Noord-Korea, gelegen in Oost-Azië, beslaat de noordelijke helft van het Koreaanse schiereiland, begrensd door China, Rusland, Zuid-Korea, de Japanse Zee en de Gele Zee. Het heeft een bergachtig terrein met kustvlakten en een vochtig continentaal klimaat. Historisch gezien heeft de regio verschillende koninkrijken gekend sinds de 7e eeuw v.Chr., waarbij Noord-Korea werd gevormd na de Tweede Wereldoorlog en de Koreaanse Oorlog, onder het bewind van de Kim-dynastie.

De natie opereert als een eenpartijstaat met een centraal geleide economie, sterk beïnvloed door de Juche-ideologie van zelfredzaamheid en nationalisme. Ondanks economische uitdagingen, vooral na de ineenstorting van de Sovjet-Unie, heeft Noord-Korea beperkte economische hervormingen gezien, maar blijft het onder strikte internationale sancties vanwege zijn nucleaire ambities. De samenleving ervaart ernstige mensenrechtenschendingen en een hoog niveau van overheidscontrole, inclusief een Songbun-systeem dat de sociale mobiliteit beïnvloedt.

Economisch gezien is Noord-Korea afhankelijk van landbouw en mijnbouw, met aanzienlijke minerale hulpbronnen. De beroepsbevolking wordt geschat op 14 miljoen, met een hoog alfabetiseringspercentage, hoewel het onderwijs meer gericht is op ideologische indoctrinatie dan op praktische vaardigheden. De informele sector speelt een cruciale rol vanwege de inefficiënties van de formele economie.

Werkplekken in Noord-Korea worden gekenmerkt door strikte hiërarchieën, formele communicatie en een gebrek aan persoonlijke vrijheden, waarbij werk wordt gezien als een patriottische plicht. Het Songbun-systeem beïnvloedt ook de werkgelegenheidskansen en de dynamiek op de werkplek. Opkomende sectoren zijn onder meer de bouw, met name in Pyongyang, en informele markten die kleinschalige handel en diensten bieden. Echter, de algehele economische activiteit wordt sterk gecontroleerd door de staat, met aanzienlijke gevolgen van internationale sancties en een afhankelijkheid van verouderde industriële en agrarische methoden.

• Overzicht: Het begrijpen van de belastingverplichtingen voor werkgevers in Noord-Korea is essentieel voor organisaties die van plan zijn daar te opereren, maar de informatie is beperkt en complex. Het raadplegen van experts in Noord-Koreaanse wetgeving en internationaal zakendoen wordt sterk aanbevolen.

• Werkgeversbelastingen:

  • Bijdragen aan Sociale Verzekeringen: Werkgevers moeten bijdragen aan verplichte sociale verzekeringen voor pensioenen, arbeidsongeschiktheidsuitkeringen en gezondheidszorg, met tarieven die waarschijnlijk door de overheid worden vastgesteld.
  • Loongerelateerde Belastingen: Specifieke details over loongerelateerde belastingen zijn schaars, maar ze kunnen bestaan in verband met loonbedragen.

• Bronnen voor Verificatie: Informatie kan mogelijk worden geverifieerd via het Ministerie van Financiën in Noord-Korea, internationale organisaties zoals de Wereldbank of het IMF, en gespecialiseerde adviesbureaus.

• Uitdagingen:

  • Toegankelijkheid van Informatie: Beperkte transparantie van de overheid en mogelijke taalbarrières maken het moeilijk om betrouwbare belastinginformatie te verkrijgen.
  • Dynamisch Beleid: Economische beleidsmaatregelen in Noord-Korea zijn onderhevig aan veranderingen, wat ervoor kan zorgen dat beschikbare informatie snel verouderd raakt.

• Belastingaftrekken voor Werknemers:

  • Sociale Verzekering: Directe inhoudingen op lonen financieren sociale welzijnsprogramma's.
  • Inkomstenbelasting: Er is een gebrek aan duidelijke informatie over belastingtarieven en schijven, met een voorbeeld uit 2013 dat een belastingtarief van 45% aangaf in de Kaesong Industriële Regio.

• Belasting over de Toegevoegde Waarde (BTW):

  • Historische Afwezigheid: Noord-Korea heeft historisch gezien geen BTW-systeem.
  • Beperkte Implementatie: Er kunnen beperkte vormen van BTW zijn in speciale economische zones zoals Kaesong en Rason, vooral bij transacties met buitenlandse entiteiten.

