Informatie over standaard werktijden in Noord-Korea is beperkt vanwege het gesloten politieke systeem van het land. Echter, enige inzichten kunnen worden verkregen uit de Noord-Koreaanse Arbeidswet en de Arbeidswet van het Kaesong Industriële Complex (KIC).

De Noord-Koreaanse ideologie zou een ideale tijdsverdeling promoten: acht uur voor werk, acht uur voor studie of politieke indoctrinatie, en acht uur voor rust. Dit suggereert een potentiële standaardwerkdag van acht uur, maar het is onduidelijk hoe strikt dit wordt nageleefd.

De KIC Arbeidswet, van toepassing op een specifieke industriële zone met Zuid-Koreaanse betrokkenheid, biedt enkele concrete regels. Artikel 22 verplicht werkgevers om nationale feestdagen en vrije dagen voor werknemers te garanderen. Dit impliceert een standaard werkweek, maar specificeert niet het exacte aantal werkuren.

Het is belangrijk op te merken dat de KIC mogelijk niet representatief is voor de standaard arbeidsomstandigheden in heel Noord-Korea.

Noord-Korea's arbeidslandschap is complex, en informatie over regelgeving met betrekking tot overwerk kan schaars zijn. Hoewel er geen duidelijke wetten zijn die overwerkvergoeding en beperkingen definiëren, kunnen we enkele inzichten halen uit verschillende bronnen.

De officiële ideologie van Noord-Korea promoot een concept van "drie achten" - acht uur werk, acht uur studie en acht uur slaap. Dit suggereert een standaardwerkdag van acht uur, waarbij overwerk niet de norm is.

Echter, rapporten geven aan dat overwerk veel voorkomt, vooral in bepaalde sectoren. Een rapport uit 2005 over het Kaesong Industriële Complex (KIC) - een joint venture tussen Noord- en Zuid-Korea - stelde dat de gemiddelde KIC-werknemer 6,9 uur overwerk per week maakte.

De KIC Arbeidswet, die voor deze specifieke zone is vastgesteld, verplichtte een minimumloon van $50 per maand en overleg tussen werkgevers en werknemers over overwerk. Het is onduidelijk hoe toepasbaar deze regelgeving buiten de KIC is.

De nationale arbeidswet van Noord-Korea blijft grotendeels ondoorzichtig. Er is geen officiële wetgeving die specifieke overwerkvergoedingen of beperkingen op overwerkuren vastlegt. Dit gebrek aan duidelijke regelgeving maakt het moeilijk om te bepalen hoe werknemers worden gecompenseerd voor het overschrijden van de standaardwerkuren.

Het begrijpen van overwerkpraktijken in Noord-Korea vereist het overwegen van de bredere context. Hier zijn enkele aanvullende factoren:

• Staatscontrole: De overheid oefent aanzienlijke controle uit over de economie en de beroepsbevolking. Dit kan invloed hebben op overwerkpraktijken in bepaalde industrieën.
• Focus op productiviteit: Er kan een nadruk zijn op het halen van productiequota's, wat kan leiden tot druk om extra uren te werken.
• Beperkte werknemersbescherming: Onafhankelijke vakbonden zijn niet toegestaan in Noord-Korea, wat de mogelijkheid van werknemers om overwerkvergoeding te onderhandelen of buitensporige overwerkverzoeken te weigeren, kan beperken.

In Noord-Korea is informatie over de rechten van werknemers beperkt vanwege de gesloten aard van het land. Toch kunnen enkele inzichten worden verkregen uit een specifieke regelgeving, de Kaesong Industriële Complex (KIC) Arbeidswet. De KIC was een gezamenlijk economisch project tussen Noord- en Zuid-Korea dat van 2004 tot 2016 operationeel was. De KIC Arbeidswet biedt enkele details met betrekking tot rustperiodes en pauzes voor werknemers:

• Artikel 22 van de KIC Arbeidswet bepaalt dat werkgevers werknemers één dag rust per week moeten garanderen. Het is belangrijk op te merken dat de KIC Arbeidswet alleen van toepassing was op een specifieke zone en mogelijk niet het bredere nationale beeld weerspiegelt.

Wat betreft de Nationale Arbeidswet, benadrukt de Noord-Koreaanse ideologie arbeid en collectivisme. Er is een nationale slogan die een "acht uur werken, acht uur studeren en acht uur slapen" routine promoot. Er is echter beperkte informatie over hoe strikt dit in de praktijk wordt gehandhaafd, en rapporten suggereren dat langere werktijden gebruikelijk kunnen zijn. Er is geen duidelijke informatie beschikbaar over verplichte rustpauzes tijdens de werkdag binnen de Noord-Koreaanse arbeidswet.

Noord-Korea's arbeidssysteem staat erom bekend de behoeften van de staat boven de rechten van individuele arbeiders te stellen. De specifieke regelgeving voor nachtdiensten en weekendwerk is niet openbaar beschikbaar, maar uit verschillende bronnen kan worden afgeleid dat lange werktijden en weekendwerk gebruikelijk zijn, vooral in staatsbedrijven. Dit komt vaak door de nadruk op het halen van productiequota.

De Noord-Koreaanse Arbeidswet schetst brede principes met betrekking tot arbeidsomstandigheden, waarbij de nadruk ligt op het vervullen van staats economische plannen en het belang van arbeid. Hoewel specifieke details over nacht- en weekendwerk ontbreken, suggereert de algemene nadruk op productie een flexibele benadering van planning die het behalen van economische doelen boven vaste werkweken stelt.

Interessant is dat Noord-Korea interesse heeft getoond in het afstemmen op enkele internationale arbeidsnormen en in de afgelopen jaren beperkte hervormingen heeft doorgevoerd. Dit suggereert dat toekomstige versies van de Arbeidswet mogelijk explicieter ingaan op de regelgeving voor nacht- en weekendwerk.