Verken de gezondheids- en veiligheidswetten op de werkplek in Filipijnen
De gezondheids- en veiligheidswetten in de Filipijnen worden voornamelijk beheerst door de Republic Act No. 11058 en de Arbeidswet van de Filipijnen (Presidential Decree No. 442, zoals gewijzigd). Deze wetten zijn bedoeld om het welzijn van werknemers in alle sectoren te waarborgen en beschrijven de rechten van werknemers en de verplichtingen van werkgevers, inclusief bepalingen met betrekking tot gezondheids- en veiligheidsomstandigheden.
Werkgevers zijn verplicht een veilige werkplek te bieden die vrij is van erkende gevaren die de dood of ernstig lichamelijk letsel veroorzaken of waarschijnlijk zullen veroorzaken. Dit omvat veilige werkgebieden, apparatuur en processen, juiste hantering en opslag van gevaarlijke stoffen, installatie van geschikte veiligheidsvoorzieningen en voorzieningen voor sanitatie en adequate faciliteiten.
Werkgevers moeten ook een Arbeidsveiligheids- en Gezondheidsprogramma (OSH) ontwikkelen en implementeren, informatie, instructie en training aan werknemers verstrekken, een Veiligheids- en Gezondheidscommissie oprichten en ongevallen en gevaarlijke voorvallen melden aan het Ministerie van Arbeid en Werkgelegenheid (DOLE).
Werknemers hebben het recht om geïnformeerd te worden over mogelijke gevaren, veiligheidsregels en passende beschermingsmaatregelen. Ze kunnen weigeren werk uit te voeren als er een duidelijk en onmiddellijk gevaar voor leven of gezondheid bestaat. Werknemers hebben ook het recht om deel te nemen aan het OSH-programma, onder andere via de Veiligheids- en Gezondheidscommissie, en om de autoriteiten op de hoogte te stellen van werkgerelateerde veiligheidsrisico's of verwondingen.
De Arbeidsveiligheids- en Gezondheidsnormen bieden specifieke normen voor arbeidsomstandigheden zoals ventilatie, verlichting, lawaai, sanitatie en faciliteiten, en brandveiligheid & noodvoorbereiding. Ze bieden ook richtlijnen voor het omgaan met gevaarlijke stoffen, inclusief etikettering en veiligheidsinformatiebladen, beheersmaatregelen en training van werknemers. Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het verstrekken van geschikte Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM) en het trainen van werknemers in het gebruik van PBM.
Het Ministerie van Arbeid en Werkgelegenheid (DOLE) is het belangrijkste agentschap voor de handhaving van OSH-wetten. Ze kunnen inspecties uitvoeren, nalevingsbevelen uitvaardigen en sancties opleggen. Sancties voor overtredingen kunnen boetes, gevangenisstraf of sluiting van de inrichting omvatten, afhankelijk van de ernst van de niet-naleving.
Arbeidsgezondheid en -veiligheid (OSH) is een cruciaal aspect van elke werkplek. Het omvat de implementatie van veiligheidsmaatregelen en procedures om het welzijn van werknemers te waarborgen. In de Filipijnen wordt het kernkader voor werkplekveiligheid en gezondheid geboden door de Occupational Safety and Health Standards (zoals gewijzigd, 1989). De Republic Act No. 11058 (2018) versterkt de naleving van deze normen en beschrijft straffen voor overtredingen.
Het Department of Labor and Employment (DOLE) is de belangrijkste overheidsinstantie die verantwoordelijk is voor de ontwikkeling, handhaving en promotie van OSH-beleid. Het Occupational Safety and Health Center (OSHC), een technische tak van DOLE, biedt onderzoek, training en technische diensten voor OSH.
Werkgevers hebben verschillende verantwoordelijkheden als het gaat om OSH. Deze omvatten het ontwikkelen en implementeren van een OSH-programma dat voldoet aan de DOLE-normen, het verstrekken van Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM) die geschikt zijn voor de gevaren op de werkplek, en het geven van OSH-training aan werknemers. Deze training moet onder meer gevarenidentificatie en -beheersing, noodprocedures en correct gebruik van PBM omvatten. Werkgevers zijn ook verantwoordelijk voor het bijhouden van nauwkeurige gegevens van alle werkgerelateerde ongevallen en ziekten, het melden van ernstige incidenten aan DOLE, en het oprichten van een Veiligheids- en Gezondheidscommissie op werkplekken met ten minste 25 werknemers.
Werknemers hebben recht op een veilige en gezonde werkplek en mogen weigeren werk uit te voeren als er een ernstig en onmiddellijk gevaar bestaat. Ze hebben ook het recht om betrokken te zijn bij OSH-programma's, onder andere via Veiligheids- en Gezondheidscommissies. Werknemers moeten echter ook de veiligheidsvoorschriften naleven en beschermingsmiddelen correct gebruiken.
Fysieke gevaren omvatten lawaai, hittebelasting, uitglijden, struikelen en vallen, en machinebeveiliging. Beheersmaatregelen voor deze gevaren omvatten het implementeren van gehoorbeschermingsprogramma's, het bieden van schaduw en voldoende hydratatie, het onderhouden van schone looproutes, en ervoor zorgen dat machines voldoende beveiligd zijn.
Chemische gevaren omvatten blootstelling aan gevaarlijke stoffen en onjuiste etikettering en opslag van chemicaliën. Beheersmaatregelen omvatten ventilatie, vervanging door minder schadelijke chemicaliën, nauwkeurige etikettering van chemicaliën, en opslag in aangewezen gebieden.
Biologische gevaren omvatten blootstelling aan infectieuze agentia. Vaccinatieprogramma's, infectiebeheersingsprocedures en het gebruik van PBM zijn cruciaal bij het beheersen van deze gevaren.