• Belastingvoordelen:

  • Speciale Economische Zones (SEZ's): SEZ's zoals Kaesong en Rason kunnen belastingvoordelen bieden voor buitenlandse investeerders, maar de details zijn onduidelijk.
  • Focus op Staatsbedrijven: Eventuele belastingvoordelen zijn waarschijnlijk gericht op het ondersteunen van staatsbedrijven en binnenlandse investeringen in geselecteerde sectoren.

• Conclusie: Vanwege de ondoorzichtige en veranderende economische beleidsmaatregelen van Noord-Korea is het verkrijgen van nauwkeurige en actuele informatie over belastingverplichtingen en -voordelen uitdagend, wat de noodzaak van gespecialiseerde juridische en zakelijke adviesdiensten benadrukt.

• Arbeidswetten en -praktijken van Noord-Korea: Informatie over arbeidswetten in Noord-Korea is moeilijk te verifiëren vanwege de gesloten aard van het land. Werknemers hebben naar verluidt recht op betaald jaarlijks verlof, hoewel de details zoals het aantal dagen variëren en vaak onduidelijk zijn.

• Vakantieverlof: De toewijzing en het gebruik van vakantieverlof in Noord-Korea worden sterk beïnvloed door overheidscontrole en productiedoelstellingen, waardoor gedetailleerde informatie schaars is.

• Feestdagen: Noord-Korea viert verschillende feestdagen, waarvan vele politieke evenementen en leiders vieren. Belangrijke feestdagen zijn onder andere de Dag van de Schitterende Ster (16 februari), Dag van de Zon (15 april) en de Oprichtingsdag van de DPRK (9 september).

• Andere verloftypes: Het bestaan en de details van ziekteverlof, zwangerschapsverlof en speciaal verlof (bijv. voor familiegebeurtenissen of religieuze observaties) zijn onzeker, met beperkte beschikbare gegevens.

• Uitdagingen en Bronnen: Toegang krijgen tot en verifiëren van informatie over Noord-Koreaanse arbeidspraktijken is uitdagend. Sommige inzichten kunnen worden verkregen uit oudere rapporten van organisaties zoals de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) of beperkte academische onderzoeken.

Overzicht van Werknemersvoordelen in Noord-Korea

Het gesloten politieke systeem van Noord-Korea maakt het moeilijk om gedetailleerde informatie over verplichte werknemersvoordelen te verkrijgen. Inzichten kunnen worden verkregen uit het Kaesong Industriële Complex (KIC), dat, hoewel nu gesloten, enig begrip gaf van mogelijke werknemersvoordelen:

• Betaald Verlof: Werknemers bij KIC hadden recht op één betaalde vrije dag per week en 14 dagen jaarlijks verlof, wat neerkomt op ongeveer 71 betaalde vrije dagen per jaar inclusief nationale feestdagen.
• Lonen: Het minimum maandloon was vastgesteld op $50 USD, maar betalingen werden gedaan op door de overheid gecontroleerde rekeningen, met aftrekkingen voor sociale programma's.
• Gezondheidszorg: De verantwoordelijkheid voor gezondheidszorg lag bij de Noord-Koreaanse overheid, wat wijst op een door de staat gerund systeem, hoewel de details onduidelijk zijn.

Beperkingen en Huidige Situatie

Het KIC was een unieke economische zone en weerspiegelt mogelijk niet de standaard werknemersvoordelen in heel Noord-Korea. Over het algemeen biedt de staat waarschijnlijk een vorm van sociale zekerheid en gezondheidszorg, maar details zijn schaars. Optionele werknemersvoordelen om talent aan te trekken of te behouden zijn waarschijnlijk minimaal vanwege door de staat toegewezen banen en een focus op collectivisme.

Mogelijke Voordelen met een Collectieve Focus:

• Huisvesting: Door de staat verstrekte of gesubsidieerde huisvesting kan beschikbaar zijn voor werknemers in belangrijke industrieën of locaties.
• Gesubsidieerde Goederen: Essentiële goederen zoals voedsel en kleding kunnen door de staat gesubsidieerd worden voor kritieke beroepen.
• Onderwijskansen: De overheid kan onderwijs- of beroepsopleidingen aanbieden in bepaalde sectoren.

