Cubaans gezondheids- en veiligheidswetten zijn primair gericht op de bescherming van het welzijn van werknemers op de werkplek. Het juridische kader legt de nadruk op de preventie van beroepsrisico's en ziekten, samen met de bevordering van veilige en gezonde werkomgevingen.

Belangrijke Wetgeving en Regelgevende Instanties

De Arbeidswet (Wet nr. 116 van 20 december 2013) is de belangrijkste wetgeving die arbeidsrelaties in Cuba regelt. Het schetst fundamentele gezondheids- en veiligheidsprincipes, verantwoordelijkheden van werkgevers en werknemers, en stelt het kader vast voor regelgeving. Resolutie 39/2007: Algemene Basis voor Veiligheid en Gezondheid op het Werk biedt gedetailleerde richtlijnen voor de implementatie van gezondheids- en veiligheidsprogramma's binnen werkplekken. Het verplicht de ontwikkeling van Arbomanualen die zijn afgestemd op elke werkomgeving. Het Ministerie van Arbeid en Sociale Zekerheid (MTSS) is de centrale autoriteit die verantwoordelijk is voor de ontwikkeling en handhaving van arbeidsgezondheids- en veiligheidsvoorschriften.

Belangrijke Componenten van Cubaans Gezondheids- en Veiligheidswetten

Werkgevers moeten uitgebreide risico-evaluaties uitvoeren om potentiële gevaren binnen hun werkplekken te identificeren en te verminderen. Ze zijn verplicht om preventieve maatregelen te implementeren die prioriteit geven aan het elimineren van risico's en om noodzakelijke beschermende uitrusting te verstrekken waar risico's niet volledig kunnen worden verwijderd. Elke werkplek moet een Arbohandboek ontwikkelen en onderhouden dat specifiek is voor de gevaren en risico's. Het handboek moet aandacht besteden aan preventie, noodvoorbereiding en -respons, en rechten van werknemers met betrekking tot gezondheid en veiligheid.

Rechten van Werknemers

Werknemers hebben het recht om te weigeren werk uit te voeren waarvan zij geloven dat het een onmiddellijk en ernstig gevaar voor hun gezondheid of veiligheid vormt. Ze hebben het recht om deel te nemen aan de ontwikkeling en implementatie van gezondheids- en veiligheidsprogramma's op hun werkplekken, onder andere via veiligheidscomités. Werknemers hebben recht op informatie over werkplekgevaren en de beschermende maatregelen die zijn genomen. Werknemers mogen niet worden gediscrimineerd voor het uitoefenen van hun rechten met betrekking tot gezondheid en veiligheid.

Handhaving

Het Ministerie van Arbeid en Sociale Zekerheid van Cuba, samen met relevante instanties, is verantwoordelijk voor de handhaving van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften. Dit omvat het beoordelen van de naleving van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften door middel van inspecties. Werkgevers kunnen aanzienlijke boetes en andere straffen krijgen voor het overtreden van gezondheids- en veiligheidswetten. In ernstige gevallen kan er juridische actie worden ondernomen.

Arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS) in Cuba wordt beheerd via een gecentraliseerde aanpak, met een sterke nadruk op zowel preventieve maatregelen als de behandeling van werkgerelateerde verwondingen en ziekten. Het juridische kader van het land voor OHS is gebaseerd op het Arbeidswetboek, specifieke OHS-wetten en Resolutie 39/2007, die tot doel heeft de Cubaanse wetgeving in overeenstemming te brengen met de Verdragen nr. 155 van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO).

Belangrijke Regelgevende Autoriteiten

Het Ministerie van Arbeid en Sociale Zekerheid (MTSS) is verantwoordelijk voor het ontwikkelen van beleid en de handhaving van OHS-regelgeving. Het Ministerie van Volksgezondheid (MINSAP) stelt gezondheidsnormen vast met betrekking tot de werkplek en biedt arbeidsgezondheidsdiensten. Het Nationaal Instituut voor Arbeidsgezondheid (INSOH) voert onderzoek uit, biedt training en levert technische diensten met betrekking tot OHS.

Kern OHS-Normen

De Cubaanse wet verplicht werkgevers om werkprocessen systematisch te analyseren en potentiële gevaren te identificeren. Op basis hiervan moeten zij preventieve maatregelen implementeren. Werkgevers zijn ook verplicht om passende Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM) te verstrekken en het gebruik ervan te garanderen wanneer technische controles de gevaren niet voldoende verminderen. Training over OHS-kwesties voor zowel werknemers als werkgevers wordt benadrukt. Werkgerelateerde ongevallen en ziekten moeten worden gemeld en onderzocht om de oorzaken te achterhalen en herhaling te voorkomen. Periodieke medische controles zijn vereist voor werknemers die aan gevaren worden blootgesteld, met als doel vroegtijdige opsporing van beroepsziekten.

Ontwikkelende Gebieden

Hoewel de Cubaanse OHS-wetgeving aandacht besteedt aan mentaal welzijn, is er een groeiende erkenning van de noodzaak voor meer focus op psychosociale gevaren zoals stress en geweld op de werkplek. Cuba, net als landen wereldwijd, staat voor uitdagingen bij het aanpakken van gezondheids- en veiligheidsrisico's die samenhangen met nieuwe technologieën of veranderende arbeidsomstandigheden.

