Niger

De gezondheids- en veiligheidswetgeving van Niger is ontworpen om werknemers te beschermen tegen gevaren op de werkplek. Het kader bestaat voornamelijk uit de Grondwet van de Republiek Niger, die fundamentele mensenrechten garandeert, waaronder het recht op veilige en gezonde arbeidsomstandigheden, en de Arbeidswet van Niger (Wet nr. 2012-45 van 25 september 2012), die als de primaire wetgeving betreffende gezondheid en veiligheid dient. Besluiten en bevelen vullen de Arbeidswet aan op specifieke gebieden van gezondheid en veiligheid.

Verplichtingen van de Werkgever

Werkgevers in Niger hebben een breed scala aan verantwoordelijkheden met betrekking tot gezondheid en veiligheid. Deze omvatten risicobeoordeling en preventie, veilige werksystemen, informatie en training, eerste hulp en noodmaatregelen, persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM), medische surveillance en overleg en deelname van werknemers.

Rechten en Verantwoordelijkheden van Werknemers

Werknemers in Niger hebben verschillende rechten en verantwoordelijkheden met betrekking tot gezondheid en veiligheid. Deze omvatten het recht om gevaarlijk werk te weigeren, het recht op informatie, deelname aan beslissingen over gezondheid en veiligheid, en naleving van veiligheidsmaatregelen.

Specifieke Bepalingen

De Arbeidswet van Niger bevat ook specifieke voorschriften die gebieden bestrijken zoals verboden werk voor jonge werknemers en vrouwen, werktijden en rustperiodes, arbeidsomstandigheden en beroepsziekten.

Handhaving en Naleving

Het Ministerie van Arbeid en zijn Arbeidsinspectiediensten zijn primair verantwoordelijk voor het toezicht op en de handhaving van de naleving van de gezondheids- en veiligheidswetten in Niger. Arbeidsinspecteurs hebben de bevoegdheid om inspecties van werkplekken uit te voeren, ongevallen en incidenten te onderzoeken, verbeteringsberichten aan werkgevers uit te geven en boetes of andere straffen op te leggen voor overtredingen van de wetgeving.

Beperkingen en Uitdagingen

Ondanks het wettelijke kader staat Niger voor uitdagingen bij het handhaven van zijn gezondheids- en veiligheidsnormen. Deze omvatten beperkte middelen, een grote informele sector en beperkte bewustwording van gezondheids- en veiligheidsrechten en -verplichtingen onder sommige werkgevers en werknemers.

De normen voor Arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS) in Niger worden voornamelijk beheerst door het Arbeidswetboek en worden beïnvloed door internationale conventies van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO). Deze normen zijn bedoeld om werknemers te beschermen tegen gevaren en risico's op de werkplek. De implementatie van deze normen varieert echter sterk tussen verschillende sectoren en industrieën.

Belangrijke OHS-normen in Niger

Werkomgeving

De werkomgeving is een cruciaal aspect van de OHS-normen. Dit omvat:

• Ventilatie: Adequate ventilatiesystemen zijn vereist om de luchtkwaliteit te beheren en blootstelling aan gevaarlijke stoffen te voorkomen.
• Verlichting: Verlichtingsniveaus moeten zodanig zijn ontworpen dat oogvermoeidheid wordt geminimaliseerd en ongevallen worden voorkomen.
• Geluid: Er zijn limieten voor blootstelling aan geluid, en er moeten beheersmaatregelen worden genomen waar hoge geluidsniveaus onvermijdelijk zijn.
• Sanitatie: Er moeten schone toiletten, wasfaciliteiten en veilig drinkwater beschikbaar zijn.
• Temperatuur: Er moeten maatregelen worden genomen om comfortabele werktemperaturen te handhaven.

