Liberia

Liberia, gelegen aan de Atlantische kust van West-Afrika, grenst aan Sierra Leone, Guinee en Côte d'Ivoire. Het land heeft een gevarieerd landschap, van kustvlakten tot dichte tropische regenwouden, en is rijk aan natuurlijke hulpbronnen zoals ijzererts en hout. Opgericht door vrijgelaten Amerikaanse slaven in de jaren 1820, is Liberia de oudste republiek van Afrika, maar het heeft te maken gehad met uitdagingen zoals burgeroorlogen en economische instabiliteit.

Het land blijft een van de armste ter wereld en worstelt met de nasleep van conflicten en een ebola-epidemie die het zwakke gezondheidszorgsysteem verder onder druk zette. De meerderheid van de bevolking houdt zich bezig met zelfvoorzieningslandbouw, met een aanzienlijk informeel sector. De beroepsbevolking van Liberia is jong, met een hoge werkloosheid en lage alfabetiseringsgraad, vooral onder vrouwen en oudere generaties.

Cultureel legt Liberia een sterke nadruk op familie- en gemeenschapsverplichtingen, die de balans tussen werk en privéleven kunnen beïnvloeden. Respect voor autoriteit en ouderen is cruciaal in communicatie, en organisatorische hiërarchieën zijn vaak statusbewust met gecentraliseerde besluitvorming.

Belangrijke economische sectoren zijn landbouw, mijnbouw en diensten, met potentiële groeigebieden in infrastructuur, toerisme, agro-verwerking en hernieuwbare energie. De informele economie en de publieke sector zijn belangrijke werkgevers, terwijl er inspanningen worden geleverd om het tekort aan vaardigheden aan te pakken via beroepsopleiding.

Werkgevers in Liberia hebben belangrijke belastingverplichtingen, waaronder inkomstenbelastinginhouding, sociale zekerheidsbijdragen en naleving van specifieke indieningsdeadlines. De progressieve inkomstenbelasting wordt ingehouden op de salarissen van werknemers en maandelijks afgedragen aan de Liberia Revenue Authority (LRA). Sociale zekerheidsbijdragen omvatten zowel het deel van de werkgever als van de werknemer, beheerd door de National Social Security and Welfare Corporation (NASSCORP).

Inkomstenbelastingtarieven zijn progressief gestructureerd voor inwoners:

• Tot 70.000 LRD: 0%
• 70.001 - 200.000 LRD: 5%
• 200.001 - 800.000 LRD: 15% + 6.500 LRD
• Boven 800.000 LRD: 25% + 96.500 LRD

Niet-inwoners worden belast tegen een vast tarief van 15% op hun Liberianse arbeidsinkomen.

Sociale Zekerheidsbijdragen worden gedeeld tussen werkgevers (3%) en werknemers (4,75%), gebaseerd op het totale loon. Bijdragen financieren het National Pensions Fund en de Employment Injury Scheme.

Belasting over goederen en diensten (GST) bedraagt momenteel 10%, met bepaalde vrijstellingen en hogere tarieven voor specifieke diensten. Een overgang naar een systeem van belasting over de toegevoegde waarde (btw) wordt verwacht tegen 2026, waardoor bedrijven in staat zullen zijn om invoerbelasting af te trekken, wat de problemen met belastingcascadering onder het GST-systeem zal aanpakken.

Werkgevers moeten andere inhoudingen beheren, zoals vrijwillige bijdragen, door de rechter opgelegde inhoudingen en mogelijke aanpassingen gerelateerd aan wettelijke regels. Naleving van belastingwetten is van groot belang, en het gebruik van een Employer of Record kan dit proces stroomlijnen, wat ervoor zorgt dat men zich houdt aan lokale arbeidswetten terwijl men zich voorbereidt op aankomende regelgevende veranderingen.

Liberia biedt ook belastingprikkels om investeringen in sectoren zoals toerisme, productie en landbouw te stimuleren, onder andere. Deze prikkels omvatten vaak belastingvrijstellingen en voordelen voor kwalificerende projecten.

