In Cuba is het beëindigen van een dienstverband niet zo eenvoudig als de "at-will" beëindiging die in sommige landen gebruikelijk is. De Cubaanse arbeidswetten beperken het vermogen van een werkgever om een werknemer zonder reden of behoorlijke procedure te ontslaan.

Wettige Gronden voor Ontslag

De Cubaanse Arbeidswet beschrijft specifieke gronden waarop een werkgever wettelijk het contract van een werknemer kan beëindigen. Deze omvatten:

• Verlies van Geschiktheid: De werknemer toont een consistent onvermogen om aan de noodzakelijke kwalificaties voor hun functie te voldoen.
• Verhuizing: De werknemer wordt permanent verplaatst buiten het werkgebied van het bedrijf, of weigert een gerechtvaardigd aanbod voor een vergelijkbare functie op een andere locatie.
• Verstrijken van Tijdelijk Contract: Een contract voor bepaalde tijd eindigt, of het specifieke project waarmee het verband hield is voltooid.
• Ernstig Wangedrag: Dit kan handelingen omvatten zoals diefstal, geweld, of ernstige schendingen van de werkplaatsregels.

Kennisgevingseisen

De Cubaanse arbeidswet vereist dat werkgevers een kennisgeving doen voordat ze een arbeidsovereenkomst beëindigen:

• Onbepaalde Contracten: Vereist een opzegtermijn van 30 dagen.
• Tijdelijke Contracten: Vereist een opzegtermijn van 15 dagen.

Ontslagvergoeding

Werknemers in Cuba hebben recht op ontslagvergoeding bij beëindiging onder specifieke omstandigheden. De hoogte van de ontslagvergoeding is vaak evenredig aan de duur van de dienst bij de werkgever:

• Ontslag wegens ongeschiktheid of verhuizing: Werknemers hebben recht op ontslagvergoeding.
• Verstrijken van een tijdelijk contract: Werknemers kunnen onder bepaalde voorwaarden die in het contract of de collectieve overeenkomst zijn vastgelegd, een ontslagvergoeding krijgen.
• Ernstig Wangedrag: Een werknemer kan zijn recht op ontslagvergoeding verliezen.

Aanvullende Overwegingen

• Devolución: Cuba heeft een uniek proces genaamd "devolución" waarbij een werknemer in plaats van ontslagen te worden, kan worden teruggestuurd naar een door de staat beheerd wervingspool.
• Werknemersbescherming: De Cubaanse arbeidswet legt sterk de nadruk op werknemersbescherming. Geschillen over ontslag betreffen vaak arbeidstribunalen of werknemersvertegenwoordiging.

In Cuba bieden de Grondwet en specifieke wettelijke codes een robuust kader dat is ontworpen om discriminatie te bestrijden en gelijkheid te bevorderen.

Beschermde Kenmerken

De anti-discriminatiewetten van Cuba beschermen individuen tegen discriminatie op basis van verschillende kenmerken:

• Ras en Huidskleur: De Cubaanse Grondwet verbiedt expliciet discriminatie op deze gronden.
• Geslacht: De Grondwet waarborgt gelijke rechten en kansen voor mannen en vrouwen.
• Nationale Afkomst: Discriminatie op basis van herkomst is verboden.
• Handicap: Cubaanse wetten streven naar gelijke kansen en integratie voor personen met een handicap.
• Seksuele Oriëntatie: Hoewel niet expliciet genoemd in de Grondwet, verbiedt de Cubaanse Arbeidswet discriminatie op het werk op basis van seksuele oriëntatie.
• Andere Factoren: Cubaanse wetgeving verbiedt ook discriminatie op basis van factoren zoals leeftijd, religieuze overtuigingen en politieke opvattingen.

Verhaalsmechanismen

Cuba biedt verschillende wegen voor individuen die discriminatie hebben ervaren:

• Arbeidstribunalen: Werknemers kunnen klachten indienen bij arbeidstribunalen over discriminatie op de werkplek.
• Nationaal Centrum voor Seksuele Educatie (CENESEX): Deze organisatie speelt een rol in het pleiten voor LGBTQ+ rechten en het aanpakken van discriminatie op basis van seksuele oriëntatie en genderidentiteit.
• Openbaar Ministerie: Individuen kunnen discriminatieklachten indienen bij het Openbaar Ministerie.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

Cubaanse werkgevers hebben specifieke verantwoordelijkheden onder anti-discriminatiewetten:

• Voorkomen van Discriminatie: Werkgevers moeten een werkomgeving creëren die vrij is van discriminatie en intimidatie.
• Beleid Implementeren: Stel duidelijke beleidslijnen op die anti-discriminatieprincipes en procedures voor het behandelen van klachten uiteenzetten.
• Educatie en Training: Voorzie werknemers van educatie en training over anti-discriminatiewetten en hoe een respectvolle werkplek te bevorderen.
• Klachten Behandelen: Onderzoek alle discriminatieklachten snel en grondig en neem indien nodig passende disciplinaire maatregelen.