Gevaarpreventie

Gevaarpreventie is een ander belangrijk gebied van de OHS-normen. Dit omvat:

• Machineveiligheid: Machines moeten worden beveiligd, regelmatig worden onderhouden en uitgerust zijn met noodstopapparatuur.
• Elektrische veiligheid: Elektrische installaties moeten correct zijn, veilige werkmethoden moeten worden gevolgd en lockout/tagout-procedures moeten worden toegepast.
• Brandveiligheid: Brandpreventiemaatregelen moeten aanwezig zijn, samen met brandblussers en duidelijke nooduitgangen.
• Chemische veiligheid: Gevaarlijke chemicaliën moeten correct worden behandeld, opgeslagen en gelabeld, en Material Safety Data Sheets (MSDS) moeten beschikbaar zijn.
• Valbescherming: Maatregelen zoals leuningen en harnassen moeten aanwezig zijn waar er een risico is om van hoogte te vallen.

Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM)

Werkgevers zijn verplicht om geschikte PBM gratis te verstrekken en het gebruik ervan af te dwingen waar nodig. Dit kan onder andere veiligheidshelmen, veiligheidsbrillen, handschoenen, veiligheidsschoenen, ademhalingsbeschermers, oorbeschermers en andere specifieke middelen voor de gevaren van het werk omvatten.

Gezondheidstoezicht

Gezondheidstoezicht omvat pre-employment en periodieke gezondheidscontroles voor werknemers die worden blootgesteld aan beroepsmatige gevaren. Werkgevers moeten ook gegevens bijhouden van werkplekongelukken, verwondingen en beroepsziekten.

OHS-praktijken in Niger

De implementatie van OHS-normen varieert sterk in Niger:

• Formele sector: Grotere en meer gevestigde bedrijven, met name multinationals, hebben doorgaans betere OHS-praktijken.
• Informele sector: De grote informele sector mist vaak basisveiligheidsmaatregelen. Werknemers hebben mogelijk geen toegang tot PBM of zijn zich niet bewust van de risico's.
• Specifieke industrieën: Mijnbouw, bouw en landbouw vormen aanzienlijke OHS-risico's. Ongevallen en blootstelling aan gevaarlijke stoffen zijn veelvoorkomende zorgen.

Uitdagingen bij de Implementatie van OHS-normen

Er zijn verschillende uitdagingen bij de implementatie van OHS-normen:

• Beperkte handhaving: De capaciteit van de Arbeidsinspectie om OHS-wetten te inspecteren en af te dwingen is vaak onvoldoende, vooral in de informele sector.
• Gebrek aan bewustzijn: Veel werknemers en werkgevers, vooral in kleine bedrijven, zijn mogelijk niet volledig geïnformeerd over OHS-wetgeving.
• Beperkte middelen: Financiële beperkingen belemmeren investeringen in veiligheidsuitrusting, training en verbeteringen.

Werkplekinspecties spelen een cruciale rol bij het identificeren van gevaren, het verifiëren van naleving, het verhogen van het bewustzijn en het bevorderen van preventie. Ze zijn een proactief hulpmiddel om onveilige omstandigheden, werkpraktijken of potentiële risico's te detecteren voordat ze leiden tot ongevallen of verwondingen. Ze zorgen er ook voor dat werkgevers hun verplichtingen nakomen en zowel werkgevers als werknemers informeren over normen en best practices.

Het Uitvoeren van Inspecties

Arbeidsinspecteurs van het Ministerie van Arbeid zijn bevoegd om werkplekinspecties uit te voeren. De reikwijdte van deze inspecties kan routinematig zijn, gericht op specifieke gevaren, of in reactie op klachten of ongevallen. Inspecties kunnen zonder voorafgaande waarschuwing worden uitgevoerd om een nauwkeurige beoordeling van de werkomstandigheden te waarborgen.

Inspectieproces

Het inspectieproces begint met een openingsbijeenkomst waarin de inspecteur zichzelf voorstelt, het doel van de inspectie uiteenzet en mogelijk bedrijfsdocumentatie opvraagt. Dit wordt gevolgd door een rondgang door de werkplek waarbij de inspecteur de faciliteit rondleidt, observaties uitvoert, metingen verricht en mogelijk werknemers interviewt. De inspecteur richt zich vervolgens op potentiële veiligheidsrisico's zoals machineveiligheid, chemische behandeling en opslag, elektrische installaties, valgevaar, brandrisico's, noodvoorbereiding, ergonomie en het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM). De inspecteur beoordeelt praktijken en administratie aan de hand van wettelijke vereisten. De inspectie wordt afgesloten met een sluitingsbijeenkomst waarin de inspecteur zijn bevindingen samenvat, eventuele overtredingen bespreekt en noodzakelijke corrigerende maatregelen uiteenzet.

