In Bolivia bieden de Algemene Arbeidswet (Ley General del Trabajo) en het Reglementair Besluit het kader voor rechtmatige beëindiging van arbeidsovereenkomsten.

Wettige Gronden voor Ontslag

Een werkgever kan ontslagprocedures tegen een werknemer starten op basis van verschillende gronden, zoals beschreven in Artikel 16 van de Algemene Arbeidswet:

• Opzettelijke Schade: Opzettelijk aanzienlijke schade toebrengen aan apparatuur, gereedschappen of werkmaterialen.
• Openbaarmaking van Geheimen: Het onthullen van bedrijfsgeheimen of vertrouwelijke informatie die de onderneming van de werkgever kan schaden.
• Veiligheids- en Hygiëneovertredingen: Handelingen van nalatigheid of roekeloosheid die de veiligheid op de werkplek in gevaar brengen.
• Contractbreuk: Ernstige schendingen van de voorwaarden en condities die zijn vastgelegd in de arbeidsovereenkomst.
• Diefstal of Fraude: Betrokken zijn bij diefstal, fraude of andere soortgelijke overtredingen tegen de werkgever of hun eigendommen.
• Ongeoorloofde Afwezigheid: Herhaalde of langdurige afwezigheid van het werk zonder de juiste toestemming of rechtvaardiging.

Opzegtermijn

Er is geen wettelijk verplichte opzegtermijn voor beëindiging van arbeidsovereenkomsten in Bolivia. Het is echter gebruikelijk en toont goede trouw aan als de werkgever een redelijke opzegtermijn geeft voordat de beëindiging van kracht wordt.

Ontslagvergoeding

Ontslagvergoeding (bekend als "desahucio") is verplicht in gevallen van ongerechtvaardigd ontslag door de werkgever in Bolivia. Het wordt over het algemeen als volgt berekend:

• Bedrag: Eén maandsalaris voor elk gewerkt dienstjaar. Voor gedeeltelijke jaren wordt de ontslagvergoeding naar rato betaald.

Belangrijke Overwegingen:

• Gerechtvaardigd Ontslag: Als een werkgever een werknemer ontslaat om een wettige reden (vermeld in Artikel 16 van de Algemene Arbeidswet), is ontslagvergoeding over het algemeen niet vereist.
• Wederzijds Akkoord: Werkgevers en werknemers kunnen wederzijds overeenkomen tot een andere ontslagregeling via een schriftelijke schikking.

Bolivia's belangrijkste juridische instrument tegen discriminatie is de Wet Tegen Racisme en Alle Vormen van Discriminatie (Wet 045), ingevoerd in 2010. Deze wet bouwt voort op de constitutionele principes van gelijkheid en non-discriminatie.

Beschermde Kenmerken

Wet 045 biedt brede bescherming tegen discriminatie op de volgende gronden:

• Ras
• Huidskleur
• Etniciteit
• Nationaliteit
• Taal
• Cultuur
• Sociale status
• Gezondheidsstatus (inclusief hiv-status)
• Handicap
• Seksuele geaardheid
• Genderidentiteit
• Politieke of andere overtuigingen
• Leeftijd
• Economische situatie

Verhaalsmechanismen

De Boliviaanse wet voorziet in een combinatie van gerechtelijke en administratieve verhaalsmechanismen voor slachtoffers van discriminatie:

• Strafrechtelijke Klachten: Discriminatie kan een strafbaar feit vormen met straffen variërend van boetes tot gevangenisstraf.
• Civiele Rechtszaken: Slachtoffers kunnen civiele rechtszaken aanspannen voor schade als gevolg van discriminerende handelingen.
• Administratieve Klachten: Het Ministerie van Justitie en het Vice-Ministerie van Dekolonisatie zijn belast met het ontvangen en onderzoeken van discriminatieklachten.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

Werkgevers in Bolivia spelen een cruciale rol in het bestrijden van discriminatie. Wet 045 legt de volgende verantwoordelijkheden op:

• Preventie: Werkgevers moeten beleid en maatregelen implementeren om discriminatie te voorkomen.
• Educatie en Training: Werkgevers moeten opleidingsprogramma's aanbieden om werknemers te informeren over discriminatie en gelijkheid en inclusie op de werkplek te bevorderen.
• Klachtenmechanismen: Werkgevers moeten interne mechanismen opzetten om klachten over discriminatie te ontvangen, te onderzoeken en erop te reageren.
• Positieve Actie: Aangemoedigd om positieve actie maatregelen te nemen om ondervertegenwoordiging van groepen die door discriminatie worden getroffen aan te pakken.

