De Tunesische Arbeidswet, specifiek Artikel 79, beschrijft de regelgeving met betrekking tot de standaardwerkuren in Tunesië. De standaardwerkweek in Tunesië is ofwel 48 uur of 40 uur, afhankelijk van de toepasselijke collectieve arbeidsovereenkomst of het beleid van de werkgever. Het maximaal toegestane aantal werkuren per week mag niet meer dan 48 uur bedragen. Bepaalde sectoren of bedrijven kunnen via collectieve arbeidsovereenkomsten kortere werkweken (minder dan 48 uur) hebben onderhandeld.

In Tunesië wordt overwerk gereguleerd door het Tunesische Arbeidswetboek. Volgens artikel 80 wordt al het werk dat buiten de standaard wekelijkse werkuren wordt verricht, beschouwd als overwerk.

Hoewel het niet expliciet in het Arbeidswetboek wordt vermeld, wordt over het algemeen geadviseerd dat werkgevers voorafgaande goedkeuring van de Arbeidsinspectie vragen voor overwerk.

Er zijn beperkingen op het totale aantal overuren dat een werknemer mag werken. De totale wekelijkse werkuren, inclusief overwerk, mogen niet meer dan 60 uur bedragen. Inclusief overwerk mogen de dagelijkse werkuren niet meer dan 10 uur bedragen.

De Tunesische wet verplicht overwerkvergoeding tegen een verhoogd tarief op basis van de reguliere loonstructuur van de werknemer. Voor fulltime werknemers die een 48-urige werkweek hebben, is er een verhoging van 75% bovenop het basissalaris voor elk overuur dat wordt gewerkt. Voor fulltime werknemers die minder dan een 48-urige werkweek hebben, is er een verhoging van 25% voor uren gewerkt tot 48 uur en een verhoging van 50% voor alle uren boven de 48 uur. Parttime werknemers ontvangen een verhoging van 50% voor alle gewerkte overuren.

Dit zijn de minimale wettelijke vereisten. Collectieve arbeidsovereenkomsten in specifieke sectoren kunnen hogere overwerkvergoedingen voorschrijven.

De Tunesische arbeidswet legt een hoge prioriteit op het welzijn van werknemers door rustperiodes en pauzes gedurende de werkdag en werkweek te verplichten. Hier is een overzicht van de rechten van werknemers volgens het Tunesische Arbeidswetboek:

Dagelijkse Pauzes

• Minimale Pauzeduur: De werkdag moet worden onderbroken voor ten minste één of meer pauzes met een totale minimale duur van één uur.

• Frequentie van Pauzes: Het werkschema moet zo worden opgesteld dat een werknemer niet meer dan zes opeenvolgende uren werkt zonder een pauze van minimaal 30 minuten.

• Kortere Werkdagen: Als de dagelijkse werktijd minder dan zeven uur bedraagt, zijn pauzes mogelijk niet verplicht.

Dagelijkse Rustperiode

• Minimale Ononderbroken Rust: Werknemers hebben wettelijk recht op minimaal 10 opeenvolgende uren ononderbroken rust tussen werkdiensten.

Wekelijkse Rustperiode

• Minimale Duur: Alle werknemers hebben recht op een wekelijkse rustperiode van ten minste 24 opeenvolgende uren.

• Typische Dagen: Deze wekelijkse rust valt doorgaans op vrijdag, zaterdag of zondag. Echter, alternatieve dagen kunnen worden overeengekomen tussen de werkgever en werknemer.

In Tunesië erkent de arbeidswet de mogelijke belasting van nacht- en weekendwerk en voert specifieke regelingen in om het welzijn van werknemers en een eerlijke vergoeding te waarborgen.

Nachtwerk wordt gedefinieerd als werk dat gedurende ten minste zeven opeenvolgende uren tussen 22.00 uur en 06.00 uur wordt uitgevoerd. Nachtwerkers hebben wettelijk recht op een kortere werkdag. De specifieke vermindering wordt bepaald door collectieve arbeidsovereenkomsten of werkgeversbeleid, maar mag niet minder zijn dan één uur per nacht. Nachtwerk rechtvaardigt doorgaans een verplichte loonsverhoging. Het specifieke bedrag wordt bepaald door collectieve arbeidsovereenkomsten of werkgeversbeleid, maar mag niet minder zijn dan 20% van het basissalaris per gewerkte nacht.

Wat betreft weekendwerk, hebben alle werknemers recht op minimaal 24 opeenvolgende uren wekelijkse rust. Deze rustperiode valt doorgaans op vrijdag, zaterdag of zondag. Werken op een aangewezen rustdag vereist voorafgaande toestemming van de Arbeidsinspectie, behalve in specifieke sectoren zoals toerisme of gezondheidszorg. Weekendwerk vereist een verhoogde vergoeding voor werknemers. Het specifieke bedrag wordt bepaald door collectieve arbeidsovereenkomsten of werkgeversbeleid, maar mag niet minder zijn dan 50% van het basissalaris per gewerkt uur.

Het is belangrijk op te merken dat werkgevers en werknemers in onderling overleg alternatieve werkregelingen voor nachtdiensten en weekenden kunnen onderhandelen. Deze overeenkomsten mogen echter niet onder de hierboven uiteengezette minimum wettelijke vereisten vallen.