In Chili biedt de arbeidswet specifieke gronden waarop een werkgever wettelijk het contract van een werknemer kan beëindigen. Deze gronden zijn gedefinieerd in het Chileense Arbeidswetboek en omvatten de bedrijfsbehoeften van de werkgever, wangedrag van de werknemer, het verstrijken van een contract voor bepaalde tijd, voltooiing van werk of diensten, overmacht, wederzijds akkoord en ontslag door de werknemer.

Kennisgevingseisen

Bij het beëindigen van het contract van een werknemer is een werkgever over het algemeen verplicht om vooraf een schriftelijke opzegtermijn te geven. Een standaard opzegtermijn van 30 dagen is wettelijk verplicht voor de meeste ontslagscenario's. Echter, in gevallen van ernstig wangedrag door de werknemer, kan de werkgever gerechtvaardigd zijn om de werknemer zonder opzegtermijn te ontslaan. Als een werkgever de opzegtermijn wil laten vervallen, moet hij de werknemer een vergoeding betalen die gelijk is aan een maandsalaris.

Ontslagvergoeding

De arbeidswetten van Chili zorgen voor ontslagvergoedingen voor werknemers die om specifieke redenen worden ontslagen. Als een werknemer wordt ontslagen vanwege bedrijfsbehoeften of onvrijwillig ontslag, ontvangt hij een maandsalaris voor elk dienstjaar, met een maximum van 11 maanden salaris als maximale ontslagvergoeding. Voor andere gronden kan een ontslagvergoeding al dan niet verschuldigd zijn, afhankelijk van de specifieke reden voor ontslag.

Belangrijke Overwegingen

Sommige collectieve arbeidsovereenkomsten kunnen voorzien in verbeterde ontslagvoordelen of extra ontslaggronden. Bovendien genieten bepaalde categorieën werknemers, zoals zwangere vrouwen en vakbondsvertegenwoordigers, extra bescherming tegen ontslag.

Chileense wetgeving verbiedt strikt discriminatie op een breed scala aan gronden, zoals uiteengezet in de Grondwet en het Arbeidswetboek. Deze beschermde kenmerken omvatten ras of etniciteit, nationaliteit, sociaaleconomische status, taal, politieke ideologie of mening, religie of overtuigingen, vakbondslidmaatschap of deelname, seksuele geaardheid, genderidentiteit, burgerlijke staat, leeftijd, affiliatie, persoonlijk uiterlijk en ziekte of handicap.

Beschermde Kenmerken

Ras of Etniciteit

Discriminatie op basis van iemands ras, huidskleur of nationale afkomst is strikt verboden.

Nationaliteit

Een individu mag niet worden gediscrimineerd op basis van waar ze zijn geboren of hun burgerschap.

Sociaaleconomische Status

Het is illegaal om een persoon anders te behandelen op basis van hun sociale klasse of inkomensniveau.

Taal

Discriminatie vanwege iemands voorkeurstaal is verboden.

Politieke Ideologie of Mening

Werkgevers en anderen mogen niet discrimineren op basis van politieke overtuigingen.

Religie of Overtuigingen

Discriminatie op basis van iemands religieuze of spirituele overtuigingen is verboden.

Vakbondslidmaatschap of Deelname

Werknemers hebben het recht om lid te worden van vakbonden zonder angst voor discriminatie.

Seksuele Geaardheid

De wet beschermt tegen discriminatie vanwege iemands seksuele geaardheid.

Genderidentiteit

Discriminatie op basis van hoe een persoon zijn of haar gender identificeert is onwettig.

Burgerlijke Staat

Of een individu nu getrouwd, single, gescheiden, enz. is, mag niet de basis zijn voor discriminatie.

Leeftijd

Discriminatie vanwege iemands leeftijd is verboden.

Affiliatie

Werkgevers en anderen mogen niet discrimineren vanwege iemands affiliaties of associaties.

Persoonlijk Uiterlijk

Hoe iemand eruitziet mag geen reden zijn voor discriminatie.

Ziekte of Handicap

Fysieke of mentale handicap kan geen rechtvaardiging zijn voor discriminerende behandeling.

Verhaalsmechanismen

Als iemand discriminatie ervaart, heeft Chili verschillende juridische opties voor verhaal. Deze omvatten arbeidsrechtbanken, waar klachten over discriminatie op het werk voornamelijk worden behandeld. Een werknemer kan een zaak indienen waarin discriminatie wordt beweerd en passende remedies zoeken. Slachtoffers kunnen ook een klacht indienen bij het Nationaal Instituut voor Mensenrechten (INDH), een onafhankelijke instantie die beschuldigingen van discriminatie onderzoekt en slachtoffers helpt toegang te krijgen tot juridische verhaalsmechanismen. In sommige gevallen kan een slachtoffer van discriminatie een civiele rechtszaak aanspannen voor schadevergoeding.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

Werkgevers in Chili hebben een duidelijke plicht om discriminatie op de werkplek te voorkomen en aan te pakken. Dit omvat het creëren van een niet-discriminerende werkplek, het ontwikkelen en handhaven van duidelijke antidiscriminatiebeleid, het regelmatig trainen van werknemers en managers over discriminatiewetten en bedrijfsbeleid, het opzetten van robuuste interne kanalen voor werknemers om discriminatieproblemen te melden, het eerlijk en grondig onderzoeken van elke discriminatieklacht, en het nemen van corrigerende maatregelen wanneer discriminatie wordt vastgesteld.

