In Costa Rica biedt de "Wet ter Regulering van Telewerken" die in 2022 is ingevoerd een juridisch kader voor werken op afstand. Het zorgt ervoor dat telewerkers dezelfde rechten hebben als traditionele werknemers, inclusief minimumloon, vakantietijd en sociale zekerheidsuitkeringen. Arbeidsovereenkomsten moeten duidelijk de voorwaarden van telewerkregelingen definiëren, inclusief werkuren, communicatiemethoden, methoden voor prestatie-evaluatie en protocollen voor gegevensbeveiliging. Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het bieden van training over telewerkpraktijken en het implementeren van maatregelen om de arbeidsgezondheid en veiligheid van telewerkers te beschermen. Ze blijven ook verantwoordelijk voor het inhouden van inkomstenbelasting en sociale zekerheidsbijdragen voor telewerkers in Costa Rica.

Costa Rica heeft een goed ontwikkelde technologische infrastructuur. Breedbandinternet is breed beschikbaar in stedelijke gebieden, met voortdurende verbeteringen in landelijke regio's. De dekking van mobiele telefoons is uitgebreid, met betrouwbare dataplannen die door verschillende aanbieders worden aangeboden. Stroomuitval komt zelden voor, maar back-upoplossingen zoals overspanningsbeveiligers zijn aan te raden voor telewerkers.

Werkgevers hebben extra verantwoordelijkheden voor een succesvolle telewerkomgeving. Ze moeten duidelijke communicatiekanalen opzetten en samenwerkingshulpmiddelen gebruiken om effectief teamwerk onder telewerkers te waarborgen. Er moeten methoden voor prestatie-evaluatie worden ontwikkeld die geschikt zijn voor een telewerksetting. Regelmatige check-ins, doelstellingen stellen en duidelijke communicatie van verwachtingen zijn cruciaal. Robuuste gegevensbeveiligingsmaatregelen moeten worden geïmplementeerd om gevoelige bedrijfsinformatie die op afstand wordt benaderd te beschermen. Hoewel niet wettelijk verplicht, kunnen sommige werkgevers ervoor kiezen om bij te dragen aan de kosten van apparatuur of internet-/dataplannen te vergoeden. Het welzijn van telewerkers moet in overweging worden genomen, wat kan inhouden dat er duidelijke grenzen zijn tussen werk en privéleven, en mechanismen om mogelijke gevoelens van isolatie aan te pakken.

Deeltijdwerk wordt erkend onder de Arbeidswet (Artikel 8) in Costa Rica, waardoor werknemers de mogelijkheid hebben om dergelijke regelingen te onderhandelen. Deeltijdwerknemers hebben recht op voordelen die evenredig zijn aan hun werkuren, inclusief salaris, betaald verlof en sociale zekerheidsbijdragen (Arbeidswet, Artikel 57).

Flexibele werktijden

Hoewel er geen expliciete wettelijke bepalingen voor flexibele werktijden in de Costa Ricaanse Arbeidswet zijn, staat Artikel 82 toe om alternatieve werkroosters te onderhandelen met goedkeuring van de werkgever. Dit kan worden geïnterpreteerd als het mogelijk maken van flexibele werktijden. Werkgevers die flexibele werktijden invoeren, moeten duidelijke richtlijnen opstellen met betrekking tot kernwerktijden, communicatieprotocollen tijdens flexibele uren en verwachtingen ten aanzien van de werkbelasting.

Banen delen

Banen delen wordt niet expliciet behandeld in de Costa Ricaanse arbeidswetgeving. Echter, de flexibiliteit binnen Artikel 8 over onderhandelingen van werkroosters kan worden geïnterpreteerd als het mogelijk maken om de taken van een voltijdse baan te verdelen tussen twee of meer deeltijdwerknemers. Regelingen voor het delen van banen vereisen een zorgvuldige verdeling van verantwoordelijkheden, duidelijke communicatiekanalen en mogelijk overlappende werkuren om een soepele samenwerking te waarborgen.

Apparatuur en onkostenvergoedingen

De Arbeidswet en Wet Nr. 9738 verplichten werkgevers niet om apparatuur te verstrekken of onkosten te vergoeden die verband houden met flexibele werkregelingen. Werkgevers kunnen er echter voor kiezen om dit te doen via wederzijds overeengekomen voorwaarden binnen arbeidsovereenkomsten.

Werkgevers hebben een wettelijke verantwoordelijkheid onder Wet nr. 8968 om passende technische en organisatorische maatregelen te implementeren ter bescherming van bedrijfsgegevens die door externe werknemers worden benaderd. Dit is geïnspireerd door de principes van de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG) van de EU.

Werkgevers moeten externe werknemers ook trainen in de beste praktijken voor gegevensbeveiliging, waaronder wachtwoordbeheer, het herkennen van phishingpogingen en de juiste procedures voor gegevensverwerking. Transparantie en communicatie zijn cruciaal. Werkgevers moeten duidelijk zijn over de gegevens die van externe werknemers worden verzameld en het beoogde gebruik ervan. Duidelijke privacybeleid die toegankelijk zijn voor alle werknemers voldoen aan de principes uiteengezet in Wet nr. 8968.

Rechten van Werknemers

Werknemers hebben het recht om toegang te krijgen tot hun persoonlijke gegevens die door de werkgever worden bewaard en om rectificatie van eventuele onjuistheden te verzoeken, volgens Wet nr. 8968, Artikelen 14 & 15. Onder het recht om vergeten te worden, geïnspireerd door de AVG-principes, kunnen werknemers verzoeken om verwijdering van hun persoonlijke gegevens als deze niet langer nodig zijn voor werkdoeleinden (Wet nr. 8968, Artikel 16). Werknemers hebben ook recht op vertrouwelijkheid met betrekking tot hun persoonlijke gegevens (Wet nr. 8968, Artikel 6).

Beste Praktijken voor Gegevensbeveiliging

Werkgevers moeten alleen de minimale gegevens verzamelen en opslaan die nodig zijn voor externe werkfuncties. Gevoelige gegevens moeten zowel in rust als tijdens overdracht worden versleuteld. Het implementeren van sterke toegangscontroles tot bedrijfsgegevens en -systemen, waarbij toegang alleen wordt verleend aan geautoriseerd personeel, is ook cruciaal.

Het handhaven van regelmatige gegevensback-ups zorgt voor gegevensherstel in geval van incidenten. Het is ook belangrijk om een plan te ontwikkelen om databeveiligingsinbreuken te identificeren, te melden en aan te pakken.