Werknemersrechten in Ivoorkust

Artikel 81 van het Costa Ricaanse Arbeidswetboek schetst de specifieke redenen die als acceptabel worden beschouwd voor ontslag door de werkgever. Deze omvatten:

Wangedrag van de werknemer

Dit omvat herhaalde afwezigheden of te laat komen zonder redelijke rechtvaardiging, ongehoorzaamheid of insubordinatie tegenover leidinggevenden, geweldsdelicten, beledigingen of bedreigingen tegen de werkgever of collega’s, opzettelijke of nalatige schade aan eigendommen van het bedrijf, en het openbaar maken van vertrouwelijke bedrijfsinformatie.

Onbekwaamheid of ongeschiktheid

Dit verwijst naar het aangetoonde onvermogen om de werkzaamheden naar behoren uit te voeren.

Economische of organisatorische redenen

Dit omvat financiële moeilijkheden binnen het bedrijf en herstructurering of downsizing die een vermindering van het personeelsbestand noodzakelijk maken.

Opzegtermijnen

De vereiste opzegtermijn in Costa Rica hangt af van de duur van het dienstverband. Voor 3 maanden tot 6 maanden dienstverband is een opzegging van 1 week vereist. Voor 6 maanden tot 1 jaar dienstverband is een opzegging van 2 weken vereist. Voor 1 jaar of meer dienstverband is een opzegging van 1 maand vereist. De werkgever moet de opzegging schriftelijk verstrekken, met vermelding van de reden(en) voor het ontslag indien het ontslag met gegronde reden plaatsvindt.

Ontslagvergoeding

In geval van ontslag zonder oorzaak heeft een werknemer die zonder geldige reden wordt ontslagen recht op ontslagvergoeding, berekend op basis van hun dienstjaren. Als het ontslag plaatsvindt op grond van een van de in Artikel 81 genoemde redenen, heeft de werknemer geen recht op ontslagvergoeding. Echter, ze hebben nog steeds recht op niet-betaalde lonen, opgebouwde vakantietijd en een evenredig deel van hun kerstbonus.

Belangrijke overwegingen

Werkgevers moeten zorgvuldig alle gevallen van wangedrag of prestatieproblemen documenteren die mogelijk tot ontslag kunnen leiden. Deze documentatie dient als cruciaal bewijs indien het ontslag wordt aangevochten. Het is raadzaam dat zowel werkgevers als werknemers zich grondig vertrouwd maken met het Costa Ricaanse Arbeidswetboek om volledig inzicht te krijgen in hun rechten en verplichtingen.

Costa Rica heeft wettelijke bescherming om individuen te beschermen tegen discriminatie. Deze bescherming dekt een breed scala aan kenmerken.

Beschermde Kenmerken

In Costa Rica gelden anti-discriminatiebescherming voor de volgende kenmerken:

• Ras en Etniciteit: Discriminatie op basis van huidskleur, etnische afkomst of nationale afkomst is strikt verboden.
• Geslacht: Bescherming wordt geboden tegen oneerlijke behandeling vanwege geslacht, inclusief seksuele intimidatie. Wetgeving die gendergelijkheid bevordert, zoals de Wet ter Bevordering van de Sociale Gelijkheid van Vrouwen, wordt gehandhaafd.
• Seksuele Geaardheid en Genderidentiteit: Discriminatie op basis van seksuele geaardheid of genderidentiteit is niet toegestaan. Initiatieven zoals het Nationaal Beleid voor Seksuele Diversiteit en Gendergelijkheid worden toegepast om deze rechten te beschermen.
• Gehandicapten: De Wet op Gelijke Kansen voor Personen met een Handicap zorgt voor gelijke behandeling en verbiedt discriminatie tegen mensen met een handicap.
• Leeftijd: Discriminatie gerelateerd aan leeftijd is verboden op de werkplek en in andere openbare ruimtes.
• Religie: Discriminatie op basis van religieuze overtuigingen is illegaal.
• Zwangerschap: Vrouwen worden beschermd tegen discriminatie gerelateerd aan hun zwangerschapsstatus.
• Overige: Aanvullende kenmerken, zoals politieke opvattingen en burgerlijke staat, kunnen onder bepaalde bepalingen van de wet beschermd zijn.

Maatregelen voor Rechtsherstel

Slachtoffers van discriminatie in Costa Rica kunnen rechtsherstel zoeken via de volgende mechanismen:

• Interne Klachten: Werkgevers zijn doorgaans verplicht interne klachtenprocedures op te zetten voor het afhandelen van discriminatieklachten.
• Arbeidsrechtbanken: Werknemers kunnen formele klachten indienen bij gespecialiseerde arbeidsrechtbanken. Het Ministerie van Arbeid en Sociale Zekerheid speelt ook een rol bij het bemiddelen in arbeidsconflicten.
• Ombudsman (Defensoría de los Habitantes): Deze onafhankelijke mensenrechteninstelling onderzoekt klachten over discriminatie door overheidsinstanties of openbare diensten.

