Frans-Polynesië, een overzees gebiedsdeel van Frankrijk, volgt een combinatie van Franse metropolitane wetgeving en Polynesische voorschriften voor gezondheid en veiligheid. De Franse Arbeidswet vormt de basis voor gezondheids- en veiligheidsnormen in heel Frankrijk en zijn overzeese gebieden, inclusief Frans-Polynesië. Het omvat belangrijke bepalingen zoals de verantwoordelijkheid van de werkgever voor het waarborgen van de veiligheid van werknemers, het recht van werknemers op informatie en overleg over veiligheidskwesties, preventie van beroepsrisico's en gevaren, en het verstrekken van persoonlijke beschermingsmiddelen. De Polynesische Arbeidswet vult de Franse Arbeidswet aan door gebiedsspecifieke voorschriften te bieden die zijn afgestemd op lokale omstandigheden.

Regelgevende Instanties

De Arbeidsinspectie heeft de primaire verantwoordelijkheid voor de handhaving van gezondheids- en veiligheidsvoorschriften in Frans-Polynesië. Ze voeren inspecties uit, onderzoeken ongevallen en kunnen sancties opleggen bij niet-naleving. Werkgevers met minstens 50 werknemers zijn verplicht een Comité voor Gezondheid en Veiligheid op het Werk op te richten. Dit comité biedt een platform voor samenwerking tussen werknemers en werkgevers op het gebied van gezondheid en veiligheid.

Specifieke Gezondheids- en Veiligheidsverplichtingen

Werkgevers moeten uitgebreide risicobeoordelingen uitvoeren om potentiële gevaren op de werkplek te identificeren en te verminderen. Dit vormt de basis van preventieve maatregelen. Werkgevers moeten werknemers ook voorzien van adequate training en informatie over gezondheids- en veiligheidskwesties die specifiek zijn voor hun functie en de werkomgeving. Werknemers in bepaalde sectoren of blootgesteld aan specifieke risico's kunnen onderworpen zijn aan verplichte medische toezichtprogramma's. Werkgevers moeten ernstige werkplekongevallen of gevaarlijke incidenten melden aan de relevante autoriteiten. Werkplekken moeten over voldoende eerstehulpvoorzieningen en vastgestelde noodplannen beschikken.

Belangrijke Overwegingen

De meerderheid van de gezondheids- en veiligheidswetgeving en -voorschriften in Frans-Polynesië is in het Frans. Werkgevers en werknemers hebben mogelijk vertaalondersteuning nodig om begrip en naleving te waarborgen. Bepaalde sectoren, zoals de bouw of maritieme activiteiten, kunnen aanvullende sectorspecifieke veiligheidsvoorschriften hebben.

Arbeidsgezondheid en -veiligheid is een prioriteit in Frans-Polynesië, met een sterke nadruk op gevarenidentificatie, risicobeheer en het creëren van een veilige en gezonde werkomgeving.

Gevarenidentificatie en Risicobeheer

Werkgevers zijn verplicht om uitgebreide risico-evaluaties uit te voeren die alle aspecten van de werkomgeving bestrijken. Dit omvat het identificeren van potentiële gevaren, zoals fysieke, chemische, biologische, ergonomische en psychosociale risico's, en het evalueren van hun potentiële impact. Op basis van deze evaluaties moeten werkgevers preventieve maatregelen implementeren, waarbij de nadruk ligt op het elimineren van gevaren, vervanging door veiligere alternatieven, technische beheersmaatregelen, administratieve beheersmaatregelen en het gebruik van persoonlijke beschermingsmiddelen (PBM).

Werkomgeving en Faciliteiten

De werkomgeving moet bevorderlijk zijn voor gezondheid en veiligheid. Dit omvat het bieden van adequate ventilatie om blootstelling aan luchtverontreinigende stoffen te beheersen en comfortabele temperatuur- en vochtigheidsniveaus te handhaven. Werkruimten moeten voldoende verlichting hebben die geschikt is voor de uit te voeren taken. Blootstelling aan lawaai moet worden geminimaliseerd door middel van maatregelen zoals technische beheersmaatregelen, stillere machines en gehoorbescherming indien nodig. Schone en goed onderhouden toiletten, wasfaciliteiten en veilig drinkwater moeten worden verstrekt. Ergonomische principes moeten worden toegepast op het ontwerp van werkstations om risico's op musculoskeletale aandoeningen te minimaliseren.

