Leer over verplichte en optionele werknemersvoordelen in Maleisië
In Maleisië zijn werkgevers verplicht om drie belangrijke verplichte voordelen aan hun in aanmerking komende werknemers te bieden. Deze voordelen dragen bij aan sociale zekerheid, pensioenplanning en bieden enige bescherming bij beëindiging van het dienstverband of arbeidsongevallen.
Het Werknemers Provident Fund (EPF) is een verplichte spaarregeling die is opgericht onder de Employees Provident Fund Act (1991). Het dient als een pensioenplanningsinstrument voor werknemers in de particuliere sector in Maleisië.
Zowel werkgevers als werknemers dragen een specifiek percentage van het maandsalaris van de werknemer bij aan het EPF-account. De bijdragetarieven zijn:
Deze bijdragen worden geïnvesteerd en accumuleren in de loop van de tijd, waardoor een spaarpot voor werknemers ontstaat bij pensionering.
De Sociale Zekerheidsorganisatie (SOCSO), ook bekend als PERKESO, is een sociale zekerheidsregeling die is verplicht gesteld door de Social Security Act (1969). Het biedt werknemers bescherming in geval van werkgerelateerde verwondingen, handicaps of overlijden.
SOCSO-bijdragen worden uitsluitend door de werkgever gedragen tegen een tarief van 1,25% van het maandsalaris van de werknemer. De regeling biedt verschillende voordelen, waaronder:
Het Werkloosheidsverzekeringssysteem (EIS) is een sociale zekerheidsregeling die is opgericht onder de Employment Insurance System Act (2013). Het biedt financiële bijstand aan werknemers die ontslagen worden.
EIS-bijdragen worden gedeeld tussen werkgevers en werknemers, waarbij elk 0,2% van het maandsalaris van de werknemer bijdraagt. De regeling biedt voordelen zoals:
Deze verplichte werknemersvoordelen spelen een cruciale rol bij het waarborgen van het welzijn van Maleisische werknemers gedurende hun loopbaan.
In Maleisië gaan veel werkgevers verder dan de wettelijke vereisten om top talent aan te trekken en te behouden door een breed scala aan optionele werknemersvoordelen aan te bieden die inspelen op verschillende behoeften en voorkeuren.
Werkgevers kunnen een ziektekostenverzekering aanbieden die medische kosten dekt die verder gaan dan wat door het overheidsgezondheidszorgsysteem wordt aangeboden, inclusief poliklinische zorg, ziekenhuisopname en tandheelkundige of oogheelkundige dekking. Levensverzekering is een ander optioneel voordeel dat financiële zekerheid biedt voor het gezin van de werknemer in geval van overlijden. Vervoersvergoedingen zijn ook gebruikelijk en helpen de reiskosten te compenseren. Deze worden vaak aangeboden als een vaste maandelijkse vergoeding of op basis van kilometers.
Flexibele werkregelingen, zoals thuiswerken of flexibele werkuren, kunnen het welzijn en de productiviteit van werknemers verbeteren. Sommige werkgevers bieden mogelijk meer betaalde jaarlijkse verlofdagen of ziektedagen aan dan het wettelijk minimum. Employee Assistance Programs (EAP's) bieden vertrouwelijke counseling en ondersteuningsdiensten aan werknemers die te maken hebben met persoonlijke of werkgerelateerde uitdagingen. Werkgevers kunnen ook lidmaatschappen van sportscholen subsidiëren of fitnessfaciliteiten op locatie aanbieden om de gezondheid van werknemers te bevorderen.
Werkgevers kunnen investeren in de groei van hun werknemers door professionele ontwikkelings- en trainingsprogramma's, conferenties of educatieve mogelijkheden aan te bieden. Collegegeldteruggave is een ander optioneel voordeel dat financiële hulp biedt aan werknemers die verder onderwijs volgen dat relevant is voor hun rol.
Werknemers kunnen kortingen krijgen op producten of diensten die door het bedrijf of zijn partners worden aangeboden. Kinderopvangondersteuning is een ander optioneel voordeel, waarbij werkgevers subsidies of kinderopvangfaciliteiten op locatie aanbieden om de last voor werkende ouders te verlichten.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden, en de specifieke voordelen die worden aangeboden, variëren afhankelijk van de grootte van het bedrijf, de industrie en de algehele voordelenstrategie. Door een uitgebreid en goed afgerond voordelenpakket aan te bieden, kunnen Maleisische werkgevers een aantrekkelijkere werkomgeving creëren en een loyale en betrokken werknemersgroep bevorderen.
In Maleisië is er geen wettelijke verplichting voor werkgevers om hun werknemers een ziektekostenverzekering te bieden. Het openbare gezondheidszorgsysteem biedt gesubsidieerde medische zorg, maar de lange wachttijden zorgen er vaak voor dat mensen privégezondheidszorg zoeken.
Veel bedrijven kiezen ervoor om ziektekostenverzekeringsplannen aan te bieden als een optionele werknemersvoordeel. Deze plannen kunnen een verscheidenheid aan medische kosten dekken, waaronder poliklinische zorg, ziekenhuisopname, tandheelkundige en oogzorg. De mate van dekking en het door de werknemer bijgedragen bedrag kunnen variëren, afhankelijk van het specifieke plan dat door de werkgever wordt aangeboden.
Werknemers hebben ook de mogelijkheid om hun eigen individuele ziektekostenverzekeringsplannen aan te schaffen. Dit is een veelgemaakte keuze voor degenen wier werkgevers geen plan aanbieden, of voor degenen die een uitgebreidere dekking wensen.
Pensioenplanning in Maleisië biedt een tweevoudige aanpak, waarbij verplichte en vrijwillige regelingen worden gecombineerd om individuen te helpen sparen voor hun gouden jaren.
Opgericht onder de Employees Provident Fund Act (1991), is de Employees Provident Fund (EPF) de hoeksteen van pensioensparen in Maleisië. Het fungeert als een verplichte spaarregeling voor werknemers in de particuliere sector. Zowel werkgevers als werknemers dragen een percentage van het maandsalaris van de werknemer bij aan het EPF-account. De huidige bijdragetarieven zijn 13% van het maandsalaris door de werkgever en 11% van het maandsalaris door de werknemer (voor degenen jonger dan 55 jaar). Deze bijdragen worden geïnvesteerd en accumuleren in de loop van de tijd, wat resulteert in een eenmalige uitbetaling bij pensionering of het voldoen aan specifieke opnamecriteria.
Hoewel verplichte regelingen een solide basis bieden, zijn ze mogelijk niet voldoende voor een comfortabel pensioen. Hier komen vrijwillige opties zoals de Private Retirement Scheme (PRS) in beeld. Geïntroduceerd in 2012, is de PRS een vrijwillige regeling beheerd door particuliere fondsbeheerders. Individuen kunnen kiezen uit verschillende beleggingsopties op basis van hun risicotolerantie en pensioen doelen. Bijdragen aan PRS zijn fiscaal aftrekbaar, wat een extra financiële prikkel biedt.
Opgericht in 2018, is de Private Pension Administrator (PPA) een andere vrijwillige regeling die wordt beheerd door een door de overheid aangestelde beheerder. Het biedt vergelijkbare functies als PRS, inclusief een breder scala aan beleggingsopties en potentiële belastingvoordelen.
We zijn hier om u te helpen bij uw wereldwijde wervingsreis.