Verantwoordelijkheden van de Werkgever

Werkgevers in Costa Rica hebben belangrijke verantwoordelijkheden om discriminatie op de werkplek te voorkomen en aan te pakken:

• Zero Tolerance Beleid: Bedrijven moeten duidelijke zero-tolerance beleid tegen discriminatie, intimidatie en represailles vaststellen.
• Verspreiding: Deze beleidslijnen moeten duidelijk worden gecommuniceerd aan alle werknemers.
• Training: Werkgevers dienen regelmatig trainingen te bieden aan werknemers en managers over het herkennen en voorkomen van discriminerend gedrag.
• Onderzoek Klachten: Werkgevers zijn verplicht om alle discriminatieklachten snel en grondig te onderzoeken.
• Correctieve Actie: Als een onderzoek een discriminatieclaim bevestigt, moeten werkgevers passende correctieve maatregelen nemen, wat disciplinaire maatregelen of wijzigingen in beleid en praktijken kan omvatten.

De standaard werkdag is doorgaans 8 uur, met een wekelijkse limiet van 48 uur. Voor banen met gemengde dag- en nachtarbeid is de maximale werkdag 7 uur. Nachtshiften, gedefinieerd als tussen 19.00 en 5.00 uur, hebben een maximum van 6 uur per dag en 36 uur per week. Elk werk dat de standaardlimieten overschrijdt, wordt beschouwd als overwerk en wordt gecompenseerd met tijd-voor-tijd (150%) van het reguliere uurloon. Overwerk is beperkt tot 4 uur per dag.

Rustperiodes

Werknemers hebben recht op minimaal een rustpauze van 10 minuten voor elke 4 uur onafgebroken werk. Werknemers moeten een pauze van minstens 30 minuten krijgen voor een standaard werkdag van 8 uur. Werknemers hebben ook recht op één rustdag per week, meestal op zondag.

Ergonomische Vereisten

De Costa Ricaanse Arbeidswet verplicht werkgevers om te zorgen voor veilige en gezonde arbeidsomstandigheden. Dit omvat impliciet ook ergonomische overwegingen:

• Werkplekontwerp: Werkgevers moeten werkplekken bieden die geschikt zijn voor de hoogte en taken van de werknemer om repetitieve belastingblessures te minimaliseren.
• Houding: Een goede werkhouding is belangrijk en werkgevers kunnen training moeten bieden.
• Repetitieve Taken: Werkgevers moeten taken structureren om herhaalde bewegingen zoveel mogelijk te minimaliseren.
• Beschermende Uitrusting: Indien van toepassing, moeten werkgevers de benodigde bescherming bieden voor specifieke taken, zoals beschermende oogkleding, handschoenen, enz.

Hoewel dit niet specifiek in de Arbeidswet wordt behandeld, heeft Costa Rica een Nationaal Instituut voor Verzekeringen (INS - Instituto Nacional de Seguros). Het INS stelt meer gedetailleerde gezondheids- en veiligheidsnormen vast waaraan werkplekken moeten voldoen, inclusief ergonomische richtlijnen.

Arbeidsgezondheid en veiligheid in Costa Rica worden gereguleerd door een combinatie van wetten en voorschriften. Deze omvatten de Costa Ricaanse Grondwet, het Arbeidswetboek, de Algemene Regels voor Arbeidsveiligheid en Gezondheid, en Decreten en Richtlijnen van het Ministerie van Gezondheid.

Verplichtingen van de werkgever

Costa Ricaanse werkgevers hebben een uitgebreide set verplichtingen om de veiligheid op de werkplek te waarbomen. Ze moeten een veilige werkomgeving bieden, werknemers trainen, Arbeidsgezondheids- en Veiligheidsprogramma's opzetten, ongevallen en verwondingen melden, en voldoen aan inspecties.

Rechten van werknemers

Werknemers in Costa Rica hebben verschillende essentiële rechten met betrekking tot workplace safety. Deze omvatten het recht om op de hoogte te zijn van gevaren op hun werkplek, het recht om deel te nemen aan veiligheidscommissies, het recht om onveilige werkzaamheden te weigeren, en het recht om veiligheidsinbreuken te melden.

Handhavingsinstanties

Verschillende Costa Ricaanse instellingen zijn verantwoordelijk voor het toezicht op workplace health and safety. Deze omvatten het Ministerie van Arbeid en Sociale Zekerheid, het Bureau voor Arbeidsveiligheid en Gezondheid, de Arbeidsgezondheidsraad, en het Costa Ricaanse Socialezekerheidsfonds.

Werkgevers die niet voldoen aan hun verplichtingen op het gebied van gezondheid en veiligheid kunnen geconfronteerd worden met een reeks sancties. Deze omvatten boetes, tijdelijke of permanente sluiting van de werkplek, en zelfs strafrechtelijke aansprakelijkheid in gevallen van ernstige nalatigheid.