De Turkse arbeidswetgeving beschrijft de regels voor standaard werkuren. De maximale wettelijke werkweek in Turkije is 45 uur. Deze limiet moet gelijkmatig over de werkweek worden verdeeld, wat doorgaans resulteert in 7,5 uur per dag, uitgaande van een zesdaagse werkweek. Werkgevers en werknemers kunnen echter overeenkomen om een andere verdeling binnen de wettelijke grenzen te hanteren, maar deze overeenkomst mag niet meer dan 11 uur per dag bedragen.

In uitzonderlijke omstandigheden kunnen werkgevers en werknemers een werkschema afspreken waarbij de uren gedurende de week fluctueren. De gemiddelde werkuren mogen nog steeds niet meer dan 45 uur per week bedragen over een periode van twee maanden. Deze termijn kan worden verlengd tot vier maanden door middel van collectieve arbeidsovereenkomsten.

In Turkije beschrijft de arbeidswet specifieke regels voor overwerk om de rechten van werknemers en eerlijke compensatie te waarborgen. Overwerk wordt gedefinieerd als werk dat de standaardlimiet van 45 uur per week overschrijdt. Bovendien wordt dagelijks werk dat de 11 uur overschrijdt, zelfs binnen de 45-uur limiet, onder bepaalde voorwaarden als overwerk beschouwd.

Werkgevers hebben over het algemeen de toestemming van de werknemer nodig voordat ze overwerk toewijzen. Echter, de toestemming van de werknemer is niet verplicht in situaties die als in het nationale belang worden beschouwd of vanwege de aard van het werk. Overwerk kan ook nodig zijn om de productie te verhogen om deadlines te halen.

Werknemers hebben recht op compensatie voor overwerk. Ze kunnen een van de volgende opties kiezen:

• Verhoogd Loon: Overwerkloon wordt berekend op 1,5 keer het reguliere uurloon.
• Vrije Tijd in Plaats van Loon: Werknemers kunnen kiezen voor 1,5 uur vrije tijd voor elk uur overwerk. Dit moet binnen zes maanden na het voltooien van het overwerk worden toegekend.

Er zijn enkele belangrijke overwegingen om op te merken. Er is een jaarlijkse limiet op overuren. Het totale overwerk dat een werknemer in een jaar kan verrichten mag niet meer dan 270 uur bedragen. Bepaalde categorieën werknemers mogen geen overwerk verrichten, waaronder werknemers jonger dan 18 jaar, zwangere of recent bevallen moeders, en werknemers met een contract voor bepaalde tijd (tenzij overeengekomen in het contract).

Overwerk in het weekend en op feestdagen trekt extra compensatie aan. Naast het reguliere overwerkloon hebben werknemers recht op een volledige dagloon voor de gewerkte feestdag of weekend.

De Turkse arbeidswet verplicht rustperiodes en pauzes voor werknemers om hun welzijn te waarborgen en vermoeidheid te voorkomen. Hier is een overzicht van deze rechten:

De Turkse wet garandeert een minimale rustperiode tijdens de werkdag, afhankelijk van het totale aantal gewerkte uren:

• 15 minuten: Voor werkperiodes van vier uur of minder.
• 30 minuten: Voor werkperiodes van meer dan vier uur maar niet meer dan zeven en een half uur.
• Een uur: Voor werkperiodes van meer dan zeven en een half uur.

Belangrijke punten:

• Deze rustperiodes zijn niet inbegrepen in de werktijd van de werknemer en zijn daarom onbetaald.
• Werkgevers hebben de vrijheid om te bepalen wanneer deze pauzes plaatsvinden, maar ze moeten ervoor zorgen dat ze aaneengesloten en ononderbroken zijn.
• In sommige gevallen, met instemming van de werknemer, kan de rustperiode worden opgesplitst in kortere pauzes gedurende de werkdag, rekening houdend met factoren zoals klimaat, seizoen en de aard van het werk.

Naast de dagelijkse rustperiodes hebben werknemers recht op een wekelijkse rustperiode van minimaal 24 ononderbroken uren binnen een periode van zeven dagen.

• Deze rustperiode is meestal in het weekend (vrijdagavond tot zondagavond), maar kan in overleg met de werknemer op andere dagen worden geregeld.
• Werken tijdens de wekelijkse rustperiode vereist instemming van de werknemer en extra compensatie. Deze compensatie omvat een volledige dagloon bovenop de overurenvergoeding voor de gewerkte uren.

Dit zijn de minimale wettelijke vereisten. Collectieve arbeidsovereenkomsten of individuele arbeidsovereenkomsten kunnen gunstigere rustperiodes of pauzeregelingen voor werknemers bieden.

Turkse arbeidswet erkent de unieke uitdagingen die gepaard gaan met nacht- en weekendwerk. Hier is een samenvatting van de specifieke regelgeving rondom deze werkregelingen:

Nachtwerk (Artikel 69, Turkse Arbeidswet Nr. 4857)

• Definitie van Nachtwerk: Nachtwerk wordt over het algemeen begrepen als werk dat wordt verricht tussen 20.00 uur en 06.00 uur.
• Maximale Duur van Nachtwerk: De maximale werktijd voor nachtdiensten is over het algemeen beperkt tot zeven en een half uur per dag.
• Uitzonderingen voor Bepaalde Sectoren: Bedrijven in toerisme, particuliere beveiliging en gezondheidszorg kunnen nachtdiensten verlengen tot meer dan 7,5 uur, maar alleen met schriftelijke toestemming van de werknemer.
• Medische Overwegingen: Voordat werknemers nachtdiensten toegewezen krijgen, moeten werkgevers ervoor zorgen dat hun gezondheid geschikt is door middel van een medisch rapport.
• Regelmatige Gezondheidscontroles: Werkgevers moeten periodieke medische screenings aanbieden, minstens elke twee jaar, voor nachtarbeiders om hun gezondheid te monitoren.

Weekendwerk (Artikel 46 & 47, Turkse Arbeidswet Nr. 4857)

• Wekelijkse Rustperiode: Alle werknemers hebben recht op een minimale ononderbroken wekelijkse rustperiode van 24 uur binnen een periode van zeven dagen. Deze rustperiode valt meestal in het weekend.
• Toestemming van Werknemer voor Weekendwerk: Werken tijdens de wekelijkse rustperiode vereist de toestemming van de werknemer.
• Compensatie voor Weekendwerk: Als een werknemer met toestemming in het weekend werkt, heeft hij recht op extra compensatie. Dit omvat:
  • Volledige Dagloon: Ze ontvangen een volledige dagloon bovenop hun reguliere loon voor de gewerkte uren.

Belangrijke Overwegingen:

• Nachtwerk dat langer duurt dan 7,5 uur (behalve voor de vrijgestelde sectoren) wordt beschouwd als overwerk en vereist overwerkvergoeding, zelfs als het totale aantal wekelijkse werkuren binnen de 45-uur limiet blijft.
• Werken op nationale feestdagen volgt over het algemeen dezelfde principes als weekendwerk, waarbij toestemming van de werknemer en extra compensatie vereist zijn.