Inspectiecriteria

Inspecteurs gebruiken een combinatie van checklists en professioneel oordeel op basis van Arbeidswetbepalingen, sectorspecifieke regelgeving, de risicobeoordeling van de werkgever en internationale normen.

Frequentie

De frequentie van inspecties varieert afhankelijk van het risiconiveau van de industrie, de grootte van de werkplek en het nalevingsverleden. Hoogrisicosectoren kunnen vaker worden geïnspecteerd, grotere werkplekken kunnen vaker inspecties aantrekken en bedrijven met een slecht nalevingsverleden kunnen meer inspecties verwachten.

Opvolgacties

Als er overtredingen worden geconstateerd, geeft de inspecteur verbeteringsberichten uit waarin corrigerende maatregelen en deadlines worden beschreven. Aanzienlijke schendingen van de wet kunnen resulteren in boetes of zelfs sluiting van de werkplek in ernstige gevallen. Werkgevers kunnen worden vervolgd in geval van ernstige nalatigheid of het niet verhelpen van gevaren. Inspecteurs kunnen vervolgbezoeken afleggen om de naleving van verbeteringsberichten te bevestigen.

Arbeidsongevallen zijn een ernstige zaak die onmiddellijke aandacht en correcte afhandeling vereisen. Werkgevers zijn wettelijk verplicht om dergelijke incidenten te melden bij de Arbeidsinspectie en mogelijk andere autoriteiten, afhankelijk van de ernst van het incident. Ongevallen die ernstig letsel of de dood veroorzaken, moeten onmiddellijk worden gemeld, terwijl minder ernstige verwondingen doorgaans een meldingsperiode van enkele dagen hebben. Het is ook belangrijk voor werkgevers om grondige verslagen bij te houden van alle arbeidsongevallen, zelfs kleine, voor interne documentatie en mogelijke inspectie.

Ongevalsonderzoek

In het geval van ernstige ongevallen zijn arbeidsinspecteurs bevoegd om onderzoeken in te stellen om de oorzaak te achterhalen en eventuele overtredingen van de regelgeving te identificeren. Vertegenwoordigers van werknemers of veiligheidscomités kunnen het recht hebben om betrokken te zijn bij het onderzoeksproces. Onderzoeken zijn gericht op het verzamelen van bewijs, het blootleggen van de reeks gebeurtenissen die tot het ongeval hebben geleid, het identificeren van tekortkomingen in veiligheidsmaatregelen en het bepalen van preventieve maatregelen voor de toekomst.

Schadeclaims

Het sociale zekerheidsstelsel van Niger voorziet in compensatie bij arbeidsongevallen en beroepsziekten. Dit wordt beheerd door het Nationaal Sociaal Zekerheidsfonds (CNSS). Compensatie kan medische kosten, tijdelijke arbeidsongeschiktheidsuitkeringen, permanente arbeidsongeschiktheidsuitkeringen en nabestaandenuitkeringen in geval van overlijden omvatten. Werknemers moeten claims indienen bij de CNSS, vaak samen met ondersteunende documentatie zoals medische rapporten en werkgeversverklaring van het incident. In geval van geschillen over de compensatiegeschiktheid of -bedragen, bestaan er beroepsmechanismen.

Praktische Overwegingen

Het is essentieel om onmiddellijke eerste hulp te verlenen aan gewonde werknemers. Werkgevers zijn verplicht om eerstehulpvoorzieningen te hebben. Houd nauwkeurige verslagen bij van het ongeval, inclusief getuigenverklaringen en details van eventuele opgelopen verwondingen. Snelle melding en start van onderzoeken zijn cruciaal voor het vaststellen van de feiten rond het ongeval en het mogelijk maken van compensatieprocessen.

Uitdagingen

Ongevallen, vooral kleine, kunnen ongerapporteerd blijven door gebrek aan bewustzijn of angst voor repercussies. Werknemers in de informele sector hebben vaak geen toegang tot formele compensatiemechanismen.