In Svalbard en Jan Mayen is er geen enkele, overkoepelende regelgeving die de standaard werkuren bepaalt. Er zijn echter verschillende juridische bronnen die een kader bieden voor het bepalen van deze uren:

Het Spitsbergenverdrag, een fundamenteel document dat de archipel regelt, behandelt werkuren niet expliciet. Het vestigt echter de Noorse soevereiniteit over Svalbard, wat impliceert dat de Noorse arbeidswetten in de regio van kracht zijn.

De Noorse Arbeidsomgevingswet dient als de primaire juridische referentie voor werkuren in Svalbard. Deze wet beschrijft een standaard werkweek van 40 uur, gemiddeld over een periode van vier maanden. Deze wet biedt flexibiliteit in de planning, waardoor werkgevers en werknemers kunnen onderhandelen over variaties in werkuren binnen de 40-uur limiet.

Artikel 10-2 van de Arbeidsomgevingswet (1977) stelt de standaard van een 40-urige werkweek vast. Hoofdstuk 10 van de wet beschrijft bepalingen voor flexibele werkurenregelingen.

Collectieve overeenkomsten die worden onderhandeld tussen vakbonden en werkgeversorganisaties kunnen specifieke werkuren vaststellen voor bepaalde beroepen of industrieën binnen Svalbard. Deze overeenkomsten kunnen afwijken van de 40-uur standaard zoals beschreven in de Arbeidsomgevingswet.

De Noorse Arbeidsomgevingswet (1977) stelt het kader vast voor overwerk op Svalbard en Jan Mayen.

Overwerk kan alleen worden toegestaan in situaties waarin dringende taken het noodzakelijk maken om de reguliere werktijden te overschrijden om leven, gezondheid, eigendom of het milieu te beschermen, operationele behoeften vereisen dat de reguliere werktijden worden overschreden vanwege onvoorziene omstandigheden, of de werkdruk het noodzakelijk maakt om de reguliere werktijden te overschrijden om deadlines te halen.

De wet benadrukt de verantwoordelijkheid van de werkgever om werk te plannen en te organiseren om de noodzaak van overwerk te minimaliseren en om werknemers of hun vertegenwoordigers te raadplegen voordat overwerk wordt ingevoerd.

De wet stelt geen strikte limiet aan het aantal overuren. Het moedigt echter een balans tussen werk en privéleven aan. De Arbeidsomgevingswet beveelt een maximum van 10 overuren per week en 40 uur over een periode van vier maanden aan. Werknemers kunnen niet gedwongen worden om overwerk te verrichten.

Er zijn uitzonderingen op de aanbevolen limieten onder specifieke omstandigheden. Bepaalde industrieën kunnen andere regels hebben met betrekking tot overwerklimieten. Deze worden doorgaans gedefinieerd in collectieve overeenkomsten tussen vakbonden en werkgeversorganisaties. Noodsituaties kunnen het noodzakelijk maken om de aanbevolen limieten te overschrijden om de veiligheid te waarborgen of aanzienlijke verstoringen te voorkomen.

De Arbeidsomgevingswet verplicht tot compensatie voor overwerk. Werknemers ontvangen overwerkvergoeding tegen een tarief van ten minste 40% hoger dan hun reguliere uurloon. Alternatief kunnen werknemers onderhandelen over vrije tijd in plaats van overwerkvergoeding. De vrije tijd moet worden verleend in een verhouding van 1:1 (één uur vrij voor elk uur overwerk). De specifieke keuze tussen overwerkvergoeding en compensatoire vrije tijd hangt af van individuele overeenkomsten tussen werkgevers en werknemers, volgens de richtlijnen van de wet.

De Noorse Arbeidsomgevingswet (1977) vormt de basis voor aanspraken op rustperiodes en pauzes voor werknemers in Svalbard en Jan Mayen.

De wet schrijft een minimale dagelijkse rustperiode van 11 opeenvolgende uren tussen werkdagen voor. Dit zorgt voor voldoende hersteltijd en voorkomt vermoeidheid bij werknemers.