Uitdagingen op het Gebied van Gezondheidszorg en Pensioen

Ondanks claims van universele ziektekostenverzekering en gratis medische zorg, is toegang tot kwaliteitsgezondheidszorg naar verluidt moeilijk vanwege informele betalingen, tekorten aan middelen en kwaliteitsproblemen. Het pensioenstelsel biedt officieel pensioenen en voedselrantsoenen, maar economische problemen en afhankelijkheid van informele markten werpen twijfels op over de effectiviteit ervan, waardoor de zorg voor ouderen vaak bij hun families terechtkomt.

• Staatsgecontroleerde Werkgelegenheid: In Noord-Korea wijst de overheid banen toe aan burgers zonder gebruik te maken van individuele arbeidsovereenkomsten, waarbij de arbeidsmarkt wordt gecontroleerd door staatsarbeidsadministratiebureaus beheerd door de Arbeiderspartij. Dit systeem is ontworpen om aan de behoeften van de staat te voldoen in plaats van aan individuele voorkeuren.

• Beperkte Werkgelegenheidsopties: Het werkgelegenheidssysteem in Noord-Korea biedt beperkte opties, voornamelijk voltijdse functies toegewezen door de staat, met enkele uitzonderingen in sectoren die buitenlandse investeringen aantrekken.

• Focus van Arbeidswetgeving: Noord-Koreaanse arbeidswetten leggen de nadruk op plicht en loyaliteit aan de staat boven individuele rechten. Gemeenschappelijke arbeidsvoordelen zoals minimumloon, overwerkvergoeding en collectieve onderhandelingen staan niet centraal in dit systeem.

• Arbeidsovereenkomsten: Hoewel traditionele arbeidsovereenkomsten zoals wereldwijd bekend niet bestaan in Noord-Korea, worden werkregelingen strikt gereguleerd door staatswetten en -praktijken, met de nadruk op loyaliteit en dienstbaarheid aan de natie.

• Geheimhoudings- en Concurrentiebedingen: Hoewel niet goed gedocumenteerd, is het waarschijnlijk dat arbeidsovereenkomsten in Noord-Korea geheimhoudingsbedingen bevatten om staatsgeheimen en eigendomsinformatie te beschermen. De relevantie van concurrentiebedingen is onzeker vanwege de staatsgecontroleerde economie, maar ze kunnen worden gebruikt in gevoelige of gespecialiseerde industrieën om staatsbelangen te beschermen.

• Handhaving van Arbeidsvoorwaarden: De handhaving van arbeidsvoorwaarden in Noord-Korea omvat waarschijnlijk staats- of partijmechanismen in plaats van een formeel rechtssysteem, wat de geheimzinnige en autoritaire aard van het land weerspiegelt.

Noord-Korea's benadering van remote werk wordt sterk beperkt door de gecentraliseerde controle, restrictieve arbeidswetten en beperkte technologische infrastructuur. De Socialistische Arbeidswet van 1997, die de werkgelegenheid regelt, erkent remote werk niet, wat een juridische grijze zone creëert. De internettoegang in het land is een van de meest beperkte ter wereld, waarbij de meeste burgers alleen een door de staat gecontroleerde intranet kunnen gebruiken, waardoor typisch remote werk vrijwel onmogelijk is.

Ondanks deze beperkingen zijn er meldingen van Noord-Koreaanse IT-werknemers die freelancen voor internationale bedrijven, wat suggereert dat een vorm van remote werk plaatsvindt onder zeer geheime en gecontroleerde omstandigheden. Deze werknemers gebruiken waarschijnlijk asynchrone communicatie en creatieve betalingsmechanismen om lokale beperkingen te omzeilen.

Formele werkgelegenheid in Noord-Korea wordt gekenmerkt door fulltime functies, zonder wettelijke bepalingen voor parttime werk, flexibele werktijden of baan delen, en telewerken is onuitvoerbaar vanwege de slechte internetinfrastructuur. Bovendien zijn er geen vastgestelde beleidslijnen voor het verstrekken van apparatuur of het vergoeden van kosten in deze scenario's.

Op het gebied van gegevensbescherming en privacy ontbreekt specifieke wetgeving in Noord-Korea, waardoor de rechten van werknemers op het gebied van gegevens in remote werkomgevingen onduidelijk zijn. Best practices zoals gegevensminimalisatie, training van werknemers en veilige gegevensopslag zouden moeilijk te implementeren zijn gezien het huidige technologische en juridische kader.