In Liberia, de Decent Work Act van 2015 regelt de aanspraken op vakantieverlof, waarbij werknemers ten minste drie jaar aaneengesloten dienst moeten hebben voltooid om in aanmerking te komen. Werknemers met drie tot vier jaar dienst hebben recht op twee weken betaald verlof per jaar, terwijl degenen met vijf of meer jaren vier weken krijgen. Het plannen van vakanties is onderworpen aan wederzijdse overeenstemming tussen werkgever en werknemer, en de wet specificeert geen regels voor het meenemen van ongebruikt verlof. Werknemers ontvangen hun normale loon tijdens het verlof, en feestdagen tellen niet mee voor het vakantieverlof. Werkgevers kunnen genereuzere verlofvoordelen bieden dan de wettelijke minimumvereisten.

Daarnaast viert Liberia verschillende nationale feestdagen, waaronder Nieuwjaarsdag, Dag van de Strijdkrachten en Onafhankelijkheidsdag, onder andere. De Labor Practices Law beschrijft ook andere soorten verlof, zoals jaarlijks verlof, dat toeneemt met de jaren van dienst, ziekteverlof, zwangerschaps- en vaderschapsverlof, en voorzieningen voor rouw- en zorgverlof, hoewel deze vaak ter discretie van de werkgever zijn. Werknemers moeten hun arbeidsovereenkomsten of collectieve arbeidsovereenkomsten raadplegen voor specifieke details.

Liberia's arbeidswetten bieden een reeks verplichte voordelen om werknemers te beschermen, waaronder een proeftijd van 1-3 maanden, minimaal 10 dagen betaald jaarlijks verlof en betaald verlof op feestdagen. Vaders hebben recht op 5 dagen onbetaald vaderschapsverlof. Werkgevers bieden vaak extra voordelen zoals verlengd zwangerschapsverlof, diverse toelagen (huisvesting, transport, maaltijd) en opties voor ziektekostenverzekeringen, hoewel er geen verplichte nationale ziektekostenverzekering is. Werkgevers moeten 2% van de maandelijkse salarissen bijdragen aan een door de overheid beheerd ongevallenverzekeringsfonds. Het pensioenstelsel omvat het National Social Security Scheme (NASSCORP) met een National Pension Scheme waarvoor bijdragen van zowel werkgevers als werknemers vereist zijn, en overheids pensioenregelingen voor ambtenaren. Sommige particuliere bedrijven kunnen vrijwillige pensioenplannen aanbieden. Deze voordelen zijn bedoeld om het welzijn en de financiële zekerheid van werknemers te verbeteren.

Beëindiging van Dienstverband

In Liberia kunnen werkgevers op legitieme wijze het contract van een werknemer beëindigen om economische redenen (zoals herstructurering of inkrimping), disciplinaire redenen (zoals diefstal of herhaalde nalatigheid), of onbekwaamheid (zoals langdurige ziekte of gebrek aan noodzakelijke vaardigheden). De werkgever moet de geldigheid van de ontslaggronden bewijzen.

Opzegtermijnen

De vereiste opzegtermijn voor beëindiging varieert met de duur van de dienst:

• Minder dan drie maanden: één week opzegtermijn.
• Drie maanden tot drie jaar: één maand opzegtermijn.
• Meer dan drie jaar: drie maanden opzegtermijn.

Ontslagvergoeding

Werknemers hebben recht op ontslagvergoeding bij beëindiging, behalve in gevallen van ernstig wangedrag, ontslagname, of als ze onder een kortetermijncontract werken. Het bedrag is gebaseerd op lonen en de duur van de dienst, en kan mogelijk worden verhoogd door collectieve overeenkomsten.

Anti-Discriminatiemaatregelen

De Grondwet van Liberia en de Decent Work Act beschermen tegen discriminatie op basis van geslacht, ras en religie. Er zijn echter geen expliciete beschermingen voor handicap, seksuele geaardheid, genderidentiteit, leeftijd en andere kenmerken.

Klachtmechanismen

Slachtoffers van discriminatie kunnen verhaal halen via constitutionele petities, arbeidsklachten bij het Ministerie van Arbeid, of ondersteuning van NGO's en belangenorganisaties.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

Werkgevers worden aangemoedigd om eerlijkheid te bevorderen en interne procedures te hebben om discriminatieklachten aan te pakken. Ze moeten ook zorgen voor een veilige werkplek, de nodige persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) verstrekken, risicobeoordelingen uitvoeren en training aanbieden over gezondheid en veiligheid.

Rechten van Werknemers

Werknemers hebben recht op een veilige werkomgeving, kunnen onveilige arbeid weigeren en moeten geïnformeerd worden over gevaren op de werkplek.

Handhaving en Naleving

Het Department of Occupational Safety and Health (DOSH) onder het Ministerie van Arbeid is verantwoordelijk voor de handhaving van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften door middel van werkplekinspecties.

