Arbeidsbelastingen in Tsjechië

De Tsjechische Republiek beschikt over een uitgebreid belastingstelsel dat onder meer de persoonlijke inkomstenbelasting, sociale zekerheidsbijdragen en ziektekostenverzekeringbijdragen omvat, die allemaal belangrijke implicaties hebben voor zowel werkgevers als werknemers. Werkgevers spelen een cruciale rol in dit systeem door verschillende belastingen en bijdragen namens hun werknemers te berekenen, in te houden en te betalen. Het begrijpen van deze verplichtingen is essentieel voor naleving van de loonadministratie en het beheer van arbeidsrelaties binnen het land.

Het belastingjaar in Tsjechië loopt gelijk met het kalenderjaar, van 1 januari tot en met 31 december. Zowel inwoners als niet-inwoners die inkomen verdienen uit Tsjechische bronnen, zijn onderworpen aan belastingheffing, hoewel specifieke regels en eventuele dubbelbelastingverdragen van toepassing kunnen zijn op niet-inwoners. Werkgevers moeten deze regelgeving navigeren om te zorgen voor accurate en tijdige naleving van alle wettelijke vereisten.

Verbintenis werkgever sociale zekerheid en payrollbelasting

Werkgevers in Tsjechië zijn verantwoordelijk voor het bijdragen aan zowel de sociale zekerheids- als de openbare ziektekostenverzekeringsfondsen op basis van het brutoloon van hun werknemers. Deze bijdragen vormen een aanzienlijk onderdeel van de totale loonkosten.

Socialezekerheidsbijdragen dekken het overheidsbeleid voor werkgelegenheid, ziekteverzekeringen en pensioenverzekeringen. Bijdragen aan de ziektekostenverzekering financieren het publieke zorgsysteem.

De werkgeversbijdragetarieven voor 2025 worden verwacht gebaseerd te zijn op het brutoloon van de werknemer.

Soort bijdrage	Werkgeverspercentage (verwacht 2025)
Sociale Zekerheid	24,8%
Ziektekostenverzekering	9,0%
Totale werkgeverspercentage	33,8%

Deze bijdragen worden berekend over het bruto maandsalaris van de werknemer. Er is een jaarlijkse maximale assessmentbasis voor sociale zekerheidsbijdragen, die gewoonlijk wordt vastgesteld op 48 keer het gemiddelde loon. Zodra het cumulatieve bruto inkomen van een werknemer voor het jaar deze drempel bereikt, stopt de sociale zekerheidsbijdrage (zowel werkgever als werknemer) voor de rest van het jaar. Er is geen maximale assessmentbasis voor de ziektekostenverzekeringbijdragen.

Inhouding van inkomstenbelasting

Werkgevers zijn verplicht om de persoonlijke inkomstenbelasting in te houden op het bruto maandsalaris van hun werknemers onder het Pay As You Earn (PAYE) systeem. Het inkomstenbelastingstelsel in Tsjechië is progressief, met verschillende belastingschalen die van toepassing zijn op verschillende inkomensniveaus.

Voor 2025 worden de tarieven voor persoonlijke inkomstenbelasting verwacht te zijn:

Jaarlijkse Belastinggrondslag (CZK)	Belastingtarief (verwacht 2025)
Tot 36 keer het gemiddelde loon	15%
Overschrijding van 36 keer het gemiddelde loon	23%

De drempel voor het gemiddelde loon voor 2025 wordt later bekendgemaakt, maar ter context: voor 2024 was de drempel voor het tarief van 15% tot CZK 1.582.812 per jaar (36 keer het gemiddelde loon van CZK 43.967). Het tarief van 23% geldt voor het deel van het inkomen dat deze drempel overschrijdt.

Werkgevers berekenen de maandelijkse belastinggrondslag door het brutoloon te nemen en hier bepaalde aanpassingen op toe te passen (bijvoorbeeld het mogelijk verhogen ervan met een notionele waarde voor sociale en ziektekostenverzekeringen betaald door de werkgever voor berekeningsdoeleinden, hoewel deze methode wijzigingen heeft ondergaan en voor 2025 bevestigd moet worden). De belasting wordt vervolgens berekend op basis van de progressieve tarieven en verminderd door de toepasselijke maandelijkse belastingaftrekken die door de werknemer worden geclaimd.