• Noord-Koreaanse Arbeidspraktijken: Informatie over standaardwerkuren in Noord-Korea is schaars vanwege het gesloten politieke systeem. De ideologie promoot een routine van "acht uur werken, acht uur studeren en acht uur slapen", wat een achturige werkdag suggereert, hoewel handhaving en naleving onduidelijk zijn.

• Arbeidswet Kaesong Industrieel Complex (KIC): Deze wet, specifiek voor een industriezone met Zuid-Korea, verplicht nationale feestdagen en vrije dagen, wat wijst op een standaard werkweek maar zonder uren te specificeren. Het vereiste ook een minimumloon van $50 per maand en overleg over overuren, hoewel de toepasbaarheid buiten KIC onzeker is.

• Overuren en Arbeidsomstandigheden: Rapporten geven aan dat overuren veel voorkomen, vooral in sectoren zoals de KIC waar werknemers gemiddeld 6,9 uur overwerk per week hadden. Noord-Korea heeft geen duidelijke regelgeving over overwerkvergoeding en beperkingen, wat het begrip van compensatie voor extra werkuren bemoeilijkt.

• Breder Arbeidscontext: De Noord-Koreaanse regering controleert de economie en het personeelsbestand sterk, wat mogelijk invloed heeft op overwerkpraktijken. De focus op productiviteit en het gebrek aan onafhankelijke vakbonden kunnen werknemers onder druk zetten om langere uren te werken zonder adequate compensatie of onderhandelingsmacht.

• Regelgevingslacunes en Toekomstperspectieven: De nationale arbeidswet van Noord-Korea is ondoorzichtig, zonder gedetailleerde openbare informatie over nachtdiensten, weekendwerk of rustpauzes. Er is echter interesse in het afstemmen op internationale arbeidsnormen, wat wijst op mogelijke toekomstige hervormingen in arbeidsreguleringen.

• Uitdagingen bij het Analyseren van Salarissen: Het analyseren van concurrerende salarissen in Noord-Korea is moeilijk vanwege het gesloten economische systeem en het gebrek aan betrouwbare gegevens, waardoor traditionele evaluatiemethoden niet toepasbaar zijn.

• Centraal Geplande Economie: Noord-Korea opereert onder een centraal geplande economie waar de overheid lonen en toewijzing van middelen controleert, waardoor de typische marktdynamiek van vraag en aanbod die salarissen beïnvloedt, wordt geëlimineerd.

• Lage Officiële Salarissen: Officiële salarissen zijn extreem laag, variërend van 5.000 tot 10.000 won per maand ($1-$3), wat onvoldoende is voor basisbehoeften, waardoor burgers afhankelijk worden van de informele markt.

• Afhankelijkheid van de Informele Markt: De informele of "jangmadang" markt is cruciaal voor Noord-Koreanen om voedsel, kleding en andere benodigdheden te verkrijgen, waar prijzen marktgedreven zijn door vraag en aanbod.

• Gebrek aan Minimumloonwetgeving: Er is geen nationale minimumloonwet in Noord-Korea; lonen worden door de overheid vastgesteld voor verschillende sectoren en beroepen.

• Uitzondering van het Kaesong Industriële Complex: Het inmiddels gesloten Kaesong Industriële Complex had een uniek loonsysteem onder de KIC Arbeidswet, waarbij een minimumloon van $50 werd voorgeschreven, hoewel de overheid naar verluidt een deel van deze lonen inhield.

• Op Verdiensten Gebaseerde Systemen in Speciale Economische Zones: Pogingen om op verdiensten gebaseerde loonsystemen in te voeren in Speciale Economische Zones zoals Kaesong zijn beperkt geweest, met weerstand tegen prestatiegerichte lonen, wat leidde tot alternatieve prikkels zoals goederen in plaats van monetaire bonussen.

• Centraal Gepland Loonstelsel: De overheid stelt loonstarieven vast op basis van factoren zoals industrie en ervaring, met als doel een basislevensstandaard te garanderen.

• Betaalfrequentie en Betalingen in Natura: De looncyclus in Noord-Korea is niet goed gedocumenteerd, maar maandelijkse uitbetalingen worden gespeculeerd, met een aanzienlijk deel van de compensatie mogelijk in natura, zoals voedsel of huisvesting, in lijn met de focus van de overheid op basisbehoeften.

• Algemene Beperkingen: De geheimzinnige aard van het Noord-Koreaanse regime maakt het moeilijk om gedetailleerde en betrouwbare informatie te verkrijgen over de loonstructuren en loonpraktijken.

