In Papoea-Nieuw-Guinea zijn de belangrijkste wetten die gezondheid en veiligheid regelen de Industrial Safety, Health and Welfare Act 1961 (ISHWA), de Industrial Safety, Health and Welfare Regulations 1965 en de Workers' Compensation Act 1978. De ISHWA biedt een kader voor het reguleren van veiligheid, gezondheid en welzijn op de werkplek, terwijl de voorschriften specifieke veiligheidsnormen en procedures voor verschillende industrieën beschrijven. De Workers' Compensation Act biedt voordelen en compensatie aan werknemers die gewond raken of ziek worden op het werk.

Verantwoordelijkheden van de Werkgever

Werkgevers in Papoea-Nieuw-Guinea hebben een wettelijke verplichting om een veilige werkplek te bieden, te overleggen met werknemers en werknemers op te leiden en te begeleiden. Ze moeten redelijke stappen ondernemen om ervoor te zorgen dat de werkplek veilig is en geen risico's voor de gezondheid met zich meebrengt. Dit omvat het verstrekken van veilige machines, werkmethoden, persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) en informatie over gevaren. Werkgevers moeten ook overleggen met werknemers en hun vertegenwoordigers over zaken die de gezondheid en veiligheid beïnvloeden, en voldoende veiligheidstraining en begeleiding aan werknemers bieden.

Rechten van Werknemers

Werknemers in Papoea-Nieuw-Guinea hebben het recht om onveilig werk te weigeren, deel te nemen aan overleg en een werknemerscompensatie te ontvangen. Ze kunnen weigeren taken uit te voeren waarvan ze denken dat deze een ernstig risico voor henzelf of anderen vormen. Werknemers hebben ook het recht om betrokken te zijn bij beslissingen die hun veiligheid beïnvloeden en hebben recht op compensatie als ze gewond raken of ziek worden op het werk.

Belangrijke Bepalingen van ISWHA

De ISHWA dekt brede gebieden, waaronder gezondheids- en veiligheidsverplichtingen, gevarenidentificatie en risicobeheersing, gebruik en onderhoud van machines, eerste hulp, voorzieningen en rapportage en onderzoek. Werkgevers moeten gevaren identificeren, risico's beoordelen en beheersmaatregelen implementeren. Ze zijn ook verplicht om werknemers te voorzien van geschikte toiletten, wasfaciliteiten en kleedkamers.

Handhaving

Het Department of Labour and Industrial Relations is verantwoordelijk voor de handhaving van de gezondheids- en veiligheidswetgeving in Papoea-Nieuw-Guinea. Ze hebben de bevoegdheid om werkplekken te inspecteren, verbeterings- en verbodsberichten uit te vaardigen en werkgevers die de gezondheids- en veiligheidswetten niet naleven, te vervolgen.

Arbeidsgezondheid en -veiligheid (OSH) in Papoea-Nieuw-Guinea wordt beïnvloed door internationale best practices, zoals die van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO). De wetten van het land benadrukken een hiërarchie van beheersmaatregelen, van het elimineren van gevaren tot het verstrekken van Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM) als laatste redmiddel.

Gevarenpreventie en -beheersing

De Industriële Veiligheids-, Gezondheids- en Welzijnsvoorschriften van 1965 bevatten secties die gewijd zijn aan de beveiliging van machines, de juiste installatie en veilige bediening. Voorschriften kunnen meer gedetailleerde normen bevatten voor industrieën zoals de bouw, mijnbouw en productie. Het land volgt ook principes van chemische gevarenidentificatie, classificatie, risicobeoordeling en beheersmaatregelen, vaak in lijn met het wereldwijd geharmoniseerde systeem (GHS) voor chemische etikettering en veiligheidsinformatiebladen.

Arbeidsgezondheidsnormen

De Arbeidsongevallenwet van 1978 bevat een lijst van voorgeschreven beroepsziekten waarvoor werkgevers aansprakelijk zijn voor compensatie. Afhankelijk van de industrie en gevaren kunnen werkgevers verplicht zijn om gezondheidsbewaking van werknemers uit te voeren, zoals gehoortests bij blootstelling aan lawaai en medische onderzoeken in gevaarlijke industrieën. Hoewel er geen specifieke voorschriften bestaan, bevordert toenemende bewustwording de preventie van musculoskeletale aandoeningen door middel van risicobeoordelingen en een betere werkplekontwerp. Het herkennen en aanpakken van psychosociale gevaren op de werkplek is nog een opkomend gebied, maar de algemene zorgplicht onder de ISHWA impliceert dat werkgevers redelijke maatregelen moeten nemen om het mentale welzijn van werknemers te beschermen.

Praktijken voor Arbeidsgezondheid en -veiligheid

De praktische implementatie van OSH-normen in Papoea-Nieuw-Guinea kent uitdagingen, maar er worden vorderingen gemaakt. Het fundamentele proces van het identificeren van gevaren, het beoordelen van risico's en het implementeren van beheersmaatregelen is verplicht volgens de ISHWA. Grotere werkplekken kunnen verplicht zijn om veiligheids- en gezondheidscommissies op te richten met vertegenwoordigers van werknemers voor deelname en samenwerking bij het verbeteren van OSH. Het vergroten van het bewustzijn en de vaardigheden op het gebied van OSH is cruciaal. Het Ministerie van Arbeid en Industriële Betrekkingen, samen met brancheorganisaties en NGO's, organiseert trainingsprogramma's over verschillende aspecten van veiligheid en gezondheid. Werkgevers moeten ongevallen, verwondingen, ziekten en gevaarlijke voorvallen registreren voor analyse en preventie.

