Cuba

Cuba, het grootste eilandland in de Caribische Zee, ligt ten zuiden van Florida (VS), ten oosten van het Mexicaanse schiereiland Yucatan, ten westen van Haïti en ten noorden van Jamaica. Met een oppervlakte van 109.884 vierkante kilometer is het iets kleiner dan de staat Pennsylvania. Het landschap is divers, met ongeveer driekwart van het eiland bestaande uit glooiende vlaktes die voornamelijk voor landbouw worden gebruikt. Het hoogste gebergte is de Sierra Maestra in het zuidoosten.

De kustlijn van Cuba is uitgebreid en onregelmatig, met een lengte van meer dan 5.700 kilometer. Het heeft prachtige stranden, koraalriffen en talrijke baaien en havens. Enkele van de populairste toeristische bestemmingen zijn Varadero Beach, bekend om zijn ongerepte witte zand en heldere wateren, en de Jardines de la Reina-archipel, een toevluchtsoord voor duikers en snorkelaars vanwege de levendige koraalriffen. Het land heeft een tropisch klimaat met een droog seizoen (november tot april) en een nat seizoen (mei tot oktober). De gemiddelde temperatuur blijft het hele jaar door relatief constant, variërend van de lage 70s tot de midden 80s Fahrenheit.

Historische Tijdlijn

Cuba werd aanvankelijk bewoond door inheemse groepen, waaronder de Taíno, Ciboney en Guanahatabey volkeren. In 1492 landde Christoffel Columbus in Cuba en claimde het voor Spanje. Cuba werd een belangrijke Spaanse kolonie, met een economie die draaide om suikerproductie en slavenarbeid. Cubanen vochten in de 19e eeuw verschillende onafhankelijkheidsoorlogen tegen Spanje. Hoewel aanvankelijk onsuccesvol, voedden deze bewegingen een sterk gevoel van nationale identiteit.

Na de Spaans-Amerikaanse Oorlog verkreeg Cuba in 1902 nominale onafhankelijkheid van Spanje, maar bleef sterk beïnvloed door de Verenigde Staten. Decennia van politieke instabiliteit en corruptie volgden. In 1959 leidde een socialistische revolutie onder leiding van Fidel Castro tot de omverwerping van de door de VS gesteunde regering van Fulgencio Batista. Castro nationaliseerde industrieën en vestigde een eenpartij-socialistische staat die zich aansloot bij de Sovjet-Unie. De VS legden een handelsboycot op aan Cuba, en de invasie in de Varkensbaai in 1961 verhoogde de spanningen verder. Cuba werd een brandpunt van de Koude Oorlog, met name tijdens de Cubacrisis in 1962.

De ineenstorting van de Sovjet-Unie had in de jaren 90 ernstige gevolgen voor de economie van Cuba, wat leidde tot een periode van ontberingen. Hervormingen werden ingevoerd om beperkte vrije marktactiviteiten toe te staan. In 2008 trad Fidel Castro af en werd zijn broer Raúl Castro president. De betrekkingen met de VS werden gedeeltelijk genormaliseerd onder de regering-Obama, maar de spanningen herleefden tijdens het Trump-tijdperk. Cuba blijft geconfronteerd met economische en politieke uitdagingen.

Sociaal-economisch Landschap

Cuba is een eenpartij-socialistische republiek onder leiding van de Communistische Partij van Cuba. De huidige president is Miguel Díaz-Canel, die Raúl Castro in 2018 opvolgde. Cuba heeft een centraal geplande economie. De staat speelt een dominante rol, hoewel in de afgelopen decennia enige particuliere ondernemingen zijn toegestaan. Belangrijke industrieën zijn suiker, tabak, toerisme en biotechnologie.

Cuba heeft indrukwekkende prestaties op het gebied van gezondheidszorg en onderwijs, met universele toegang tot beide. Er blijven echter beperkte economische kansen en beperkingen op individuele vrijheden bestaan. De Cubaanse cultuur is een levendige mix van Spaanse, Afrikaanse en Caribische invloeden. Muziek en dans spelen een centrale rol in het Cubaanse leven, waarbij salsa bijzonder beroemd is. Cuba heeft ook een rijke literaire en artistieke traditie.

De beroepsbevolking van Cuba wordt gekenmerkt door een vergrijzende populatie, met een mediane leeftijd van ongeveer 42 jaar. Het aandeel van de bevolking boven de 60 neemt gestaag toe, wat de pool van beschikbare jongere werknemers verkleint. Mannen zijn nog steeds in de meerderheid in de beroepsbevolking, hoewel vrouwen hogere percentages van voltooiing van tertiair onderwijs hebben. Het grootste deel van de beroepsbevolking is geconcentreerd in stedelijke gebieden, maar landbouw blijft belangrijk in bepaalde regio's.

Cuba heeft een van de hoogste alfabetiseringsgraden ter wereld, ongeveer 99,8%, wat wijst op een goed opgeleide beroepsbevolking. Het land heeft traditioneel de nadruk gelegd op wetenschap, technologie, engineering en wiskunde (STEM) vakgebieden, waardoor een aanzienlijk aantal werknemers met technische vaardigheden is ontstaan, met name in de gezondheidszorg. Ondanks de hoge opleidingsniveaus zijn er echter vaardigheidskloven die niet aansluiten bij de behoeften van een veranderende economie. Emigratie van geschoolde werknemers en een gebrek aan up-to-date technologische middelen in sommige vakgebieden kunnen uitdagingen vormen voor de ontwikkeling van vaardigheden in de beroepsbevolking.

