De Palestijnse Arbeidswet nr. (7) van 2000 regelt de beëindiging van arbeidsovereenkomsten. Deze wetgeving beschrijft wettelijke rechtvaardigingen voor ontslag, opzegtermijnen en aanspraken op ontslagvergoeding.

Wettelijke Gronden voor Ontslag

Er zijn twee hoofdcategorieën waaronder een werkgever een arbeidsovereenkomst kan beëindigen:

• Door de Werkgever:
  • Om Reden: De werkgever kan een werknemer ontslaan wegens wangedrag, slechte prestaties of verzuim zoals beschreven in het contract.
  • Overbodigheid: Vanwege economische of technische redenen die een personeelsreductie noodzakelijk maken, kan de werkgever contracten beëindigen. Ze moeten echter wel een opzegtermijn en ontslagvergoeding bieden.
• Door de Werknemer:
  • Ontslag: Een werknemer kan ontslag nemen met de juiste opzegtermijn zoals bepaald in het contract, terwijl hij zijn wettelijke rechten op einddienstvergoedingen behoudt.
  • Contractbreuk: Als de werkgever de arbeidsovereenkomst of de Arbeidswet overtreedt, kan de werknemer het contract beëindigen en een schadevergoeding eisen.

Opzegvereisten

De vereiste opzegtermijn voor beëindiging hangt af van het type contract en de reden voor ontslag.

• Onbepaalde Contracten: Voor onbepaalde contracten (meest voorkomend) is een opzegtermijn vereist door zowel de werkgever als de werknemer. De specifieke lengte van de opzegtermijn kan in het individuele contract worden vermeld, maar de Palestijnse wet schrijft geen minimale termijn voor.
• Tijdelijke Contracten: Tijdelijke contracten eindigen doorgaans op de aangegeven datum zonder verdere opzegging. Vroegtijdige beëindiging door beide partijen kan echter een opzegtermijn vereisen zoals bepaald in het contract.
• Ontslag Om Reden: In gevallen van ontslag wegens wangedrag of slechte prestaties kan de opzegtermijn worden overgeslagen, afhankelijk van de ernst van de overtreding.

Ontslagvergoeding

De Palestijnse wet schrijft een ontslagvergoeding voor werknemers voor die zonder schuld worden ontslagen of die ontslag nemen na een minimale dienstperiode.

• In aanmerking komen: Werknemers die langer dan een jaar hebben gewerkt, hebben recht op ontslagvergoeding.
• Berekening: De ontslagvergoeding wordt berekend als één maandsalaris voor elk dienstjaar.

Dit zijn algemene richtlijnen. De specifieke details van beëindiging, opzegtermijnen en ontslagvergoeding zullen afhangen van het individuele arbeidsovereenkomst en de omstandigheden rondom de beëindiging.

Palestijnse wetgeving bevordert gelijke kansen en verbiedt discriminatie op de werkplek. Hoewel er nog geen uitgebreide anti-discriminatiewet is aangenomen, houdt Palestina zich aan verschillende internationale verdragen en heeft het wettelijke bepalingen die bescherming bieden tegen discriminatie.

Beschermde Kenmerken

Artikel 9 van de Palestijnse Basiswet beschermt tegen discriminatie op basis van verschillende kenmerken:

• Ras
• Geslacht
• Religie
• Politieke Opvattingen
• Handicap

Bovendien heeft Palestina het Verdrag inzake de Uitbanning van Alle Vormen van Discriminatie van Vrouwen (CEDAW) geratificeerd, dat vrouwen beschermt tegen discriminatie in verschillende aspecten van het leven, inclusief werkgelegenheid.

Verhaalsmechanismen

Als een werknemer zich gediscrimineerd voelt op de werkplek, kan hij of zij verhaal halen via verschillende kanalen:

• Ministerie van Arbeid: Het Ministerie van Arbeid heeft een Afdeling Arbeidsrelaties die klachten over schendingen op de werkplek, inclusief discriminatie, onderzoekt.
• Palestijns Rechtssysteem: Werknemers kunnen rechtszaken aanspannen tegen hun werkgevers in het Palestijnse rechtssysteem wegens vermeende discriminatie.
• Vakbonden: Palestina heeft een groeiend aantal vakbonden die juridische ondersteuning en vertegenwoordiging kunnen bieden aan werknemers die discriminatie ondervinden.