Werkplekinspecties in Cuba zijn een cruciaal onderdeel van het handhaven van veilige en gezonde werkomgevingen. De wetgeving van de Cubaanse regering verplicht deze inspecties om naleving van gezondheids- en veiligheidsnormen te waarborgen. De primaire juridische basis voor deze inspecties en normen voor arbeidsveiligheid en gezondheid (OSH) is het Arbeidswetboek (Código de Trabajo). Daarnaast geeft het Ministerie van Arbeid en Sociale Zekerheid (MTSS) talrijke resoluties uit die specifieke OSH-vereisten en inspectieprocedures beschrijven.

Inspectieagentschappen

Het MTSS is de centrale autoriteit voor OSH-regelgeving en handhaving. Inspecteurs van het Departement Integrale Toezicht (Departamento Integral de Supervisión - DIS) op gemeentelijk en provinciaal niveau voeren een breed scala aan inspecties uit, waaronder die met betrekking tot arbeidsveiligheid en gezondheid. Het Nationaal Bureau voor Staatsarbeidsinspectie (Oficina Nacional de Inspección Estatal del Trabajo - ONIET), onderdeel van het MTSS, is gespecialiseerd in arbeidsinspecties.

Inspectiecriteria

Werkplekinspecties in Cuba bestrijken een breed scala aan OSH-gebieden, waaronder fysieke gevaren, chemische gevaren, biologische gevaren, ergonomische gevaren, psychosociale gevaren, sanitaire voorzieningen en hygiëne, persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) en noodvoorbereiding.

Inspectiefrequentie

De frequentie van werkplekinspecties in Cuba kan variëren afhankelijk van factoren zoals de industrie en het risiconiveau, het ongevalverleden en klachten. Hoogrisico-industrieën worden vaker geïnspecteerd. Werkplekken met een geschiedenis van ongevallen kunnen vaker worden geïnspecteerd. Inspecties kunnen ook worden gestart door klachten van werknemers of meldingen van gevaren.

Inspectieprocedures

Inspecteurs kunnen vooraf kennis geven van een inspectie, maar kunnen ook onaangekondigde inspecties uitvoeren. De inspectie begint met een openingsvergadering met de werkgever of hun vertegenwoordiger. Inspecteurs voeren een gedetailleerde rondgang door de werkplek uit, observeren werkprocessen, identificeren gevaren en interviewen werknemers. Ze bekijken ook documenten zoals veiligheidsinstructies, opleidingsregistraties en ongevallenrapporten. De inspecteurs presenteren hun bevindingen en bespreken mogelijke corrigerende maatregelen met de werkgever. Er wordt een formeel inspectierapport opgesteld waarin overtredingen en deadlines voor corrigerende maatregelen worden beschreven.

Opvolgacties

Werkgevers zijn wettelijk verplicht om geïdentificeerde overtredingen binnen de gespecificeerde deadlines aan te pakken. Niet-naleving kan resulteren in boetes en andere sancties, waaronder mogelijke werkonderbrekingsbevelen in geval van ernstige gevaren. Inspecteurs kunnen opvolgingsinspecties uitvoeren om ervoor te zorgen dat overtredingen zijn gecorrigeerd.

Werkgevers zijn wettelijk verplicht om alle arbeidsongevallen en verwondingen onmiddellijk te melden bij de relevante autoriteiten. Dit omvat het Ministerie van Arbeid en Sociale Zekerheid en de vakbondsvertegenwoordiger van de werknemer. Een gedetailleerd ongevalsrapport moet binnen een bepaalde termijn worden ingediend, meestal binnen 24-72 uur na het incident. Het rapport moet de datum, tijd en locatie van het ongeval bevatten, een beschrijving van de omstandigheden, namen en persoonlijke informatie van de gewonde werknemer(s), type en ernst van de verwondingen, getuigen (indien aanwezig), onmiddellijk genomen maatregelen en geïmplementeerde preventieve maatregelen.

Onderzoeksprocessen

De werkgever is verantwoordelijk voor het uitvoeren van een eerste onderzoek om de hoofdoorzaak van het ongeval te identificeren en corrigerende maatregelen te bepalen om soortgelijke voorvallen te voorkomen. Het Ministerie van Arbeid en Sociale Zekerheid kan zijn eigen onderzoek uitvoeren, vooral in het geval van ernstige ongevallen of dodelijke slachtoffers. Dit omvat het onderzoeken van de ongevalslocatie, interviews met de gewonde werknemer, getuigen en ander relevant personeel, en het onderzoeken van veiligheidsbeleid, trainingsdossiers en onderhoudsrapporten. Vakbonden spelen een rol in het onderzoeksproces, waarbij zij de belangen van de gewonde werknemer vertegenwoordigen en ervoor zorgen dat de veiligheidsvoorschriften worden nageleefd.

Schadeclaims

Gewonde werknemers hebben recht op gratis medische behandeling en revalidatie via het nationale gezondheidszorgsysteem van Cuba. Werknemers die tijdelijk arbeidsongeschikt zijn door een arbeidsongeval komen in aanmerking voor loondoorbetalingsuitkeringen. De hoogte en duur van de uitkeringen zijn afhankelijk van de ernst van de verwonding. In geval van blijvende invaliditeit kunnen werknemers een invaliditeitspensioen ontvangen. De hoogte van het pensioen wordt bepaald op basis van de mate van invaliditeit en het inkomen van de werknemer vóór het ongeval. In het ongelukkige geval van een dodelijk arbeidsongeval hebben de nabestaanden van de overleden werknemer recht op nabestaandenuitkeringen. Schadeclaims worden doorgaans ingediend bij het Nationaal Instituut voor Sociale Zekerheid.