Japan geeft prioriteit aan de veiligheid van werknemers door middel van een robuust wetgevingskader. De hoeksteen van dit systeem is de Wet op Industriële Veiligheid en Gezondheid (ISHL), die in 1972 werd ingevoerd. Deze wet schetst de fundamentele verantwoordelijkheden van zowel werkgevers als de overheid bij het waarborgen van de veiligheid op de werkplek.

Verantwoordelijkheden van de Werkgever onder de ISHL

De ISHL legt grote nadruk op de verantwoordelijkheid van werkgevers voor de veiligheid en gezondheid van werknemers. Belangrijke verplichtingen van werkgevers zijn onder andere:

• Het Handhaven van een Veilige Werkomgeving: Werkgevers moeten verder gaan dan de minimale veiligheidsnormen en actief een comfortabele en gezonde werkomgeving creëren om ongevallen en verwondingen te voorkomen.
• Risicobeoordelingen: Werkgevers zijn verplicht grondige risicobeoordelingen uit te voeren om potentiële gevaren op de werkplek te identificeren die voortkomen uit gebouwen, apparatuur, materialen of werkactiviteiten.
• Aanstellen van Veiligheidspersoneel: Afhankelijk van de grootte van de werkplek en de industrie, moeten werkgevers veiligheids- en gezondheidsspecialisten of fulltime veiligheidsmanagers aanstellen.
• Gezondheidstoezicht: Werkgevers moeten regelmatige medische controles bieden voor werknemers die mogelijk worden blootgesteld aan beroepsmatige gevaren.
• Verstrekking van Training en Informatie: Werknemers moeten adequaat worden getraind in veiligheidsprocedures, potentiële gevaren en het juiste gebruik van apparatuur.
• Ongevallenrapportage: Werkgevers moeten werkgerelateerde ongevallen melden aan de autoriteiten, afhankelijk van de ernst.

Handhaving en Reglementen door de Overheid

Het Ministerie van Gezondheid, Arbeid en Welzijn (MHLW) is verantwoordelijk voor het toezicht op de veiligheid en gezondheid op de werkplek in Japan. Het MHLW handhaaft de ISHL en geeft aanvullende regels en ministeriële verordeningen uit die specifiekere richtlijnen bieden over verschillende veiligheidsaspecten zoals:

• Machineveiligheid
• Omgang met chemicaliën
• Grenswaarden voor lawaaiblootstelling
• Werkuren

Deze regels en verordeningen zijn cruciaal voor het interpreteren en implementeren van de brede principes die in de ISHL zijn uiteengezet.

Aanvullende Wetgeving op het Gebied van Gezondheid en Veiligheid

Naast de ISHL dragen andere wetten bij aan een uitgebreid kader voor gezondheid en veiligheid in Japan. Deze omvatten:

• Arbeidsstandaardenwet: Stelt beperkingen aan werkuren, rustperiodes en andere voorschriften om vermoeidheid van werknemers te voorkomen en hun welzijn te waarborgen.
• Voedselveiligheidswet: Zorgt voor hygiëne- en veiligheidsnormen op werkplekken die met voedsel omgaan.
• Bouwstandaardenwet: Reguleert het ontwerp en de constructie van gebouwen om structurele veiligheid en brandpreventie te waarborgen.

Arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS) in Japan is een zeer georganiseerd en effectief systeem. Dit systeem is gebouwd op een fundament van wettelijke kaders, industriestandaarden en een sterke culturele nadruk op veiligheid.

Standaarden en Praktijken

Japan bevordert een cultuur van veiligheid door middel van verschillende standaarden en praktijken:

• Japanse Industriestandaarden (JIS): Ontwikkeld door de Japanse Standaarden Associatie (JSA), bieden JIS-standaarden gedetailleerde technische specificaties voor veilige werkpraktijken, ontwerp van apparatuur en persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM). Deze vrijwillige standaarden worden breed toegepast door Japanse industrieën.

