Werknemersrechten in Cuba

In Cuba is het beëindigen van een dienstverband niet zo eenvoudig als de "at-will" beëindiging die in sommige landen gebruikelijk is. Cubaanse arbeidswetten beperken de mogelijkheid van een werkgever om een werknemer zonder geldige reden of due process te ontslaan.

Wettelijke gronden voor ontslag

Het Cubaanse Arbeidswetboek beschrijft specifieke gronden waarop een werkgever wettelijk het contract van een werknemer kan beëindigen. Deze omvatten:

• Verlies van geschiktheid: De werknemer toont een consistente ongeschiktheid om de noodzakelijke kwalificaties voor zijn positie te voldoen.
• Verplaatsing: De werknemer wordt permanent verplaatst buiten het gebied van de onderneming, of hij weigert een rechtvaardig aanbod voor een vergelijkbare functie op een andere locatie.
• Verstrijken van tijdelijk contract: Een contract voor bepaalde tijd eindigt, of het specifieke project waarmee het verband hield, wordt voltooid.
• Ernstig wangedrag: Dit kan onder meer diefstal, geweld of ernstige schendingen van de arbeidsregels omvatten.

Noticevereisten

Cubaanse arbeidswetgeving vereist dat werkgevers vooraf kennisgeven voordat ze een dienstverband beëindigen:

• Onbepaalde tijd contracten: Vereist 30 dagen voorafgaande kennisgeving.
• Tijdelijke contracten: Vereist 15 dagen voorafgaande kennisgeving.

Ontslagvergoeding

Werknemers in Cuba hebben recht op ontslagvergoedingen onder bepaalde omstandigheden. Het bedrag van de ontslagvergoeding is vaak evenredig aan de duur van de dienstverband met de werkgever:

• Ontslag wegens ongeschiktheid of verplaatsing: Werknemers hebben recht op ontslagvergoeding.
• Verstrijken van een tijdelijk contract: Werknemers kunnen onder bepaalde voorwaarden recht hebben op ontslagvergoeding, zoals beschreven in het contract of collectieve overeenkomst.
• Ernstig wangedrag: Een werknemer kan zijn recht op ontslagvergoeding verliezen.

Aanvullende overwegingen

• Devolución: Cuba heeft een uniek proces genaamd "devolución" waarbij een werknemer in plaats van ontslagen te worden, kan worden teruggeplaatst in een wervingspool beheerd door de staat.
• Werknemersbescherming: Cubaanse arbeidswetgeving legt sterk de nadruk op werknemersbescherming. Geschillen over ontslag worden vaak behandeld door arbeidsrechtbanken of werknemersvertegenwoordiging.

In Cuba, de Grondwet en specifieke wettelijke codes bieden een robuust kader dat is ontworpen om discriminatie te bestrijden en gelijkheid te bevorderen.

Beschermde Kenmerken

De anti-discriminatiewetten van Cuba beschermen individuen tegen discriminatie op basis van verschillende kenmerken:

• Ras en Huidskleur: De Cubaanse Grondwet verbiedt expliciet discriminatie op deze gronden.
• Geslacht: De Grondwet verankert gelijke rechten en kansen voor mannen en vrouwen.
• Nationale Herkomst: Discriminatie op basis van herkomstplaats is verboden.
• Gehandicaptheid: Cubaanse wetten streven ernaar gelijke kansen en integratie voor personen met een handicap te bieden.
• Seksuele Geaardheid: Hoewel niet expliciet vermeld in de Grondwet, verbiedt de Arbeidswet van Cuba discriminatie op het werk op basis van seksuele geaardheid.
• Andere Factoren: Cubaanse wetgeving verbiedt ook discriminatie op basis van factoren zoals leeftijd, religieuze overtuigingen en politieke meningen.

Mechanismen voor Rechtsherstel

Cuba biedt verschillende wegen voor individuen die discriminatie hebben ervaren:

• Arbeidsrechtbanken: Werknemers kunnen klachten indienen bij arbeidsrechtbanken over discriminatie op de werkplek.
• Nationaal Centrum voor Seksuele Voorlichting (CENESEX): Deze organisatie speelt een rol in het opkomen voor LGBTQ+ rechten en het aanpakken van discriminatie op basis van seksuele geaardheid en genderidentiteit.
• Openbaar Ministerie: Personen kunnen discriminatieklachten indienen bij het Openbaar Ministerie.