Aanvullende Bronnen

Voor meer gedetailleerde informatie, raadpleeg de Decent Work Act van Liberia uit 2015, het Ministerie van Arbeid en de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO).

In Liberia regelt de Decent Work Act van 2015 arbeidsovereenkomsten, waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen contracten voor bepaalde tijd en contracten voor onbepaalde tijd. Contracten voor bepaalde tijd zijn ofwel mondeling, geldig tot zes maanden, of schriftelijk, met een looptijd tot twee jaar, en eindigen automatisch op de einddatum tenzij ze binnen een limiet van 18 maanden worden verlengd. Contracten voor onbepaalde tijd, die meer werkzekerheid bieden, hebben geen vaste einddatum maar kunnen onder specifieke voorwaarden worden beëindigd.

Arbeidsovereenkomsten moeten duidelijk essentiële details documenteren zoals informatie over werkgever en werknemer, functiebeschrijving, vergoeding, voordelen, werkrooster en beëindigingsclausules. Ze moeten ook vertrouwelijkheid en intellectuele eigendomsrechten behandelen, met bepalingen voor geschillenbeslechting en een proeftijd van één tot drie maanden om de geschiktheid van de werknemer te beoordelen.

Vertrouwelijkheidsclausules voorkomen de openbaarmaking van gevoelige informatie en moeten redelijk zijn in omvang en duur. Concurrentiebedingen, hoewel niet expliciet behandeld door de Liberiaanse wet, zijn onderworpen aan een redelijkheidstoets met betrekking tot geografische en temporele beperkingen om ervoor te zorgen dat ze legitieme zakelijke belangen beschermen zonder de toekomstige werkgelegenheidskansen van de werknemer te veel te beperken.

Liberia bevindt zich in de beginfase van het adopteren van thuiswerkpraktijken en heeft momenteel geen specifieke wettelijke regelingen voor dergelijke afspraken. Het Liberiaanse Ministerie van Arbeid heeft geen richtlijnen uitgegeven, wat flexibiliteit biedt in thuiswerkovereenkomsten die in arbeidsovereenkomsten zijn vastgelegd. Echter, deze afwezigheid van een wettelijk kader leidt tot onzekerheden met betrekking tot werkuren en compensatie voor thuiswerk.

Technologische uitdagingen omvatten beperkte internetbeschikbaarheid, frequente stroomuitval en dure dataplannen, die de haalbaarheid van thuiswerken kunnen belemmeren. Werkgevers moeten de technologische capaciteiten van hun werknemers beoordelen en mogelijk ondersteunen om productiviteit te waarborgen.

Werkgeversverantwoordelijkheden in deze ongereguleerde omgeving omvatten het definiëren van in aanmerking komende rollen voor thuiswerk, het verstrekken van noodzakelijke apparatuur, het vaststellen van duidelijke werkuren en communicatieverwachtingen, het schetsen van prestatie-evaluatiemethoden en het verduidelijken van compensatieaanpassingen.

Daarnaast ontbreekt het Liberia aan wettelijke kaders voor deeltijdwerk, flexibele werktijden en baan delen, waardoor deze binnen individuele arbeidsovereenkomsten moeten worden onderhandeld. Werkgevers hebben de discretie om apparatuur en onkostenvergoedingen voor flexibele werkregelingen te bepalen.

Ondanks de afwezigheid van een uitgebreide wet op gegevensbescherming, moeten werkgevers en werknemers verantwoordelijk omgaan met gegevens. Werkgevers moeten vertrouwelijkheid handhaven, beveiligingsmaatregelen implementeren en training in gegevensbeveiliging bieden. Werknemers hebben het recht om toegang te krijgen tot, correcties aan te brengen in of verwijdering van hun persoonlijke gegevens te verzoeken. Beste praktijken voor het beveiligen van gegevens bij thuiswerk omvatten het gebruik van sterke wachtwoorden, het vermijden van openbaar Wi-Fi voor vertrouwelijke gegevens en het onmiddellijk melden van datalekken.

• Liberiaanse Arbeidswet Beperkingen: De Liberiaanse Arbeidswet, specifiek Hoofdstuk 5, Sectie 702(1), beperkt de werkweek tot 8 uur per dag en 48 uur per week. Werk dat deze limieten overschrijdt, wordt beschouwd als overwerk.