Ergonomische gevaren omvatten letsels door repetitieve bewegingen. Beheersmaatregelen omvatten taakrotatie, ergonomisch ontwerp van werkstations, en werkpauzes.
Er zijn verschillende verbetergebieden in OSH. Deze omvatten het uitbreiden van OSH-bescherming naar de informele sector, het vergroten van het aantal OSH-professionals en middelen voor een grotere handhavingscapaciteit, en het verbeteren van voorlichtingscampagnes en -programma's voor zowel werkgevers als werknemers over OSH-rechten en -verantwoordelijkheden.
Werkplekinspecties spelen een cruciale rol bij het verifiëren van de naleving van industriestandaarden en het identificeren van potentiële gevaren voor mitigatie. Ze zijn een primair instrument dat door regelgevende instanties wordt gebruikt om naleving van veiligheids- en gezondheidsnormen te waarborgen.
Er zijn verschillende soorten inspecties, waaronder routinematige inspecties, die regelmatig geplande bezoeken aan werkplekken zijn op basis van industrie, risiconiveau of regelgevende prioriteiten. Klachtgebaseerde inspecties worden geactiveerd door een klacht van een werknemer of een werkplekincidentrapport. Technische inspecties richten zich op specifieke gevaren zoals elektrische installaties of machines, terwijl vervolginspecties worden uitgevoerd om te verifiëren of eerdere overtredingen zijn gecorrigeerd.
Werkplekinspecties beoordelen doorgaans de naleving op gebieden zoals algemene werkplekcondities, werkprocessen en -procedures, machines en apparatuur, chemische veiligheid, noodvoorbereiding, en veiligheids- en gezondheidsprogramma's en documentatie.
De frequentie van werkplekinspecties kan variëren afhankelijk van factoren zoals de grootte en aard van de werkplek en de nalevingsgeschiedenis. Grotere werkplekken en hoogrisico-industrieën kunnen vaker worden geïnspecteerd, en werkplekken met een geschiedenis van overtredingen kunnen meer inspecties ondergaan.
Het inspectieproces begint meestal met een openingsconferentie waar de inspecteur de werkgever vertegenwoordigers ontmoet, legitimatie toont en de reikwijdte van de inspectie bespreekt. Dit wordt gevolgd door een werkplekronde waar de inspecteur werkgebieden, apparatuur en processen observeert en werknemers interviewt. De inspecteur beoordeelt vervolgens veiligheids- en gezondheidsdossiers, beleidslijnen, vergunningen en trainingslogboeken. De inspectie wordt afgesloten met een sluitingsconferentie waar de inspecteur de bevindingen met werkgevers bespreekt en de vereiste acties bespreekt. Indien nodig wordt een nalevingsbevel uitgevaardigd waarin overtredingen en deadlines voor rectificatie worden vermeld.
Werkgevers worden geacht geïdentificeerde overtredingen binnen de gespecificeerde termijnen te corrigeren. Regelgevende instanties kunnen vervolginspecties uitvoeren om de correcties te verifiëren. Niet-naleving kan leiden tot boetes of, in ernstige gevallen, sluiting van de werkplek.
Werkplekongelukken zijn een serieuze zaak die onmiddellijke aandacht en juiste afhandeling vereisen. Werkgevers zijn wettelijk verplicht om werkgerelateerde ongevallen of ziektes binnen 24 uur na een ernstig of invaliderend incident te melden bij het dichtstbijzijnde DOLE Regionaal/Veldofficie. Ze moeten ook rapporteren aan het Social Security System (SSS) voor mogelijke uitkeringsclaims. Het Arbeidswetboek van de Filipijnen en SSS-regelgeving bieden specifieke tijdschema's voor het melden van ongevallen, afhankelijk van de ernst ervan.
Werkgevers zijn ook verplicht om nauwkeurige gegevens bij te houden van alle werkplekongelukken en ziektes, ongeacht de ernst ervan. Dit is een cruciaal onderdeel van het proces, omdat het ervoor zorgt dat alle incidenten correct worden gedocumenteerd en indien nodig in de toekomst kunnen worden geraadpleegd.
Het doel van ongevallenonderzoeken is om de hoofdoorzaken te bepalen, herhaling te voorkomen en mogelijk aansprakelijke partijen te identificeren. Het veiligheids- en gezondheidscomité, of OSH-personeel indien beschikbaar, moet doorgaans het onderzoek uitvoeren. De onderzoeksprocedures omvatten het veiligstellen van de plaats, het verzamelen van bewijsmateriaal zoals foto's en getuigenverklaringen, het analyseren van de ongevalreeks, het bepalen van hoofdoorzaken zoals onveilige arbeidsomstandigheden of onvoldoende training, en het aanbevelen van corrigerende maatregelen.
Het Employees' Compensation Program (ECP), beheerd door de SSS, biedt uitkeringen aan werknemers die werkgerelateerde verwondingen, ziektes of overlijden oplopen. De soorten uitkeringen omvatten medische uitkeringen, tijdelijke of permanente invaliditeitsuitkeringen, revalidatiediensten en overlijdens-/nabestaandenuitkeringen. Werknemers of hun afhankelijken moeten claims indienen bij de SSS samen met ondersteunende documentatie, zoals ongevallenrapporten en medische dossiers.
Werknemers kunnen redelijke medische behandeling aangeboden door de werkgever niet weigeren, omdat dit hun recht op compensatie-uitkeringen kan beïnvloeden, volgens het Arbeidswetboek van de Filipijnen. Naast compensatie onder de ECP, kunnen werkgevers civielrechtelijk of strafrechtelijk aansprakelijk worden gesteld als nalatigheid wordt bewezen.
We zijn hier om u te helpen bij uw wereldwijde wervingsreis.