Chemische Veiligheid

Werkgevers moeten een inventaris bijhouden van alle gevaarlijke chemicaliën die op de werkplek worden gebruikt of opgeslagen. Veiligheidsinformatiebladen (VIB's) moeten gemakkelijk beschikbaar zijn voor alle gevaarlijke chemicaliën, zodat werknemers informatie krijgen over gevaren, veilig omgaan en noodprocedures. Chemische containers moeten duidelijk worden gelabeld met gevarenpictogrammen en op de juiste manier worden opgeslagen om morsen of lekken te voorkomen.

Machineveiligheid

Machines moeten effectief worden afgeschermd om contact van werknemers met bewegende delen te voorkomen. Er moeten procedures zijn voor het isoleren en spanningsvrij maken van apparatuur tijdens onderhoud of reparatie om onbedoeld opstarten te voorkomen. Noodstopknoppen of -apparaten moeten gemakkelijk toegankelijk zijn in geval van machinestoringen.

Brandveiligheid

Er moet een uitgebreid brandpreventieplan worden ontwikkeld en geïmplementeerd, inclusief maatregelen om branden te voorkomen, werknemers veilig te evacueren en werknemers te trainen in brandveiligheidsprocedures. Geschikte brandblussers moeten strategisch worden geplaatst en regelmatig worden onderhouden. Nooduitgangen moeten duidelijk worden gemarkeerd, onbelemmerd en gemakkelijk toegankelijk zijn.

Eerste Hulp en Medische Voorbereiding

Goed gevulde EHBO-kits moeten gemakkelijk toegankelijk zijn, en werknemers moeten worden getraind in basis-EHBO. Afhankelijk van de risico's op de werkplek kunnen werkgevers verplicht zijn toegang te bieden tot arbeidsgezondheidsdiensten voor preventieve gezondheidsbeoordelingen en medische bewaking.

Werkplekinspecties in Frans-Polynesië worden voornamelijk uitgevoerd door de Arbeidsinspectie (Inspection du Travail). Deze inspecteurs hebben de bevoegdheid om werkplekken te betreden, documenten te onderzoeken en werknemers te interviewen. Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het waarborgen van een veilige en gezonde werkomgeving voor hun werknemers, wat inhoudt dat ze moeten voldoen aan de relevante arbeidswetten en -voorschriften, passende veiligheidsmaatregelen moeten implementeren en moeten samenwerken met arbeidsinspecteurs tijdens inspecties. Werknemersvertegenwoordigers spelen ook een belangrijke rol bij het identificeren van potentiële gevaren en kunnen deelnemen aan werkplekinspecties.

Inspectieprocedures

Werkplekinspecties volgen doorgaans een vastgestelde procedure. Dit begint met de planning, waarbij arbeidsinspecteurs zowel routinematige als gerichte inspecties kunnen uitvoeren op basis van risicobeoordelingen, klachten of specifieke incidenten. Werkgevers worden over het algemeen vooraf op de hoogte gebracht van een inspectie, tenzij er een specifieke reden is voor een onaangekondigde inspectie. De inspectie begint met een openingsvergadering waarin de arbeidsinspecteur zich legitimeert, de reikwijdte van de inspectie uiteenzet en eventuele relevante zorgen bespreekt met de werkgever.

