Ghana's gezondheids- en veiligheidswetten zijn ontworpen om het welzijn van werknemers te beschermen. De belangrijkste wetten omvatten de Grondwet van Ghana van 1992, de Arbeidswet van 2003 (Wet 651), de Wet op Fabrieken, Kantoren en Winkels van 1970 (Wet 328), de Wet op Arbeidsongevallenvergoeding van 1987 (PNDC Wet 187) en de Mijnbouwvoorschriften van 1970 (L.I. 665).

Belangrijke Verplichtingen voor Werkgevers

Werkgevers in Ghana zijn verplicht om een veilige en gezonde werkomgeving te waarborgen. Dit omvat het verstrekken van geschikt materieel, het regelmatig uitvoeren van risico-evaluaties, het leveren van persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM), het voorlichten van werknemers over veiligheidsprocedures en het melden van ongevallen en beroepsziekten. Werkplekken met een bepaald aantal werknemers moeten ook gezondheids- en veiligheidscomités oprichten.

Rechten en Verantwoordelijkheden van Werknemers

Werknemers hebben recht op een veilige werkplek, het weigeren van gevaarlijk werk en het ontvangen van informatie over gevaren op de werkplek. Ze zijn ook verplicht om de verstrekte PBM te gebruiken en waargenomen gevaren te melden.

Handhavingsinstanties

Verschillende instanties houden toezicht op gezondheid en veiligheid in Ghana, waaronder het Departement van Arbeid, het Departement van Fabrieksinspectie, de Mineralencommissie en het Milieubeschermingsagentschap (EPA).

Arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS) is een cruciaal aspect van elke werkomgeving. In Ghana is de basiswetgeving die de rechten en verantwoordelijkheden van zowel werkgevers als werknemers met betrekking tot veiligheid en gezondheid op de werkplek uiteenzet, de Arbeidswet 651 (2003). Andere wetten zoals de Factories, Offices, and Shops Act 1970 (Act 328) en The Mining Regulations 1970 (LI 665) richten zich op specifieke werkomgevingen. Het Ministerie van Werkgelegenheid en Arbeidsrelaties en de Department of Factories Inspectorate (DFI) zijn belangrijke instanties die verantwoordelijk zijn voor het ontwikkelen en handhaven van OHS-beleid in Ghana.

Kernnormen voor Arbeidsgezondheid en -veiligheid

De OHS-normen van Ghana zijn geïnspireerd door de conventies van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO). Deze normen omvatten het identificeren van gevaren en het beoordelen van risico's, het verstrekken van Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM), veiligheidstraining en -educatie, het melden van ongevallen en incidenten, noodvoorbereiding en arbeidsgezondheidsdiensten. Werkgevers zijn verantwoordelijk voor regelmatige beoordelingen en controles, het verstrekken van geschikte PBM en het onderhouden van een systeem voor het melden en onderzoeken van werkgerelateerde verwondingen en ziekten. Werknemers hebben recht op voldoende training over werkplekgevaren, passende procedures en het juiste gebruik van apparatuur en PBM.

Belangrijke Kwesties en Uitdagingen

Ondanks de vastgestelde normen staat Ghana voor verschillende uitdagingen bij de implementatie van OHS-regelgeving. Deze omvatten beperkte handhaving door onderbezetting van inspectiediensten, moeilijkheden bij het reguleren en handhaven van OHS-normen in de informele sector, gebrek aan bewustzijn onder werkgevers en werknemers over OHS-principes en hun wettelijke verantwoordelijkheden, en beperkte middelen die de implementatie van uitgebreide OHS-systemen belemmeren, vooral in kleinere ondernemingen.

Lopende Inspanningen voor Verbetering

Om deze uitdagingen aan te pakken, heeft de regering van Ghana een ontwerp ontwikkeld voor een uitgebreide Nationale Arbeidsveiligheids- en Gezondheidsbeleid. Er zijn ook voorlichtingscampagnes en initiatieven gaande om het bewustzijn over OHS-kwesties in het land te vergroten. Daarnaast ondersteunt de ILO, samen met andere ontwikkelingspartners, Ghana bij het versterken van OHS-systemen om aan internationale normen te voldoen.

Werkplekinspecties spelen een cruciale rol in het handhaven van een veilige en gezonde werkomgeving in Ghana. Ze identificeren en corrigeren proactief gevaren, waardoor ze bijdragen aan de preventie van werkgerelateerde verwondingen en ziektes. Het Department of Factories Inspectorate (DFI) en het Labour Department zijn de belangrijkste regelgevende instanties die verantwoordelijk zijn voor de handhaving van arbeidsveiligheids- en gezondheidswetten.

