Burkina Faso is een landlocked land gelegen in West-Afrika, begrensd door Mali, Niger, Benin, Togo en Ghana. Het terrein bestaat voornamelijk uit een uitgestrekt plateau met zacht glooiende savanne, met in het zuidwesten zandsteenplateaus en de hoogste piek, Ténakourou. Het klimaat is overwegend tropisch met twee seizoenen: het regenseizoen en het droge seizoen. Belangrijke rivieren zijn de Mouhoun, de Nakambé en de Nazinon. Het land kampt met milieuproblemen zoals verwoestijning, bodemerosie, ontbossing en beperkte toegang tot veilige waterbronnen.

Historische Achtergrond

De Mossi-koninkrijken waren de dominante macht in de regio vanaf de 15e eeuw en weerstonden pogingen tot overheersing door naburige rijken. In 1919 werd Burkina Faso een Franse kolonie genaamd Opper-Volta, waar het gedwongen arbeid onderging en werd gebruikt als bron van mankracht voor het Franse leger. Het verkreeg onafhankelijkheid van Frankrijk in 1960, met de eerste president, Maurice Yaméogo, die een autoritair regime leidde. Burkina Faso heeft een geschiedenis van militaire coups en politieke onrust gedurende de post-onafhankelijkheidsperiode. Opmerkelijke figuren zijn onder andere Sangoulé Lamizana, Thomas Sankara en Blaise Compaoré. Het land heeft democratische transities doorgemaakt met regelmatige meerpartijenverkiezingen sinds de jaren 1990. Echter, het kampt met aanhoudende veiligheidsdreigingen door jihadistische opstanden gelinkt aan Al Qaeda en ISIS.

Socio-Economisch Overzicht

Burkina Faso heeft een bevolking van meer dan 23 miljoen, waarbij de Mossi de grootste etnische groep vormen. Andere groepen zijn de Fulani, Gurunsi, Bobo en Lobi. Het is een van de armste landen ter wereld, met landbouw als de belangrijkste pijler van de economie en katoen als het belangrijkste exportproduct. Goudwinning is ook steeds belangrijker geworden. Het land staat voor aanzienlijke uitdagingen, waaronder extreme armoede, voedselonzekerheid, lage alfabetiseringsgraden en beperkte toegang tot basisgezondheidszorg. De sociale structuur is een mix van traditionele en moderne invloeden, met islam, christendom en traditionele Afrikaanse religies die worden beoefend. Burkina Faso heeft een rijk artistiek erfgoed, waaronder muziek, beeldhouwkunst, maskers en textiel. Belangrijke culturele evenementen zijn het Internationaal Festival van Kunst en Ambachten van Ouagadougou en het Pan-Afrikaanse Film- en Televisiefestival van Ouagadougou.

De bevolking van Burkina Faso is uitzonderlijk jong, met een mediane leeftijd van ongeveer 17 jaar en meer dan 60% van de bevolking jonger dan 25 jaar. Dit biedt zowel uitdagingen als kansen voor de ontwikkeling van de beroepsbevolking. Ongeveer 80% van de bevolking woont in landelijke gebieden, wat de dominantie van de landbouwsector in de economie benadrukt. Echter, het land heeft een lage arbeidsparticipatie, vooral onder vrouwen, wat wijst op een aanzienlijk onbenut potentieel binnen de beroepsbevolking.

Vaardigheidsniveaus

De alfabetiseringsniveaus in Burkina Faso behoren tot de laagste ter wereld, met een geschatte alfabetiseringsgraad van ongeveer 43% onder volwassenen. Dit vormt een uitdaging voor de ontwikkeling van een geschoolde beroepsbevolking. Vanwege beperkte toegang tot formeel onderwijs bezit een aanzienlijk deel van de beroepsbevolking informele vaardigheden die zijn verkregen via leertijd en traditionele kennisoverdracht. Er is een mismatch tussen de vaardigheden die werknemers bezitten en de vaardigheden die werkgevers vragen, vooral in opkomende sectoren zoals technologie en diensten.

Sectorale Verdeling

Dominantie van de Landbouw

Landbouw is de ruggengraat van de economie van Burkina Faso en de belangrijkste bron van werkgelegenheid voor de meerderheid van de bevolking. De meeste landbouwactiviteiten zijn gericht op zelfvoorzieningslandbouw, met gewassen zoals gierst, sorghum, maïs en rijst als de meest voorkomende. Burkina Faso is een belangrijke producent van katoen, een belangrijk handelsgewas.

