In Colombia bieden arbeidsvoorschriften flexibiliteit bij het beëindigen van een arbeidsrelatie.

Soorten Beëindiging

Er zijn twee hoofdtypen beëindiging:

1. Beëindiging met Gegronde Reden: Dit gebeurt wanneer een werkgever een arbeidsovereenkomst beëindigt vanwege specifieke acties van de werknemer die het bedrijfsbeleid, de wet of ernstige wangedragingen schenden. Voorbeelden zijn ernstige disciplinaire overtredingen, herhaalde mislukkingen of slechte prestaties, crimineel gedrag in verband met de werkgelegenheid, en ongeoorloofde afwezigheden.

2. Beëindiging zonder Gegronde Reden: In dit geval kan de werkgever het contract beëindigen zonder een specifieke reden of fout van de werknemer. Dit is de meest voorkomende vorm van beëindiging in Colombia.

Opzegtermijnen

De opzegtermijnen variëren afhankelijk van het type beëindiging:

1. Beëindiging met Gegronde Reden: Hoewel meestal geen formele opzegtermijn vereist is, kunnen sommige omstandigheden een opzegtermijn van 15 dagen vereisen. Deze omvatten het bestaan van een klacht tegen de werknemer bij de relevante autoriteiten of gevallen met mogelijke strafrechtelijke aanklachten in verband met de werkgelegenheid.

2. Beëindiging zonder Gegronde Reden: Er is over het algemeen geen vastgestelde opzegtermijn.

3. Contracten voor Bepaalde Tijd: Voor contracten met een vaste einddatum moeten werkgevers 30 dagen van tevoren opzeggen als ze ervoor kiezen om niet te verlengen.

Ontslagvergoeding

De ontslagvergoeding hangt ook af van het type beëindiging:

1. Beëindiging zonder Gegronde Reden: Werknemers hebben recht op een ontslagvergoeding die wordt berekend op basis van hun diensttijd en salaris.

2. Beëindiging met Gegronde Reden: Over het algemeen is er geen ontslagvergoeding verschuldigd aan de werknemer.

Aanvullende Overwegingen

Er zijn ook enkele aanvullende overwegingen om in gedachten te houden:

1. Speciale Bescherming: Bepaalde categorieën werknemers, zoals zwangere vrouwen en vakbondsleden, genieten verbeterde werkbescherming en kunnen extra toestemmingen voor beëindiging vereisen.

2. Arbeidsgeschillen: Werknemers kunnen een beëindiging die zij als oneerlijk beschouwen, aanvechten bij een arbeidsrechtbank.

Voor meer gedetailleerde informatie, raadpleeg de Colombiaanse Arbeidswet en het Ministerie van Arbeid van Colombia.

Colombia heeft een uitgebreide juridische structuur die individuen beschermt tegen discriminatie. Dit kader is gebaseerd op belangrijke principes zoals de Colombiaanse Politieke Grondwet, Wet 1010 van 2006, en uitspraken van het Constitutionele Hof. De grondwet erkent het recht op gelijke behandeling en verbiedt expliciet discriminatie op basis van verschillende beschermde kenmerken. Wet 1010 van 2006 behandelt pesterijen op de werkplek, inclusief discriminatie. Het Constitutionele Hof heeft de bescherming verder uitgebreid door zijn interpretaties van de wet, waarbij bepaalde groepen speciale bescherming krijgen.

Beschermde Kenmerken

Colombiaanse anti-discriminatiewetten dekken een breed scala aan beschermde kenmerken. Deze omvatten ras, etniciteit, nationale afkomst, geslacht, seksuele geaardheid, genderidentiteit, religie, politieke opvattingen, handicap, leeftijd, gezondheidsstatus (inclusief HIV/AIDS), zwangerschap, gezins- of burgerlijke staat, en vakbondslidmaatschap.

