektrische veiligheid, brandveiligheid, beschikbaarheid en correct gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen, en documentatie van veiligheidsbeleid, risicobeoordelingen, opleidingsrecords en ongevallenrapporten.

Inspectiefrequentie

De frequentie van overheidsinspecties varieert afhankelijk van factoren zoals de industriesector, de grootte en complexiteit van de werkplek en de nalevingsgeschiedenis. Risicovolle industrieën, grotere en complexere werkplekken en werkplekken met een geschiedenis van overtredingen worden vaker geïnspecteerd.

Inspectieprocedures

Het inspectieproces omvat doorgaans een openingsvergadering, een fysieke rondleiding door de werkplek, een beoordeling van veiligheidsrecords, -beleid en -rapporten, interviews met management en werknemers, en een afsluitende vergadering om bevindingen en mogelijke overtredingen samen te vatten.

Opvolgacties

Na de inspectie geeft de inspecteur een rapport uit waarin niet-nalevingen en eventuele noodzakelijke corrigerende maatregelen worden beschreven. Werkgevers moeten vervolgens een plan ontwikkelen om de geïdentificeerde tekortkomingen binnen een gespecificeerde termijn te verhelpen. Opvolginspecties kunnen worden uitgevoerd om te verifiëren dat corrigerende maatregelen zijn geïmplementeerd. Voor ernstige overtredingen of het niet naleven kunnen sancties worden opgelegd, waaronder boetes, administratieve sancties of zelfs opschorting van de werkzaamheden.

Arbeidsongevallen zijn een serieuze zaak en werkgevers hebben strikte meldingsverplichtingen. Ernstige verwondingen en sterfgevallen moeten binnen 48 uur worden gemeld aan de lokale arbeidsinspectie, terwijl beroepsziekten moeten worden gemeld zodra de diagnose is gesteld. Werkgevers moeten specifieke ongevallenrapportageformulieren gebruiken die door de regelgeving zijn voorgeschreven om details te verstrekken over het incident, de gewonde persoon en de omstandigheden.

Onderzoeksproces naar Ongevallen

Werkgevers zijn verplicht interne onderzoeken naar arbeidsongevallen uit te voeren om de oorzaken te achterhalen en preventieve maatregelen te implementeren. Arbeidsinspecteurs van het Ministerie van Arbeid zijn bevoegd om ernstige ongevallen of die waarvan wordt vermoed dat ze strafbare feiten betreffen, te onderzoeken. Onderzoeken richten zich op directe oorzaken van het ongeval, zoals onveilige handelingen of uitrustingsfouten, onderliggende systemische tekortkomingen in het management, en het identificeren van corrigerende maatregelen om soortgelijke incidenten te voorkomen.

Schadeclaims

Indonesië heeft een verplichte verzekering voor arbeidsongevallen, beheerd door BPJS Ketenagakerjaan (Jamsostek). Werknemers die gewond raken door arbeidsongevallen of beroepsziekten oplopen, hebben recht op schadevergoeding. Gedekte voordelen kunnen onder andere de kosten van medische behandeling, invaliditeitsuitkeringen (tijdelijk of permanent), overlijdensuitkeringen voor nabestaanden en revalidatieondersteuning omvatten. Werknemers of hun families starten het claimproces via het BPJS Ketenagakerjaan (Jamsostek) systeem.

Belangrijke Punten om te Onthouden

Tijdige melding en onderzoek van ongevallen zijn essentieel voor zowel het bepalen van de oorzaak als het verzekeren van tijdige compensatie voor gewonde werknemers. Ongevallenonderzoeken moeten prioriteit geven aan het identificeren van de oorzaken en beheersmaatregelen om herhaling te voorkomen, en niet alleen aan het toewijzen van schuld. Werknemers hebben het recht geïnformeerd te worden over ongevallenprocedures en hun recht op compensatie onder het Jamsostek-programma.