Belangrijke Overwegingen

• Uitdagingen: Handhaving van anti-discriminatiewetten in Bolivia blijft een uitdaging, vooral met betrekking tot meer gemarginaliseerde groepen.
• Voortdurende Inspanningen: De Boliviaanse regering en maatschappelijke organisaties blijven werken aan het versterken van de implementatie en handhaving van anti-discriminatiewetgeving.

Bolivia heeft regelgeving opgesteld die eerlijke en veilige arbeidsomstandigheden voor werknemers beschrijft. Deze regelgeving omvat aspecten zoals werkuren, rustperiodes en ergonomische vereisten.

Werkuren

In Bolivia is de typische werkdag acht uur. Er is een wettelijke limiet van 48 werkuren per week, verdeeld over maximaal zes dagen. Vrouwen krijgen extra bescherming met een verkorte standaardwerkweek van 40 uur.

Rustperiodes

De Boliviaanse wet schrijft rustpauzes voor na elke vijf uur werk. De maximale duur van deze pauzes is twee uur per dag.

Ergonomische Vereisten

Hoewel er geen gemakkelijk beschikbare informatie is over een specifieke nationale ergonomische standaard, benadrukken de Boliviaanse arbeidswetten een veilige en gezonde werkomgeving voor werknemers. Dit zou waarschijnlijk basis ergonomische principes omvatten om musculoskeletale aandoeningen te voorkomen.

Aanvullende Overwegingen

Overwerk is toegestaan, maar met beperkingen. Overwerkvergoeding is verplicht tegen een tarief van 100% extra salaris en mag niet meer dan twee uur per dag bedragen. Werk op zondagen of feestdagen trekt een hogere premie van drie keer het dagloon. Het handhaven van veiligheidsvoorschriften op de werkplek kan in Bolivia een uitdaging zijn.

Bolivia geeft prioriteit aan het welzijn van werknemers door middel van een robuust kader van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften. Het begrijpen van deze voorschriften is cruciaal voor zowel werkgevers als werknemers.

Verplichtingen van de Werkgever

De Boliviaanse wet legt aanzienlijke verplichtingen op aan werkgevers om een veilige en gezonde werkomgeving te waarborgen. Hier zijn enkele belangrijke aspecten:

• Risicobeoordeling: Werkgevers zijn verplicht risicobeoordelingen uit te voeren om potentiële gevaren op de werkplek te identificeren. Op basis van deze beoordelingen moeten werkgevers preventieve maatregelen implementeren om risico's te beperken.

• Veiligheidsprogramma's: Het ontwikkelen en implementeren van uitgebreide veiligheidsprogramma's is verplicht. Deze programma's moeten training omvatten over veiligheidsprocedures, het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) en noodresponsprotocollen.

• Gezondheidsdiensten: Werkgevers moeten gezondheidsdiensten op het werk opzetten, vooral in risicovolle sectoren. Deze diensten kunnen periodieke medische controles en monitoring van beroepsgezondheidsrisico's omvatten.

• Gezamenlijk Comité: De oprichting van een Gezamenlijk Comité voor Arbeidsgezondheid en Veiligheid, met vertegenwoordiging van werknemers, is verplicht voor de meeste bedrijven. Dit comité speelt een cruciale rol bij het monitoren van de veiligheid op de werkplek, het onderzoeken van ongevallen en het bevorderen van een veiligheidscultuur.

Rechten van Werknemers

Werknemers in Bolivia hebben fundamentele rechten met betrekking tot gezondheid en veiligheid op de werkplek:

• Recht op een Veilige Werkplek: Werknemers hebben het recht om te werken in een veilige omgeving zonder erkende gevaren.

• Recht op Informatie en Training: Zij hebben recht op informatie en training over beroepsrisico's, veiligheidsprocedures en het juiste gebruik van PBM.

• Recht om Onveilig Werk te Weigeren: Werknemers hebben het recht om werk te weigeren waarvan zij geloven dat het een ernstig gevaar voor hun gezondheid of veiligheid vormt.

Handhavingsinstanties

Het Ministerie van Arbeid, Werkgelegenheid en Sociale Voorzieningen (Ministerio de Trabajo, Empleo y Previsión Social) is de primaire instantie die verantwoordelijk is voor de handhaving van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften in Bolivia. Het Ministerie voert inspecties uit, onderzoekt ongevallen en legt sancties op bij niet-naleving.