Aftrekken en vrijstellingen voor werknemers

Werknemers hebben recht op diverse belastingaftrekken en vrijstellingen die hun persoonlijke inkomstenbelasting verminderen. Deze worden meestal door de werknemer aangevraagd via een verklaring ondertekend met de werkgever.

Veelvoorkomende maandelijkse belastingvrijstellingen (verwacht voor 2025) zijn onder meer:

Basis vrijstelling: Een vast bedrag per maand dat beschikbaar is voor elke belastingplichtige.
Partnervrijstelling: Beschikbaar als de partner een laag jaarinkomen heeft en in hetzelfde huishouden woont.
Kindvrijstelling: Een maandbedrag per afhankelijke kind, met hogere bedragen voor het tweede en volgende kinderen. Deze vrijstelling kan worden aangevraagd als belastingkorting of, indien de belastingkorting minder bedraagt dan de vrijstelling, als een belastingbonus (terugvorderbaar bedrag).
Invaliditeitvrijstellingen: Beschikbaar voor werknemers met verschillende graden van invaliditeit.
Studentenvrijstelling: Beschikbaar voor studenten tot een bepaalde leeftijd.

Werknemers kunnen ook jaarlijkse belastingaftrekken claimen (die de belastinggrondslag verminderen) voor zaken zoals hypotheekrente, levensverzekeringen, pensioenbijdragen, donaties en vakbondsbijdragen, gewoonlijk bij het indienen van hun jaarlijkse belastingaangifte.

Nalevings- en rapportagedeadlines voor belasting

Werkgevers hebben strikte deadlines voor het rapporteren en afdragen van ingehouden belastingen en bijdragen.

Maandelijks: Inhoudingen van inkomstenbelasting, sociale zekerheidsbijdragen en ziektekostenverzekeringsbijdragen moeten vóór specifieke data in de volgende maand worden betaald aan de relevante instanties (meestal vóór de 20e voor sociale zekerheid en ziektekostenverzekering, en vóór de 15e voor inkomstenbelasting, hoewel de exacte data iets kunnen variëren). Maandrapportages met details over werknemersverdiensten en bijdragen zijn ook verplicht.
Jaarlijks: Werkgevers moeten jaarlijkse inkomstenverklaringen aan werknemers verstrekken vóór het begin van het volgende jaar (meestal vóór 31 januari of 15 februari, afhankelijk van de wijze van aangifte). Daarnaast dienen zij een jaaroverzicht van alle ingehouden inkomstenbelasting te deponeren bij de belastingdienst, doorgaans vóór 31 maart (of later indien elektronisch ingediend).

Het niet naleven van deze deadlines kan leiden tot boetes, rente en mogelijke audits.

Specifieke belastingoverwegingen voor buitenlandse werknemers en bedrijven

Buitenlandse werknemers die in Tsjechië werkzaam zijn, zijn onderworpen aan Tsjechische inkomstenbelasting over hun in Tsjechië verworven inkomen. Hun fiscale woonstatus (resident vs. niet-resident) bepaalt hun belastingverplichtingen op wereldwijd inkomen versus inkomen uit Tsjechië. Niet-residenten worden doorgaans alleen belast op in Tsjechië verworven inkomen. Dubbelbelastingverdragen tussen Tsjechië en het land van verblijf van de werknemer kunnen voorkoming bieden van dubbele belasting en kunnen van invloed zijn op welk land het primaire recht heeft om op bepaalde inkomsten belasting te heffen.

Buitenlandse bedrijven die werknemers in Tsjechië in dienst nemen, kunnen een vaste inrichting (PE) veroorzaken voor belastingdoeleinden, afhankelijk van de aard en duur van hun activiteiten. Het oprichten van een PE creëert vennootschapsbelastingverplichtingen in Tsjechië. Zelfs zonder een PE wordt een buitenlands bedrijf dat personeel in Tsjechië in dienst heeft, beschouwd als een buitenlandse werkgever en moet het zich registreren bij de Tsjechische autoriteiten, inclusief de belastingdienst, sociale zekerheidsadministratie en ziektekostenverzekeringspartners, om te voldoen aan werkgeversverplichtingen zoals het inhouden van belastingen en het betalen van bijdragen. Het gebruik van een Employer of Record service is een gangbare strategie voor buitenlandse bedrijven om personeel in Tsjechië op een conforme wijze in dienst te nemen zonder een eigen rechtspersoon of vaste inrichting op te zetten.