Remote werken wordt geleidelijk aan geaccepteerd in Kameroen, ondanks dat het nog geen gangbare praktijk is. Dit artikel gaat in op de huidige stand van zaken met betrekking tot remote werkbeleid en -praktijken in het land, met de nadruk op juridische overwegingen, technologische infrastructuurbehoeften en verantwoordelijkheden van werkgevers.

Juridisch en Regelgevend Kader

Kameroen heeft momenteel geen wetgeving die specifiek remote werken regelt. De bestaande arbeidswetten bieden echter een kader voor de mogelijke implementatie ervan:

• De Arbeidswet (Hoofdstuk 28:01) legt de kernprincipes vast van de werkgever-werknemerrelaties in Kameroen. Het beschrijft de rechten van werknemers en de verplichtingen van werkgevers met betrekking tot arbeidsomstandigheden, beloning en beëindiging van het dienstverband. Opmerkelijk is dat de Arbeidswet de fysieke locatie van het werk niet beperkt.

• Wettelijk Instrument 85 van 2021 (COVID-19 Werkplekregelingen) werd uitgevaardigd tijdens de pandemie om remote werkpraktijken aan te moedigen en fysieke interactie op werkplekken te minimaliseren. Hoewel deze regelingen niet langer strikt worden gehandhaafd, benadrukken ze de bereidheid van de overheid om flexibele werkregelingen te ondersteunen.

Het ontbreken van specifieke regelgeving voor remote werken geeft werkgevers de flexibiliteit om hun eigen beleid te ontwerpen. Deze beleidsmaatregelen moeten echter voldoen aan de bestaande arbeidswetten zoals beschreven in de Arbeidswet.

Technologische Infrastructuurvereisten

Succesvolle implementatie van remote werken vereist een robuuste technologische infrastructuur. Belangrijke overwegingen zijn onder andere:

• Betrouwbare internettoegang: Consistente en snelle internetverbinding is essentieel voor effectieve communicatie en samenwerking tussen werknemers en werkgevers. De internetinfrastructuur in Kameroen varieert aanzienlijk, en werkgevers moeten rekening houden met de toegankelijkheid bij het beoordelen van de haalbaarheid van remote werken.

• Communicatie- en samenwerkingshulpmiddelen: Platforms zoals videoconferentiesoftware, instant messaging-applicaties en projectmanagementtools zijn cruciaal voor het behoud van productiviteit en teamdynamiek in een remote omgeving.

• Cybersecurity: Werkgevers met remote werkregelingen moeten cybersecurityprotocollen opstellen om bedrijfsgegevens en informatiesystemen te beschermen. Dit kan onder andere gegevensversleuteling, toegangscontroles en training van werknemers in cyberhygiëne omvatten.

De specifieke technologische behoeften variëren afhankelijk van de aard van het werk dat remote wordt uitgevoerd.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

Hoewel er geen wettelijke verplichtingen zijn met betrekking tot remote werkbeleid, hebben werkgevers die ervoor kiezen om dit te implementeren bepaalde verantwoordelijkheden:

• Beleidsontwikkeling: Er moet een duidelijk en uitgebreid remote werkbeleid worden opgesteld, waarin de criteria voor geschiktheid, werktijden, communicatieprotocollen, gegevensbeveiligingsmaatregelen en prestatie-evaluatieprocessen worden beschreven.

• Apparatuur en middelen: Werkgevers moeten mogelijk de benodigde apparatuur (bijv. laptops) verstrekken of vergoedingen aanbieden voor werknemers om deze aan te schaffen voor remote werken. De Arbeidswet behandelt dit niet expliciet, dus beslissingen moeten gebaseerd zijn op onderhandelingen binnen het arbeidscontract.

• Gezondheid en veiligheid: Het welzijn van werknemers blijft een zorg van de werkgever, zelfs in een remote werkomgeving. Werkgevers kunnen ergonomisch advies geven of bijdragen aan het opzetten van een gezonde remote werkplek.