Chileense arbeidswetten stellen duidelijke normen voor arbeidsomstandigheden vast, waardoor het welzijn en de productiviteit van werknemers worden gewaarborgd.

Werkuren

De standaardwerkweek in Chili is beperkt tot 45 uur, verdeeld over minimaal vijf en maximaal zes dagen. Dit betekent dat een gemiddelde werkdag niet langer dan negen uur mag duren. De maximale dagelijkse werkuren, inclusief overuren, zijn vastgesteld op 10 uur. Werkgevers en werknemers kunnen flexibele werkregelingen onderhandelen, zoals samengeperste werkweken of deeltijdroosters, zolang ze voldoen aan de wettelijke maxima.

Rustperiodes

De Chileense wet schrijft een minimale lunchpauze van één uur voor tijdens de werkdag, die niet meetelt als werktijd. Werknemers hebben recht op minimaal één ononderbroken rustperiode van 24 uur per week, meestal op zondag. Er zijn uitzonderingen voor specifieke industrieën, waar werknemers rustdagen kunnen accumuleren over een periode van twee weken.

Ergonomische Vereisten

De Chileense wetgeving heeft geen enkele, uitgebreide regelgeving over ergonomie op de werkplek. De Ministerie van Arbeid handhaaft echter algemene normen voor werkplekveiligheid en gezondheid via verschillende wettelijke instrumenten. Deze omvatten Besluit 43/1986, dat minimale gezondheids- en veiligheidsvereisten voor werkplekken vaststelt, inclusief bepalingen over verlichting, ventilatie, geluidsniveaus en gevaarlijke materialen, en Besluit 594/1999, dat zich richt op het voorkomen van beroepsrisico's die verband houden met repetitieve taken, die ergonomische implicaties kunnen hebben. Werkgevers hebben een algemene plicht om een veilige en gezonde werkomgeving voor hun werknemers te bieden. Dit omvat het overwegen van ergonomische factoren zoals een juiste opstelling van de werkplek, ontwerp van apparatuur en training over houding en veilige tiltechnieken om het risico op musculoskeletale aandoeningen te minimaliseren.

Chili heeft een uitgebreid kader voor gezondheid en veiligheid dat het welzijn van werknemers beschermt. Dit kader omvat verplichtingen van werkgevers, rechten van werknemers en handhavingsinstanties die ervoor zorgen dat de regelgeving wordt nageleefd.

Verplichtingen van Werkgevers

Volgens de Chileense wet zijn werkgevers verplicht om de veiligheid en gezondheid van hun werknemers voorop te stellen. Deze verplichting is voornamelijk vastgelegd in Artikel 184 van het Arbeidswetboek, dat werkgevers verplicht om alle nodige maatregelen te nemen voor:

• Effectieve bescherming van leven en gezondheid: Dit houdt in dat potentiële risico's worden geïdentificeerd, preventieve maatregelen worden geïmplementeerd en werknemers de juiste training krijgen.
• Handhaving van adequate gezondheids- en veiligheidsomstandigheden: Werkgevers moeten zorgen voor een schone, hygiënische en risicovrije werkomgeving.
• Voorziening van veilige werkplekken: Dit omvat het verstrekken van persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) en het waarborgen van het juiste gebruik ervan.

Aanvullende regelgeving is vastgelegd in Decreet 109, dat procedures definieert voor het classificeren en evalueren van werkgerelateerde ongevallen en ziekten, en Decreet 594, dat richtlijnen biedt met betrekking tot basis sanitaire en milieuomstandigheden op de werkplek. Deze decreten, samen met Wet nr. 16744 over arbeidsongevallen en beroepsziekten, vormen een uitgebreid wettelijk kader voor veiligheid op de werkplek in Chili.

Rechten van Werknemers

Werknemers in Chili hebben uitgebreide rechten met betrekking tot veiligheid en gezondheid op de werkplek. Deze rechten worden beschermd door het Arbeidswetboek en specifieke regelgeving:

• Recht op een veilige en gezonde werkplek: Werknemers hebben het recht om te werken in een omgeving zonder voorzienbare risico's voor hun gezondheid en veiligheid.
• Informatie over gevaren op de werkplek: Werkgevers zijn verplicht om werknemers uitgebreide informatie te verstrekken over potentiële gevaren die samenhangen met hun taken en de bijbehorende preventieve maatregelen.
• Deelname aan veiligheidsinitiatieven: Werknemers hebben het recht om deel te nemen aan de ontwikkeling en implementatie van programma's voor gezondheid en veiligheid op het werk.

Voor werkplekken met meer dan 25 werknemers vereist de wet de oprichting van een gezamenlijke commissie voor gezondheid en veiligheid op het werk, bestaande uit vertegenwoordigers van werknemers en werkgevers. Deze commissie bevordert communicatie en samenwerking over veiligheidskwesties binnen de organisatie.

Handhavingsinstanties

De Chileense overheid handhaaft de veiligheidsvoorschriften op de werkplek via gespecialiseerde instanties:

• Directoraat van Arbeid (Dirección del Trabajo): Deze instantie voert inspecties uit om naleving van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften te waarborgen en legt boetes op bij overtredingen.
• Superintendency of Social Security (Superintendencia de Seguridad Social): Deze instantie houdt toezicht op het nationale sociale zekerheidsstelsel, waaronder verplichte verzekeringen voor arbeidsongevallen en beroepsziekten.