• Regelgeving voor Overwerk: Overwerk vereist de instemming van de werknemer en moet worden gecompenseerd tegen een premie tarief van minstens 150% van het normale loon, mogelijk tot het dubbele, afhankelijk van de industrie of de specifieke arbeidscontracten.

• Rustperiodes en Pauzes: De Decent Work Act van 2015 schrijft een minimum van twaalf opeenvolgende uren rust voor tussen werkdagen en een betaalde maaltijdpauze van minstens één uur na vijf aaneengesloten uren werk. Werkgevers moeten rustperiodes duidelijk aangeven en ervoor zorgen dat werknemers deze pauzes kunnen nemen.

• Nacht- en Weekendwerk: Hoewel de wet geen specifieke definitie geeft van "nachtdienst", behandelt het werk tijdens deze uren en suggereert dat dergelijke regelingen vrijwillig en eerlijk gecompenseerd moeten worden, vaak via collectieve onderhandelingen. Weekendwerk is toegestaan maar mag niet excessief zijn, waarbij uren die de normale limieten overschrijden, overwerkcompensatie vereisen.

Het begrijpen van concurrerende salarissen in Liberia brengt verschillende uitdagingen en strategieën met zich mee vanwege de beperkte beschikbaarheid van gegevens en een aanzienlijke informele sector. Hier zijn de belangrijkste punten:

Uitdagingen bij het Bepalen van Marktconforme Salarissen

• Beperkte Salarisonderzoeken: Gegevensverzameling is moeilijk vanwege niche-industrieën en afgelegen locaties.
• Formele vs. Informele Sector: De grote informele sector bemoeilijkt de uitgebreide verzameling van salarisgegevens.

Strategieën voor het Onderzoeken van Concurrerende Salarissen

• Raadpleeg HR-Consultancies: Deze kunnen inzichten bieden in specifieke functies en industrieën.
• Onderhandelingspositie: Gebruik beschikbare bronnen voor salarisrichtlijnen op basis van functietitels en locaties.
• Netwerken in de Industrie: Betrek lokale professionals voor anekdotische salaristrends.

Aanvullende Overwegingen

• Levensonderhoudskosten: Houd rekening met de lokale kosten van levensonderhoud om ervoor te zorgen dat salarissen een comfortabel levensstandaard bieden.
• Ervaring en Vaardigheden: Salarissen variëren met ervaring, vaardigheden en kwalificaties. De Decent Work Act van 2015 regelt minimumlonen via een Minimum Wage Board.

Huidig Minimumloon

• Geen officieel minimumloon aangekondigd; er bestaat een voorlopig tarief:
  • Industriële Arbeiders: $0,25 per uur.
  • Niet-Industriële Arbeiders: $1,50 per achturige werkdag.

Bonussen en Toeslagen

• Bonussen: Niet verplicht en afhankelijk van het bedrijfsbeleid.
• Toeslagen: Minimale wettelijke vereisten; bijdragen omvatten 3% voor sociale zekerheid en 1,75% voor werknemerscompensatie.

Loonpraktijken

• Betaalfrequentie: Maandelijkse betalingen zijn gebruikelijk, hoewel niet wettelijk verplicht.
• Verplichte Voordelen: Omvatten bijdragen aan sociale zekerheid, betaald verlof en ontslagvergoeding onder bepaalde voorwaarden.
• Discretie van de Werkgever: Werkgevers kunnen betaaldagen en methoden kiezen, maar moeten duidelijke loonadministratie bijhouden.

Over het algemeen vereist het navigeren door salaris en compensatie in Liberia begrip van zowel wettelijke vereisten als de bredere economische context.

In Liberia vereisen arbeidswetten dat werkgevers een minimale opzegtermijn in acht nemen voordat ze een werknemer ontslaan, tenzij het ontslag te wijten is aan ernstig wangedrag. De opzegtermijn varieert op basis van de lengte van de dienst van de werknemer, variërend van 1 week voor minder dan 3 maanden dienst tot 4 weken voor meer dan 12 maanden dienst. Werkgevers kunnen ervoor kiezen om een vergoeding te betalen die gelijk is aan het salaris voor de opzegtermijn in plaats van een opzegging te geven.

Ontslagvergoeding is verplicht onder specifieke omstandigheden zoals boventalligheid en pensionering, berekend als één maand salaris voor elk dienstjaar. Ontslagvergoeding is echter niet vereist als een werknemer wordt ontslagen wegens ernstig wangedrag of vrijwillig ontslag neemt.

