In Koeweit is de wetgeving op het gebied van gezondheid en veiligheid ontworpen om veilige en gezonde arbeidsomstandigheden voor alle werknemers te waarborgen. De belangrijkste wetgevingen zijn de Arbeidswet voor de particuliere sector (Wet nr. 6 van 2010) en Ministerieel Besluit nr. 22 van 2016 betreffende veiligheidsmaatregelen op de werkplek.

Verantwoordelijkheden van de Werkgever

Volgens de Koeweitse wetgeving op het gebied van gezondheid en veiligheid hebben werkgevers verschillende belangrijke verantwoordelijkheden. Zij moeten zorgen voor een veilige werkomgeving, wat inhoudt dat zij veilige gebouwen, apparatuur en werkprocessen moeten onderhouden. Ze zijn ook verplicht om risicobeoordelingen uit te voeren om potentiële gevaren op de werkplek te identificeren en stappen te ondernemen om deze risico's te verminderen of te verwijderen. Werkgevers moeten veiligheidstrainingen aan werknemers geven, persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) verstrekken en ernstige ongevallen, ziekten en bijna-ongevallen tijdig melden.

Verantwoordelijkheden van de Werknemer

Werknemers hebben ook verantwoordelijkheden volgens de Koeweitse wetgeving op het gebied van gezondheid en veiligheid. Zij moeten alle veiligheidsregels en -instructies naleven, de verstrekte PBM dragen en gebruiken zoals voorgeschreven, en eventuele gevaren of onveilige omstandigheden die zij op de werkplek waarnemen, melden.

Specifieke Gezondheids- en Veiligheidsbepalingen

Er zijn specifieke bepalingen in de wet met betrekking tot arbeidsomstandigheden, brand- en noodvoorbereidingen, eerste hulp, omgang met gevaarlijke stoffen en veiligheid in de bouw. Werkgevers moeten zorgen voor voldoende ventilatie, verlichting, sanitaire voorzieningen en bescherming tegen extreme temperaturen. Werkplekken moeten brandpreventiemaatregelen, evacuatieplannen en noodoefeningen hebben. Eerste hulp-faciliteiten en getraind personeel moeten beschikbaar zijn. Er zijn specifieke voorschriften voor het hanteren, opslaan en etiketteren van gevaarlijke stoffen. De bouwsector heeft aanvullende veiligheidsvoorschriften met betrekking tot valgevaar, steigers en graafwerkzaamheden.

Handhaving van Gezondheids- en Veiligheidswetten

Het Ministerie van Sociale Zaken en Arbeid is primair verantwoordelijk voor de handhaving van de gezondheids- en veiligheidsvoorschriften in Koeweit.

De normen voor arbeidsgezondheid en -veiligheid (OHS) in Koeweit worden vastgesteld door verschillende resoluties die zijn uitgevaardigd door het Ministerie van Sociale Zaken en Arbeid. Deze resoluties bestrijken een breed scala aan onderwerpen, waaronder regelgeving over hittebelasting en werken bij extreme temperaturen, normen voor chemische veiligheid op de werkplek en voorschriften voor veiligheid bij bouwwerkzaamheden.

De Public Authority for Industry (PAI) stelt ook Koeweitse Standaard Specificaties vast die technische veiligheidsvereisten voor verschillende industrieën en werkplekken omvatten. Daarnaast neemt Koeweit vaak internationale normen over of stemt deze af, zoals de Conventies en Aanbevelingen van de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) en ISO 45001: Managementsystemen voor arbeidsgezondheid en -veiligheid.

Fysieke Gevaren

OHS-normen in Koeweit behandelen fysieke gevaren zoals lawaai, trillingen, ergonomie, elektrische veiligheid en machineveiligheid. Deze omvatten limieten voor lawaaiblootstelling en vereisten voor gehoorbescherming, maatregelen om hand-armtrillingen en trillingen van het hele lichaam te verminderen, richtlijnen voor werkplekontwerp, handmatige handling en het voorkomen van musculoskeletale aandoeningen, veilige werkpraktijken, lockout/tagout-procedures en aardingseisen, en beveiliging, vergrendelingen en veilige bedieningsprocedures voor machines.

