In Botswana worden de standaardwerkuren gereguleerd door de Arbeidswet van 2014. De maximaal toegestane werkweek is 48 uur, van toepassing op de meeste arbeidssituaties.

De standaardwerkdag mag niet langer zijn dan 9 uur voor een werkweek van vijf dagen. Als alternatief kan de werkdag 8 uur zijn voor een werkweek van zes dagen.

Er zijn uitzonderingen voor bepaalde beroepen. Bijvoorbeeld, beveiligingsbeambten die uitsluitend zijn ingehuurd om eigendommen te bewaken, mogen maximaal 10 uur per dag en 60 uur per week werken.

De Employment Act van 2014 in Botswana stelt de regels en minimale compensatie voor overwerk vast. Een werknemer heeft recht op overwerkvergoeding voor alle uren die worden gewerkt boven de standaardwerkuren zoals gedefinieerd door de wet.

Er is een beperking op de totale hoeveelheid overwerk die per week is toegestaan. Werknemers kunnen niet verplicht worden of toestemming krijgen om meer dan 14 uur overwerk per week te werken. De Minister van Werkgelegenheid, Arbeidsproductiviteit en Vaardigheidsontwikkeling kan echter uitzonderingen toestaan via een gepubliceerd bevel. Dit maakt het mogelijk om de limiet van 14 uur te overschrijden voor specifieke industrieën of ondernemingen.

De wet schrijft een minimale verhoging van de betaling voor overwerk voor. Overwerk moet worden gecompenseerd tegen een tarief van minstens 1,5 keer het normale uurtarief van de werknemer. Werk dat wordt uitgevoerd op een rustdag of feestdag trekt een hogere compensatie, minimaal het dubbele van het normale loon.

In sommige gevallen kan de werknemer een dag of dagen vrij krijgen in plaats van dubbele betaling voor werk op een rustdag of feestdag. Deze optie vereist overeenstemming tussen de werkgever en werknemer.

Leidinggevende functies, administratief personeel en leidinggevenden zijn over het algemeen uitgesloten van het claimen van overwerkvergoeding omdat de aard van hun functies vaak vereist dat ze buiten de standaarduren werken.

In Botswana zorgt de Arbeidswet van 2014 (Wet nr. 1 van 2014) ervoor dat werknemers recht hebben op rustperiodes en pauzes tijdens hun werkdag.

Verplichte Rustpauzes

Werknemers mogen niet meer dan vijf opeenvolgende uren werken zonder een rustpauze. Dit is een wettelijke vereiste waar werkgevers zich aan moeten houden.

Minimale Pauzeduur

De wettelijk verplichte rustpauze moet minimaal 30 minuten duren. Dit is de minimale duur, en werkgevers zijn vrij om langere pauzes te geven als ze dat willen.

Verantwoordelijkheden van de Werkgever

Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het ervoor zorgen dat hun werknemers de wettelijk verplichte rustpauzes krijgen. Dit betekent dat ze pauzes moeten inplannen en ervoor moeten zorgen dat werknemers deze kunnen nemen.

Overwegingen bij Pauzetijd

De wet specificeert niet hoe de pauze moet worden gestructureerd. Het is echter algemeen begrepen dat de pauzetijd vrij moet zijn van werkverplichtingen en moet dienen voor ontspanning en verfrissing. Werkgevers en werknemers kunnen overeenkomsten bereiken over de structuur van pauzes, zoals het splitsen van de 30 minuten in twee kortere pauzes. Deze overeenkomsten mogen echter niet ten koste gaan van het recht van de werknemer op een zinvolle rustperiode.

Extra Rustperiodes

Zwangere en zogende moeders hebben recht op extra rustperiodes. Deze zijn bedoeld voor borstvoeding en prenatale zorg, zoals bepaald in de wet. Dit zorgt ervoor dat deze werknemers voor hun gezondheid en die van hun kind kunnen zorgen terwijl ze blijven werken.

Nachtwerk wordt door de Wet gedefinieerd als onderdeel van de standaard werkweek, die 48 uur bedraagt. De maximale dagelijkse werkdag is 9 uur voor een vijfdaagse week of 8 uur voor een zesdaagse week. Als nachtwerkuren de totale werklast boven de 48 uur per week duwen, zijn overurentarieven van toepassing. Overwerk moet worden gecompenseerd tegen een tarief van minimaal 1,5 keer het normale uurtarief van de werknemer.

De Wet verbiedt weekendwerk niet expliciet. Het garandeert echter werknemers het recht op een ononderbroken rustperiode van minimaal 36 uur per week. Dit beperkt de meeste werkschema's in feite tot maximaal twee dagen in het weekend. Als weekendwerk vereist is, hebben werknemers recht op standaard overurentarieven (minimaal 1,5 keer het normale tarief) voor de gewerkte uren. In sommige gevallen kunnen werknemers een vrije dag aangeboden krijgen in plaats van overwerkvergoeding, maar dit vereist wederzijdse overeenstemming tussen werkgever en werknemer.

Collectieve arbeidsovereenkomsten tussen werkgevers en werknemersvakbonden kunnen andere regelingen vaststellen die specifiek zijn voor nachtdiensten en weekendwerk. Deze overeenkomsten kunnen ploegentoeslagen of premies voor nacht- of weekenduren bevatten. Het Ministerie van Werkgelegenheid, Arbeidsproductiviteit en Vaardigheidsontwikkeling kan regelgeving uitvaardigen met betrekking tot nacht- of weekendwerk voor specifieke sectoren. Het is raadzaam om het Ministerie of relevante werkgeversorganisaties te raadplegen voor sectorspecifieke richtlijnen.