In Gibraltar wordt de regulering van werktijden beheerst door de Working Time Act, 1999. De wet bepaalt een maximale gemiddelde werktijd van 48 uur per week, berekend over een referentieperiode van 17 weken. Dit houdt in dat werkgevers niet mogen plannen dat werknemers gemiddeld meer dan 48 uur werken gedurende die 17 weken.

Er zijn uitzonderingen op deze regel. Bijvoorbeeld, werknemers kunnen schriftelijk met hun werkgevers overeenkomen om af te zien van de 48-urige limiet. Werkgevers moeten echter voldoen aan specifieke vereisten die in de wet zijn vastgelegd. Bovendien geldt voor werknemers van 15 tot 18 jaar een strengere limiet van maximaal 40 uur per week.

In Gibraltar biedt de Working Time Act, 1999, het kader voor overwerk. Overwerk wordt over het algemeen gedefinieerd als werk dat wordt verricht buiten de standaardwerkuren die in je arbeidsovereenkomst zijn vastgelegd of die zijn vastgesteld door collectieve overeenkomsten.

De wet schrijft geen specifiek overwerkloon voor. Het benadrukt echter dat overwerk moet worden gecompenseerd tegen een hoger tarief dan het reguliere loon. Het specifieke tarief voor overwerk wordt meestal vastgesteld in je arbeidsovereenkomst of via collectieve onderhandelingen met je werkgever of een vakbond. Bij afwezigheid van een vooraf bepaald tarief worden onderhandelingen tussen de werknemer en werkgever cruciaal.

Sommige sectoren kunnen specifieke regelgeving hebben met betrekking tot overwerkloon, zoals uiteengezet in "particular conditions of employment orders" die zijn uitgevaardigd onder de Employment Act, 1932. Deze orders kunnen minimumtarieven voor overwerk vaststellen voor bepaalde industrieën.

Werknemers in Gibraltar zijn verzekerd van aangewezen rustperiodes en pauzes gedurende hun werkdag onder het wettelijke kader van het land.

Hoewel er geen specifieke wetgeving is die een vaste pauzeduur voorschrijft, volgt Gibraltar algemeen geaccepteerde pauzepraktijken. Werknemers hebben over het algemeen recht op een pauze van 30 minuten na meer dan 6 uur onafgebroken werken.

Werkgevers hebben de verantwoordelijkheid ervoor te zorgen dat werknemers van deze pauzes gebruik kunnen maken zonder repercussies of onredelijke werkdruk.

De Working Time Act van 1999 vermeldt niet expliciet rustperiodes binnen de werkdag. Echter, regels met betrekking tot pauzes impliceren indirect korte rustperiodes gedurende de werkdag. Het concept van een werkdag van meer dan 6 uur voordat een pauze wordt genomen, suggereert dat kortere rustintervallen binnen die 6 uur kunnen worden opgenomen.

Collectieve arbeidsovereenkomsten tussen de vakbond van een werknemer en de werkgever kunnen specifiekere pauzebepalingen vaststellen. Bepaalde sectoren of werkplekken kunnen interne beleidslijnen hebben die pauzeschema's en -duur beschrijven.

Als u niet zeker bent van uw recht op pauzes, raadpleeg dan uw arbeidsovereenkomst of vraag direct uw werkgever. Het Department for Employment and Training van Gibraltar kan verdere begeleiding bieden over werkplekregelingen en werknemersrechten.

In Gibraltar stelt de Working Time Act, 1999, specifieke regels vast voor nachtdiensten en weekendwerk.

Voor nachtdiensten biedt de wet de volgende beschermingen:

• Een nachtwerker wordt gedefinieerd als iemand die regelmatig minstens drie uur van zijn dagelijkse werktijd tussen 23.00 uur en 6.00 uur werkt.
• De gemiddelde werkuren voor een nachtwerker mogen niet meer dan acht uur bedragen in een periode van 24 uur. Dit gemiddelde wordt berekend over een referentieperiode van 17 weken.
• Nachtwerkers die betrokken zijn bij activiteiten met speciale gevaren of zware fysieke of mentale belasting mogen niet meer dan acht uur werken in een periode van 24 uur. Deze beperkingen kunnen verder worden gespecificeerd in risicobeoordelingen uitgevoerd door de werkgever of fabrieksinspecteurs.
• Werkgevers moeten ervoor zorgen dat nachtwerkers toegang hebben tot gezondheidscontroles zonder kosten voordat ze met nachtdienst beginnen en periodiek daarna.

Wat betreft weekendwerk, heeft de wet geen specifieke regels uitsluitend daarvoor. De algemene beperkingen op werkuren (gemiddeld 48 uur over 17 weken) zijn echter nog steeds van toepassing. Dit betekent dat werkgevers geen buitensporige werkuren tijdens weekenden kunnen inplannen die het gemiddelde van 48 uur binnen de referentieperiode overschrijden.

Collectieve arbeidsovereenkomsten tussen de vakbond van een werknemer en de werkgever kunnen specifieke regels vaststellen met betrekking tot nachtdienstroosters, weekendwerkpatronen of compensatie voor dergelijk werk. Deze overeenkomsten kunnen aanvullende rechten en beschermingen bieden voor nacht- en weekendwerkers.