Chemische Gevaren

Chemische gevaren worden ook aangepakt, met normen voor gevaarlijke stoffen en biologische gevaren. Deze omvatten etikettering, Veiligheidsinformatiebladen (SDS), blootstellingslimieten en beheersmaatregelen zoals ventilatie en persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM), en voorzorgsmaatregelen voor het omgaan met door bloed overgedragen pathogenen, infectieuze materialen en medisch afval.

Milieugevaren

Milieugevaren zoals hittebelasting en luchtkwaliteit worden gedekt door OHS-normen. Regels voor werken in warm weer omvatten hydratatie, rustpauzes en acclimatisatie. Er zijn ook normen voor de binnenluchtkwaliteit en het beheersen van stof, dampen en andere verontreinigende stoffen in de lucht.

Psychosociale Gevaren

Psychosociale gevaren zoals werkstress worden behandeld in de arbeidswetten van Koeweit, die bepalingen bevatten over werktijden, rustperiodes en het aanpakken van intimidatie op de werkplek.

Beste Praktijken voor OHS in Koeweit

Naast naleving van de regelgeving omvatten beste praktijken om OHS in Koeweit te bevorderen het uitvoeren van grondige risicobeoordelingen om gevaren te identificeren en passende beheersmaatregelen te implementeren, overwegen om een managementsysteem zoals ISO 45001 te implementeren voor gestructureerd OHS-beheer, het bieden van uitgebreide veiligheidstraining voor alle werknemers, het opzetten van mechanismen voor werknemersbetrokkenheid bij OHS-besluitvorming en gevarerapportage, het onderzoeken van alle ongevallen en bijna-ongevallen om de oorzaken te achterhalen en herhaling te voorkomen, en het regelmatig herzien en bijwerken van OHS-programma's om de prestaties te verbeteren en opkomende risico's aan te pakken. Het bevorderen van een sterke veiligheidscultuur waarbij iedereen verantwoordelijkheid neemt voor arbeidsgezondheid en -veiligheid is essentieel in Koeweit.

Werkplekinspecties spelen een cruciale rol bij het handhaven van een veilige en gezonde werkomgeving. Ze zijn essentieel voor proactieve gevarenidentificatie, nalevingsverificatie, afschrikking en gegevensverzameling. Inspecties helpen potentiële gevaren en onveilige omstandigheden te identificeren voordat ze leiden tot ongevallen of verwondingen. Ze bevestigen ook of werkgevers zich houden aan de relevante regelgeving en motiveren hen om veilige werkplekken te behouden. Bovendien leveren inspecties waardevolle gegevens over trends in werkplekveiligheid en veelvoorkomende gevaren, die toekomstige preventieve inspanningen kunnen informeren.

Het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, specifiek de Arbeidsinspectie, is de primaire autoriteit die verantwoordelijk is voor het uitvoeren van werkplekinspecties.

Inspectieprocedures

Het inspectieproces omvat doorgaans planning, kennisgeving, inspectie ter plaatse, rapport en corrigerende actie. Inspecties kunnen worden gepland op basis van risicoprofielen, eerdere inspectiegeschiedenis of als reactie op specifieke klachten. Werkgevers krijgen over het algemeen vooraf kennisgeving van een inspectie, maar onaangekondigde inspecties kunnen ook voorkomen. Tijdens de inspectie ter plaatse voeren inspecteurs een rondgang uit, observeren werkpraktijken, onderzoeken apparatuur, interviewen werknemers en bekijken dossiers. Na de inspectie stelt de inspecteur een rapport op waarin bevindingen worden beschreven, eventuele overtredingen of aandachtspunten worden genoteerd. De werkgever krijgt vervolgens een termijn om eventuele geïdentificeerde overtredingen aan te pakken.