Hoewel Cuba een sterk wettelijk kader voor anti-discriminatie heeft, kunnen er nog steeds uitdagingen bestaan in de uitvoering en handhaving.

In Cuba zijn er regels opgesteld om minimumstandaarden te waarborgen voor werkuren, rustperiodes en ergonomische overwegingen.

Werkuren

De Cubaanse Arbeidswet schrijft een maximale werkweek van 44 uur voor, meestal verdeeld over vijf dagen. Overwerk is toegestaan onder specifieke omstandigheden, met beperkingen op het totale aantal toegestane overuren. Overwerkvergoeding is wettelijk verplicht.

Rustperiodes

Werknemers hebben wettelijk recht op een rustperiode van minimaal 30 minuten binnen de werkdag, meestal voor de lunch. Zondagen worden over het algemeen beschouwd als rustdagen, met enkele uitzonderingen in specifieke sectoren.

Ergonomische Vereisten

Cubaanse veiligheidsvoorschriften op de werkplek behandelen ergonomische factoren. Deze omvatten werkplekontwerp, geschikt materieel en werkplekgevaren. Voorschriften bevorderen werkplekopstellingen die fysieke belasting en vermoeidheid minimaliseren. Werkgevers zijn verplicht om geschikt materieel te verstrekken dat rekening houdt met ergonomische principes. Voorschriften verplichten de identificatie en mitigatie van ergonomische gevaren op de werkplek.

Cuba geeft prioriteit aan het welzijn van werknemers door middel van een uitgebreid kader van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften.

Verplichtingen van Werkgevers

Cubaanse werkgevers dragen een aanzienlijke verantwoordelijkheid voor het waarborgen van een veilige en gezonde werkomgeving. Hun verplichtingen omvatten:

• Risicopreventie: Werkgevers moeten proactief potentiële gevaren op de werkplek identificeren en mitigeren.
• Veiligheidstraining: Het is verplicht om werknemers voldoende training te geven over veiligheidsprocedures en bewustwording van gevaren.
• Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM): Werkgevers moeten de nodige PBM verstrekken om werknemers te beschermen tegen specifieke werkgerelateerde risico's.
• Medische Keuringen: Regelmatige medische keuringen voor werknemers, zoals voorgeschreven door de regelgeving, zijn de verantwoordelijkheid van de werkgever.
• OSH Handleidingen: Elke werkplek vereist een op maat gemaakte gezondheids- en veiligheidsmanual waarin specifieke risicobeperkingsplannen worden uiteengezet.

Rechten van Werknemers

Cubaanse werknemers genieten een reeks gezondheids- en veiligheidsrechten:

• Recht op een Veilige Werkplek: Werknemers hebben het wettelijke recht om te werken in een omgeving zonder voorzienbare risico's voor hun gezondheid en veiligheid.
• Weigering van Onveilig Werk: Werknemers kunnen weigeren om taken uit te voeren die zij als echt gevaarlijk beschouwen totdat de situatie is verholpen.
• Participatie: Werknemers hebben het recht om deel te nemen aan discussies en besluitvormingsprocessen met betrekking tot gezondheid en veiligheid op de werkplek.
• Melden van Onveilige Omstandigheden: Werknemers kunnen onveilige werkomstandigheden melden aan de relevante autoriteiten zonder angst voor represailles.

Handhavingsinstanties

Verschillende entiteiten spelen een rol bij het handhaven van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften in Cuba:

• Ministerie van Arbeid en Sociale Zekerheid (MTSS): Het MTSS is de primaire instantie die verantwoordelijk is voor het toezicht op normen voor gezondheid en veiligheid op de werkplek.
• Nationaal Centrum voor Hygiëne en Werk (Centro Nacional de Higiene y Trabajo - CNHT): Deze technische entiteit biedt richtlijnen en voert inspecties uit met betrekking tot beroepsmatige gezondheidsrisico's.
• Vakbondsconfederatie van Cuba (CTC): De CTC speelt een rol in het verdedigen van de gezondheids- en veiligheidsrechten van werknemers en kan zorgen aankaarten bij overheidsinstanties.

Hoewel het juridische kader voor gezondheid en veiligheid op de werkplek robuust is, kunnen er uitdagingen bestaan in de consistente handhaving in alle sectoren.