In Haïti bepaalt de arbeidswet het maximale aantal uren dat een werknemer per dag en per week mag werken. De Haïtiaanse Arbeidswet definieert standaardwerkuren als acht uur per dag en achtenveertig uur per week (Artikel 130 van de Haïtiaanse Arbeidswet).

Er zijn uitzonderingen op deze regel voor specifieke industrieën. In industriële bedrijven kunnen de reguliere dagelijkse werkuren bijvoorbeeld worden verlengd tot negen uur (Artikel 131 van de Haïtiaanse Arbeidswet). Evenzo kunnen in commerciële instellingen en kantoren de standaardwerkuren worden verlengd tot maximaal tien uur per dag, mits er een overeenkomst is tussen de werkgever en werknemer (Artikel 131 van de Haïtiaanse Arbeidswet).

In Haïti staat de arbeidswet overwerk toe, maar het is onderworpen aan specifieke regelgeving met betrekking tot uren en compensatie.

Overwerk wordt gedefinieerd als alle uren die worden gewerkt buiten de standaard werkweek van achtenveertig uur. Er is een wettelijke limiet aan de hoeveelheid overwerk die een werknemer kan doen, namelijk maximaal 80 uur per kwartaal. Dit vertaalt zich naar maximaal 10 dagen overwerk per kwartaal, uitgaande van een standaard werkdag van 8 uur. Overwerk dat deze limiet overschrijdt is strikt verboden, met enkele uitzonderingen toegestaan onder speciale omstandigheden en met goedkeuring van het Ministerie van Arbeid.

Overwerk wordt gecompenseerd tegen een hoger tarief in vergelijking met reguliere lonen. Dit is 150% van het reguliere uurloon van de werknemer, wat neerkomt op een loonsverhoging van 50% voor elk gewerkt overuur. De specifieke methode voor het berekenen van overwerkvergoeding kan variëren afhankelijk van de industrie en de arbeidsovereenkomst.

Hoewel er geen expliciete dagelijkse limiet is voor overwerk, mogen de totale werkuren, inclusief overwerk, niet meer dan 12 uur per dag bedragen. Werkgevers kunnen werknemers niet dwingen om overwerk te doen. De instemming van de werknemer is over het algemeen vereist. Werkgevers zijn verplicht om nauwkeurige gegevens bij te houden van de overuren die door elke werknemer worden gewerkt.

De Haïtiaanse arbeidswetgeving garandeert rustperiodes en pauzes voor werknemers om hun welzijn en productiviteit te waarborgen. Hier is een overzicht van deze rechten:

Alle werknemers in Haïti hebben recht op minimaal 24 opeenvolgende uren rust per week. Deze verplichte pauze moet plaatsvinden na een werkweek van zes dagen, ongeacht het totale aantal gewerkte uren in die periode.

De wet schrijft rustpauzes voor werknemers voor die lange uren werken. Werknemers die meer dan zes uur per dag werken, hebben recht op een of meer rustperiodes. De specifieke details van deze pauzes, zoals duur en betaling, worden meestal bepaald door Collectieve Arbeidsovereenkomsten tussen werkgevers en werknemersvakbonden. Bij afwezigheid van een collectieve overeenkomst worden deze details overgelaten aan de discretie van de werkgever, binnen het kader van het bieden van redelijke rust voor werknemers.

Hoewel de wet de duur van deze pauzes niet specificeert, dicteren industriestandaarden vaak een lunchpauze van ongeveer een uur.

Voor werknemers die in ploegendienst werken, biedt de wet enige flexibiliteit. Werkgevers kunnen een aaneengesloten rustperiode van 30 uur vervangen door de standaard wekelijkse rust van 24 uur. Deze vervangende rustperiode moet echter nog steeds plaatsvinden binnen dezelfde werkweek.

In Haïti beschrijft de arbeidswet specifieke regels voor nachtwerk (travail de nuit) en weekendwerk (travail de fin de semaine).

Nachtwerk wordt doorgaans gedefinieerd als werk dat buiten de standaard daguren wordt verricht, meestal tussen 18:00 en 06:00, hoewel dit per industrie kan variëren. Werkgevers kunnen over het algemeen geen nachtwerk eisen van zwangere vrouwen of werknemers jonger dan 18 jaar. Nachtwerk vereist doorgaans een loontoeslag. Het specifieke tarief is niet wettelijk vastgelegd, maar wordt vaak bepaald door onderhandelingen tussen werkgevers en werknemers of door vakbondsafspraken.

Werk dat op zaterdag wordt verricht, wordt beschouwd als overwerk en moet worden gecompenseerd tegen een verhoogd tarief, meestal minstens 50% hoger dan het reguliere loon. Zondagen worden over het algemeen beschouwd als rustdagen. Werk dat op zondagen wordt verricht, vereist speciale toestemming van het Ministerie van Sociale Zaken en Arbeid en brengt een hogere toeslag met zich mee, vaak het dubbele van het reguliere loon.