Verhaalsmechanismen

Slachtoffers van discriminatie in Colombia hebben verschillende mogelijkheden om verhaal te halen. Deze omvatten interne bedrijfsprocedures, het Ministerie van Arbeid, het Ombudskantoor (Defensoría del Pueblo), en de rechtbanken. Veel werkgevers hebben interne klachtenmechanismen voor het aanpakken van discriminatie. Individuen kunnen ook klachten indienen bij het Ministerie van Arbeid, dat de bevoegdheid heeft om werkgevers te onderzoeken en te sanctioneren voor discriminerende praktijken. Het Ombudskantoor biedt juridische bijstand en bemiddelingsdiensten aan slachtoffers van discriminatie. Daarnaast kunnen individuen civiele of strafrechtelijke rechtszaken aanspannen tegen degenen die verantwoordelijk zijn voor discriminatie.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

Werkgevers in Colombia hebben een wettelijke verplichting om discriminatie op de werkplek te voorkomen en aan te pakken. Dit omvat het creëren van een discrimineringsvrije werkplek, het geven van trainingen, het onderzoeken van klachten, en het bieden van redelijke aanpassingen aan werknemers met een handicap of specifieke behoeften op basis van religie of overtuigingen.

Specifieke Bepalingen

Naast de algemene principes bieden specifieke wetten extra bescherming voor bepaalde groepen. Wet 1482 van 2011 bestraft discriminerende handelingen op basis van ras, etniciteit, religie, nationaliteit, politieke of ideologische oriëntatie, of seksuele geaardheid. Wet 1751 van 2015 garandeert de rechten van mensen met een handicap op gelijkheid en non-discriminatie.

In Colombia zijn arbeidswetten vastgesteld om eerlijke behandeling en welzijn van werknemers te waarborgen. Deze wetten omvatten regels over werkuren, rustperiodes en ergonomische vereisten op de werkplek.

Werkuren en Overwerk

Het Colombiaanse arbeidsrecht stelt een maximale werkweek van 48 uur vast, meestal verdeeld in werkdagen van acht uur over zes dagen. Zondagen zijn verplichte rustdagen; echter, werknemers kunnen alternatieve vrije dagen onderhandelen als hun werk een ander schema vereist. Werken buiten de standaarduren kwalificeert als overwerk en komt met extra compensatie. Overwerkvergoeding is doorgaans 25% boven het reguliere salaris voor het overschrijden van 47 uur per week en stijgt tot 75% voor overwerk op zondagen, feestdagen of nachturen (tussen 21.00 uur en 6.00 uur).

Rustperiodes

Het Colombiaanse arbeidsrecht verplicht rustpauzes tijdens de werkdag. De specifieke duur hangt af van het totale aantal werkuren:

• Voor een werkdag van meer dan 4 uur maar minder dan 6 uur is een pauze van 30 minuten vereist.
• Voor een werkdag van meer dan 6 uur is een pauze van één uur verplicht.

Ergonomische Vereisten

Hoewel Colombia geen specifieke wet heeft die uitsluitend aan ergonomie is gewijd, omvatten algemene veiligheidsvoorschriften op de werkplek ergonomische principes. Werkgevers hebben de verantwoordelijkheid om een veilige werkomgeving te bieden die het risico op musculoskeletale aandoeningen minimaliseert. Dit kan inhouden dat er gezorgd wordt voor een juiste opstelling van werkplekken, inclusief stoelen en bureaus die aan individuele behoeften kunnen worden aangepast, en het aanbieden van training over de juiste houding en technieken om fysieke belasting te verminderen.

Colombia heeft een uitgebreid kader voor gezondheid en veiligheid op de werkplek. Dit omvat verplichtingen van werkgevers, rechten van werknemers en de handhavingsinstanties die verantwoordelijk zijn voor het handhaven van deze normen.