Inspectiecriteria

Inspecties richten zich op verschillende aspecten van werkplekveiligheid, waaronder werkplekcondities, specifieke gevaren, persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM) en training en documentatie. Dit omvat de adequaatheid van ventilatie, verlichting, temperatuurregeling, sanitaire voorzieningen, machinebeveiliging, brandveiligheidsmaatregelen, aanwezigheid van gevaarlijke stoffen, elektrische veiligheid, geluidsniveaus, valbeveiliging, procedures voor besloten ruimtes, beschikbaarheid en correct gebruik van PBM, en bewijs van veiligheidstraining, ongevallenregistraties, gevarenbeoordelingen en noodplannen.

Inspectiefrequentie

De frequentie van inspecties varieert afhankelijk van de industrie, het gevarenprofiel van de werkplek en de nalevingsgeschiedenis van de werkgever. Hoogrisico-industrieën en instellingen met een slechte veiligheidsreputatie kunnen vaker worden geïnspecteerd.

Opvolgacties

Voor geïdentificeerde overtredingen geven inspecteurs bevelen voor corrigerende actie binnen een bepaalde tijd. Niet-naleving kan resulteren in boetes en andere sancties. In gevallen van dreigend gevaar of ernstige overtredingen kunnen inspecteurs het onmiddellijke stopzetten van het werk bevelen. Instellingen met aanhoudende veiligheidsproblemen kunnen worden geconfronteerd met sluiting of aanvullende handhavingsmaatregelen.

Werkgevers zijn wettelijk verplicht om ernstige arbeidsongevallen en beroepsziekten te melden. Het melden van ernstige ongevallen die leiden tot verwondingen of sterfgevallen moet onmiddellijk gebeuren, terwijl minder ernstige verwondingen en werkgerelateerde ziekten verschillende meldingsperiodes hebben. De meldingen moeten worden gedaan bij de Arbeidsinspectie, meestal met behulp van aangewezen formulieren die de omstandigheden van het ongeval en de opgelopen verwondingen beschrijven.

Onderzoeken naar Arbeidsongevallen

Onderzoeken naar arbeidsongevallen zijn bedoeld om de oorzaken te achterhalen en corrigerende maatregelen te identificeren om toekomstige voorvallen te voorkomen. De werkgever heeft de eerste verantwoordelijkheid om ongevallen te onderzoeken en te documenteren. De Arbeidsinspectie kan echter verdere onderzoeken uitvoeren, vooral bij ernstige ongevallen. Afhankelijk van de ernst kunnen ook het Openbaar Ministerie of gespecialiseerde technische experts betrokken zijn.

Het onderzoeksproces omvat het verzamelen van informatie, analyse en aanbevelingen. Het verzamelen van informatie omvat het afnemen van getuigenverklaringen, het bekijken van dossiers, het onderzoeken van apparatuur en de ongevalslocatie. De analyse identificeert bijdragende factoren, waaronder onveilige handelingen, onveilige omstandigheden en falen van het managementsysteem. Aanbevelingen suggereren corrigerende acties, wijzigingen in procedures of extra training om herhaling te voorkomen.

Vergoeding voor Arbeidsongevallen

De Arbeidswet voor de particuliere sector in Koeweit verplicht een werknemersvergoeding voor beroepsverwondingen en -ziekten. De soorten vergoedingen omvatten dekking van medische kosten, tijdelijke arbeidsongeschiktheidsuitkeringen, permanente arbeidsongeschiktheidsuitkeringen en overlijdensuitkeringen.

Het claimproces omvat melding, medische beoordeling, vaststelling en geschillenbeslechting. De gewonde werknemer of zijn familie moet de werkgever onmiddellijk op de hoogte stellen. Een bevoegde medische professional beoordeelt vervolgens de omvang van de verwonding of ziekte. Het Ministerie van Sociale Zaken en Arbeid bepaalt het niveau van de vergoeding. Er bestaan mechanismen voor het oplossen van geschillen over de hoogte van de vergoeding of de geschiktheid. Werkgevers zijn doorgaans verplicht om een werknemersverzekering te hebben om deze voordelen te garanderen.