Tunesië

De Tunesische Grondwet en het Arbeidswetboek (Code du Travail) zijn de primaire bronnen van gezondheids- en veiligheidswetgeving in Tunesië. De Grondwet garandeert het recht op gezonde arbeidsomstandigheden en sociale bescherming, terwijl het Arbeidswetboek het juridische kader voor gezondheid en veiligheid biedt. Dit omvat wetten zoals Wet nr. 27 van 1966, die de verantwoordelijkheden van werkgevers en werknemers voor het handhaven van veiligheid beschrijft, en Wet nr. 90-77 van 7 augustus 1990, die het Tunesische Instituut voor Arbeidsveiligheid en Gezondheid opricht. Er zijn ook sectorspecifieke voorschriften uitgevaardigd door verschillende ministeries die gedetailleerde eisen stellen voor specifieke industrieën en gevaren.

Verplichtingen van Werkgevers

Tunesische gezondheids- en veiligheidswetten leggen verschillende plichten op aan werkgevers. Deze omvatten een algemene zorgplicht, waarbij werkgevers alle nodige maatregelen moeten nemen om de gezondheid en veiligheid van hun werknemers te beschermen. Werkgevers zijn ook verplicht om regelmatige beoordelingen van werkplekrisico's uit te voeren en beheersmaatregelen te implementeren om risico's te verminderen. Ze moeten werknemers voorzien van informatie en training over gezondheids- en veiligheidsrisico's en preventieve maatregelen, en geschikte Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM) leveren en het gebruik ervan waarborgen wanneer andere beheersmaatregelen onvoldoende zijn. Werkgevers zijn ook verantwoordelijk voor het regelen van medische onderzoeken voor werknemers die aan bepaalde gevaren worden blootgesteld.

Rechten en Verantwoordelijkheden van Werknemers

Werknemers in Tunesië hebben specifieke rechten en plichten met betrekking tot gezondheid en veiligheid. Ze hebben het recht om te weigeren werk uit te voeren als ze van mening zijn dat dit een ernstig en onmiddellijk gevaar voor hun gezondheid of veiligheid vormt. Werknemers hebben ook het recht om deel te nemen aan besluitvorming over gezondheid en veiligheid via veiligheidscomités of andere mechanismen. Ze zijn verplicht om zich aan veiligheidsregels te houden, PBM correct te gebruiken en gevaarlijke situaties of incidenten te melden.

Belangrijke Instellingen

Het Ministerie van Sociale Zaken is verantwoordelijk voor het algemene gezondheids- en veiligheidsbeleid en de handhaving ervan. Het Tunesische Instituut voor Arbeidsveiligheid en Gezondheid is een nationale instelling die technische ondersteuning, training, onderzoek en informatie over gezondheid en veiligheid biedt.

Handhaving en Sancties

Werkgevers die de gezondheids- en veiligheidsvoorschriften overtreden, kunnen verschillende sancties krijgen, waaronder boetes, tijdelijke of permanente sluiting van de werkplek en strafrechtelijke sancties in geval van ernstige nalatigheid.

Arbeidsgezondheids- en veiligheidsnormen (OHS) in Tunesië omvatten een breed spectrum van gevaren op de werkplek en preventieve maatregelen. Deze normen behandelen fysieke gevaren zoals lawaai, trillingen, verlichting, temperatuur en ventilatie. Zo bestaan er bijvoorbeeld regels om de blootstelling van werknemers aan overmatig lawaai en schadelijke trillingsniveaus te beperken. Voldoende werkplekverlichting wordt ook gegarandeerd om oogvermoeidheid en ongevallen te voorkomen, en er zijn regels om comfortabele werktemperaturen te handhaven.

Chemische gevaren zijn een ander belangrijk aandachtspunt. Specifieke regels regelen de omgang, opslag, etikettering en verwijdering van gevaarlijke chemicaliën. Normen behandelen ook luchtkwaliteitsmonitoring en de controle van blootstelling aan schadelijk stof, dampen en gassen.

Biologische gevaren, met name in de gezondheidszorg, worden gereguleerd. Tunesië heeft regels voor de omgang met biologische gevaren, vooral in medische faciliteiten. Ergonomische gevaren worden ook aangepakt, met richtlijnen over juiste tiltechnieken, laadlimieten en het gebruik van mechanische hulpmiddelen. Regels bevorderen ook ergonomische werkplekken, werkpauzes en bewustzijn van risico's op repetitieve belasting.

Psychosociale gevaren zoals werkgerelateerde stress en intimidatie en geweld worden erkend. Regels moedigen stressmanagementprogramma's aan en verbieden intimidatie en geweld, waarbij acties en preventieve maatregelen van werkgevers worden voorgeschreven. Noodvoorbereiding en respons worden ook behandeld, met bepalingen voor de beschikbaarheid van getrainde EHBO-responders en uitgeruste EHBO-kits, evenals brandpreventie, blusapparatuur en evacuatieprocedures.

OHS Praktijken en Implementatie

Risicobeoordeling is een fundamenteel aspect van Tunesische OHS. Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het identificeren en beheersen van gevaren met deelname van werknemers. Beheersmaatregelen benadrukken een hiërarchie van controles, waaronder eliminatie, substitutie, technische controles, administratieve controles en persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM). Werkgevers moeten ervoor zorgen dat werknemers de gevaren en veilige werkmethoden begrijpen. Gezondheidsmonitoring is verplicht voor werknemers die aan specifieke gevaren worden blootgesteld, en werkgevers moeten ongevallen en incidenten documenteren.

