Informatie over verplichte werknemersvoordelen in Noord-Korea is beperkt vanwege het gesloten politieke systeem van het land. Er zijn geen goed gedefinieerde arbeidswetten zoals die in veel andere landen te vinden zijn. Echter, enige inzichten kunnen worden verkregen uit specifieke regelingen, zoals het inmiddels ter ziele gegane Kaesong Industriële Complex (KIC).

Het Kaesong Industriële Complex (KIC) Arbeidskader

Het KIC, een gezamenlijk project tussen Noord- en Zuid-Korea, bood een kijkje in mogelijke werknemersvoordelen voor Noord-Koreaanse arbeiders. Hoewel het in 2016 werd gesloten, biedt de KIC Arbeidswet enkele referentiepunten.

• Betaald Verlof: De wet verplichtte één betaalde vrije dag per week en 14 dagen jaarlijks verlof voor reguliere banen, met extra dagen voor gevaarlijke beroepen. Dit vertaalt zich naar ongeveer 71 betaalde vrije dagen per jaar, inclusief nationale feestdagen.

• Lonen: Het KIC stelde een minimum maandloon van $50 USD vast voor Noord-Koreaanse arbeiders. Het is belangrijk op te merken dat lonen naar verluidt werden gestort op door de overheid gecontroleerde rekeningen, waarbij een deel werd ingehouden voor sociale programma's voordat ze werden uitgekeerd.

• Gezondheidszorg: De KIC Arbeidswet legde de verantwoordelijkheid voor gezondheidszorg bij de Noord-Koreaanse overheid. Dit suggereert een door de staat gerund gezondheidszorgsysteem, maar de details blijven onduidelijk.

Beperkingen van het KIC Voorbeeld

Het KIC was een unieke economische zone en weerspiegelt mogelijk niet de standaard werknemersvoordelen in heel Noord-Korea.

Huidige Situatie van Werknemersvoordelen

Er is een gebrek aan transparantie met betrekking tot verplichte werknemersvoordelen in Noord-Korea. Hoewel de staat waarschijnlijk enige vorm van sociale zekerheid en gezondheidszorg biedt, zijn de details onbekend.

In Noord-Korea, door de gesloten aard van de economie en beperkte informatie over particuliere bedrijven, is het uitdagend om definitief te identificeren welke optionele secundaire arbeidsvoorwaarden door werkgevers worden aangeboden. Er kunnen echter enkele weloverwogen gissingen worden gedaan op basis van het door de staat gecontroleerde systeem en culturele normen.

In tegenstelling tot veel landen, heeft het concept van optionele secundaire arbeidsvoorwaarden als een manier om talent aan te trekken of te behouden waarschijnlijk weinig gewicht in Noord-Korea. Dit komt door factoren zoals door de staat toegewezen banen en een focus op collectivisme. Werkgelegenheid in Noord-Korea wordt grotendeels bepaald door de overheid, waarbij werknemers worden geplaatst in banen op basis van behoefte en waargenomen loyaliteit. Dit vermindert de noodzaak voor werkgevers om te concurreren om werknemers door middel van extraatjes. De Noord-Koreaanse samenleving benadrukt collectivisme en dienstbaarheid aan de staat boven individuele behoeften, wat suggereert dat voordelen mogelijk de collectieve welvaart boven individuele prikkels stellen.

Mogelijke Voordelen met een Collectieve Focus:

• Huisvesting: De staat kan huisvesting bieden of subsidiëren voor sommige werknemers, met name in belangrijke industrieën of belangrijke locaties.
• Gesubsidieerde Goederen: Er is een mogelijkheid van door de staat gesubsidieerde toegang tot essentiële goederen zoals voedsel en kleding, vooral voor diegenen in kritieke beroepen.
• Onderwijskansen: De overheid kan onderwijskansen of beroepsopleiding bieden voor werknemers in bepaalde sectoren.

Belangrijke Kanttekeningen:

Dit zijn speculaties op basis van de beperkte beschikbare informatie. De beschikbaarheid van dergelijke voordelen zou waarschijnlijk variëren afhankelijk van factoren zoals industrie, locatie en loyaliteit van de werknemer.

Noord-Korea's gezondheidszorgsysteem is uniek in zijn structuur en werking. De regering beweert universele gezondheidszorg te bieden met gratis diensten voor alle burgers. Dit is een bewering die is vastgelegd in de Wet op de Volksgezondheid. De werkelijkheid ter plaatse, zoals gerapporteerd door overlopers en internationale organisaties zoals Amnesty International, is echter heel anders.

Door de Staat Gerund Zorgverzekeringssysteem

Noord-Korea exploiteert een door de staat gerund zorgverzekeringssysteem dat verondersteld wordt uitgebreide en gratis medische zorg te bieden aan al zijn burgers. Dit is het officiële standpunt van de regering zoals uiteengezet in hun Wet op de Volksgezondheid.

Uitdagingen en Kosten

Ondanks het officiële standpunt is het verkrijgen van gratis gezondheidszorg in Noord-Korea naar verluidt moeilijk. Er zijn verschillende redenen hiervoor:

• Informele Betalingen: In tegenstelling tot officiële uitspraken zijn informele betalingen naar verluidt wijdverbreid voor consultaties, medicatie en zelfs basisbenodigdheden binnen ziekenhuizen.
• Beperkte Middelen: Het gezondheidszorgsysteem wordt geplaagd door een gebrek aan financiering en middelen. Er zijn meldingen van tekorten aan medicijnen, apparatuur en zelfs gesteriliseerde instrumenten.
• Kwaliteitsproblemen: De kwaliteit van de zorg kan inconsistent zijn, met meldingen van verouderde faciliteiten en beperkte toegang tot geavanceerde behandelingen.

Kortom, hoewel Noord-Korea beweert een universele zorgverzekering te hebben, maken financiële barrières en beperkte middelen het verkrijgen van kwaliteitszorg een uitdaging.

Noord-Korea's benadering van pensioenuitkeringen is gehuld in enige geheimzinnigheid. Hoewel er een formeel systeem bestaat, roept de effectiviteit ervan in het huidige economische klimaat twijfels op.

Officieel Systeem: Pensioenen en Rantsoenen

Noord-Korea heeft een sociaal zekerheidsstelsel dat in theorie pensioenen en voedselrantsoenen aan gepensioneerden verstrekt. De wettelijke pensioenleeftijd is 60 voor mannen en 55 voor vrouwen, met enkele uitzonderingen voor hooggeplaatste functionarissen. Gepensioneerden hebben recht op een pensioen, dat naar verluidt gelijk is aan 30% van hun salaris vóór pensionering, en gesubsidieerde voedselrantsoenen (ongeveer 300 gram per dag). Speciale groepen zoals veteranen kunnen hogere uitkeringen ontvangen.

Onofficiële Realiteiten: Uitdagingen en Onzekerheid

Verhalen van overlopers en externe analyses suggereren aanzienlijke uitdagingen met het officiële pensioensysteem. De worstelende economie van Noord-Korea werpt twijfel op over het vermogen van de regering om pensioenen consistent te financieren. Afhankelijkheid van informele markten voor basisbehoeften zoals voedsel kan de effectiviteit van door de staat verstrekte rantsoenen ondermijnen. De zorg voor ouderen komt vaak op de schouders van volwassen kinderen terecht vanwege de tekortkomingen in het sociale vangnet.