• Training en ondersteuning: Het is cruciaal om werknemers uit te rusten met de nodige vaardigheden en hulpmiddelen om te gedijen in een remote werkomgeving. Dit kan training omvatten over het gebruik van samenwerkingsapplicaties, effectieve remote communicatiepraktijken en timemanagementtechnieken.

Kameroens beroepsbevolking omarmt geleidelijk aan verschillende flexibele werkregelingen. Dit omvat deeltijdwerk, flexibele werktijden en baan delen.

Deeltijdwerk

Het Arbeidswetboek (Hoofdstuk 28:01) erkent vermindering van werkuren als een mogelijkheid binnen een arbeidsovereenkomst. Dit zou werknemers enige flexibiliteit geven in het plannen van hun werkuren binnen een vastgestelde tijdsperiode, met kernwerkuren die in de arbeidsovereenkomst zijn vastgelegd.

Baan Delen

Baan delen wordt niet expliciet in de wet behandeld. Het kan echter worden geïmplementeerd via een enkele arbeidsovereenkomst die verantwoordelijkheden, compensatie en werkuren verdeelt tussen twee of meer werknemers. Een duidelijke overeenkomst die deze details beschrijft, is essentieel.

Gegevensbescherming en privacy worden steeds belangrijker naarmate thuiswerken toeneemt in Kameroen. Zowel werkgevers als werknemers moeten zich bewust zijn van hun verplichtingen en rechten op dit gebied.

Verplichtingen van de Werkgever

Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het implementeren van robuuste gegevensbeveiligingsprotocollen om bedrijfsgegevens die door thuiswerkende werknemers worden benaderd of opgeslagen, te beschermen. Dit kan gegevensversleuteling, toegangscontroles en regelmatige bewustwordingstrainingen voor werknemers omvatten.

Daarnaast moeten werkgevers een duidelijk en uitgebreid gegevensbeschermingsbeleid ontwikkelen waarin aanvaardbare gegevensverwerkingspraktijken, verantwoordelijkheden van werknemers en gevolgen voor inbreuken worden uiteengezet. Dit beleid moet worden ontwikkeld in afwachting van een toekomstige wettelijke kader voor gegevensbescherming in Kameroen.

Opleiding en ondersteuning moeten ook worden geboden aan thuiswerkende werknemers over de beste praktijken op het gebied van cyberbeveiliging, het identificeren van datalekken en meldingsprocedures.

Rechten van de Werknemer

Werknemers hebben recht op privacy met betrekking tot hun persoonlijke gegevens, zelfs wanneer ze op afstand werken. Werkgevers mogen geen persoonlijke gegevens verzamelen of opslaan die niet nodig zijn voor werkdoeleinden.

Naarmate het gegevensbeschermingskader van Kameroen zich ontwikkelt, zullen werknemers waarschijnlijk het recht krijgen om toegang te vragen tot hun persoonlijke gegevens die door de werkgever worden bewaard en om correcties te verzoeken indien nodig. Ze kunnen ook het recht krijgen om geïnformeerd te worden over hoe hun gegevens worden verzameld, gebruikt, opgeslagen en gedeeld.

Hoewel er nog geen uitgebreide gegevensbeschermingswet van kracht is in Kameroen, zijn deze overwegingen gebaseerd op best practices en de verwachte ontwikkeling van regelgeving voor gegevensprivacy in het land.

Beste Praktijken voor Gegevensbeveiliging

Werknemers moeten alleen toegang krijgen tot bedrijfsgegevens via veilige, versleutelde netwerken, vooral bij gebruik van openbare Wi-Fi. Het implementeren van sterke wachtwoordbeleid en het vereisen van regelmatige wachtwoordwijzigingen is ook essentieel.

Werknemers moeten alleen toegang krijgen tot en de gegevens opslaan die nodig zijn voor hun functie. Regelmatige back-ups van gegevens op veilige servers kunnen helpen om risico's van gegevensverlies te beperken.

Ten slotte hebben werknemers de verantwoordelijkheid om vermoedelijke datalekken onmiddellijk aan hun werkgever te melden.