In Tunesië kan beëindiging van dienstverband wettelijk worden uitgevoerd op grond van persoonlijke redenen of economische of technische redenen. Persoonlijke redenen omvatten factoren zoals incompetentie, professioneel wangedrag, herhaalde disciplinaire problemen en onvermogen om taken uit te voeren, mogelijk vanwege medische redenen. Economische of technische redenen kunnen economische moeilijkheden omvatten die het bedrijf treffen, herstructurering of technologische veranderingen, of permanente sluiting van het bedrijf. Het is belangrijk op te merken dat de Tunesische Arbeidswet (Code du Travail) voorschrijft dat ontslagen altijd gebaseerd moeten zijn op "reële en ernstige" gronden ('faute grave'). Willekeurige ontslagen zijn niet toegestaan.

Opzegtermijn

De standaard opzegtermijn is over het algemeen één maand voor zowel werknemers als werkgevers. Individuele arbeidsovereenkomsten of collectieve arbeidsovereenkomsten kunnen echter langere opzegtermijnen vereisen. Onmiddellijke beëindiging is toegestaan in gevallen van ernstig wangedrag door de werknemer of werkgever. Als een van beide partijen nalaat de vereiste opzegtermijn in acht te nemen, zijn zij verplicht een bedrag te betalen dat gelijk is aan het salaris dat overeenkomt met de opzegtermijn.

Ontslagvergoeding

Werknemers die na hun proeftijd worden ontslagen, hebben over het algemeen recht op een ontslagvergoeding, met uitzondering van ontslagen wegens ernstig wangedrag. De ontslagvergoeding wordt berekend op basis van één dag loon voor elke maand dienst, met een maximum van drie maanden loon. Sommige collectieve arbeidsovereenkomsten kunnen voorzien in ruimere ontslagvergoedingen.

Tunesië heeft een specifieke wet die rassendiscriminatie aanpakt, samen met grondwettelijke bescherming tegen bredere vormen van discriminatie.

Belangrijke Wetgeving

De Tunesische Grondwet en Wet nr. 2018-50 (Eliminatie van Alle Vormen van Rassendiscriminatie) zijn de belangrijkste juridische instrumenten tegen discriminatie. Artikel 21 van de Tunesische Grondwet garandeert gelijkheid voor alle burgers voor de wet en verbiedt elke vorm van discriminatie. De wet van 2018 criminaliseert specifiek rassendiscriminatie.

Beschermde Kenmerken

De wetten van Tunesië verbieden expliciet discriminatie op basis van ras, kleur, afkomst en nationale of etnische oorsprong. Bredere bescherming tegen discriminatie op gronden zoals geslacht, seksuele geaardheid, religie, handicap, enz. zijn voornamelijk verankerd in de Grondwet maar missen specifieke handhavingswetgeving.

Verhaalsmechanismen

Slachtoffers van rassendiscriminatie kunnen strafrechtelijke klachten indienen tegen daders. Wet nr. 2018-50 omvat straffen variërend van boetes tot gevangenisstraf. Slachtoffers kunnen ook schadevergoeding eisen voor schade als gevolg van discriminatie via civiele rechtszaken. De Tunesische regering heeft organen zoals de Nationale Commissie voor de Strijd tegen Discriminatie opgericht om deze kwesties aan te pakken.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

Werkgevers in Tunesië zijn wettelijk verplicht om niet-discriminerende werkplekken te creëren. Dit houdt in dat ze beleid en praktijken moeten opstellen die gelijkheid bevorderen en discriminatie voorkomen bij wervings-, promotie- en beloningsprocessen. Werkgevers moeten alle klachten over discriminatie serieus nemen en grondig onderzoeken. Als blijkt dat er sprake is van discriminatie, moeten werkgevers passende maatregelen nemen om de situatie aan te pakken en toekomstige incidenten te voorkomen.