Verantwoordelijkheden van de werkgever

Cubaanse werkgevers hebben specifieke verantwoordelijkheden onder anti-discriminatiewetten:

• Het voorkomen van discriminatie: Werkgevers moeten een werkomgeving creëren die vrij is van discriminatie en intimidatie.
• Het implementeren van beleid: Stel duidelijke beleidslijnen op die anti-discriminatieprincipes en procedures voor het afhandelen van klachten beschrijven.
• Opleiding en training: Bied werknemers opleiding en training aan over anti-discriminatiewetten en hoe een respectvolle werkplek te bevorderen.
• Het afhandelen van klachten: Onderzoek alle discriminatieklachten snel en grondig en neem indien nodig passende disciplinaire maatregelen.

Hoewel Cuba een sterk wettelijk kader heeft voor anti-discriminatie, kunnen er nog steeds uitdagingen zijn in de uitvoering en handhaving.

In Cuba zijn er regels vastgesteld om minimale normen voor werkuren, rustperiodes en ergonomische overwegingen te waarborgen.

Werkuren

Het Cubaanse Arbeidswetboek stelt een maximum van 44 uur per week vast, meestal verdeeld over vijf dagen. Overwerk is toegestaan onder specifieke omstandigheden, met beperkingen op het totale aantal toegestane overuren. Overwerkvergoeding is wettelijk verplicht.

Rustperiodes

Werknemers hebben wettelijk recht op een rustperiode van minimaal 30 minuten binnen de werkdag, meestal voor de lunch. Zondagen worden over het algemeen als rustdagen beschouwd, met enkele uitzonderingen in specifieke sectoren.

Ergonomische Vereisten

Cubaanse veiligheidsvoorschriften op de werkplek behandelen ergonomische factoren. Deze omvatten het ontwerp van werkplekken, geschikt uitrusting en workplace hazards. Regels bevorderen werkplekindelingen die fysieke belasting en vermoeidheid minimaliseren. Werkgevers zijn verplicht om geschikte uitrusting te bieden die rekening houdt met ergonomische principes. Regels verplichten de identificatie en mitigatie van ergonomische risico's op de werkplek.

Cuba geeft prioriteit aan het welzijn van werknemers door middel van een uitgebreid kader van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften.

Verplichtingen van de werkgever

Cubaanse werkgevers dragen een aanzienlijke verantwoordelijkheid voor het zorgen voor een veilige en gezonde werkomgeving. Hun verplichtingen omvatten:

• Risicopreventie: Werkgevers moeten potentiële gevaren op de werkplek proactief identificeren en beperken.
• Veiligheidstraining: Het bieden van adequate training aan werknemers over veiligheidsprocedures en gevaarherkenning is verplicht.
• Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM): Werkgevers moeten de benodigde PBM verstrekken om werknemers te beschermen tegen specifieke werkgerelateerde risico's.
• Medische keuringen: Regelmatige medische keuringen voor werknemers, zoals vastgelegd door de regelgeving, zijn de verantwoordelijkheid van de werkgever.
• OSH-handboeken: Elke werkplek vereist een op maat gemaakt gezondheids- en veiligheidsmanual waarin specifieke risicobeperkingplannen worden beschreven.

Werknemersrechten

Cubaanse werknemers genieten van een reeks gezondheids- en veiligheidsrechten:

• Recht op een veilige werkplek: Werknemers hebben het wettelijke recht om te werken in een omgeving vrij van voorzienbare risico's voor hun gezondheid en veiligheid.
• Weigering van onveilige werkzaamheden: Werknemers kunnen weigeren werkzaamheden uit te voeren die zij als gevaarlijk beschouwen totdat de situatie is verholpen.
• Participatie: Werknemers hebben het recht om deel te nemen aan discussies en besluitvormingsprocessen met betrekking tot workplace health and safety.
• Melden van onveilige omstandigheden: Werknemers kunnen onveilige werkomstandigheden melden bij de relevante autoriteiten zonder angst voor represailles.

Handhavingsinstanties

Verschillende entiteiten spelen een rol bij het handhaven van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften in Cuba:

• Ministry of Labor and Social Security (MTSS): Het MTSS is de belangrijkste instantie die toezicht houdt op de normen voor workplace health and safety.
• Nationaal Centrum voor Hygiëne en Werk (Centro Nacional de Higiene y Trabajo - CNHT): Deze technische instantie biedt richtlijnen en voert inspecties uit met betrekking tot arbeidsgerelateerde gezondheidsrisico's.
• Vakbondsconfederatie van Cuba (CTC): De CTC speelt een rol in het behartigen van de rechten op het gebied van gezondheid en veiligheid van werknemers en kan zorgen aankaarten bij overheidsinstanties.

Hoewel het wettelijke kader voor workplace health and safety robuust is, kunnen er uitdagingen bestaan in de consistente handhaving in alle industrieën.