• Beperkte Informatie: Informatie over opzegtermijnen in Noord-Korea is schaars en voornamelijk afkomstig van externe bronnen of anekdotisch bewijs, wat het moeilijk maakt om specifieke wettelijke vereisten vast te stellen.
• Staatsgeleide Economie: De economie van Noord-Korea is centraal gepland, waarbij werkgelegenheid doorgaans door de overheid wordt toegewezen, met de nadruk op werkzekerheid en loyaliteit van werknemers aan de staat.
• Consultatieopties: Voor betrouwbare informatie wordt aanbevolen om experts in Noord-Koreaanse arbeidswetgeving te raadplegen of rechtstreeks contact op te nemen met Noord-Koreaanse bedrijven, hoewel dit uitdagend kan zijn.
• Nadruk op Werkzekerheid: Het concept van ontslagvergoeding is minder relevant in Noord-Korea, waar de staat waarschijnlijk werknemers zal herplaatsen in plaats van financiële compensatie te bieden bij baanverlies.
• Beëindigingsscenario's: Werknemers kunnen worden herplaatst, disciplinaire maatregelen ondergaan, of ernstige straffen zoals gevangenisstraf krijgen voor wangedrag. Formele beëindigingsprocedures die in andere landen gebruikelijk zijn, zijn mogelijk niet van toepassing.
• Informatiebronnen: Beperkte inzichten kunnen worden verkregen van organisaties zoals de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) of uit persoonlijke verhalen van Noord-Koreaanse vluchtelingen, hoewel deze kritisch moeten worden beoordeeld.

In Noord-Korea is het onderscheid tussen werknemers en zelfstandige opdrachtnemers moeilijk te maken vanwege een minder gedefinieerd juridisch kader. Belangrijke factoren voor differentiatie zijn onder andere:

• Controle vs. Onafhankelijkheid: Werknemers staan onder aanzienlijke controle van werkgevers wat betreft werkroosters, methoden en hulpmiddelen, terwijl zelfstandige opdrachtnemers meer autonomie genieten, hun eigen roosters en methoden bepalen en hun eigen hulpmiddelen gebruiken.
• Integratie vs. Specialisatie: Het werk van werknemers is geïntegreerd in de kernactiviteiten van de entiteit, terwijl zelfstandige opdrachtnemers gespecialiseerde diensten leveren die losstaan van de kernactiviteiten.
• Economische Afhankelijkheid: Werknemers zijn afhankelijk van één werkgever voor inkomen, in tegenstelling tot zelfstandige opdrachtnemers die doorgaans voor meerdere klanten werken.
• Voordelen en Inhoudingen: Werknemers ontvangen vaak voordelen en hebben belastingen die door hun werkgevers worden ingehouden, in tegenstelling tot zelfstandige opdrachtnemers die hun eigen belasting- en sociale zekerheidsbijdragen regelen en over het algemeen geen voordelen ontvangen.

In de sterk gecontroleerde Noord-Koreaanse economie is zelfstandige contracting beperkt en meestal betrokken bij specifieke door de staat goedgekeurde projecten met weinig ruimte voor onderhandeling. De belangen van de staat overschaduwen vaak individuele rechten, vooral op het gebied van intellectueel eigendom, waarbij creaties die tijdens overheidsprojecten worden gemaakt, eigendom zijn van de staat. Het juridische landschap voor zelfstandige opdrachtnemers met betrekking tot belastingverplichtingen en verzekeringen is complex en ondoorzichtig, met beperkte beschikbare informatie. Freelancers hebben te maken met uitdagingen bij het veiligstellen van hun rechten en het navigeren door het economische systeem, en het raadplegen van lokale experts is aan te raden indien mogelijk.

• Noord-Korea's Geheimhouding en Juridisch Systeem: Noord-Korea is zeer geheimzinnig, met beperkte informatie over zijn juridische systeem, vooral met betrekking tot arbeidsrechtbanken. De meeste informatie komt van getuigenissen van overlopers, die mogelijk bevooroordeeld of onvolledig zijn.

• Schendingen van Mensenrechten: Het land staat bekend om ernstige mensenrechtenschendingen, waaronder dwangarbeid en onderdrukking van werknemersrechten, wat aangeeft dat elke arbeidsconflictbeslechting waarschijnlijk oneerlijk en bevooroordeeld is ten gunste van de regering.