• Goede Praktijken en Richtlijnen: De Japanse Vereniging voor Industriële Veiligheid en Gezondheid (JISHA) publiceert verschillende gidsen voor goede praktijken en technische aanbevelingen voor verschillende industrieën en gevaren. Deze bronnen bieden praktische begeleiding voor werkgevers om effectieve veiligheidsmaatregelen te implementeren.

• 5S Methodologie: Een systeem voor werkplekorganisatie (Seiri, Seiton, Seiso, Seiketsu, Shitsuke) dat netheid, orde, reinheid en discipline bevordert. De 5S-methodologie is ingebed in Japanse werkplekken en draagt bij aan een veiligere werkomgeving door rommel te minimaliseren en de organisatie te verbeteren.

• Veiligheidscommissies: De oprichting van veiligheids- en gezondheidscommissies op werkplekken met een bepaald aantal werknemers is verplicht. Deze commissies, bestaande uit werkgevers en werknemersvertegenwoordigers, werken samen om gevaren te identificeren, veiligheidsverbeteringen aan te bevelen en een cultuur van veiligheidsbewustzijn te bevorderen.

Culturele Nadruk op Veiligheid

De Japanse werkcultuur hecht veel waarde aan veiligheid en groepsverantwoordelijkheid. Deze culturele nadruk vult de wettelijke vereisten aan en bevordert een proactieve benadering van het voorkomen van ongevallen. Voorbeelden zijn:

• Ochtend Veiligheidsbijeenkomsten (Chorei): Veel werkplekken houden korte ochtendbijeenkomsten om veiligheidsprocedures te bespreken, bewustzijn van potentiële gevaren te vergroten en werknemers te herinneren aan veilige werkpraktijken.

• Kaizen (Continue Verbetering): De filosofie van continue verbetering strekt zich uit tot veiligheidspraktijken. Werknemers worden aangemoedigd om verbeteringen in werkprocessen en veiligheidsmaatregelen te identificeren en voor te stellen.

Werkplekinspecties zijn een cruciaal onderdeel van het handhaven van hoge normen voor arbeidsveiligheid in Japan. Deze inspecties zorgen ervoor dat werkgevers zich aan de voorschriften houden en potentiële gevaren identificeren voordat ze tot ongevallen kunnen leiden.

Het Arbeidsinspectiebureau (LSIO)

Het Arbeidsinspectiebureau (LSIO), onder het Ministerie van Gezondheid, Arbeid en Welzijn, is de primaire autoriteit die verantwoordelijk is voor werkplekinspecties. LSIO-inspecteurs zijn bevoegd om werkplekken te bezoeken, arbeidsomstandigheden te onderzoeken en de bepalingen van de Wet op Industriële Veiligheid en Gezondheid (ISHL) en gerelateerde regelgeving af te dwingen.

Soorten Inspecties

Werkplekinspecties in Japan vallen in twee hoofdcategorieën:

• Reguliere Inspecties: Dit zijn geplande inspecties die door LSIO worden uitgevoerd op basis van een vooraf bepaald schema en richten zich op specifieke industrieën of werkplekken met een hoger risicoprofiel.
• Speciale Inspecties: Deze worden geactiveerd door meldingen van ongevallen, klachten over onveilige arbeidsomstandigheden, of zorgen die tijdens eerdere inspecties zijn geïdentificeerd.

Inspectiecriteria en Procedures

Tijdens inspecties volgen LSIO-inspecteurs een uitgebreide checklist, met de nadruk op:

• Veilige Werkomgeving: Inspecteurs beoordelen de algehele werkplekindeling, machines, apparatuur en potentiële gevaren zoals brandrisico's of blootstelling aan schadelijke stoffen.
• Risicobeoordelingen: Verificatie dat werkgevers grondige risicobeoordelingen hebben uitgevoerd zoals voorgeschreven door Artikel 5 van de ISHL.
• Veiligheidsmanagementsystemen: Evaluatie van de veiligheidsmanagementsystemen van de werkgever, inclusief opleidingsprogramma's voor werknemers, veiligheidsprotocollen en noodprocedures.
• Naleving van Voorschriften: Inspecteurs zorgen voor naleving van relevante sectorspecifieke veiligheidsvoorschriften uitgegeven door het MHLW.