Wat betreft wekelijkse rustperiodes, garandeert de wet een minimum van 35 opeenvolgende uren, meestal inclusief zondagen of een andere aangewezen vrije dag. Deze langere pauze zorgt voor voldoende rust en herstel.

De wet schrijft geen specifieke duur voor pauzes tijdens werkuren voor. Echter, het benadrukt de verantwoordelijkheid van de werkgever om pauzes gedurende de werkdag te faciliteren om vermoeidheid te voorkomen en het welzijn van de werknemer te bevorderen. De aard van het werk moet in overweging worden genomen bij het bepalen van de frequentie en duur van de pauzes. Fysiek veeleisende of mentaal belastende banen kunnen meer frequente pauzes vereisen.

Hoewel de wet geen pauzeduur voorschrijft, moeten werkgevers ervoor zorgen dat pauzes betaald zijn en voldoende lang zijn voor werknemers om te rusten, te eten en naar het toilet te gaan.

Er kunnen uitzonderingen op deze aanspraken zijn onder specifieke omstandigheden. Bepaalde industrieën kunnen andere pauzeregels hebben die zijn vastgelegd in collectieve overeenkomsten tussen vakbonden en werkgevers. Aanpassingen aan pauzeschema's kunnen nodig zijn voor ploegendienst of continue operaties, maar deze aanpassingen moeten nog steeds voldoende rust voor werknemers bieden.

Hoofdstuk 10 van de Arbeidsomgevingswet (1977) behandelt de regelgeving over rustperiodes en pauzes.

De Noorse Arbeidsomgevingswet (1977) stelt het kader vast voor nachtdienst- en weekendwerkregelingen op Svalbard en Jan Mayen.

Nachtwerk wordt gedefinieerd als uren tussen middernacht en 6:00 uur. Hoewel het nachtwerk niet volledig verbiedt, benadrukt het de prioriteit van reguliere dagdienstroosters waar mogelijk. Werkgevers moeten ervoor zorgen dat nachtdienstwerkers regelmatig gezondheidscontroles ondergaan om eventuele gezondheidsproblemen als gevolg van verstoringen van het circadiaans ritme te monitoren. Nachtwerk moet zo worden ontworpen dat de werkbelasting en vermoeidheid worden geminimaliseerd. De wet beveelt aan om nachtdienstwerkers vaker en langere pauzes te geven in vergelijking met reguliere dagdiensten. Hoewel de wet geen vaste pauzeduur voorschrijft, benadrukt het de verantwoordelijkheid van de werkgever om geschikte pauzeschema's vast te stellen op basis van de aard en intensiteit van het nachtwerk en de mogelijke vermoeidheidsrisico's die gepaard gaan met nachtwerk.

Weekendwerk verwijst over het algemeen naar werk dat op zaterdag en zondag wordt uitgevoerd. De Arbeidsomgevingswet moedigt werkgevers aan om werknemers waar mogelijk vrije tijd in het weekend te geven. Weekendwerk komt doorgaans in aanmerking voor overwerkvergoeding zoals uiteengezet in de wet. Bepaalde sectoren kunnen vrijstellingen voor weekendwerk hebben door middel van collectieve overeenkomsten die zijn onderhandeld tussen vakbonden en werkgeversorganisaties. De wet staat vrijstellingen toe voor zowel nacht- als weekendwerkregelingen in noodsituaties om de veiligheid te waarborgen of aanzienlijke verstoringen te voorkomen.

De Arbeidsomgevingswet legt een aanzienlijke verantwoordelijkheid op werkgevers met betrekking tot nacht- en weekendwerk. Werkgevers moeten werkroosters zorgvuldig plannen om de noodzaak van nacht- en weekendwerk te minimaliseren. Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het implementeren van strategieën om gezondheids- en veiligheidsrisico's die gepaard gaan met nacht- en weekendwerk te beperken. Dit kan het bieden van voldoende verlichting, rustruimtes en het roteren van nachtdiensten om vermoeidheid te minimaliseren omvatten. Hoofdstuk 10 van de Arbeidsomgevingswet (1977) behandelt de regelgeving over nacht- en weekendwerk.