• Speculaties over Mechanismen voor Arbeidsconflicten: Er wordt gespeculeerd dat Noord-Korea een basis systeem heeft om arbeidsconflicten af te handelen, zwaar gecontroleerd door de staat, en voornamelijk gericht op het behouden van controle over werknemers in plaats van het waarborgen van eerlijke oplossingen.

• Dominantie van de Overheid bij Nalevingsaudits: Overheidsinstanties en de regerende partij voeren nalevingsaudits en inspecties uit, met de nadruk op politieke naleving, economische regelgeving en het handhaven van internationale sancties.

• Gevolgen van Niet-Naleving: Niet-naleving kan leiden tot ernstige gevolgen, waaronder boetes, inbeslagname van bezittingen, gevangenisstraf of zelfs executie.

• Uitdagingen bij het Verzamelen van Informatie: Vanwege de gesloten aard van Noord-Korea is het moeilijk om specifieke procedures en regelgeving te verifiëren, met een gebrek aan onafhankelijke media en maatschappelijke organisaties.

• Risico's van Klokkenluiden: Het theoretische recht om misstanden aan de kaak te stellen bestaat in de grondwet van Noord-Korea, maar praktische beperkingen en ernstige risico's, waaronder straf en gevangenisstraf, maken het bijna onmogelijk.

• Tegenstrijdigheden met Internationale Arbeidsnormen: Noord-Korea is geen lid van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) en houdt zich niet aan veel internationale arbeidsnormen, met meldingen van dwangarbeid en uitbuitende praktijken.

• Binnenlandse Arbeidswetten en Handhaving: De arbeidswetten van Noord-Korea, zoals vermeld in zijn grondwet en de Socialistische Arbeidswet, bieden op papier enkele werknemersrechten, maar de handhaving ontbreekt en de praktijken zijn vaak in tegenspraak met deze wetten.

• Impact van Niet-Naleving op Binnenlandse Wetten: Het gebrek aan externe verantwoording en onafhankelijke vakbonden leidt tot uitbuiting en onvoldoende bescherming van werknemersrechten, wat de controle van de staat over arbeidsomstandigheden versterkt.

• Indirecte Communicatie: In Noord-Korea is communicatie doorgaans indirect om sociale harmonie en respect voor hiërarchie te behouden. Kritiek op superieuren wordt vermeden en eufemismen worden vaak gebruikt.

• Formaliteit op de Werkplek: Er is een hoog niveau van formaliteit op Noord-Koreaanse werkplekken. Titels en eerbewijzen zijn belangrijk, en er is een strikte naleving van formele taal en protocollen in zowel mondelinge als schriftelijke communicatie.

• Non-Verbale Communicatie: Non-verbale signalen zijn cruciaal, waarbij lichaamstaal wordt gebruikt om respect en eerbied te tonen. Oogcontact moet kort zijn, en buigen is een gebruikelijke praktijk die sociale statusverschillen weerspiegelt.

• Staatsinvloed op Zaken: De staat heeft een grote invloed op zakelijke praktijken, waarbij het sociale klassensysteem de communicatiestijlen beïnvloedt en de nationale ideologie zelfredzaamheid en efficiëntie bevordert.

• Onderhandelingstactieken: Noord-Koreaanse onderhandelingsstrategieën omvatten het veiligstellen van incrementele concessies, het manipuleren van media en het handhaven van een sterke houding om hefboomwerking te verkrijgen. Respect voor autoriteit en hiërarchische besluitvorming zijn belangrijke culturele normen in onderhandelingen.

• Bedrijfsstructuur en Leiderschap: Bedrijven in Noord-Korea hebben een gecentraliseerd besluitvormingsproces met beperkte autonomie voor lagere managers. Een paternalistische leiderschapsstijl is wijdverbreid, waarbij loyaliteit en strikte controle worden benadrukt.

• Wettelijke Feestdagen: Grote feestdagen zoals de Dag van de Zon en de Dag van de Schitterende Ster hebben een aanzienlijke impact op bedrijfsactiviteiten, waarbij sluitingen tijdens deze periodes gebruikelijk zijn. Het begrijpen van deze feestdagen is cruciaal voor het plannen van zakelijke activiteiten.

Over het algemeen vereisen succesvolle communicatie en bedrijfsactiviteiten in Noord-Korea een diepgaand begrip van de culturele nadruk op hiërarchie, respect en indirecte communicatie, evenals de aanzienlijke invloed van de staat op alle aspecten van zakelijke praktijken.