Bronnen voor Normen en Best Practices

Het Ministerie van Sociale Zaken biedt richtlijnen, regelgeving en informatieve publicaties over OHS. Het Tunesische Instituut voor Arbeidsveiligheid en Gezondheid (TOSHI) biedt technische middelen, trainingsprogramma's en onderzoekssteun. De Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) beïnvloedt ook de nationale OHS-wetgeving door middel van haar verdragen en normen die door Tunesië zijn geratificeerd.

Werkplekinspecties spelen een cruciale rol bij het handhaven van een veilige en gezonde werkomgeving. Ze dienen meerdere doelen, zoals verificatie van naleving, gevarenidentificatie, afschrikking, en educatie en bewustwording.

De Arbeidsinspectie

De Arbeidsinspectie, onder het Ministerie van Sociale Zaken, is het primaire orgaan dat verantwoordelijk is voor het uitvoeren van werkplekinspecties. Arbeidsinspecteurs hebben de bevoegdheid om zonder voorafgaande kennisgeving werkplekken te betreden, apparatuur, materialen en processen te onderzoeken, werknemers en werkgevers te interviewen, relevante documentatie op te vragen, verbeteringsberichten of bevelen uit te vaardigen, en juridische procedures te starten of boetes op te leggen in geval van ernstige overtredingen.

Inspectiecriteria

Tunesische arbeidsinspecteurs evalueren een breed scala aan factoren tijdens inspecties. Deze omvatten de uitvoering van risicobeoordelingen, naleving van specifieke voorschriften, veiligheidsuitrusting en -faciliteiten, documentatie en administratie, en bewustwording en training van werknemers.

Inspectiefrequentie

De frequentie van werkplekinspecties wordt beïnvloed door verschillende factoren, zoals het risiconiveau van de werkplek, de geschiedenis van eerdere inspecties, en beperkte middelen binnen de Arbeidsinspectie.

Opvolgacties

Opvolgacties na een inspectie kunnen bestaan uit verbeteringsberichten, bevelen, boetes en juridische procedures. Verbeteringsberichten worden uitgegeven wanneer inspecteurs niet-kritieke overtredingen identificeren, waarbij de werkgever een deadline krijgt om het probleem te verhelpen. Bevelen worden uitgegeven in gevallen van dreigend of ernstig gevaar, waarbij onmiddellijke stopzetting van onveilige activiteiten vereist is. Boetes worden opgelegd voor niet-naleving van voorschriften of voor het belemmeren van inspecties. In gevallen van ernstige of herhaalde overtredingen kan de Arbeidsinspectie juridische stappen ondernemen tegen de werkgever.

Arbeidsongevallen zijn een ernstige zaak en vereisen onmiddellijke aandacht. Werkgevers zijn wettelijk verplicht om werkgerelateerde ongevallen en beroepsziekten te melden aan verschillende autoriteiten, waaronder de Arbeidsinspectie, het Nationaal Sociaal Zekerheidsfonds (Caisse Nationale de Sécurité Sociale - CNSS), en de Bedrijfsarts in geval van ernstig letsel of beroepsziekte.

Meldertermijnen

Voor ongevallen die een afwezigheid van meer dan drie dagen veroorzaken, moeten werkgevers binnen 48 uur na het incident rapporteren. In het geval van beroepsziekten is melding noodzakelijk binnen 15 dagen na diagnose.

Onderzoeksprocedures

Het doel van onderzoeken naar arbeidsongevallen is om de oorzaken te achterhalen en toekomstige voorvallen te voorkomen. Werkgevers zijn verplicht om de omstandigheden van ongevallen te analyseren en corrigerende maatregelen te nemen. Inspecteurs kunnen onderzoeken uitvoeren bij ernstige ongevallen of wanneer er vermoedelijke overtredingen zijn. Vertegenwoordigers van werknemers of veiligheidscomités kunnen bij sommige werkplekken betrokken zijn bij het onderzoek.

Onderzoeken omvatten doorgaans interviews met getuigen, onderzoek van de plaats van het ongeval, beoordeling van relevante documentatie en identificatie van oorzaken en bijdragende factoren.

Schadeclaims

Het Tunesische socialezekerheidssysteem biedt compensatie voor werknemers die gewond raken of ziek worden door hun werk. Alle werknemers die onder de CNSS vallen, komen in aanmerking voor compensatie. Dit omvat dekking van behandelingskosten gerelateerd aan het letsel of de ziekte, loonvervanging voor perioden van tijdelijke arbeidsongeschiktheid, betalingen voor langdurige of permanente invaliditeit, en compensatie aan nabestaanden in geval van dodelijke arbeidsongevallen.

Het claimproces begint met het rapport van de werkgever aan de CNSS, gevolgd door een medische evaluatie geregeld door de CNSS. De CNSS berekent vervolgens het passende compensatieniveau op basis van de mate van invaliditeit en het inkomen van de werknemer.

Wettelijke Referenties

Het Arbeidswetboek, met name de artikelen 248 en 251, behandelt de rapportage van ongevallen, onderzoeken en aspecten van compensatie. Reglementen van de CNSS stellen de specifieke procedures en voordelen vast die beschikbaar zijn voor compensatie bij arbeidsongevallen en beroepsziekten.