Verbeterpunten

Beperkte middelen en capaciteit voor inspectie en handhaving van OSH-voorschriften blijven een uitdaging in Papoea-Nieuw-Guinea. Het ontwikkelen van een sterke veiligheidscultuur op alle niveaus van werkplekken vereist voortdurende inspanning en toewijding van werkgevers, werknemers en de overheid. Het uitbreiden van OSH-bescherming naar werknemers in de uitgebreide informele economie en landbouwsectoren is een voortdurende uitdaging.

Werkplekinspecties spelen een cruciale rol bij het handhaven van een veilige en gezonde werkomgeving. Ze helpen bij het identificeren van potentiële gevaren en niet-naleving van veiligheidsnormen, verifiëren de effectiviteit van beheersmaatregelen, onderwijzen en vergroten het bewustzijn over veiligheidseisen, en ontmoedigen onveilige praktijken.

Rol van Inspecteurs

Inspecteurs hebben de taak om potentiële veiligheids- en gezondheidsrisico's te identificeren die werknemers in gevaar kunnen brengen. Dit omvat overtredingen van veiligheidsvoorschriften. Ze beoordelen ook of werkgevers geschikte maatregelen hebben genomen om geïdentificeerde risico's te beperken. Bovendien bieden inspecties een kans om werkgevers en werknemers te informeren over veiligheidseisen en beste praktijken.

Inspectiebevoegdheid

Het Department of Labour and Industrial Relations (DLIR) is het primaire orgaan dat verantwoordelijk is voor het uitvoeren van veiligheidsinspecties. Ze hebben bevoegde inspecteurs met bevoegdheden verleend onder veiligheidsvoorschriften.

Inspectiecriteria

Inspecties volgen vaak een gestructureerde aanpak, waarbij belangrijke veiligheidsgebieden worden gedekt, zoals algemene werkplekcondities, machines en apparatuur, gevaarlijke stoffen, werkprocessen en -procedures, ergonomie en fysieke gevaren, welzijnsvoorzieningen en administratie.

Inspectiefrequentie

De frequentie van inspecties is niet vast en kan worden beïnvloed door factoren zoals het risicoprofiel van de industrie, het veiligheidsrecord van het bedrijf en de middelen van de DLIR.

Inspectieprocedures

Inspecteurs hebben het recht om werkplekken op redelijke tijden te betreden en kunnen onderzoeken, tests en onderzoeken uitvoeren zoals vereist. Ze zullen doorgaans management en werknemers of hun vertegenwoordigers informeren en betrekken tijdens de inspectie. Na de inspectie wordt een rapport opgesteld met bevindingen en kan handhavingsmaatregelen bevatten zoals verbeteringsbevelen, verbodsbevelen en vervolging voor ernstige overtredingen of niet-naleving.

Belang van Follow-Up

Werkgevers moeten kennisgevingen serieus nemen en geïdentificeerde problemen snel aanpakken. De DLIR kan vervolginspecties uitvoeren om naleving te verifiëren en de veiligheid van werknemers te waarborgen.

Werkplekongelukken zijn een ernstige zaak die onmiddellijke aandacht vereisen. Werkgevers zijn wettelijk verplicht om het Ministerie van Arbeid en Industriële Betrekkingen (DLIR) op de hoogte te stellen van specifieke soorten ongevallen en incidenten. Deze omvatten dodelijke ongevallen, ernstige verwondingen of ziekten, en gevaarlijke voorvallen. Kennisgeving moet zo snel mogelijk worden gedaan, met verdere schriftelijke details die binnen een voorgeschreven termijn moeten worden ingediend. Werkgevers moeten ook een administratie bijhouden van alle werkplekongelukken en verwondingen, ongeacht de ernst, voor interne analyse en preventie.

Onderzoek naar Werkplekongelukken

Werkgevers hebben de primaire verantwoordelijkheid om ongevallen te onderzoeken en de grondoorzaken te bepalen om herhaling te voorkomen. De DLIR kan ook ernstige ongevallen onderzoeken, vooral als er een vermoeden is van ernstige overtredingen. Onderzoeken zijn bedoeld om de opeenvolging van gebeurtenissen die tot het incident hebben geleid te begrijpen, onderliggende oorzaken en bijdragende factoren te identificeren, te bepalen of er overtredingen van de veiligheidswetgeving hebben plaatsgevonden, en corrigerende maatregelen aan te bevelen om soortgelijke incidenten te voorkomen.

Compensatie voor Werkplekverwondingen

De Workers Compensation Act biedt een systeem van schadevergoeding zonder schuld voor werknemers die gewond raken of een ziekte oplopen door hun werk. Alle werknemers onder een 'dienstcontract' vallen doorgaans onder deze wet, met enkele uitzonderingen. Soorten compensatie omvatten medische kosten, wekelijkse betalingen voor verloren loon tijdens arbeidsongeschiktheid, eenmalige betalingen voor blijvende invaliditeit, en overlijdensuitkeringen voor nabestaanden in geval van dodelijke ongevallen. Het claimproces houdt in dat werknemers hun werkgever op de hoogte stellen van de verwonding/ziekte, werkgevers de claim indienen bij hun Workers' Compensation verzekeraar, en de verzekeraar de claim beoordeelt en betalingen en revalidatieondersteuning faciliteert.

Belangrijke Punten om te Onthouden

Tijdige rapportage helpt bij het onderzoek en het vermogen van de werknemer om toegang te krijgen tot compensatie. Het onderzoeken van ongevallen gaat niet om schuld, maar om leren en het verbeteren van veiligheidssystemen. Gewonde werknemers moeten zich bewust zijn van hun rechten en het claimproces.