De inspecteur voert vervolgens een grondige rondgang door de werkplek uit, waarbij hij werkprocessen, apparatuur en faciliteiten observeert. Ze kunnen werknemers interviewen, documenten onderzoeken en foto's of metingen maken. De inspectie wordt afgesloten met een sluitingsvergadering waarin de inspecteur zijn bevindingen samenvat en eventuele potentiële overtredingen of aanbevelingen bespreekt met de werkgever. De arbeidsinspecteur stelt vervolgens een gedetailleerd rapport op waarin zijn bevindingen worden beschreven, inclusief eventuele geconstateerde overtredingen of gevaren, en aanbevelingen voor corrigerende maatregelen. Als er overtredingen worden geconstateerd, kan de arbeidsinspecteur waarschuwingen, bevelen tot naleving of boetes opleggen. In ernstige gevallen kunnen zij de zaak voor vervolging doorverwijzen.

Inspectiecriteria

Werkplekinspecties in Frans-Polynesië richten zich doorgaans op naleving van de arbeidsveiligheid en gezondheid (OSH), arbeidsomstandigheden, kinderarbeidswetten en specifieke industriegevaren. De frequentie van deze inspecties varieert afhankelijk van het risiconiveau dat aan de werkplek is verbonden, waarbij hoogrisicowerkplekken vaker worden geïnspecteerd dan laagrisicowerkplekken.

Vervolgacties

Na een inspectie zijn werkgevers verplicht om tijdig actie te ondernemen om eventuele geconstateerde overtredingen of gevaren aan te pakken. De arbeidsinspecteur kan een vervolginspectie uitvoeren om te verifiëren dat corrigerende maatregelen zijn genomen. Werknemers worden aangemoedigd om eventuele aanhoudende veiligheidsproblemen te melden aan de arbeidsinspecteur of hun werknemersvertegenwoordigers.

Het primaire juridische kader dat de arbeidsveiligheid en gezondheid in Frans-Polynesië regelt, is het Franse Arbeidswetboek (Code du Travail). Aanvullende voorschriften kunnen specifieke gevaren of industrieën behandelen.

Werkplekongelukken zijn ernstige incidenten die onmiddellijke melding vereisen aan de Arbeidsinspectie en het Sociaal Zekerheidsfonds. Werkgevers zijn verplicht om binnen 48 uur na het incident een formele aangifte van het ongeval in te dienen bij het Sociaal Zekerheidsfonds. Deze aangifte moet uitgebreide details bevatten over het ongeval, de gewonde werknemer en de omstandigheden rondom het voorval.

Onderzoeksprocessen

Werkgevers zijn verantwoordelijk voor het uitvoeren van een eerste onderzoek naar de oorzaken van het werkplekongeluk. Dit houdt in het verzamelen van bewijsmateriaal, het interviewen van getuigen en het identificeren van mogelijke corrigerende maatregelen om soortgelijke incidenten in de toekomst te voorkomen. In gevallen van ernstige ongevallen of dodelijke slachtoffers kan de Arbeidsinspectie een grondiger onderzoek uitvoeren. Dit kan een verdere inspectie van de ongevalslocatie, interviews met relevante partijen en een beoordeling van werkplekbeleid en procedures omvatten. De ongevallenverzekeraar van de werknemer kan ook een eigen onderzoek uitvoeren om de geschiktheid voor uitkeringen te bepalen en om mogelijke aansprakelijkheid te beoordelen.

Schadeclaims

Gewonde werknemers hebben recht op vergoeding van hun medische kosten door het ongevallenverzekeringssysteem. Dit omvat kosten gerelateerd aan behandeling, revalidatie en medicatie. Werknemers die tijdelijk niet kunnen werken als gevolg van hun verwondingen kunnen tijdelijke arbeidsongeschiktheidsuitkeringen ontvangen, die doorgaans een deel van het verloren loon van de werknemer vervangen. In gevallen van blijvende arbeidsongeschiktheid kunnen werknemers in aanmerking komen voor blijvende arbeidsongeschiktheidsuitkeringen. De hoogte van deze uitkeringen hangt af van de ernst van de arbeidsongeschiktheid en de impact ervan op het verdienvermogen van de werknemer. In het geval van een dodelijk werkplekongeluk kunnen de nabestaanden van de werknemer in aanmerking komen voor overlijdensuitkeringen.