Informele Sector

De informele sector speelt een cruciale rol in de economie van Burkina Faso en absorbeert een groot deel van de beroepsbevolking. Activiteiten in de informele sector omvatten kleinhandel, ambachtelijke nijverheid en kleinschalige diensten.

Andere Belangrijke Sectoren

Burkina Faso bezit goudreserves, en de mijnbouwsector wint aan belang. De bouwsector groeit ook, gedreven door de behoefte aan infrastructuurontwikkeling.

In Burkina Faso hebben de culturele normen een grote invloed op de arbeidssector. De Burkinese cultuur legt een sterke nadruk op familieverplichtingen, wat vaak flexibiliteit van werkgevers vereist voor familie-evenementen, zorgverlening of religieuze observanties. In tegenstelling tot de strikt tijdgebonden westerse modellen, opereert Burkina Faso met een meer vloeiende perceptie van tijd. Dit kan betekenen dat vergaderingen later beginnen of deadlines als flexibel in plaats van rigide worden gezien. Uitgebreide vakanties zoals typisch in het Westen zijn minder gebruikelijk, waarbij vrije tijd vaak gekoppeld is aan belangrijke levensgebeurtenissen of religieuze feestdagen.

Communicatiestijlen

Burkinese mensen geven vaak de voorkeur aan indirecte spraak om openlijke confrontatie of onenigheid te vermijden. Het is belangrijk om aandacht te besteden aan non-verbale signalen en subtiliteiten in de formulering. Zaken worden gebouwd op vertrouwen, dus het investeren van tijd in het leren kennen van collega's voordat men direct in werkgerelateerde onderwerpen duikt, is cruciaal. Hoewel Frans de officiële taal is, kan het voor velen een tweede of derde taal zijn. Geduld en ervoor zorgen dat er een duidelijk begrip is, vooral bij complexe concepten, is noodzakelijk.

Organisatorische Hiërarchieën

Respect voor leeftijd en senioriteit is een belangrijk aspect van de Burkinese cultuur. Ouderen en degenen in gezagsposities genieten veel respect, en beslissingen stromen meestal van boven naar beneden. Het patron-klant systeem, relaties van wederzijds voordeel of verplichting, kan invloed hebben op aanwervings- en promotiepraktijken. Het is ook gebruikelijk om collega's aan te spreken met formele titels (Monsieur, Madame) gevolgd door hun achternaam totdat men wordt uitgenodigd om anders te doen.

Burkina Faso's economie is grotendeels gebaseerd op zelfvoorzieningslandbouw, waarbij een groot deel van de bevolking zich bezighoudt met het verbouwen van gewassen zoals sorghum, gierst, maïs en rijst voor hun gezinnen. Handelsgewassen zoals katoen, pinda's, sesam en sheanoten spelen ook belangrijke rollen. Historisch gezien is katoen de steunpilaar van de exporteconomie geweest. Ondanks recente tegenslagen blijft het een belangrijke bron van inkomsten en werkgelegenheid.

Mijnbouw

Burkina Faso is uitgegroeid tot een belangrijke goudproducent in Afrika, wat een impuls geeft aan de economie en de werkgelegenheid. Andere mineralen zoals zink, mangaan en kalksteen worden ook in kleinere hoeveelheden gedolven.

Diensten

De dienstensector wordt steeds belangrijker en omvat detailhandel, transport en telecommunicatie. Een groot deel van deze sector is informeel en bestaat uit kleinschalige handel en andere activiteiten.

Opkomende Sectoren

Zonne-energieprojecten krijgen aandacht om de toegang tot elektriciteit te verbeteren, wat banen kan creëren en de economie kan diversifiëren. Er is ook potentieel voor groei in de digitale sector, die diensten en innovatie biedt, vooral in mobiele oplossingen. Burkina Faso heeft een bescheiden toerismesector, maar beschikt over culturele en natuurlijke attracties die met gerichte ontwikkeling kunnen uitbreiden.

Belangrijke Overwegingen voor Werkgelegenheid

Burkina Faso heeft een jonge en groeiende beroepsbevolking, wat een uitdaging vormt om voldoende werkgelegenheidskansen te creëren. Investeren in onderwijs en vaardigheidsontwikkeling is cruciaal om de beroepsbevolking voor te bereiden op zich ontwikkelende sectoren en verbeterde productiviteit. Landbouw blijft een primaire bron van werkgelegenheid, wat de nadruk legt op ontwikkelingsstrategieën in plattelandsgebieden. Het aanpakken van de grote informele sector is een complex en belangrijk aspect in het werkgelegenheidsbeleid en de stabiliteit.