Het inspectieproces omvat doorgaans een documentbeoordeling, een fysieke inspectie en interviews met werkgevers, veiligheidsmedewerkers en werknemers.

Frequentie van Inspecties

De frequentie van inspecties varieert afhankelijk van de industrie, de grootte van de werkplek en het eerdere veiligheidsrecord. Hoogrisico-industrieën of werkplekken met een geschiedenis van overtredingen kunnen vaker worden geïnspecteerd.

Vervolgacties

Na een inspectie zal het LSIO een rapport uitbrengen waarin hun bevindingen worden uiteengezet. Mogelijke uitkomsten zijn een nalevingsbevel voor kleine overtredingen, administratieve boetes voor ernstigere overtredingen, en strafrechtelijke vervolging voor ernstige overtredingen of ongevallen. Het LSIO kan ook begeleiding en aanbevelingen geven aan werkgevers over het verbeteren van hun veiligheidspraktijken en het bereiken van naleving.

In Japan is het welzijn van werknemers een prioriteit, en er zijn vastgestelde protocollen voor het effectief omgaan met arbeidsongevallen.

Meldingsvereisten

De Wet op Industriële Veiligheid en Gezondheid (ISHL) beschrijft de verantwoordelijkheid van de werkgever om arbeidsongevallen te melden. De meldingsvereisten variëren afhankelijk van de ernst van het ongeval:

• Dodelijke Ongevallen: Deze moeten onmiddellijk worden gemeld aan het dichtstbijzijnde Arbeidsinspectiekantoor (LSIO) of politiebureau, gevolgd door een schriftelijk rapport binnen 24 uur.
• Ernstige Ongevallen: Dit zijn ongevallen die resulteren in meer dan vier dagen arbeidsverzuim of ziekenhuisopname vereisen. Een schriftelijk rapport aan de LSIO is vereist binnen zeven dagen.
• Kleine Ongevallen: Dit zijn ongevallen die resulteren in minder dan vier dagen arbeidsverzuim en geen ziekenhuisopname vereisen. Rapportage kan vereist zijn afhankelijk van specifieke industrieregels.

Onderzoeksprocessen

• Verantwoordelijkheid van de Werkgever: De werkgever is verantwoordelijk voor het veiligstellen van de ongevalslocatie en het nemen van noodzakelijke maatregelen om verdere verwondingen te voorkomen. Dit kan het stilleggen van apparatuur, het verlenen van eerste hulp en het bellen van hulpdiensten omvatten.
• LSIO Onderzoek: Het LSIO zal waarschijnlijk inspecteurs sturen om de ongevalslocatie te onderzoeken. Zij zullen bewijsmateriaal verzamelen, veiligheidsdocumenten en -procedures op de werkplek bekijken en relevant personeel interviewen om de oorzaak van het ongeval te begrijpen.
• Rapport en Aanbevelingen: Het LSIO zal een rapport uitbrengen waarin de oorzaak van het ongeval wordt beschreven en kan aanbevelingen doen voor corrigerende maatregelen om soortgelijke incidenten te voorkomen.
• Mogelijke Juridische Actie: Afhankelijk van de ernst van het ongeval en mogelijke nalatigheid van de werkgever, kan juridische actie door autoriteiten of het slachtoffer plaatsvinden.

Schadeclaims

• Nationaal Verzekeringssysteem (NIS): Biedt schadevergoeding zonder schuld voor in aanmerking komende werknemers die werkgerelateerde verwondingen of ziekten oplopen. Voordelen omvatten medische kosten, invaliditeitsuitkeringen en nabestaandenuitkeringen.
• Werknemersverzekeringen: Werkgevers zijn verplicht werknemersverzekeringen te bieden voor alle werknemers, die medische kosten, verloren loon en invaliditeitsuitkeringen dekken in geval van werkgerelateerde ongevallen of ziekten.
• Civiele Rechtszaken: Gewonde werknemers of hun families hebben ook het recht om civiele rechtszaken aan te spannen tegen werkgevers als nalatigheid wordt bewezen. Dit kan leiden tot extra schadevergoeding voor pijn en lijden of verloren toekomstige inkomsten.