Geldige redenen voor ontslag zijn onder andere gebrek aan capaciteit, wangedrag of operationele behoeften. Ernstig wangedrag, zoals diefstal of ernstige nalatigheid, kan leiden tot onmiddellijke ontslag zonder opzegging. Werkgevers moeten een formele ontslagbrief verstrekken en de juiste documentatie bijhouden gedurende het ontslagproces. Het laatste loon moet het reguliere salaris en opgebouwde vakantietijd omvatten, waarbij alle financiële verplichtingen onmiddellijk moeten worden afgehandeld.

In Liberia wordt het onderscheid tussen werknemers en zelfstandige opdrachtnemers geregeld door de Liberian Labor Law van 1986, waarbij controle een belangrijk onderscheidend kenmerk is. Werknemers werken onder de controle van de werkgever wat betreft werkmethoden en schema's, terwijl zelfstandige opdrachtnemers autonomie behouden, hun eigen gereedschap gebruiken en hun eigen werkmethoden beheren. Verkeerde classificatie kan leiden tot juridische problemen en financiële boetes.

Aanvullende factoren die de classificatie van werknemers beïnvloeden, zijn onder meer de integratie van de werknemer in het bedrijf, economische afhankelijkheid, investering in apparatuur en recht op voordelen. Juiste classificatie is essentieel om te voldoen aan de arbeidswetten en boetes te vermijden.

Voor zelfstandige opdrachtnemers is het belangrijk om duidelijke contracten op te stellen die de omvang van het werk, betalingsvoorwaarden en beëindigingsvoorwaarden omschrijven. Onderhandelingspraktijken moeten zich richten op het begrijpen van marktprijzen, het duidelijk definiëren van opleveringen en het handhaven van professionaliteit.

Belangrijke sectoren voor zelfstandige opdrachtnemers in Liberia zijn onder meer IT, bouw, creatieve industrieën en consultancy. Het beschermen van intellectueel eigendom (IP) is cruciaal, waarbij de Liberian Copyright Act van 2000 het kader biedt. Contracten moeten duidelijk het eigendom van IP vermelden, en freelancers moeten overwegen om auteursrechten te registreren en duidelijke administratie bij te houden om hun werk te beschermen.

Belastingverplichtingen voor freelancers worden beheerd door de Liberian Revenue Authority, waarbij zelfstandigen jaarlijks aangifte moeten doen en mogelijk kwartaalbetalingen moeten verrichten. Verzekeringsopties, zoals gezondheids-, beroepsaansprakelijkheids- en levensverzekeringen, zijn ook belangrijke overwegingen voor financiële zekerheid en risicobeheer.

De primaire wetgeving op het gebied van gezondheid en veiligheid in Liberia is de Public Health Law, Titel 33 van de Liberian Code of Laws Revised, die wordt gehandhaafd door belangrijke instanties zoals het Ministerie van Volksgezondheid (MOH), het Milieubeschermingsagentschap (EPA) en het Ministerie van Arbeid (MOL). Deze instanties houden toezicht op verschillende aspecten van gezondheid en veiligheid, van volksgezondheidsmaatregelen en milieugezondheid tot arbeidsnormen en veiligheid op de werkplek.

De Public Health Law omvat een breed scala aan maatregelen zoals ziektebestrijding, voedselhygiëne en vectorbestrijding. Daarnaast behandelt de Environmental Protection and Management Law of Liberia (2003) milieugezondheidskwesties, waaronder vervuilingsbestrijding en afvalbeheer. Deze wetten verplichten Milieu-effectrapportages voor bepaalde projecten om milieurisico's te beperken.

Handhaving omvat inspecties door de MOH, EPA en MOL, met straffen voor niet-naleving, waaronder boetes en mogelijke sluiting van bedrijven. Er blijven echter uitdagingen bestaan door beperkte middelen en de prevalentie van een informele sector, waardoor handhaving en naleving moeilijk zijn. Arbeidsgezondheid en veiligheid (OHS) is nog in ontwikkeling, met afhankelijkheid van internationale normen vanwege het ontbreken van specifieke nationale normen.

Veiligheidspraktijken op de werkplek in Liberia omvatten gevarenidentificatie, risicobeoordeling, preventieve maatregelen en training. Incidentrapportage en onderzoek worden ook toegepast, hoewel vaak met de focus op onmiddellijke oplossingen in plaats van grondige oorzaakanalyses.