Inspectiecriteria

Werkplekinspecties in Ghana bestrijken een breed scala aan gebieden. Deze omvatten fysieke gevaren zoals lawaai, trillingen, verlichting, temperatuur, straling, machinebescherming, elektrische veiligheid, uitglijden, struikelen en vallen, en brandveiligheid. Ook chemische gevaren worden geïnspecteerd, waaronder blootstelling aan gevaarlijke stoffen, veilig hanteren en opslaan, etikettering en beschikbaarheid van Material Safety Data Sheets (MSDS). Biologische gevaren, ergonomische gevaren, psychosociale gevaren, noodvoorbereiding, en sanitaire voorzieningen en welzijn maken ook deel uit van de inspectiecriteria.

Frequentie van Inspecties

De frequentie van werkplekinspecties hangt af van de aard van de industrie en de bijbehorende risiconiveaus. Het DFI heeft de bevoegdheid om inspectieschema's te bepalen. Werkplekken met een hoog risico kunnen vaker inspecties vereisen, mogelijk meerdere keren per jaar. Werkplekken met een gemiddeld risico worden over het algemeen minstens jaarlijks geïnspecteerd, terwijl werkplekken met een laag risico minder vaak geïnspecteerd kunnen worden.

Werkplekinspectieprocedures

Het inspectieproces begint meestal met een kennisgeving van inspectie, gevolgd door een openingsvergadering waarin de inspecteur de werkgever of vertegenwoordiger ontmoet om de reikwijdte van de inspectie en eventuele eerdere OHS-problemen te bespreken. De inspecteur voert vervolgens een systematisch onderzoek van de werkplek uit, identificeert gevaren, raadpleegt werknemers en kan foto's of metingen maken. De inspecteur registreert observaties, mogelijke overtredingen en aanbevelingen voor corrigerende maatregelen. Er wordt een afsluitende vergadering gehouden om de bevindingen samen te vatten en corrigerende maatregelen te bespreken met de werkgever en/of de werkplekkeveiligheids- en gezondheidscommissie. Vervolgens wordt een schriftelijk rapport uitgebracht waarin de bevindingen en vereiste corrigerende maatregelen, inclusief deadlines, worden uiteengezet.

Opvolgacties

Werkgevers hebben de primaire plicht om gevaren binnen de gespecificeerde tijdsperiode aan te pakken. Ze moeten het DFI informeren wanneer corrigerende maatregelen zijn voltooid. Het DFI kan herinspecties uitvoeren om naleving te verifiëren. Het niet naleven kan resulteren in boetes, vervolging of zelfs sluiting van de werkplek.

Werkgevers zijn wettelijk verplicht om het dichtstbijzijnde kantoor van de Inspectie van de Arbeidsomstandigheden (DFI) of de Afdeling Arbeidsongevallen te informeren over eventuele arbeidsongevallen die resulteren in overlijden, ernstig lichamelijk letsel, of het onvermogen van de werknemer om gedurende meer dan drie dagen regulier werk te verrichten. De meldingsperiode voor overlijden is binnen 24 uur en voor ernstig lichamelijk letsel moet de melding zo snel mogelijk worden gedaan. Meldingen kunnen persoonlijk, schriftelijk of telefonisch worden gedaan.

Onderzoeksprocessen

Werkgevers moeten een grondig onderzoek uitvoeren naar de oorzaak van het arbeidsongeval en maatregelen nemen om toekomstige herhalingen te voorkomen. De DFI heeft de bevoegdheid om onafhankelijke onderzoeken uit te voeren naar ernstige arbeidsongevallen, vooral die met dodelijke afloop of ernstig letsel. Onderzoeken richten zich doorgaans op de directe omstandigheden van het ongeval, onderliggende oorzaken en bijdragende factoren, naleving van veiligheidswetten en -voorschriften, en identificatie van corrigerende maatregelen om toekomstige ongevallen te voorkomen.

Schadeclaims

Werknemers die gewond raken bij arbeidsongevallen of hun nabestaanden (in geval van overlijden) hebben recht op een vergoeding volgens de Arbeidsongevallenwet van 1987. De soorten vergoedingen omvatten medische kosten, tijdelijke volledige arbeidsongeschiktheidsuitkeringen, permanente gedeeltelijke arbeidsongeschiktheidsuitkeringen, permanente volledige arbeidsongeschiktheidsuitkeringen en overlijdensuitkeringen/nabestaandenuitkeringen.

Het claimproces houdt in dat de gewonde werknemer of hun vertegenwoordiger een kennisgeving van letsel indient bij de werkgever. De werkgever verifieert vervolgens de claim en is verplicht om de vergoeding rechtstreeks aan de eiser te betalen. Geschillen over vergoedingen kunnen worden doorverwezen naar de Afdeling Arbeidsongevallen voor bemiddeling en oplossing.

Het is belangrijk op te merken dat de verstrekte protocollen een algemeen overzicht bieden. Specifieke voorschriften en vereisten kunnen per industrie verschillen.