In Guinee-Bissau is het primaire juridische kader voor gezondheid en veiligheid te vinden in De Algemene Arbeidswet (Wet nr. 4/86 van 14 augustus 1986) en het Besluit-Wet 6/2012. Deze wetten stellen algemene richtlijnen voor gezondheid- en veiligheidsnormen en bieden specifieke regelgeving met betrekking tot veiligheid, hygiëne en het algemene welzijn van werknemers.

Belangrijke Gezondheids- en Veiligheidsbepalingen

Werkgevers zijn verplicht maatregelen te nemen om een veilige en gezonde werkplek te waarborgen. Dit omvat het bieden van passende training en uitrusting, en het nemen van stappen om ongevallen en beroepsziekten te voorkomen. Werknemers hebben het recht om onveilig werk te weigeren, deel te nemen aan besluitvorming en informatie en training te ontvangen over gevaren op de werkplek. Werkgevers zijn ook verplicht risicobeoordelingen uit te voeren om gevaren te identificeren en beheersmaatregelen te implementeren.

Publieke Gezondheidswetten

De volksgezondheidswetten van Guinee-Bissau zijn gericht op het beschermen van de gezondheid van de algemene bevolking. De Grondwet van Guinee-Bissau garandeert het recht op gezondheid als een fundamenteel recht. De Basisgezondheidswet (Wet nr. 2/97) beschrijft de structuur en principes van het nationale gezondheidssysteem. Wet nr. 5/2007 over HIV/AIDS richt zich op het voorkomen van discriminatie tegen mensen die leven met HIV/AIDS en het waarborgen van vertrouwelijkheid.

Belangrijke Focusgebieden van de Volksgezondheid

Er bestaan programma's voor de preventie en behandeling van grote ziekten zoals HIV/AIDS, tuberculose en malaria. Inspanningen zijn gericht op het verbeteren van de gezondheid van moeders en kinderen, inclusief prenatale en postnatale zorg, en vaccinatieprogramma's voor kinderen. Regelgeving behandelt waterveiligheid en sanitatie, met een focus op het voorkomen van door water overgedragen ziekten. Systemen zijn opgezet om voedselveiligheid te waarborgen en de incidentie van door voedsel overgedragen ziekten te verminderen.

Uitdagingen en Handhaving

Het handhaven van gezondheids- en veiligheidswetten in Guinee-Bissau kent aanzienlijke obstakels. De regelgevende instanties hebben vaak niet de middelen en het personeel voor effectieve monitoring en handhaving. Een grote informele sector maakt het moeilijk om arbeidsomstandigheden te reguleren. Er is ook beperkte bewustwording onder zowel werkgevers als werknemers over hun rechten en verplichtingen met betrekking tot gezondheid en veiligheid.

De normen voor arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS) in Guinee-Bissau zijn gebaseerd op zowel lokale wetgeving als internationale bronnen. Het land is lid van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) en heeft verschillende belangrijke OHS-conventies geratificeerd, waaronder de Arbeidsveiligheids- en Gezondheidsconventie, 1981 (Nr. 155) en de Arbeidsgezondheidsdienstenconventie, 1985 (Nr. 161). Daarnaast wordt Guinee-Bissau beïnvloed door regionale OHS-normen die zijn opgesteld door organisaties zoals het African Regional Labour Administration Centre (ARLAC).

Specifieke Normen en Praktijken

Veelvoorkomende gevaren op de werkplek in Guinee-Bissau omvatten fysieke gevaren zoals lawaai, trillingen, slechte verlichting en extreme temperaturen. Chemische gevaren omvatten blootstelling aan gevaarlijke stoffen, terwijl biologische gevaren blootstelling aan infectieuze agentia omvatten. Ergonomische gevaren omvatten repetitieve bewegingen en ongemakkelijke houdingen, en psychosociale gevaren omvatten stress en geweld op de werkplek.

Van werkgevers wordt verwacht dat ze een hiërarchie van beheersmaatregelen volgen om risico's te verminderen. Deze omvatten eliminatie van het gevaar, vervanging van gevaarlijke stoffen door minder gevaarlijke, technische beheersmaatregelen zoals veranderingen in de werkomgeving, administratieve beheersmaatregelen zoals veranderingen in werkpraktijken, en het verstrekken van Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM) als laatste redmiddel.

Werkplekken moeten ook plannen hebben voor noodgevallen zoals branden, ongevallen en natuurrampen. Dit omvat evacuatieprocedures en EHBO-voorzieningen. Grotere organisaties kunnen verplicht zijn om arbeidsgezondheidsdiensten te verlenen, waaronder gezondheidstoezicht, risicobeoordelingen en de bevordering van het welzijn van werknemers.

Uitdagingen bij de Implementatie

Ondanks deze normen, staat Guinee-Bissau voor obstakels bij de effectieve implementatie ervan. Veel werkgevers en werknemers hebben beperkte kennis van OHS-normen. Regelgevende instanties hebben niet de middelen om OHS-normen effectief te monitoren en af te dwingen, vooral in de informele economie. Economische beperkingen, zoals armoede, kunnen ertoe leiden dat sommige bedrijven productie boven veiligheidsmaatregelen stellen.