Verdeling van de Beroepsbevolking

De dienstensector is de grootste werkgever in Cuba, waarbij toerisme, gezondheidszorg en onderwijs belangrijke industrieën binnen deze sector zijn. De Cubaanse overheid, als de grootste werkgever, neemt een groot deel van de beroepsbevolking in dienst in staatsondernemingen in verschillende sectoren. Hoewel historisch klein, breidt de particuliere sector in Cuba zich geleidelijk uit door economische hervormingen, waaronder industrieën zoals toerisme, kleinschalige landbouw en diensten. Landbouw biedt nog steeds werk aan een aanzienlijk deel van de beroepsbevolking, zij het minder dan in het verleden, met suikerriet, tabak en koffie als de belangrijkste gewassen.

In Cuba hebben culturele normen een significante invloed op werkpraktijken. De nadruk op collectivisme en familie betekent dat Cubanen prioriteit geven aan tijd buiten het werk voor sociale contacten met vrienden en familie. Daardoor worden lange werkuren of werk mee naar huis nemen over het algemeen niet gewaardeerd.

Werk-Privébalans

Cubaanse werkplekken hechten waarde aan flexibele schema's. Traditionele werkuren bestaan, maar er is een algemeen begrip voor langere lunchpauzes om persoonlijke behoeften te accommoderen of om start- en eindtijden aan te passen. Cubanen hechten ook veel waarde aan vrije tijd en het genieten van het leven. Daarom worden strikte werkschema's die weinig tijd voor ontspanning laten, niet gunstig bekeken.

Communicatiestijlen

Cubaanse communicatiestijlen spelen ook een rol op de werkplek. Het opbouwen van sterke relaties, zowel professioneel als persoonlijk, is essentieel voordat formele zakelijke discussies worden aangegaan. Dit betekent vaak een meer ontspannen tempo van communicatie aan het begin van interacties, inclusief small talk. Cubanen vermijden mogelijk al te directe communicatie of botte kritiek, en geven de voorkeur aan een zachtere benadering om harmonie te behouden. Het is belangrijk om te letten op context en non-verbale signalen. Cubaanse communicatie kan gepassioneerd en levendig zijn, waarbij direct oogcontact en een iets luidere stem dan in andere culturen gebruikelijk zijn.

Organisatorische Hiërarchieën

De Cubaanse samenleving hecht waarde aan het respecteren van senioriteit en degenen in machtsposities. Dit respect voor autoriteit betekent dat beslissingen vaak van boven naar beneden stromen. Formele titels en achternamen (zoals Señor/Señora) worden gebruikt totdat anders wordt uitgenodigd. Het gebruik van een voornaam kan als respectloos worden gezien, vooral binnen hiërarchieën. Veel werkplekken, vooral die verbonden zijn aan de overheid, functioneren met een gecentraliseerde besluitvormingsstructuur. Dit betekent dat flexibiliteit en autonomie voor werknemers op lager niveau beperkt kunnen zijn.

Belangrijke Overwegingen

Het unieke socialistische systeem van Cuba heeft een sterke invloed op werkregelingen en verwachtingen. Regionale verschillen kunnen binnen Cuba bestaan, die de intensiteit van deze culturele normen beïnvloeden. Zoals bij elke cultuur bestaan er individuele variaties. Het observeren en aanpassen aan deze variaties kan leiden tot betere interacties op de werkplek.

Toerisme is de belangrijkste economische motor in Cuba, met ongerepte stranden, een levendige cultuur en historische bezienswaardigheden die bezoekers van over de hele wereld aantrekken. Deze sector ondersteunt aanverwante industrieën zoals gastvrijheid, transport en voedselvoorziening. Er is een recente groei in particuliere ondernemingen zoals bed and breakfasts (casas particulares) en restaurants (paladares), wat de kansen op zelfstandige arbeid vergroot.

Industrie

De industriesector in Cuba omvat mijnbouw (nikkel, kobalt en anderen), bouw, productie (voedselverwerking, textiel, farmaceutica) en energie. De biotechnologie- en farmaceutische industrie is een bijzonder sterke sector, waarbij Cuba wordt erkend voor zijn geavanceerde capaciteiten. Echter, de industriële sector staat voor uitdagingen zoals verouderde infrastructuur en de impact van het voortdurende Amerikaanse embargo.

Diensten

De dienstensector is breed en omvat detailhandel, financiën, onderwijs en gezondheidszorg. Gezondheidszorg is een trots punt in Cuba, met een hoge arts-patiëntverhouding en de levering van medische diensten aan andere landen. Echter, financiële diensten zijn beperkt en onder staatscontrole.

Opkomende Sectoren

Technologie en Innovatie

Hoewel beperkt, is er potentieel voor groei in de technologie- en innovatiesector. Cuba investeert in IT-onderwijs en stimuleert een kleine maar vastberaden tech-startupscene.

Hernieuwbare Energie

Cuba heeft ambitieuze plannen om over te schakelen naar hernieuwbare energiebronnen. Zonne- en windenergieprojecten zijn in uitvoering, met als doel de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen te verminderen.