Inspectieprocedures omvatten initiële beoordelingen, evaluaties ter plaatse en vervolgacties, met criteria gebaseerd op wettelijke vereisten en internationale richtlijnen. De frequentie van inspecties varieert afhankelijk van het risiconiveau van de werkplekken.

Ondanks deze systemen blijven ongevallen op de werkplek een zorg, met verplichte rapportage onder de Decent Work Act van 2015 en de Public Health Law. Het bestaande werknemerscompensatiesysteem is beperkt en inconsistent toegepast, wat wijst op de noodzaak van verbeteringen in handhaving, bewustwording en onderzoeksvaardigheden.

Arbeidsrechtbanken in Liberia behandelen geschillen met betrekking tot oneerlijke arbeidspraktijken, collectieve onderhandelingen en interpretaties van arbeidswetten, waarbij vaak bemiddeling wordt aangemoedigd voordat formele hoorzittingen plaatsvinden. Arbitrage is een andere methode voor het oplossen van arbeidsconflicten, waarbij partijen vrijwillig hun zaak voorleggen aan een arbiter, wat resulteert in bindende beslissingen.

Belangrijke kwesties die zowel door arbeidsrechtbanken als arbitragepanels worden behandeld, zijn onder meer onrechtmatige beëindiging, loonconflicten, discriminatie en schendingen van collectieve arbeidsovereenkomsten. Het Ministerie van Arbeid voert via zijn inspectiedienst verschillende soorten inspecties uit (gepland, op klachten gebaseerd, gericht, follow-up) om arbeidswetten te handhaven, waarbij niet-naleving leidt tot sancties zoals boetes, operationele beperkingen of strafrechtelijke vervolging.

Klokkenluidersbescherming in Liberia is beperkt, met bestaande wetten die enige bescherming bieden tegen vergelding, maar zonder specifieke klokkenluiderswetgeving. Het versterken van deze bescherming omvat juridische hervormingen en het voorlichten van werknemers en werkgevers over hun rechten en het belang van het melden van overtredingen.

Lesotho, dat zich houdt aan internationale arbeidsnormen via ILO-conventies, heeft progressieve arbeidswetten die dwangarbeid en kinderarbeid verbieden, non-discriminatie waarborgen en de rechten van werknemers om zich te organiseren ondersteunen. Er blijven uitdagingen bestaan op het gebied van handhaving, aanhoudende kinderarbeid en gendergelijkheidskloof, met voortdurende inspanningen om de naleving van arbeidsnormen te verbeteren en gendergelijkheid op de werkvloer te bevorderen.

In Liberia omvat effectieve communicatie op de werkplek een mix van directheid, respect en non-verbale signalen, diep geworteld in de collectivistische cultuur van het land. Communicatie lijkt vaak indirect om harmonie te behouden, waarbij non-verbale signalen een belangrijke rol spelen bij het overbrengen van boodschappen. Respect voor leeftijd en sociale status is van groot belang en beïnvloedt interacties en het gebruik van eerbiedige titels.

Liberiaanse zakelijke praktijken benadrukken het belang van het opbouwen van relaties en vertrouwen voordat directe zakelijke zaken worden besproken, vaak via sociale bijeenkomsten en informele gesprekken. Onderhandelingsstijlen zijn relationeel en geduldig, gericht op langdurige partnerschappen en respectvolle communicatie. Non-verbale signalen en indirecte methoden worden vaak gebruikt, en verhalen vertellen en spreekwoorden zijn essentieel bij het opbouwen van een goede verstandhouding.

Zakelijke structuren in Liberia zijn doorgaans hiërarchisch, waarbij besluitvorming geconcentreerd is op de hoogste niveaus. Dit kan de teamdynamiek beïnvloeden, waardoor informatie-uitwisseling en innovatie worden beperkt. Leiderschapsstijlen zijn meestal directief, maar kunnen ook transformationeel zijn, met als doel medewerkers te inspireren en te motiveren.

Het begrijpen van lokale gebruiken en wettelijke feestdagen is cruciaal voor bedrijven die in Liberia opereren, aangezien deze de werkschema's aanzienlijk kunnen beïnvloeden en culturele betekenis hebben. Feestdagen zoals Bevrijdingsdag, Onafhankelijkheidsdag en Nationale Kerstdag, onder andere, worden op grote schaal gevierd, en bedrijven moeten dienovereenkomstig plannen en de culturele betekenis van deze dagen respecteren.