Leer over thuiswerkbeleid en flexibele werkregelingen in Turkmenistan
Remote werk is een groeiende trend wereldwijd, maar in Turkmenistan is het nog een pril concept. Het juridische kader en de bedrijfscultuur van het land geven prioriteit aan werk op kantoor, maar er zijn tekenen van een geleidelijke verschuiving.
Turkmenistan heeft momenteel geen specifieke wetgeving die afstandswerk regelt. Het primaire juridische kader voor werkgelegenheid is vastgelegd in het Arbeidswetboek van Turkmenistan (1993), dat zich richt op traditioneel, kantoor-gebaseerd werk en geen expliciete vermelding maakt van mogelijkheden voor afstandswerk.
Echter, bepaalde artikelen binnen het Arbeidswetboek zouden mogelijk kunnen worden aangepast om afstandswerk te accommoderen:
Het gebrek aan duidelijke regelgeving creëert onzekerheid voor zowel werkgevers als werknemers die afstandswerk overwegen.
De technologische infrastructuur van Turkmenistan biedt zowel uitdagingen als kansen voor afstandswerk.
Bij afwezigheid van specifieke wettelijke richtlijnen, zouden werkgevers die afstandswerk overwegen in Turkmenistan:
In Turkmenistan, terwijl de arbeidsmarkt voornamelijk traditionele werkroosters bevoordeelt, beginnen er enkele flexibele werkopties te ontstaan. Deze omvatten deeltijdwerk, flexibele werktijden, baan delen en telewerken.
Het Arbeidswetboek van Turkmenistan (1993) erkent deeltijdwerkregelingen in Artikel 14 "Deeltijdwerkcontract." Dit artikel bepaalt dat de duur van een deeltijdwerkweek korter moet zijn dan de standaard werkweek (40 uur). Deeltijdwerknemers hebben recht op uitkeringen en sociale zekerheidsbijdragen op een pro rata basis vergeleken met voltijdwerknemers (Artikel 168 "Lonen Tijdens Onvolledige Werkuren"). Echter, specifieke regelgeving met betrekking tot minimum werkuren of roosterbeperkingen voor deeltijdwerk worden niet expliciet vermeld in het Arbeidswetboek.
Flexibele werktijden worden niet direct genoemd in het Arbeidswetboek. Echter, Artikel 15 "Regulering van Werkuren" biedt enige flexibiliteit in werkuren onder bepaalde omstandigheden. Flexibele werktijden zouden mogelijk kunnen worden geïmplementeerd met overeenkomsten tussen werkgevers en werknemers. Kernwerkuren, wanneer alle werknemers beschikbaar moeten zijn, zouden moeten worden vastgesteld. Werknemers zouden enige flexibiliteit kunnen hebben in het plannen van hun begin- en eindtijden buiten de kernuren, zolang het totale aantal werkuren aan de wekelijkse eis voldoet.
Het Arbeidswetboek behandelt niet expliciet het delen van banen, waarbij twee of meer werknemers de verantwoordelijkheden van een enkele voltijdse positie delen. Echter, sommige juridische experts suggereren dat Artikel 103 "Combineren van Beroepen (Posities)" aanpasbaar zou kunnen zijn. Dit artikel staat een werknemer, met hun toestemming, toe om aanvullende verantwoordelijkheden van een andere positie naast hun huidige rol op zich te nemen. Hoewel dit geen directe equivalent is van baan delen, toont het een potentiële weg voor creatieve werkroosterafspraken. Functieomschrijvingen en verantwoordelijkheden voor de gedeelde positie zouden duidelijk moeten worden gedefinieerd. Vergoedingen en uitkeringsregelingen voor baan delen zouden moeten worden overeengekomen door alle betrokken partijen.
Telewerken wordt behandeld in Artikel 241 "Telewerk (werk thuis)" van het Arbeidswetboek. Dit artikel erkent de mogelijkheid van "telewerk" maar mist details over de toepassing ervan. Er zijn momenteel geen vastgestelde regels of richtlijnen die de specifieke aspecten van werken op afstand regelen. Daarom blijven telewerkregelingen in Turkmenistan grotendeels ongedefinieerd. Werkgevers die overwegen om op afstand te werken, zouden duidelijke interne beleidsregels moeten ontwikkelen en mogelijk relevante clausules in arbeidsovereenkomsten moeten opnemen die deze aspecten behandelen.
De potentiële toename van thuiswerken in Turkmenistan brengt gegevensbescherming en privacy naar de voorgrond als cruciale overwegingen voor zowel werkgevers als werknemers.
Turkmenistan heeft geen specifieke wetgeving met betrekking tot thuiswerken, maar enkele algemene principes van gegevensbescherming kunnen worden afgeleid uit bestaande wetten zoals de Wet op Informatie- en Communicatietechnologieën (2013) en de Goedkeuring van het Reglement voor de Bescherming van Persoonsgegevens (2015).
Deze wetten benadrukken het belang van het beschermen van persoonlijke gegevens en informatiebeveiliging, en beschrijven vereisten voor de verzameling, opslag en verwerking van persoonlijke gegevens.
De Grondwet van Turkmenistan (1992) Artikel 27 "Rechten en Vrijheden van de Persoon" beschermt het recht op privacy, inclusief de vertrouwelijkheid van persoonlijke informatie.
Werkgevers moeten ervoor zorgen dat thuiswerkers zich bewust zijn van hun rechten op het gebied van gegevensprivacy.
Om de gegevensbescherming en privacy voor thuiswerkregelingen in Turkmenistan te versterken, overweeg de volgende best practices:
We zijn hier om u te helpen bij uw wereldwijde wervingsreis.