Het anti-discriminatielandschap in Tunesië is in ontwikkeling. Het is cruciaal voor bedrijven die in Tunesië opereren om op de hoogte te blijven van eventuele wijzigingen in wetgeving of handhavingsmechanismen.

Tunesië heeft een reeks voorschriften opgesteld om acceptabele arbeidsomstandigheden voor werknemers te waarborgen. Deze voorschriften bestrijken aspecten zoals werkuren, rustperiodes en ergonomische overwegingen op de werkplek.

Werkuren

In Tunesië is de standaardwerkweek ofwel 40 of 48 uur, afhankelijk van de specifieke industrie of sector. Overwerk is toegestaan, maar er zijn beperkingen om overmatige werkuren te voorkomen. De specifieke details over de beperkingen van overwerk zijn uiteengezet in de Tunesische Arbeidswet (Code du Travail).

Rustperiodes

De Tunesische wet schrijft een dagelijkse rustperiode van minimaal 1 uur voor na elke aaneengesloten werkperiode van 6 uur. Daarnaast hebben alle werknemers recht op een wekelijkse rustperiode van minimaal 24 opeenvolgende uren, meestal op zondag.

Ergonomische Vereisten

Werkgevers in Tunesië hebben een algemene wettelijke verplichting om de gezondheid en veiligheid van hun werknemers op de werkplek te waarborgen. Hoewel er geen enkele bron is die specifieke ergonomische vereisten uiteenzet, vertaalt deze algemene verplichting zich in de noodzaak om een werkomgeving te bieden die fysieke belasting en het risico op letsel minimaliseert.

Het wordt aanbevolen om de meest recente versie van de Tunesische Arbeidswet (Code du Travail) te raadplegen voor de meest actuele voorschriften over arbeidsomstandigheden.

In Tunesië wordt het welzijn van werknemers vooropgesteld door een uitgebreid kader van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften. Het is cruciaal dat zowel werkgevers als werknemers deze voorschriften begrijpen.

Verplichtingen van de Werkgever

Werkgevers in Tunesië hebben verschillende verplichtingen volgens de wet:

• Risicopreventie: Werkgevers zijn verplicht om actief potentiële risico's op de werkplek te identificeren en te beperken.
• Veilige Werkomgeving: Werkgevers moeten een veilige werkomgeving bieden. Dit kan worden bereikt door maatregelen zoals veiligheidsuitrusting, trainingsprogramma's en goede ventilatie te implementeren.
• Gezondheidsmonitoring: In bepaalde hoogrisicosectoren kunnen werkgevers verplicht zijn om gezondheidsmonitoringsprogramma's voor werknemers te faciliteren.

Rechten van de Werknemer

Werknemers in Tunesië hebben verschillende rechten volgens de wet:

• Veilige Werkomgeving: Werknemers hebben het fundamentele recht om te werken in een veilige en gezonde omgeving zonder onredelijke risico's.
• Training: Werknemers hebben het recht om training te ontvangen over gezondheids- en veiligheidsprocedures die relevant zijn voor hun functie.
• Melden van Gevaren: Werknemers kunnen alle geïdentificeerde gezondheids- of veiligheidsrisico's melden aan hun werkgever of de relevante autoriteiten.

Handhavingsinstanties

Er zijn verschillende instanties in Tunesië die de gezondheids- en veiligheidsvoorschriften handhaven:

• Tunisian Occupational Safety and Health Institute (TOSHI): TOSHI is een overheidsinstantie die verantwoordelijk is voor het bevorderen van arbeidsgezondheid en veiligheid. Ze bieden trainingsprogramma's aan, voeren werkplekinspecties uit en geven advies aan werkgevers en werknemers.
• Ministerie van Sociale Zaken: Het Ministerie van Sociale Zaken houdt toezicht op arbeidsvoorschriften, inclusief gezondheids- en veiligheidsnormen, en werkt samen met TOSHI.

Het primaire juridische kader voor gezondheid en veiligheid in Tunesië is te vinden in het Tunesische Arbeidswetboek (Code du Travail).