De Algemene Arbeidsinspectie, binnen het Ministerie van Openbare Dienst, Arbeid en Sociale Zekerheid, is het primaire orgaan dat verantwoordelijk is voor het uitvoeren van werkplekinspecties in Guinee-Bissau.

Inspectie Focusgebieden

Werkplekinspecties in Guinee-Bissau bestrijken verschillende belangrijke gebieden. Inspecteurs controleren de naleving van de regelgeving, evalueren of werkgevers risicobeoordelingen hebben uitgevoerd en passende maatregelen hebben genomen om werkplekongelukken en ziektes te voorkomen. Ze beoordelen ook factoren zoals ventilatie, verlichting, sanitaire voorzieningen, geluidsniveaus en de aanwezigheid van gevaarlijke materialen. Een ander focusgebied is ervoor zorgen dat werkgevers ongevallen, ziektes en gerelateerde trainingen registreren. Inspecteurs kunnen werknemers interviewen om inzicht te krijgen in de arbeidsomstandigheden en mogelijke veiligheidsproblemen.

Frequentie van Inspecties

Inspecties kunnen proactief (gepland) of reactief (als reactie op klachten of ongevallen) zijn. De frequentie van inspecties wordt vaak beperkt door de middelen van de Inspectie. Hoogrisico-industrieën kunnen worden geprioriteerd voor frequentere inspecties.

Inspectieprocedures

Het inspectieproces begint meestal met een openingsvergadering, waarin de inspecteur de redenen en de reikwijdte van de inspectie uiteenzet. Dit wordt gevolgd door een fysieke inspectie van de werkplek, inclusief observaties en mogelijk het nemen van metingen of monsters. De inspecteur onderzoekt vervolgens de documenten, beleidsmaatregelen en procedures met betrekking tot gezondheid en veiligheid. Na het bespreken van de bevindingen met de werkgever en het uiteenzetten van eventuele noodzakelijke corrigerende maatregelen, wordt een formeel rapport opgesteld met bevindingen en aanbevelingen.

Vervolgacties

Werkgevers krijgen doorgaans een deadline om eventuele overtredingen die tijdens een inspectie zijn geconstateerd, te verhelpen. Niet-naleving kan resulteren in boetes of, in ernstige gevallen, de tijdelijke sluiting van de werkplek. Inspecteurs kunnen vervolginspecties uitvoeren om te verifiëren dat corrigerende maatregelen zijn genomen.

Arbeidsongevallen zijn een ernstige zorg die onmiddellijke aandacht vereisen. Werkgevers zijn volgens de Algemene Arbeidswet verplicht om ernstige arbeidsongevallen en beroepsziekten te melden aan de Algemene Arbeidsinspectie, het bevoegde comité voor Arbeidsveiligheid en Gezondheid (OSH), en de relevante verzekeringsmaatschappij. De meldingsperiodes variëren afhankelijk van de ernst van het incident, waarbij dodelijke ongevallen onmiddellijk moeten worden gemeld. Werkgevers zijn ook verplicht om gedetailleerde verslagen bij te houden van alle arbeidsongevallen en eventuele beroepsziekten die op het werk zijn opgelopen.

Onderzoeken naar Arbeidsongevallen

De Algemene Arbeidsinspectie is verantwoordelijk voor het onderzoeken van arbeidsongevallen, met name ernstige of dodelijke ongevallen. De doelstellingen van deze onderzoeken zijn om de oorzaak van het ongeval vast te stellen, eventuele tekortkomingen in veiligheidsmaatregelen te identificeren en stappen aan te bevelen om soortgelijke incidenten in de toekomst te voorkomen. Werknemers en hun vertegenwoordigers hebben het recht om, waar mogelijk, deel te nemen aan ongevallenonderzoeken.

Compensatie voor Arbeidsongevallen

Guinee-Bissau heeft een sociaal zekerheidsstelsel dat compensatie biedt voor arbeidsongevallen en beroepsziekten. Werkgevers kunnen aansprakelijk worden gesteld voor arbeidsongevallen als wordt vastgesteld dat deze zijn veroorzaakt door nalatigheid of het niet naleven van OHS-regelgeving. Werknemers moeten claims indienen bij het sociaal zekerheidsstelsel om compensatievoordelen te ontvangen. Dit kan medische beoordelingen en documentatie met zich meebrengen.

Uitdagingen in de Praktijk

Er zijn verschillende uitdagingen in de praktijk als het gaat om arbeidsongevallen. Veel arbeidsongevallen worden niet gemeld, vooral in de informele sector. De capaciteit van de Inspectie om alle ongevallen te onderzoeken wordt beperkt door beperkte middelen. Werknemers kunnen te maken krijgen met lange wachttijden voor het ontvangen van compensatie, en de bedragen kunnen onvoldoende zijn om medische kosten en gederfde lonen te dekken.