Verplichtingen van Werkgevers

De Colombiaanse wet verplicht werkgevers om prioriteit te geven aan de gezondheid en veiligheid van hun werknemers. Deze verantwoordelijkheid is vastgelegd in Wet nr. 9 van 1979, die de basis legt voor gezondheids- en veiligheidsmaatregelen, verder uitgewerkt in Besluit nr. 614 van 1984 over arbeidsgezondheidsbeheer. Hier is een overzicht van enkele belangrijke verplichtingen van werkgevers:

• Systeem voor Beheer van Arbeidsgezondheid en Veiligheid (OHSMS): Resolutie 0312 van 2019 dicteert de implementatie van een OHSMS. Dit systeem beschrijft procedures voor het voorkomen van werkgerelateerde verwondingen en ziekten, waarbij de specifieke vereisten variëren op basis van de grootte van het bedrijf en de risicocategorie.

• Risicobeoordeling en -beperking: Werkgevers moeten potentiële gevaren op de werkplek identificeren en beoordelen. Deze beoordeling moet de implementatie van beheersmaatregelen informeren om het risico te minimaliseren.

• Verstrekking van Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM): Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het verstrekken van adequate PBM om werknemers te beschermen tegen geïdentificeerde gevaren. Dit kan items omvatten zoals helmen, handschoenen, ademhalingsapparatuur of veiligheidsbrillen.

• Veilige Werkomgeving: Werkgevers hebben de plicht om een veilige werkomgeving te handhaven. Dit omvat aspecten zoals goede ventilatie, verlichting en ergonomische overwegingen om musculoskeletale aandoeningen te voorkomen.

• Opleidings- en Bewustmakingsprogramma's: Werknemers moeten worden uitgerust met de kennis en vaardigheden om veilig te werken. Werkgevers zijn verplicht om opleidingsprogramma's te bieden over gezondheids- en veiligheidsrisico's die specifiek zijn voor hun werkplekken.

• Registratie: De Colombiaanse regelgeving verplicht het bijhouden van gegevens met betrekking tot arbeidsongevallen, ziekten en veiligheidsprestatie-indicatoren.

Rechten van Werknemers

Werknemers in Colombia hebben goed gedefinieerde rechten met betrekking tot gezondheid en veiligheid op de werkplek. Deze rechten stellen hen in staat om actief deel te nemen aan het creëren van een veilige werkomgeving. Belangrijke rechten van werknemers zijn onder andere:

• Recht op een Veilige Werkomgeving: Werknemers hebben het fundamentele recht om te werken in een omgeving zonder voorzienbare risico's voor hun gezondheid en veiligheid.

• Recht op Informatie en Opleiding: Werknemers hebben recht op uitgebreide informatie en opleiding over gezondheids- en veiligheidsrisico's, beheersmaatregelen en veilige werkpraktijken die specifiek zijn voor hun functies.

• Recht om Onveilig Werk te Weigeren: Werknemers hebben het recht om werk te weigeren dat zij onveilig achten vanwege een dreigend risico. Dit recht is onderworpen aan het volgen van vastgestelde procedures voor het melden van dergelijke zorgen.

• Deelname aan Gezondheids- en Veiligheidscomités: In werkplekken met 10 of meer werknemers verplicht de Colombiaanse wet de oprichting van een gezamenlijk gezondheids- en veiligheidscomité. Dit comité biedt een platform voor werknemers om deel te nemen aan het identificeren en aanpakken van veiligheidsproblemen.

Handhavingsinstanties

De Colombiaanse overheid heeft verschillende entiteiten aangewezen om toezicht te houden op de regelgeving inzake gezondheid en veiligheid op de werkplek. Deze instanties werken samen om naleving te waarborgen en mogelijke overtredingen te onderzoeken. De belangrijkste handhavingsinstantie is het Ministerie van Arbeid en Sociale Zekerheid, dat primair verantwoordelijk is voor de handhaving van de regelgeving inzake arbeidsgezondheid en veiligheid. Ze voeren inspecties uit, onderzoeken ongevallen en leggen sancties op bij niet-naleving.