Verantwoordelijkheden van Werkgevers

De Palestijnse Arbeidswet nr. (7) van 2000 legt bepaalde verantwoordelijkheden op aan werkgevers om discriminatie te voorkomen:

• Werving en Selectie: Werkgevers moeten ervoor zorgen dat hun wervings- en selectieprocessen eerlijk en objectief zijn, zonder vooroordelen op basis van beschermde kenmerken.
• Werkomgeving: Werkgevers hebben de plicht om een werkomgeving te creëren die vrij is van discriminatie en intimidatie.

In Palestina stelt de Arbeidswet nr. (7) van 2000 de minimumnormen voor arbeidsomstandigheden vast, inclusief werkuren, rustperiodes en ergonomische overwegingen.

Werkuren

De standaardwerkweek in Palestina is 48 uur, verdeeld over zes werkdagen. Dit komt neer op acht uur per dag, exclusief pauzes. Overwerk is toegestaan met toestemming van de werknemer en vereist een extra betaling van 125% van het reguliere loon. Er zijn beperkingen op overuren, die niet meer dan twee uur per dag en 12 uur per week mogen bedragen.

Rustperiodes

De Palestijnse wet schrijft rustperiodes voor om vermoeidheid te voorkomen en het welzijn van de werknemer te waarborgen. Een minimale ononderbroken rustpauze van één uur is verplicht tijdens de werkdag. Alle werknemers hebben recht op een wekelijkse rustperiode van minimaal 24 opeenvolgende uren, meestal op vrijdag of zondag.

Ergonomische Vereisten

Hoewel de Palestijnse wet geen uitgebreide bepalingen over ergonomie bevat, legt deze wel de nadruk op een veilige werkomgeving. Werkgevers hebben de algemene plicht om ervoor te zorgen dat de werkplek veilig is en vrij van gezondheidsrisico's. Dit kan worden geïnterpreteerd als het omvatten van ergonomische overwegingen om risico's op musculoskeletale aandoeningen te minimaliseren. Het Palestijnse Ministerie van Arbeid kan specifieke regelgeving uitvaardigen met betrekking tot veiligheid en ergonomie op de werkplek, hoewel dergelijke regelgeving mogelijk nog niet breed beschikbaar is.

Palestijnse wetgeving geeft prioriteit aan de veiligheid en het welzijn van werknemers door middel van een kader van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften. Deze voorschriften beschrijven de verplichtingen van werkgevers, de rechten van werknemers en de rol van handhavingsinstanties.

Verplichtingen van Werkgevers

De Palestijnse Arbeidswet Nr. (7) van 2000 vormt de basis voor de verantwoordelijkheden van werkgevers om een veilige werkomgeving te waarborgen. Belangrijke verplichtingen zijn onder andere:

• Het Bieden van een Veilige Werkplek: Werkgevers moeten een werkplek bieden die vrij is van gevaren die letsel of ziekte kunnen veroorzaken.
• Risicobeoordelingen: Werkgevers kunnen verplicht worden om risicobeoordelingen uit te voeren om potentiële gevaren te identificeren en preventieve maatregelen te implementeren.
• Persoonlijke Beschermingsmiddelen (PBM): Werkgevers moeten de nodige PBM verstrekken om werknemers te beschermen tegen specifieke werkgerelateerde risico's.
• Veiligheidstraining: Werkgevers hebben de plicht om werknemers te trainen in veiligheidsprocedures en veilige werkmethoden die specifiek zijn voor hun functies.

Rechten van Werknemers

Palestijnse werknemers hebben recht op een veilige en gezonde werkomgeving. De Arbeidswet verleent hen de volgende rechten:

• Weigering van Onveilig Werk: Werknemers hebben het recht om werk te weigeren dat zij onveilig achten en dat een gezondheidsrisico vormt.
• Melden van Veiligheidsproblemen: Werknemers hebben het recht om onveilige werkomstandigheden en -praktijken te melden aan hun werkgevers of het Ministerie van Arbeid.

Handhavingsinstanties

De verantwoordelijkheid voor het handhaven van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften ligt bij verschillende instanties:

• Ministerie van Arbeid: Het Ministerie van Arbeid speelt een cruciale rol door middel van inspecties, onderzoeken van arbeidsongevallen en het opleggen van boetes bij niet-naleving.
• Commissies voor Arbeidsveiligheid en Gezondheid: Werkplekken met een bepaald aantal werknemers zijn verplicht om Commissies voor Arbeidsveiligheid en Gezondheid op te richten die verantwoordelijk zijn voor het bevorderen van veiligheid op de werkplek.

Handhavingsmechanismen zijn nog in ontwikkeling in Palestina. Studies wijzen op de noodzaak van strengere handhaving en verbeterd bewustzijn van werknemers over gezondheids- en veiligheidsrechten.